Wągrzyca bydlęca rozumiana jest jako poważna inwazja pasożytnicza, która występuje dość często. Jest również nazywany Finnosem. Choroba stanowi realne zagrożenie dla zwierząt. Wynika to z faktu, że pasożyty mogą atakować ważne narządy i powodować zaburzenia w ich pracy. Aby poradzić sobie z chorobą, należy w odpowiednim czasie skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Co to jest Finnoz

Bovis wągrzyca to uszkodzenie mięśni zwierząt przez bydlęce tasiemce, które są w stadium larwalnym. W rezultacie cierpią mięśnie języka i serca.Jeśli zwierzę ma osłabiony układ odpornościowy, uszkodzone są również komórki wątroby, mózgu i płuc. Ponadto istnieje ryzyko uszkodzenia tkanki tłuszczowej. Wągrzyca może być ostra lub przewlekła.

Przyczyny i mechanizmy rozwoju

Czynnikiem wywołującym wągrzycę jest larwa tasiemca. Charakteryzuje się szeregiem charakterystycznych cech:

  • obecność owalnego pęcherzyka - ma szary odcień, jest pokryty mikroskopijnymi kosmkami i wypełniony płynem;
  • obecność głowy - jej rozmiar nie przekracza 2 milimetrów;
  • 4 silne przyssawki z podstawową trąbą;
  • korpus wstążki z wieloma segmentami.

Najczęściej tasiemiec bydlęcy jest zlokalizowany w ciele osoby zakażonej. W tym przypadku zwierzęta są uważane za pośrednich nosicieli robaków. Aby zapobiec wzajemnemu zakażeniu, zaleca się ścisłe przestrzeganie zasad higieny oraz systematyczne odrobaczanie osób i zwierząt mających z nimi kontakt.

Czynniki sprawcze wągrzycy mają określone cechy w cyklu życiowym:

  • żywiciel pośredni to zwierzak;
  • gospodarz ostateczny - osoba, w której dorosły może osiągnąć 10 metrów i nie pokazuje się w żaden sposób;
  • uformowana onkosfera po 6 miesiącach przekształca się w pełnoprawną larwę - czasami dzieje się to nawet wcześniej;
  • maksymalną aktywność obserwuje się po 7-10 miesiącach – w tym okresie mogą pojawić się charakterystyczne objawy;
  • larwy giną po 10 miesiącach - okres ten może trwać nawet do sześciu miesięcy.

Oznaki i symptomy problemu

Podstępność wągrzycy u bydła polega na tym, że przy łagodnym stopniu zakażenia patologia przebiega bezobjawowo.

Opinia eksperta

Jednocześnie spożycie dużej liczby patogenów do organizmu zwierząt wywołuje ostrą postać wągrzycy.

Może to potrwać 2 tygodnie. Jednocześnie w ciągu pierwszych 5-6 dni wągrzyca ma wyraźny przebieg, a następnie znikają charakterystyczne objawy.

Zwykle wągrzycy u zwierząt towarzyszą następujące objawy:

  • nagła utrata apetytu u zwierzęcia lub całkowita odmowa jedzenia;
  • niepokój zwierzęta - za bardzo się ekscytują;
  • wzrost temperatury ciała;
  • silna suchość i bladość błon śluzowych zwierzęcia;
  • częste biegunki;
  • zaburzenia w pracy serca zwierzęcia - objawiają się ciągłą dusznością i częstymi postojami podczas jazdy na pastwisko;
  • ból w tkance mięśniowej;
  • ból przy dotykaniu obszaru siatki i trawieńca.

U zwierzęcia z wągrzycą temperatura może wzrosnąć do 39,8-41,7 stopni. Jednocześnie nie musisz nawet tego mierzyć - różnica będzie zauważalna przy zwykłym dotknięciu dłoni. Powikłania w postaci świądu skóry, ślepoty czy wodobrzusza zdarzają się niezwykle rzadko. Najbardziej niebezpieczny objaw lekarze weterynarii nazywają spadkiem temperatury - po 1-2 dniach istnieje ryzyko śmierci zwierzęcia.

Diagnoza choroby

Aby postawić trafną diagnozę zwierzęcia, stosuje się następujące testy:

    Badania systematyczne i palpacyjne jamy ustnej i języka zwierząt. Procedury te pomagają wykryć robaki znajdujące się na powierzchni.
  1. Diagnostyka podskórna alergii. Aby to zrobić, tuberkulinę wstrzykuje się w okolice szyi, okolicę pod ogonem lub pod łopatką.Jego ilość dobierana jest w zależności od wieku. Dla młodych osób wystarczy 0,15 mililitra substancji, dorośli potrzebują 0,2 mililitra. U niezainfekowanego zwierzęcia obrzęk pojawi się w miejscu wstrzyknięcia po 24 godzinach i będzie się narastał przez kolejne 2 dni. Kiedy reakcja zwalnia, wstrzyknięcie podaje się ponownie. Poniższa reakcja pozwoli na postawienie trafnej diagnozy.
  2. Badanie surowicy za pomocą testu hemaglutynacji pośredniej. Jednocześnie zaleca się umieszczenie 5 mililitrów surowicy w specjalnej probówce i umieszczenie na płytce z czerwonymi krwinkami. Jeśli pojawi się osad, można ocenić obecność robaków w ciele zwierzęcia.
  3. Metoda aglutynacji lateksowej. Jednocześnie zaleca się podgrzanie surowicy krwi, dodanie zawiesiny lateksowej i kilku innych substancji. Następnie umieszcza się go na aparacie z migawką w celu wymieszania. Następnie możesz wyciągnąć wnioski na temat obecności robaków. Jeśli pojawi się znak z 2 lub 4 plusami, oznacza to, że zwierzę jest zarażone pasożytami.

Leczenie wągrzycy u bydła

Leczenie wągrzycy jest dość trudne. Wynika to ze specyficznego działania patogenu. Tylko doświadczony lekarz weterynarii może dobrać odpowiednie leki. Silne leki przeciwhistaminowe w tym przypadku nie będą działać. Doprowadzą do masowej śmierci pasożytów, ale może to wywołać stan zapalny i zatrucie we włóknach mięśniowych. Dlatego w leczeniu zwierząt stosuje się substancje na bazie prazikwantelu. Należą do nich w szczególności Droncit i Mebendazol. Dawkę pierwszego leku powinien dobrać lekarz uwzględniając dane z badań laboratoryjnych.

Podczas stosowania „Mebendazolu” zwykle przepisują 50 miligramów środków na 1 kilogram masy ciała zwierzęcia.

Zapobieganie chorobom

Aby uniknąć rozwoju i szerokiego rozprzestrzeniania się wągrzycy u zwierząt, zaleca się przestrzeganie następujących zasad:

    Zakaz uboju domowego bydła i sprzedaży produktów mięsnych bez kontroli władz weterynaryjnych.
  1. Poinformuj opinię publiczną i hodowców o ryzyku infekcji robakami.
  2. Kontrola stanu ferm i miejsc uboju przez służby weterynaryjne i sanitarne.
  3. Oznacz bydło.
  4. Usuwaj zwłoki zakażonych zwierząt, jeśli podczas cięcia tkanki mięśniowej mają więcej niż 3 cysticerci.

Standardy zdrowotne są ważne w zapobieganiu wągrzycy:

  • służby medyczne i weterynaryjne powinny ściśle ze sobą współpracować;
  • konieczne jest prowadzenie działań profilaktycznych i terapeutycznych dla zwierząt i ludzi;
  • przestrzeganie norm sanitarno-higienicznych w gospodarstwach rolnych, co pomaga uniknąć zarażenia robaczycami – obejmuje to wyposażenie łazienek, badanie kału pracowników, mycie rąk, systematyczne działania mające na celu odrobaczanie;
  • kontrola ścieków przez państwo - muszą być filtrowane i dezynfekowane.

Zapobieganie rozwojowi wągrzycy wymaga ścisłej współpracy służb medycznych i weterynaryjnych. Nie bez znaczenia jest przestrzeganie prostych zasad higieny podczas pracy ze zwierzętami oraz w ogrodzie. Pamiętaj również o myciu rąk podczas przygotowywania i spożywania mięsa.

Czy człowiek może zarazić się chorym zwierzęciem

Człowiek może zarazić się wągrzycą od zarażonych zwierząt. Zwykle dzieje się to w następujący sposób:

    Jedzenie fińskiego mięsa. Najczęściej taka sytuacja występuje w przyrodzie, podczas gotowania mięsa z krwią, czyli potraw, które nie mogą być poddane wystarczającej obróbce cieplnej.
  1. Zaniedbaj mycie rąk, które miały kontakt z surowym mięsem.
  2. Picie surowej wody z otwartych zbiorników wodnych zawierających jaja robaków.

Nosiciel wągrzycy może przez długi czas nawet nie być świadomy obecności pasożytów w organizmie. Wągrzyca charakteryzuje się różnym czasem trwania okresu inkubacji. W niektórych przypadkach trwa to kilka lat. Jeśli człowiek nie myje rąk po pracy w ogrodzie, jaja robaków z gleby dostają się do jamy ustnej i prowokują rozwój wągrzycy.

Główne objawy inwazji to:

  • ciągłe bóle głowy;
  • rozwój ślepoty;
  • konwulsje;
  • ataki epilepsji;
  • objawy zapalenia opon mózgowych;
  • wygląd demencji;
  • wodogłowie;
  • zaburzenia mowy;
  • zaburzenia psychiczne - mogą objawiać się majaczeniem, depresją, halucynacjami, wzmożonym pobudzeniem;
  • niedowład;
  • zawroty głowy.

Czasami dochodzi do wągrzycy skóry. Charakteryzuje się wyglądem strzelistych formacji. Zlokalizowane są głównie w górnej części mostka i na wewnętrznej powierzchni barków. Wągrzyca bydlęca jest poważną patologią, która stanowi zagrożenie nie tylko dla zwierząt, ale także dla ludzi. Aby poradzić sobie z chorobą, musisz natychmiast zabrać zwierzę do weterynarza.

Kategoria: