Na różnych obszarach gleba ma inny skład. Ziemia może być żyzna lub wyjątkowo trudna w uprawie. Czasami gleba jest zbyt nasycona solami mineralnymi, które wypływają na powierzchnię lub są zawarte w głębinach. Takie obszary nie nadają się do uprawy roślin bez dodatkowych środków. Jaka jest różnica między słonymi bagnami a solnymi lizawkami, dzisiejsza rozmowa dotyczy tego.

Cechy solnisk

Gleby nasycone łatwo rozpuszczalnymi solami (od 1%) w górnej warstwie nazywane są solonczakami. Na takich terenach nie ma w ogóle roślinności lub rosną halofity - rośliny, które potrzebują dużej zawartości soli w glebie.

Do powstania słonych mokradeł niezbędna jest wysoka zawartość soli mineralnych w wodach gruntowych w połączeniu z suchym klimatem. Przy niewielkiej ilości opadów sole po prostu nie mają czasu na wypłukanie z gleby. Czasami minerały znajdują się zbyt blisko powierzchni, a wody gruntowe są głębokie.

Ważne: nieodpowiedzialna działalność człowieka może doprowadzić do powstania słonych bagien.

Opinia eksperta

W tym przypadku na płytkiej głębokości, pod warstwą „martwej” gleby, znajdują się pozostałości gęstej roślinności. Są takie miejsca na wszystkich kontynentach ziemskich, ilość soli zależy od tego, jakie rośliny przetrwają na ziemi. Minerał leży na powierzchni gleby w postaci białego lub szarawego kruchego proszku lub tworzy gęstą skorupę. Jeśli zasolenie gleby nie jest zbyt wysokie, takie obszary są wykorzystywane jako pastwiska dla zwierząt gospodarskich.

Klasyfikacja solonczaków

Rozróżnij solonczaki automorficzne i hydromorficzne. Na glebach automorficznych minerały o dużej zawartości soli wypływają na powierzchnię, podczas gdy wody gruntowe występują głębiej niż 10 metrów od powierzchni. Jest to naturalna formacja niezależna od warunków zewnętrznych czy działalności człowieka.

Słone bagna hydromorficzne zależą od cyrkulacji wody i dzielą się na kilka typów:

    Typowe. Nazwa zwyczajowa, oznaczająca, że strona nie ma cech wyróżniających.
  1. Łąka. Może przejściowo tworzyć się, gdy wzrasta poziom składników mineralnych w glebie. Występuje znaczna żyzna warstwa (próchnica), która pozwala, przy spadku zasolenia, pokryć teren gęstą trawą. Wahania soli występują kilka razy w sezonie.
  2. Marsh. Powstaje, gdy wysychają bagna. Na stanowisku występuje warstwa torfu. Możliwa obecność typowej roślinności bagiennej.
  3. Sorowie. Występują na terenie wyschniętych jezior. Opady atmosferyczne wypełniają miskę, pod ich nieobecność wilgoć odparowuje, odsłaniając dno pokryte skorupą. Jezioro wysycha do następnego sezonu. Typowe dla regionu Azji Środkowej.
  4. Błoto-wulkaniczne. Powstają w pobliżu wulkanów, w pobliżu złóż wód mineralnych. Obfitość soli w takiej wodzie jest przyczyną ich występowania.
  5. Bumpy lub czekoladki. Charakteryzują się tworzeniem wzniesień (do 2 metrów wysokości) na płaskiej powierzchni stanowiska.

Wszystkie gatunki hydromorficzne charakteryzują się bliskim występowaniem wód gruntowych.

Jaka jest różnica między solonecami a solonczakami

Lizawki solne to obszary z głębokim występowaniem soli sodowych lub magnezowych. Powstają na terenach dawnych mórz lub dawnych złóż wód mineralnych. Sól w tym przypadku nigdy nie dociera do warstwy powierzchniowej.

Ciężko cokolwiek wyhodować na takiej glebie.Miejsca wymagają rekultywacji chemicznej: wprowadzenia do solonetz substancji zawierających kwasy, sole wapnia i trójwartościowe kationy. Dodatkowo powodują zaleganie śniegu, częste spulchnianie gleby, dzięki importowanej glebie tworzą żyzną warstwę.

Ciężko cokolwiek wyhodować na takiej glebie. Wymaga to dużego nakładu pracy i inwestycji, wysokiej jakości melioracji. Ulepszona gleba nadaje się do uprawy traw pastewnych, jagód i drzew owocowych oraz jest wykorzystywana jako pastwisko.

Kategoria:

Ogród i działka