Świerk kanadyjski jest często znany ogrodnikom jako szary lub biały. Wynika to z zewnętrznych cech kultury. Spód igieł ma niebieskawo-biały kolor. Najpopularniejszą odmianą świerka kanadyjskiego jest Konika. Jednocześnie w warunkach indyjskiego klimatu można uprawiać wiele innych odmian. Aby uzyskać silną i zdrową roślinę, musi zapewnić jej odpowiednią pielęgnację.

Opis

Świerk kanadyjski kłujący to dość duża roślina, która w naturalnych warunkach może dorastać do 20-30 metrów. Jednak tak wysokich drzew nie wykorzystuje się do ozdabiania alejek parkowych czy prywatnych gospodarstw.W takich przypadkach stosuje się rośliny karłowate, które osiągają długość 1-1,5 metra. Czasami dorastają do 4 metrów.

Drzewo ma gęstą stożkowatą koronę. Jego gałęzie pokryte są cienkimi i miękkimi igłami, które wyróżniają się częstym ułożeniem i lekko zakrzywionym kształtem. U młodych drzew pędy są skierowane w górę, u dorosłych są opuszczone. Charakterystyczną cechą rośliny jest niebiesko-zielony kolor. Po zmieleniu igieł można wyczuć dość ostry zapach, który przypomina aromat czarnej porzeczki.

Również świerk wyróżnia się korzeń palowy, słabo wyeksponowany. Jego system korzeniowy znajduje się dość blisko powierzchni gleby. Drzewo rośnie 3-4 centymetry rocznie. Jego wzrost trwa 10-15 lat. W kolejnych latach rozwój kultury wyhamowuje. Szyszki mają owalny kształt. Długość osiąga 3-6 centymetrów. Nasiona mają 2-3 mm długości i jasnobrązowy kolor.Szyszki dojrzewają wczesną jesienią.

Odmiany

Świerk kanadyjski charakteryzuje się kilkoma odmianami, z których każda ma określone cechy:

    Stokrotka Biała. Kształtem roślina przypomina konikę. Charakteryzuje się miękkimi igłami o jasnozielonym kolorze. Jednocześnie świerk staje się szczególnie dekoracyjny, gdy pojawiają się nowe przyrosty. Następuje to pod koniec maja lub na początku czerwca. Na początku mają żółto-biały kolor, po czym stają się zielone. Wiosną, podczas pojawienia się pierwszego wzrostu, igły palą się. Drugi letni wzrost jest zwykle zielony. Kultura rozwija się powoli. W wieku 10 lat dorasta do 80 centymetrów.
  1. Alberta Globe. Ta odmiana jest wiecznie zieloną rośliną iglastą, która wyróżnia się kulistym kształtem. Jest uważana za mutację Konika. Drzewo wolno rośnie. Dorosła roślina osiąga wysokość 1 metra i ma taką samą średnicę.Kultura wyróżnia się gęstymi igłami. Na początku ma zielonkawo-żółty kolor, a następnie staje się jasnozielony.
  2. Sanders niebieski. Jest to kultura ozdobna, która ma stożkową koronę. Igły charakteryzują się jasnoniebieskim kolorem. Roślina jest uważana za prawdziwego karła. W wieku 10 lat dorasta do maksymalnie 70 centymetrów. Kulturę wyróżniają cienkie i krótkie igły, które nadają świerkowi srebrno-niebieski kolor.
  3. Echinoformis. Ta karłowata odmiana pojawiła się w połowie ubiegłego wieku we Francji. Charakteryzuje się kulistą koroną i powolnym rozwojem. Wzrost zwykle nie przekracza 2 centymetrów rocznie. W tym przypadku rośliny pokryte są małymi zielonkawo-niebieskimi igłami i krótkimi pędami. Kulisty kształt tworzą gałęzie wystające w różnych kierunkach.
  4. Koniec tęczy. Ta roślina ma kształt stożka i powolny wzrost. W wieku 10 lat roślina osiąga maksymalnie 1 metr. W ciągu roku drzewo daje 2 przyrosty. Wiosną igły wyróżniają się zielonym kolorem, a latem są jasnożółte. Ta odmiana charakteryzuje się krótkimi, miękkimi igłami.
  5. Błękitna Planeta. Ta odmiana jest uważana za mało znaną. Charakteryzuje się jednak wyraźnymi właściwościami dekoracyjnymi. Kultura jest mała i krzaczasta. W wieku dorosłym osiąga 50-60 centymetrów. W tym przypadku średnica korony wynosi 80-100 centymetrów. Igły rośliny są małe i niebieskawo-zielone.

Zuckerhat. To ozdobna odmiana szarego świerka kanadyjskiego. Roślina ma gęstą koronę o jasnozielonym kolorze. Kultura charakteryzuje się powolnym rozwojem. Przez 1 rok roślina rośnie o około 5 centymetrów. Dorosłe drzewo osiąga wysokość 1,5 metra. Średnica korony to 80 centymetrów

Lądowanie

Świerk kanadyjski zaleca się sadzić na glebach kwaśnych i lekko kwaśnych. Roślina dobrze toleruje gleby piaszczyste. Jednocześnie ważne jest, aby roślina znalazła miejsce, które wyróżnia się głębokim występowaniem wód gruntowych. Otwór do sadzenia należy wcześniej wykopać.Średnica powinna wynosić co najmniej 60 centymetrów, a głębokość - 70. Równie ważna jest obecność drenażu mierzącego 20 centymetrów.

Przed sadzeniem sadzonkę kultury należy namoczyć w roztworze Kornevina, aby lepiej się rozwijała. Należy to robić przez 6 godzin. Do sadzenia rośliny należy użyć specjalnego podłoża. Musi być wykonany na bazie darni i próchnicy. Konieczne jest również dodanie do kompozycji 150 gramów nitroammofoski. Aby poprawić strukturę gleby, należy dodać do kompozycji torf wysoki. Kilka tygodni przed sadzeniem zagłębienie należy wypełnić 2/3 podłoża, zalać i pozostawić w takiej formie.

Importowane sadzonki należy kupować od zaufanych dostawców. W takim przypadku warto zwrócić uwagę na korzenie roślin. Ważne jest, aby świerk sprzedawany był w płótnie wypełnionym wilgotnym podłożem.

Sadzenie świerka w regionach południowych jest wymagane od października do końca lutego. Na północy należy to zrobić w sierpniu. Sadzonki, które są sprzedawane w pojemnikach, dobrze się zakorzeniają.Jednak lepiej nie sadzić rośliny w upale. Do hodowli zaleca się wybranie zacienionego miejsca i podlewanie przed przymrozkami.

Zasady pielęgnacji

Uprawa świerka kanadyjskiego jest łatwa. Aby jednak zachować dekoracyjne właściwości rośliny, musi ona zapewniać wysokiej jakości pielęgnację. W ciągu pierwszych 3-4 lat po posadzeniu należy odpowiednio przygotować rośliny do zimy. Pomoże to chronić przed poparzeniem słonecznym.

Opinia eksperta

Aby osiągnąć pożądane rezultaty, po południowej stronie drzewa należy zainstalować drewnianą ramę. Należy naciągnąć na nią jutę, włókninę lub agrosiatkę. Możesz również związać roślinę świerkowymi gałęziami. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę, że materiały pokrywające nie powinny stykać się z igłami.

Dodatkowo przy uprawie świerka kanadyjskiego należy wziąć pod uwagę następujące cechy:

    Wybierz odpowiednią glebę.Roślina tej odmiany potrzebuje gleby gliniastej, która zawiera dużo próchnicy. Słabą i suchą glebę należy wzbogacić. Glina jest dodawana do suchej gleby. Przy nadmiernej wilgoci stosuje się materiały drenażowe. Jeśli ziemia jest zasadowa, wymagane jest nawożenie zakwaszające.
  1. Zapewnij odpowiednie oświetlenie. Tylko w tym przypadku świerk kanadyjski będzie wyglądał jak najbardziej dekoracyjnie. Należy pamiętać, że ostre słońce wiosną i zimą prowadzi do oparzeń. Zimowa ochrona pomaga tego uniknąć.
  2. Podlewaj odpowiednio roślinę. Świerk ma powierzchowny system korzeniowy, który wymaga systematycznego, ale umiarkowanego podlewania. Jesienią wymagane jest wykonanie pełnowartościowego nawadniania nawilżającego. Świerk kanadyjski doskonale znosi polewanie wodą. Latem należy to robić raz w tygodniu. Aby gleba nie wysychała, należy ją przykryć warstwą ściółki o grubości 7-10 centymetrów.
  3. Nawozić.Stosowanie nawozów uzależnione jest od stopnia żyzności gleby. Dobrze uprawiana gleba z dużą zawartością próchnicy nie wymaga nawożenia pogłównego. Sadząc roślinę w żyznej glebie wystarczy dodać do niej wiadro dojrzałego kompostu. Wiosną uprawy dotknięte oparzeniami słonecznymi zaleca się karmić specjalnymi preparatami dla drzew iglastych. Aby szybciej przywrócić koronę, zaleca się przeprowadzenie kompleksowego oprysku Epin i Ferrovit.

Reprodukcja

Świerk kanadyjski zaleca się rozmnażać przez sadzonki. Materiał do sadzenia należy zebrać pod koniec marca lub na początku kwietnia. Należy to zrobić w pochmurne dni. Dobre wyniki można osiągnąć podczas zbioru sadzonek w pierwszej połowie czerwca. Ważne, aby gałąź miała długość 7-10 centymetrów i miała piętę.

Po ścięciu sadzonki należy umieścić w roztworze stymulatora tworzenia korzeni „Heteroauxin”. W takim przypadku w płynie powinna znajdować się tylko pięta i 1 centymetr dolnej części rękojeści.

Przygotowane sadzonki należy sadzić w pojedynczych doniczkach pogłębiając pod kątem 30 stopni o 2-3 centymetry. Gleba powinna być lekka i dobrze przepuszczalna. Doniczki należy przykryć szklanym słojem.

Zakorzenienie się kultury zajmuje od 6 do 12 miesięcy. W tej chwili konieczna jest odpowiednia pielęgnacja materiału do sadzenia. Aby to zrobić, raz dziennie warto wietrzyć schrony i podlewać glebę na czas. Wodę najlepiej wlewać do tacek. 2 razy w miesiącu do zwilżenia sadzonek warto użyć roztworu "Kornevin" lub "Heteroauxin" .

Aby sadzonki trochę urosły, należy je posadzić w szkółce. Po 1-2 latach zaleca się sadzenie roślin na stałym miejscu.

Choroby i szkodniki

Główne choroby, na które cierpi świerk kanadyjski to:

    Schütte - Ta choroba jest również nazywana brązową pleśnią śnieżną. Objawia się wiosną po stopieniu śniegu i odsłonięciu gałązek. Czynniki sprawcze choroby aktywnie rozwijają się na gałęziach pokrytych śniegiem. Możliwe jest pozbycie się patologii za pomocą „Foreshortening” lub „Homa”.
  1. Rdza - zwana też przędzarką świerkową. Czynnikiem sprawczym patologii jest patogenny grzyb, który można łatwo rozpoznać po małych pomarańczowych obrzękach na korze. Zainfekowane rośliny z czasem żółkną i gubią igły. W rezultacie roślina nie wygląda zbyt atrakcyjnie. Aby poradzić sobie z patologią, musisz odciąć uszkodzone fragmenty w odpowiednim czasie i spalić je opadłymi igłami. Zainfekowane rośliny należy potraktować preparatem Hom lub Rakurs.
  2. Tracheomikoza – objawia się czerwonawym nalotem na igłach. Szybko nabiera brązowego koloru i kruszy się. Patologii nie da się wyleczyć. Wynika to z faktu, że grzyby chorobotwórcze wpływają na cały system korzeniowy. Jednocześnie ważne jest, aby wykopać i spalić dotkniętą kulturę na czas, aby choroba nie została przeniesiona na inne drzewa iglaste. „Fundazol” służy do dezynfekcji gleby.

Jednocześnie świerk kanadyjski nie tylko cierpi na choroby, ale jest również atakowany przez szkodniki. Typowe szkodniki powodujące szkody w uprawach to:

    Świerkowa tarcza fałszywa - gdy drzewo jest uszkodzone przez te szkodniki, na korze i igłach pozostaje lepki nalot, co powoduje opadanie brunatnych igieł i deformację pędów. Środki ogólnoustrojowe pomagają chronić rośliny przed tym pasożytem - w szczególności „Confidor” i „Aktara”. Drugi preparat należy posypać nie tylko świerkami, ale również ziemią wokół.
  1. Przędziorek świerkowy - jeśli roślina zostanie uszkodzona przez te pasożyty, na igłach tworzą się małe żółte plamki, które oplatają porażone gałęzie pajęczynami i powodują odpadanie igieł. W sezonie kleszcze wydają do 5 pokoleń potomstwa. Dlatego rośliny należy opryskiwać co najmniej 5 razy. Najlepiej zrobić to pod koniec lata. W tym celu dopuszczalne jest użycie takich środków jak Antiklesch, Actellik, Fitoverm.
  2. Mączlik świerkowy - te pasożyty zarażają drzewa larwami i zjadają igły. W takim przypadku igły stają się brązowe i kruszą się. Z pasożytami najskuteczniej radzi sobie „Pinocide”. Może być stosowany do opryskiwania koron i podlewania kręgów przyłodzeniowych.

Aplikacja

Możesz posadzić drzewo na stronie, aby ją ozdobić. Ta kultura jest często wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu.

Rola w projektowaniu krajobrazu

Świerk kanadyjski ma doskonałe właściwości dekoracyjne. Młode drzewa dobrze komponują się z innymi kulturami i są używane do dekoracji alejek, ogrodów skalnych i klombów. Nisko rosnące rośliny dobrze prezentują się na tarasach. Najlepiej prezentują się w połączeniu z kwiatami.

Ciekawostki

Świerk kanadyjski uważany jest za bardzo ciekawą roślinę:

    W warunkach naturalnych drzewo dorasta do 20-30 metrów wysokości.
  1. Wszystkie rodzaje takich jodeł są uważane za długowieczne. Mogą przetrwać do 500 lat.
  2. Szyszki pojawiają się na drzewach co 10 lat. Mają piękny wydłużony kształt.
  3. Igły są małe, ale dość kłujące.
  4. W przypadku silnego przegrzania igły zmieniają kolor.

Świerk kanadyjski to piękna kultura ozdobna, która może ozdobić każde miejsce. Aby drzewo dobrze rosło, potrzebuje odpowiedniej opieki.

Kategoria:

Drzewa