Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Świerk syberyjski to bardzo popularna roślina uprawna należąca do rodziny sosnowatych. Ma różne typy, które wyróżniają się doskonałymi właściwościami dekoracyjnymi. Z tego powodu roślina jest często wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu do projektowania domków letniskowych. Aby uzyskać silną i zdrową kulturę, ważne jest przestrzeganie pewnych wytycznych.
Zobacz opis
Świerk syberyjski Picea obovata uważany jest za najbardziej mrozoodporną roślinę z rodziny sosnowatych. Większość upraw z tej grupy z łatwością wytrzymuje długi spadek temperatury i mrozy do -45 stopni.Dlatego rozwijają się w regionach o wyjątkowo niskich temperaturach. Takie rośliny to duże drzewa o prostych łodygach, wysokie na 20-30 metrów.
Ten rodzaj uprawy charakteryzuje się rozgałęzionym systemem korzeniowym, który ma słabo rozwinięte centralne pręty. Średnica pnia wynosi 70-100 centymetrów. Młode drzewa mają cienką, jasnobrązową korę. Z wiekiem staje się ciemnobrązowy. W tym samym czasie od dołu pojawiają się głębokie bruzdy. Górne warstwy stopniowo złuszczają się w postaci cienkich płytek. Cechą charakterystyczną świerka syberyjskiego jest obecność krótkich czerwonawych włosków, które pokrywają pędy jednoroczne.
Drzewo ma piramidalną koronę z wyraźnie zaznaczonym wierzchołkiem. Jeśli gałęzie szkieletu zostaną uszkodzone przez silne mrozy, na roślinie może pojawić się jednocześnie kilka szczytów. Pędy boczne są gęsto rozgałęzione. Zaczynają rosnąć zbyt blisko ziemi.
Opinia eksperta
Świerk syberyjski charakteryzuje się dość sztywnymi czworościennymi igłami o ciemnozielonym kolorze. Igły mają długość 1,5-2 centymetrów. Nie mają pasków ani żył. Wiele odmian hybrydowych wyróżnia się szarymi, złotymi lub niebieskawo-zielonymi igłami.Ta roślina ma średniej wielkości pąki. Ich długość nie przekracza 5-6 centymetrów. Szyszki są koloru ciemnobrązowego i mają zaokrąglone łuski. Dojrzewanie następuje we wrześniu. Wewnątrz znajdują się ciemnoszare nasiona o wielkości około 4 milimetrów. Mają cienkie i lekkie skrzydła.
Świerk syberyjski uchodzi za bardzo wymagający pod względem składu gleby. Drzewo potrzebuje wysokiej wilgotności i dobrego oświetlenia. Ponadto roślina jest wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza.
Życie tej kultury sięga 350-380 lat. Roślina zaczyna owocować od 15-20 lat. Drzewa leśne dojrzewają nie wcześniej niż 25-30 lat.
Rozkład i zasięg
W naturze ten gatunek świerka jest powszechny w północnej Europie, na Uralu, w regionie Amur, w Mongolii. Również ta kultura występuje w zachodniej i wschodniej Syberii, w północnych Chinach. W dolinach roślina tworzy czyste drzewostany. Kultura może współistnieć z jodłą, modrzewiem, topolą i innymi roślinami. Na zboczach gór roślina znajduje się pojedynczo. Rzadko wznosi się na wysokość większą niż 450 metrów nad poziomem morza. W tym przypadku roślina wymaga wilgotnej żyznej gleby.
Opinia eksperta
W północnych regionach Dalekiego Wschodu obserwuje się obszary wyspiarskie świerka syberyjskiego. Jednocześnie solidne stojaki są niezwykle rzadkie. Na Kamczatce, Wyspach Kurylskich i Sachalinie świerk syberyjski jest uważany za indukowany. Nie występuje w naturze.Odmiany drzew
Dzisiaj istnieje kilka odmian takich jodeł, z których każda ma określone cechy.
Niebieski
Świerk kłujący syberyjski Picea obovata osiąga wysokość 30 metrów. W tym przypadku rozmiar pnia o średnicy wynosi 1,5 metra. Roślina charakteryzuje się stożkowatą koroną i prostymi gałęziami wzniesionymi ku górze. Kultura charakteryzuje się szarą korą i twardymi niebieskimi igłami. Długość igieł sięga 3 centymetrów. Drzewko jest również ozdobione brązowymi szyszkami, których długość sięga 10 centymetrów.
Peczora
Syberyjski świerk Peczora charakteryzuje się powolnym rozwojem i osiąga wysokość do 35 metrów. Charakteryzuje się szarymi igłami o długości 1,5 centymetra. Ma stożkowaty kształt i wyraźnie zaznaczoną koronę.
Lądowanie
Ta odmiana świerka charakteryzuje się słabym systemem korzeniowym i dużym stopniem skręcenia korony. Nie zaleca się sadzenia kultury w pobliżu ogrodzeń i linii energetycznych.Minimalna odległość powinna wynosić 4 metry. W takim przypadku głębokość wód gruntowych powinna wynosić co najmniej 2 metry. Nie umieszczaj świerka syberyjskiego w pobliżu roślin sadowniczych.
Drzewo najlepiej sadzić późną jesienią. Nie warto robić tego wcześniej, ponieważ istnieje ryzyko gnicia korzeni i uszkodzenia przez mikroorganizmy bakteryjne. Wnęki do sadzenia dla sadzonek 2-3 letnich powinny mieć głębokość i szerokość około 60 centymetrów. Wyekstrahowane podłoże należy wymieszać z torfem, popiołem drzewnym i superfosfatem.
Do kwaśnej gleby zaleca się dodanie mąki dolomitowej lub wapna. Drenaż należy wylać na dno wnęki. Może składać się z ekspandowanej gliny, piasku lub żwiru. Grubość takiej warstwy powinna wynosić 20 centymetrów.
Sadzonkę umieszcza się w taki sposób, aby szyjka korzeniowa znajdowała się tuż nad powierzchnią ziemi. Jednocześnie nie warto mocno ubijać gleby. Po posadzeniu roślinę należy podlać. Wtedy z pewnością trzeba go ściółkować. Można to zrobić trocinami lub igłami.
Pielęgnacja
Pielęgnując tę iglastą roślinę należy przestrzegać kilku zasad. W warunkach naturalnych małe świerki rosną w gęstym runie. Dlatego na początku nie należy umieszczać ich w świetle. Takie rośliny muszą być zacienione. Jasne światło słoneczne prowadzi do oparzeń młodych igieł. Ponadto drzewo traci dużą ilość wilgoci.
Dojrzałe rośliny potrzebują terenów otwartych. W skrajnych przypadkach odpowiedni jest dla nich półcień. W głębokim cieniu kultura nie będzie wyglądać bujnie. Dodatkowo górna część rozciągnie się w kierunku słońca, a drzewo stanie się asymetryczne.
Świerk syberyjski jest uważany za roślinę kochającą wilgoć. Dlatego w czasie upałów konieczne jest zapewnienie kulturze odpowiedniego reżimu wodnego. Młode drzewka należy podlewać raz w tygodniu. Dojrzałe świerki również mogą wymagać podlewania. Jest to szczególnie ważne po zimie z małą ilością śniegu i dużą gęstością gleby.
Chore i suche gałęzie można przycinać. Przyczynia się to do zdrowia drzewa. Świerki syberyjskie nie są zbyt wymagające pod względem żyzności gleby. Dlatego nie muszą robić dodatkowych opatrunków.
Jeżeli drzewo słabo się rozwija lub żółknie, warto zastosować pogłówny nawóz do iglaków. Zawierają mniej składników aktywnych niż nawozy dolistne.
Zwalczanie Szkodników
Szkodliwe owady mogą doprowadzić do znacznego pogorszenia wyglądu roślin. Do najczęstszych pasożytów atakujących świerki syberyjskie należą:
- Gnawing - jedz igły drzewne. Ta kategoria obejmuje muchy, gąsienice, chrząszcze. Atakuje głównie młode igły.
- Ssanie - do tej grupy zaliczamy Hermesa, kleszcze, robaki. Należą do nich także owady łuskowate i mszyce. Te małe pasożyty są w stanie tworzyć duże kolonie i wyrządzać ogromne szkody roślinom.
- Korniki - należą do nich m.in. brzany, ryjkowce, rozdrabniacze. Szkodniki te porażają głównie drzewa uszkodzone lub ścięte. Jednak czasami cierpią na nie również zdrowe uprawy.
- Pineworms - Ta kategoria obejmuje chrząszcze, motyle i ćmy.
Aby poradzić sobie ze szkodnikami, drzewa należy regularnie sprawdzać i stosować środki owadobójcze. Do zwalczania kleszczy warto stosować preparaty roztoczobójcze.
Aplikacja
Świerk syberyjski zawiera minimalną ilość składników żywicznych i charakteryzuje się niskim stopniem twardości. Najczęściej jest używany do produkcji materiałów wykończeniowych, mebli, alkoholu. Również ten materiał jest używany do produkcji kwasu octowego, węgla drzewnego, papieru.
Podobnie jak świerk pospolity, odmiana syberyjska zawiera dużą ilość cennych olejków eterycznych. Są często wykorzystywane w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym. Ponadto substancje te są aktywnie wykorzystywane w medycynie tradycyjnej.
Igły charakteryzują się wyraźnymi właściwościami antyseptycznymi. Służy do zwalczania chorób płuc, narządów trawiennych i skóry. Ponadto substancja pomaga radzić sobie z patologiami układu mięśniowo-szkieletowego.
Ten rodzaj świerka jest często wykorzystywany w projektowaniu krajobrazu. Zdobi parki i ulice miast. Igły rośliny wytwarzają dużo fitoncydów, które pomagają niszczyć mikroorganizmy chorobotwórcze.
Świerk syberyjski to dość pospolita roślina uprawna, która ma doskonałe właściwości dekoracyjne i korzystnie wpływa na zdrowie. Aby roślina mogła pomyślnie rosnąć, ważne jest, aby zapewnić jej kompetentną opiekę.