Leptospiroza często dotyka wiele zwierząt, ale najbardziej dotyka bydło. Sytuacja wymaga natychmiastowej interwencji lekarza weterynarii, ponieważ infekcja rozprzestrzenia się z reaktywną prędkością, a konsekwencje choroby mogą być śmiertelne, dlatego nie można zwlekać z terapią. Poważne podejście do szczepień i przestrzeganie zasad sanitarno-higienicznych pomoże uniknąć kłopotów.

Charakterystyka leptospirozy

Leptospiroza dotyka wiele gatunków zwierząt. Ta zakaźna naturalna choroba ogniskowa atakuje naczynia wewnętrzne, przewód pokarmowy, skórę i błony śluzowe.Chorobie towarzyszy gorączka, mimowolne poronienia lub pojawienie się chorego potomstwa. Produktywność chorego zwierzaka jest zauważalnie zmniejszona.

Czynnikiem sprawczym niebezpiecznej choroby są mikroskopijne pasożyty - leptospira (rodzaj Leptospira). Przy wielokrotnym powiększeniu widać, że szkodniki wyglądają jak cienkie srebrzyste nitki.

Leptospiry żyją w środowisku wodnym, więc rozwijają się w jeziorach, rzekach, a nawet w kanałach, ale szybko giną na lądzie. Tak więc w zbiornikach otwartych pasożyty są w stanie przeżyć do 200 dni, aw suchej glebie nawet 12 godzin. Ognisko może wystąpić o każdej porze roku. Młode zwierzęta domowe w wieku 1-1,5 roku są trudniejsze do tolerowania leptospirozy niż zwierzęta dorosłe. Dla nich prawdopodobieństwo śmierci sięga 25%.

Epizootologia pokazuje, że ofiarami choroby padają głównie bydło i świnie. Często leptospiroza atakuje owce, kozy, psy, konie i drób.Lisy polarne, lisy, myszy i inne gryzonie są podatne na infekcje. Zwierzęta gospodarskie i dzikie stają się nosicielami leptospiry. W większości przypadków źródłem zakażenia są małe gryzonie.

Patogeny są wydalane z mlekiem, odchodami lub wydzielinami narządów płciowych zwierząt. Większość osobników jest nosicielami choroby bez znaczących objawów i jest jedynie rezerwuarem pasożytów. Takie zwierzęta są szczególnie niebezpieczne dla zwierząt domowych. W organizmach bydła leptospiry żyją do 6 miesięcy.

Przyczyny chorób u bydła

Dzięki zwierzęcym nosicielom Leptospira pasożyty swobodnie przedostają się do żywności, zbiorników wodnych i gleby.

    W większości przypadków infekcja zwierząt następuje podczas podlewania. Pasożyty żyją i rozmnażają się bezpiecznie w jeziorach, stawach i rzekach. Źródła zwiększonego zagrożenia - zbiorniki wypełnione stojącą wodą (bagna i głębokie kałuże).
  1. Leptospiry często żyją w próchnicznej wilgotnej glebie o neutralnej kwasowości. Do zakażenia dochodzi przez uszkodzoną skórę lub pęknięte kopyta.
  2. Zwierzęta zarażają się jedzeniem. Gryzonie zarażone leptospirozą pozostawiają ślady życiowej aktywności w przygotowanej paszy.
  3. Celęta zarażają się jeszcze w macicy lub gdy są karmione mlekiem od zakażonych krów.
  4. Często infekcja występuje podczas krycia zwierzaka z zakażonym osobnikiem.

Pasożyty łatwo dostają się do organizmu krowy przez rany, zadrapania, ukąszenia, a także błony śluzowe nosa, oczu, ust, dróg rodnych i przewodu pokarmowego. W ciągu godziny leptospiry swobodnie przedostają się do krwi i narządów wewnętrznych zwierząt domowych.

Rozprzestrzenianiu się leptospirozy sprzyjają złe warunki bytowania zwierząt (niehigieniczne, złe żywienie, brak witamin), niewłaściwie dobrane miejsca wypasu i pojenia.

Objawy patologii

Objawy patologii zależą od postaci leptospirozy. Przebieg choroby jest ostry, łagodny i przewlekły. W zależności od objawów choroba może być typowa i nietypowa. Okres inkubacji rozwoju choroby zakaźnej wynosi średnio od 5 do 20 dni.

Ostry postęp choroby:

    Nagły wzrost temperatury (40-41 stopni).
  1. Depresja, osłabienie lub odwrotnie - skrajne podniecenie.
  2. Zaburzenie koordynacji ruchów, zwierzę spędza czas w pozycji leżącej.
  3. Ostra odmowa jedzenia, brak gumy do żucia.
  4. Tętno staje się częste, oddychanie staje się trudne.
  5. Trzeciego dnia po wystąpieniu choroby błony śluzowe stają się żółte.
  6. Mocz zmieszany z krwią. Próba opróżnienia pęcherza powoduje silny ból zwierzęcia.
  7. U niektórych osób rozwija się zapalenie spojówek.
  8. Mniej mleka.
  9. Zaparcia, atonia jelit.

Młode zwierzęta w wieku poniżej 1,5 roku są bardziej narażone na rozwój choroby. Ciąża zwierząt często kończy się aborcją. U krowy wydzielanie mleka jest zmniejszone, jeśli nie całkowicie zatrzymane. Przybiera szafranowy kolor. Sierść staje się matowa, rozczochrana. Twory martwicze pojawiają się na błonie śluzowej jamy ustnej oraz skórze grzbietu i ogona szyi. W rezultacie ciało zwierzęcia pokryte jest wrzodami. Choroba trwa nie dłużej niż 10 dni. W przypadku braku opieki medycznej w 50% przypadków zwierzę jest zagrożone śmiercią z powodu uduszenia.

Opinia eksperta

Objawy choroby podostrej praktycznie nie różnią się od reaktywnego przebiegu choroby, ale są łagodne. W takim przypadku rozwój choroby trwa do 3 tygodni.

Przewlekłej postaci choroby towarzyszy znaczny spadek masy ciała, skoki temperatury ciała, powiększenie węzłów chłonnych pachwinowych, pojawienie się krwi w moczu zwierzęcia.Zwierzaka dręczy częsta potrzeba oddawania moczu i przyspieszony oddech. Zwierzęta chowają się przed jasnym światłem i mocno zrzucają. W rezultacie skóra zwierzęcia jest pokryta łysymi plamami. Chore krowy mają trudności z układem rozrodczym. Ciąża zwierząt często kończy się poronieniem lub narodzinami chorego potomstwa. Często występują powikłania poporodowe.

Nietypowa postać leptospirozy zaczyna się od krótkotrwałego, nieznacznego wzrostu temperatury (o 0,5-1 stopnia). Zwierzę staje się trochę ospałe. Błony śluzowe zwierzęcia nabierają żółtawego odcienia. Hemoglobina pojawia się w moczu (hemoglobinuria). Stan ten trwa od 12 do 96 godzin, po których zwierzęta w pełni wracają do zdrowia.

Jak diagnozować

W pierwszej kolejności lekarz weterynarii bada zwierzę, aby zobaczyć obraz kliniczny stanu chorego pupila.Specjalista bierze pod uwagę nie tylko zewnętrzne oznaki złego samopoczucia zwierzaka, ale także jego zachowanie. W kolejnym etapie pobiera się od zwierzęcia do analizy krew, mocz oraz próbki innych wydzielin fizjologicznych. Pobrane próbki są badane w celu wykrycia przeciwciał przeciwko pasożytom - leptospira. Specjaliści wykonują posiew bakteriologiczny na odpowiednie, selektywne podłoża, a także przeprowadzają ogólne badanie hematologiczne.

Wskaźnikiem choroby jest znaczny spadek liczby czerwonych krwinek we krwi zwierzęcia, gwałtowny spadek poziomu cukru, zmiany w hemoglobinie.

Dodatkowe badania przeprowadzane są metodą PCR. W ramach próbek wykrywane jest DNA i RNA zawarte w leptospirze. W przypadku śmierci zwierzęcia w stadzie lekarz weterynarii zleca sekcję zwłok. Potwierdzeniem choroby są:

    Żółty odcień skóry i błon śluzowych.
  1. Nekroza i obrzęk.
  2. Nagromadzenie krwi w klatce piersiowej i brzuchu.
  3. Powiększenie wątroby.

Jak prawidłowo leczyć chorobę

Leczenie obejmuje 2 kursy: terapię przeciwdrobnoustrojową oraz eliminację objawów choroby. Przede wszystkim chore zwierzęta są oddzielane od stada. Zainfekowanym zwierzętom wstrzykuje się surowicę przeciwleptospiralną. Środek podaje się podskórnie, po 2 dniach zabieg powtarza się. Dla cieląt wystarczy dawka 20-60 ml, dla zwierząt dorosłych podaje się 50-120 ml serum.

Terapia przeciwdrobnoustrojowa

Do niszczenia czynników zakaźnych stosuje się preparaty „Streptomycyna” (wstrzyknięcie podskórne 10-12 jednostek na kg masy ciała zwierzęcia), „Kanamycyna” (domięśniowo 15 jednostek na kg masy ciała zwierzęcia). Skutecznie radzą sobie z zadaniem „Tetracyklina” i „Biomycyna”. Podaje się je zwierzętom 2 razy dziennie przez 4 dni.

Leczenie objawowe

Równocześnie z terapią przeciwbakteryjną zwierzęciu podaje się Urotropinę, 40% roztwór glukozy i kofeinę. Konsekwencje atonii jelit są eliminowane za pomocą soli Glaubera. Jama ustna zwierzęcia jest regularnie leczona roztworem nadmanganianu potasu. Dieta zwierzęcia jest wzbogacona o suplementy witaminowe i pierwiastki śladowe. Suplementy w postaci mączki rybnej lub oleju rybnego przyniosą korzyści zwierzęciu.

Profilaktyka i szczepienia

Aby zapobiec chorobie zakaźnej, stosuje się nowoczesną szczepionkę VGNKI. Poliwalentny lek chroni zwierzęta domowe przed ostrą postacią leptospirozy. Aby uzyskać trwały efekt, konieczne jest regularne ponowne szczepienie. Jednoroczne cielęta szczepione są raz na pół roku, dorosłe zwierzęta raz w roku.

Pozostałe środki zapobiegawcze to comiesięczne leczenie środkami przeciwbakteryjnymi miejsc, w których trzymane są zwierzęta oraz badania profilaktyczne zwierząt domowych. Bydło nie jest zalecane do wypasu na bagnistych łąkach iw pobliżu.

Kategoria:

Zwierzęta