Świerk karłowaty to mała kopia wyższych roślin. Zajmuje minimum miejsca na działce, a jednocześnie harmonijnie uzupełnia wygląd zewnętrzny o każdej porze roku. Latem roślina dobrze komponuje się z kwiatami, a zimą kontrastuje z białym śniegiem. Popularność kultury wiąże się z niezwykłym kolorem igieł i wysoką mrozoodpornością. Aby roślina wyglądała dekoracyjnie, ważne jest, aby zapewnić jej odpowiednią pielęgnację.
Zobacz opis
Świerki niebieskie należą do rodzaju Picea. Oprócz nich ta grupa obejmuje kolejne 35 odmian roślin. Świerki niebieskie charakteryzują się igłami, które są przymocowane do gałęzi lekko pogrubioną częścią.Same igły są bardzo gęste. To główna różnica między świerkami kłującymi a innymi przedstawicielami rodzaju.
Picea pungens oprócz niebieskiego nazywana jest również białą, kolczastą, srebrzystą. Niebieskawy kolor igieł jest związany z obecnością woskowej powłoki na igłach. U niektórych odmian wynika to z faktu, że aparaty szparkowe igieł mają jaśniejszy kolor w porównaniu z resztą.
Karłowate odmiany świerka kłującego zostały zidentyfikowane w 1862 roku. Obecnie wyhodowano kilkaset nisko rosnących odmian. Najczęściej spotykana jest Globoza. Do popularnych odmian należą również Glauca Globoza i Montgomery. Różnią się podobnymi nawykami wzrostu i ubarwieniem.
Popularne odmiany
Obecnie istnieje kilka odmian świerka kłującego, z których każda ma określone cechy.
Argentea Pendula
Ta odmiana ma stożkowaty kształt korony. Jednocześnie jego gałęzie gęsto pokrywają pień, a niższe poziomy mają tendencję do opadania na ziemię. To jest całkiem małe drzewo. W wieku 10 lat jego wysokość nie przekracza 1,5-2 metrów. W tym przypadku szerokość rośliny wynosi około 1 metra. W ciągu roku drzewo rośnie maksymalnie 15-30 centymetrów.
Igły świerka tej odmiany osiągają długość 4 centymetrów. Charakteryzuje się wydłużonymi stożkami skierowanymi pionowo do góry. Zmieniają kolor - z fioletowo-czerwonego na brązowy. Aby zasadzić taką roślinę, musisz wybrać słoneczny obszar chroniony przed wiatrem. Świerk łatwo znosi mróz i wpływ zanieczyszczonego powietrza. Jednak nie można go sadzić w glebie gliniastej.
Blaukissen (niebieski pocałunek)
Nazwa tej odmiany wynika z wyglądu rośliny. Przez rok ta kultura rośnie maksymalnie o 3,5 centymetra. W wieku 10 lat roślina osiąga wysokość nie większą niż 45 centymetrów.Może być używany do dekoracji ogrodów skalnych. Musisz posadzić roślinę w glebie, która zawiera dużo składników odżywczych. Miejsce powinno mieć dobre oświetlenie i dobry drenaż.
Wielkość igieł rośliny to 2-3 centymetry. Mają szaro-niebieski kolor i kwadratowy kształt. Ponadto roślina charakteryzuje się brązowymi szyszkami.
Niebieski bibelot
Blue Trinket Spruce to zwarty niebieski świerk o stożkowatej koronie i umiarkowanym wzroście. Po 10 latach roślina osiąga wysokość 2 metrów. Maksymalny możliwy rozmiar to 6 metrów. Przez rok kultura rośnie o 5-8 centymetrów. Cechą wyróżniającą odmianę jest wysoki stopień odporności na niskie temperatury.
Świerk trzeba wsadzić do gruntu z bryłą ziemi. Dobrze rośnie w pełnym słońcu. Jednocześnie kultura potrzebuje żyznej i wilgotnej gleby, która ma wysokiej jakości drenaż.Ponadto roślina może dobrze rosnąć na uboższych glebach. Blue Trinket jest uważany za doskonałą opcję dla średnich i dużych działek. Drzewko będzie idealnym akcentem do jasnej kompozycji kwiatowej.
Frieda
Ta odmiana jest uważana za bardzo krótką. Świerk charakteryzuje się wyjątkowo powolnym tempem wzrostu, które nie przekracza 2-5 centymetrów rocznie. W wieku 10 lat wielkość kultury wynosi 40 x 25 centymetrów. Jej igły wyglądają bardzo atrakcyjnie. Jest pokryty stalowym woskiem. W tym przypadku kolor igieł waha się od niebiesko-zielonego do szaro-niebieskiego.
Roślina ma gęstą zwartą koronę, która przypomina gniazdo lub ma nieregularny zaokrąglony kształt. Składa się z poziomych krótkich gałęzi. Zaleca się uprawę odmiany Frida w dobrze oświetlonych miejscach. Kultura jest odporna na mróz. Jednocześnie nie jest zbyt wymagający pod względem składu gleby i jej wilgotności.Należy jednak unikać podlewania nasadzeń.
Echiniformis (Echinoformis)
To jest mały niebieski świerk, który ma gęstą koronę w kształcie półkuli. Jeśli nie przytniesz rośliny, z wiekiem będzie rosła w różnych kierunkach i przybierze kształt poduszki. Za pomocą szczepienia na niskim pniu można uzyskać kulę o prawidłowym kształcie. Nawet w wieku 30 lat świerk nie przekracza 60 centymetrów wysokości. Jednocześnie korona ma średnicę 1 metra.
Świerk Echinoformis charakteryzuje się krótkimi pędami wyrastającymi promieniście ze środkowej części krzewu. Ponadto kultura ma wąskie niebieskawo-zielone igły o długości 5-7 milimetrów i nie ma szyszek. Podczas uprawy ogromne znaczenie mają właściwości odżywcze i lekkość gleby. Nie należy również nadmiernie nawilżać gleby. Jednak ogólnie Echinoformis jest kulturą mało wymagającą.
Edycja
Ta niska odmiana ma idealną koronę stożkową. Wyróżnia się wysokim stopniem zagęszczenia dzięki cienkim igłom, które gęsto rosną na gałęziach. We wczesnych latach świerk kłujący ma pęd wiodący, który ostatecznie staje się podstawą do rozwoju regularnej, równej korony. W wieku 10 lat świerk osiąga wysokość 1,5-2 metrów. Dalszy roczny przyrost to 20-25 centymetrów.
Roślina charakteryzuje się małymi szyszkami wielkości 3-6 centymetrów, które pojawiają się na drzewach w wieku 6-8 lat. Wiosną są różowe, ale stopniowo nabierają jasnobrązowego odcienia. Odmiana Edith uważana jest za odporną na mróz i suszę. Zwykle wytrzymuje zanieczyszczenie powietrza. Nawet mały półcień nadaje się do uprawy roślin. Jednak w nasłonecznionym miejscu korona okazuje się bardziej bujna i nabiera atrakcyjnego niebieskiego koloru.
GlaucaGlobosa (Glauca Globosa)
To bardzo pospolity, nisko rosnący świerk kłujący. Drzewo charakteryzuje się koroną w kształcie kuli lub stożka. Jest również asymetryczny. Co więcej, u młodych drzew korona bardziej przypomina luźną kulę. Tylko u dorosłych roślin pojawia się wiodący pęd, który charakteryzuje się bardziej aktywnym rozwojem. Jest podstawą bardziej wydłużonej korony. Również systematyczne przycinanie pozwala zachować kształt piłki.
Glauka Globoza ma powolny wzrost. W wieku 10 lat roślina osiąga 1 metr. Jednak nie przekracza 2-3 metrów wysokości. Roślina charakteryzuje się dość twardymi igłami o srebrzystoniebieskim odcieniu. Jednocześnie młode pędy zdobią bladoniebieskie igły.
Męskie szyszki rośliny charakteryzują się brązowo-brązowym odcieniem. W tym przypadku żeńskie owoce są początkowo czerwone, a następnie stają się zielonkawe.Mogą mieć również jasnobrązowy odcień. Drzewa tej odmiany łatwo znoszą zanieczyszczenia powietrza. Dzięki temu można je sadzić w parkach miejskich.
Glauca Pendula
To bardzo nietypowy świerk, który wyróżnia się płaczącą koroną. Dzięki gęstemu rozmieszczeniu wiszących gałęzi powstaje efekt kaskadowy. Jednocześnie dolne pędy praktycznie leżą na ziemi.
W rzeczywistości brakuje pnia drzewa. Jednak jego funkcje może pełnić silna ucieczka, która jest przywiązana do podpory. Roślina wyróżnia się gęstymi niebieskimi igłami, które zachowują bogaty kolor przez cały sezon. Jednak przy uprawie na terenach otwartych możliwe jest uzyskanie jaśniejszego koloru.
Wysokość drzewka można regulować poprzez wiązanie i szczepienie. Pozwala to uzyskać różne kształty i rozmiary. Na małych obszarach maksymalna wysokość drzewa powinna wynosić 3-5 metrów.Jeśli świerk nie jest związany i nisko szczepiony, roślina może być uprawiana jako roślina okrywowa. Odmiana charakteryzuje się odpornością na dym i sadzę. Ponadto doskonale znosi suchą pogodę.
Hermann Naue
Świerki tej odmiany charakteryzują się gęstą, kolczastą koroną. Ma poduszkowy kształt. Z wiekiem drzewo bardziej przypomina stożek. W wieku 10 lat roślina zwykle osiąga wysokość 70 centymetrów. Jego średnica wynosi 80-90 centymetrów. Świerki tej odmiany nie mają centralnego pnia. Jednocześnie mają krótkie, twarde gałęzie z szaroniebieskimi igłami.
Podczas owocowania drzewo jest pokryte wieloma szyszkami o bogatym różowym odcieniu. Po wyschnięciu nabierają jasnobrązowego odcienia. Taka roślina dobrze znosi letnią suszę i mróz.
Montgomery
Ta kultura ma powolny wzrost. Przez rok rośnie maksymalnie o 5-6 centymetrów. Dorosły świerk może osiągnąć 2-3 metry. Ponadto jego średnica wynosi 2 metry. Roślina ma srebrno-niebieskie igły o wielkości do 20 milimetrów. Z wiekiem staje się jasnoniebieska.
Młode kultury mają koronę kulistą. Z wiekiem wydłuża się, przechodząc w szeroki stożek. Czasami na drzewie tworzy się kilka wierzchołków. Aby uzyskać gęstą koronę o pożądanym kształcie, należy przeprowadzać regularne przycinanie. Zaleca się to zrobić przed połową lata.
Opinia eksperta
Montgomery można uprawiać w zacienionych miejscach. Jednak w dobrze oświetlonym miejscu można uzyskać gęstszą koronę i rozjaśnić igły.
Niemetz (niemiecki)
To bardzo atrakcyjna roślina, która ma koronę w kształcie stożka. Kultura charakteryzuje się średnimi wskaźnikami wzrostu. W wieku 10 lat osiąga wysokość 1 metra. W tym przypadku obwód drzewka to 70-80 centymetrów.
Igły pojawiające się wczesną wiosną mają kolor kremowożółty. Po kilku tygodniach staje się niebieskawo-srebrny i gęstnieje. Szyszki żeńskie są koloru czerwonego. Po dojrzewaniu stają się zielone i brązowieją. Aby uprawa świerka tej odmiany odniosła sukces, musi być posadzona w dobrze oświetlonym miejscu. Niezbędny jest dobry drenaż i częste nawadnianie.
Nidiformis Kalous
Ten karłowaty świerk kłujący został wyhodowany w Czechach. W kształcie jego korona przypomina spłaszczony sześcian lub kulę. Roślina charakteryzuje się krótkimi gałęziami. Igły dorastają do 2-3 centymetrów. Po 10 latach kultura rośnie do 50-70 centymetrów. W tym przypadku szerokość rośliny wynosi 80 centymetrów. Przez 1 rok kultura rośnie maksymalnie o 5-10 centymetrów.
Waldbrunn
Roślina ta charakteryzuje się raczej powolnym rozwojem. Jednak jego wysokość nie przekracza 80 centymetrów. Kultura charakteryzuje się zaokrągloną, rozłożystą koroną, pośrodku której znajduje się wgłębienie. W miarę wzrostu znika, a korona nabiera stożkowatego kształtu. Aby uzyskać większą symetrię, centralny pęd musi być przywiązany do podpory.
Krótkie gałęzie charakteryzują się poziomym rozwojem i dużym stopniem zagęszczenia. Młode igły wyróżniają się bogatym niebieskim odcieniem, ale z czasem nabierają srebrno-szarego koloru. Jednocześnie drzewo wyróżnia się miękkimi igłami o wielkości do 1,5 centymetra.
Rubinowe Łzy
Ta karłowata odmiana zawdzięcza swoją niezwykłą nazwę obecności jaskrawoczerwonych pąków, które kontrastują z ciemnoniebieskimi igłami. Zachowują swój odcień przez 2 miesiące, po czym stają się zielonkawe, a następnie brązowe.
Roczny przyrost gałęzi sięga 5-10 centymetrów. W wieku 10 lat kultura dorasta do 1 metra. Ponadto jego średnica wynosi 1,5 metra. Odmiana jest uważana za bardzo bezpretensjonalną. Ponadto jest odporny na mróz. Jednak drzewo nie toleruje zastoju wilgoci i dużej gęstości gleby.
Sanders niebieski
Ta kultura jest często wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu. Wynika to z obecności korony stożkowej. Przez 1 rok roślina rośnie maksymalnie o 5-7 centymetrów. W wieku 10 lat wysokość kultury wynosi 70-100 centymetrów. Natychmiast po pojawieniu się igieł ma bladoniebieski odcień, ale w lipcu zmienia kolor na zielony. Dzięki temu drzewa nabierają ciekawego cętkowanego koloru. Więcej szczegółów pod linkiem.
Świerki karłowate to bardzo atrakcyjne rośliny, często wykorzystywane w projektowaniu krajobrazu. Aby pomyślnie uprawiać te rośliny, należy zapewnić im odpowiednią pielęgnację.