Kałmucka rasa bydła uważana jest za wyjątkową i uniwersalną wśród odmian mięsa. Są to zwierzęta produktywne, bezpretensjonalne, od dawna przystosowane do trudnych warunków przetrzymywania. Rozważ opis i cechy produkcyjne krów rasy kałmuckiej, jej zalety i wady, a także sposób trzymania i opieki nad zwierzętami.
Historia krów kałmuckich
Rasa wyhodowana na stepach Azji Środkowej i Środkowej, w warunkach ścisłej selekcji - zwierzęta przebywały na pastwisku przez cały rok w często niesprzyjających warunkach klimatycznych.Przyczyniło się to do wypracowania unikalnych cech, zapisanych w rasie, którą ceni się do dziś. Krowy kałmuckie były hodowane od 400 lat na terytorium od Syberii po stepy dońskie, uważa się, że ich przodkami są osobniki indyjskie, które następnie rozprzestrzeniły się na terytorium Azji.
Wygląd zewnętrzny i cechy charakterystyczne zwierząt rodowodowych ukształtowały się w wyniku doboru naturalnego, ciągłego trzymania na otwartej przestrzeni, w surowym klimacie i nagłych zmianach temperatury.
Opis i główne cechy
Krowy kałmuckie bez problemu znoszą chłód, mają doskonałą odporność, osobniki szybko rosną na tym, co znajdą na pastwiskach. Zwierzęta wyróżniają się długowiecznością, wytrzymałością, aktywnością oraz mało wymagającą, mocną i harmonijną budową z dobrze rozwiniętymi mięśniami.
Bydło tej rasy stepowej ma mocne, długie ciało. Osoby mają płaski grzbiet, głęboką klatkę piersiową, krótką szyję, małą głowę. Rogi są zakrzywione, skierowane do góry, nogi są proste. Cechą szczególną rasy jest grzebień potyliczny.
Bydło rasy kałmuckiej - wyraźna orientacja mięsna, dlatego matki mleczne mają duże wymię. Wraz z nadejściem zimy u byków i jałówek zaczyna rosnąć gruba wełna, dzięki czemu osobniki mogą przebywać na zewnątrz na mrozie. Głównym kolorem jest czerwony, z białymi znaczeniami, ale zwierzęta rodzą się również czerwone lub brązowo-białe. Znaki pojawiają się częściej na kończynach i głowie, rzadziej na tułowiu.
Wysokość w kłębie u byków i krów - 140 i 130 cm, obwód za łopatkami - co najmniej 186 cm, długość ciała - 145-160 cm Waga byka średnio 950 kg (do 1100 kg), krowy – średnio 480 kg.
Opinia eksperta
Wydajność mleczna jałówek kałmuckich wynosi 1-1,2 tys. litrów. Maksymalna odnotowana wydajność mleczna wynosi 2-2,5 t. Pomimo słabej wydajności mleko przedstawicieli rasy jest tłuste - do 4,5%.Wartość produkcyjna rasy kałmuckiej tkwi w mięsie, które wyróżnia się wysoką jakością, wybornym smakiem i wyróżnia się wyraźną „marmurkowatością”, co jest doceniane przez konsumentów.Tłuszcz znajduje się między warstwami włókien mięśniowych. Wydajność mięsa wynosi średnio 60%, maksymalna - 68%. Byki kałmuckie można poddać ubojowi w wieku 1,5 roku, kiedy to ważą już 450-550 kg. Dorosłe samce tej rasy ważą co najmniej 600 kg, buhaje mogą ważyć nawet tonę. Samice ważą 400-550 kg. Dzienny przyrost masy ciała - nie mniej niż 850-980 g.
Pozytywne i negatywne strony
Krowy są odporne i bezpretensjonalne, można hodować zwierzęta w każdym klimacie, nie wymagają specjalnych warunków. Zwierzęta mogą dobrze przybierać na wadze tylko na paszy objętościowej, trawie, którą jedzą na pastwisku. Młody wzrost wykazuje przeżywalność i przedwczesny rozwój, szybko tucząc na prostej paszy.
Z każdej tuszki dorosłego osobnika możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości mięsa w dużym procencie masy tuszy, tłustego mleka.Charakterystyczną cechą rasy kałmuckiej jest zdolność do gromadzenia tłuszczu na początek zimnej pogody, która została rozwinięta u zwierząt podczas procesu selekcji.
Złogi tłuszczu u krów znajdują się nie tylko pod skórą, ale także pomiędzy włóknami mięśniowymi. Zimą krowy mogą wykorzystywać ją jako rezerwę energii. Dzięki takiemu zabezpieczeniu krowy z łatwością znoszą chłód i upał, nagłe zmiany temperatur, narażenie na wiatr, deszcz, a także szybko przystosowują się do nowych warunków po zaciągach. Według hodowców bydła tylko ta rasa ma takie cechy.
Wady krów kałmuckich: niska mleczność, żółty tłuszcz, który czasem przeszkadza w sprzedaży mięsa, możliwa agresywność niektórych przedstawicieli rasy.
Jak dbać o krowy kałmuckie?
Już wcześniej zauważono, że rasa wyróżnia się bezpretensjonalnością w zakresie żywienia, utrzymania i pielęgnacji. Zwierzęta pełnej krwi angielskiej w przeciwieństwie do przedstawicieli innych odmian nie wymagają prawie żadnej opieki, wyselekcjonowanej karmy.
Pielęgnacja
Krowy i byki mogą przebywać na pastwisku prawie cały rok, nie muszą organizować specjalnych spacerów przy oborze. Do odpoczynku zwierzęta zadowalają się zadaszonymi boksami, w których mogą przebywać do 6 godzin dziennie. Pielęgnacja krów polega na sianiu traw, pielęgnacji pastwisk. Nawet w zimie, jeśli nie ma dużo śniegu, można zostawić zwierzęta na pastwisku. Na terenach ogrodzonych można je wypasać bez pomocy pasterzy, co sprawia, że ich utrzymanie jest niezwykle tanie.
Choroby i ich leczenie
Krowy kałmuckie wyróżniają się dobrym zdrowiem i silną odpornością. Jeśli nie naruszasz zasad trzymania, bydło nie choruje. W przypadku chorób zakaźnych lub innych, leczenie jest takie samo jak w przypadku przedstawicieli innych odmian.
Karmienie
Bydło tej rasy ma aktywnie rozwinięty układ pokarmowy, jest w stanie żywić się prawie wyłącznie roślinnością pastwiskową np. ziołami, trawą gruboziarnistą.Zwierzęta są w stanie przybrać na masie na wysokiej trawie bez karmienia treściwą paszą (dorosłe osobniki - w 3-4 miesiące, młode - w 5 miesięcy).
Potrafią przejść dziesiątki kilometrów w poszukiwaniu odpowiedniego pożywienia, dobrze znoszą warunki zimowe i potrafią zdobyć pożywienie spod śniegu. Oznacza to, że krowy można trzymać na wolnym wypasie, podając im tylko czystą wodę: zwierzęta do 250 kg - 35-40 litrów dziennie, powyżej 350 kg wagi - 60 litrów. Musisz pić 3-4 razy dziennie, częściej latem. Dodatki paszowe są obowiązkowe - kreda i sól. Producenci żywieni są sianem, kiszonką, roślinami okopowymi, mieszanką paszową. Każdego dnia krowy powinny odpoczywać przez 5-6 godzin.
Żeby krowy były nakarmione, pastwisko trzeba zmieniać co tydzień, bydło powinno wrócić na nie za półtora miesiąca, kiedy trawa podrośnie. Cielęta trzymane są razem z matkami w odchowie ssącym, który trwa 8 miesięcy. Okres ssania podczas zimowo-wiosennego porodu cieląt przypada właśnie na okres pastwiskowy, więc do czasu odsadzenia koszt młodych jest minimalny.Ze względu na niską produkcję mleka cielęta piją je prawie w całości, więc dojarki praktycznie nie są potrzebne do dojenia krów w gospodarstwach.
Cechy hodowli
Rasa bydła kałmuckiego jest wykorzystywana do ulepszania innych odmian i uzyskiwania nowych ras mięsnych. Sama rasa jest również ulepszana, wybierając najlepszych przedstawicieli do hodowli. Najcenniejsze cechy rasy to bezpretensjonalność, wczesność, szybki przyrost masy ciała. Używając buhajów jako polepszaczy, cechy te są przekazywane potomstwu, co pozwala uzyskać wysokiej jakości potomstwo od krów innych ras.
Celęta pozostają z matkami aż do odsadzenia, niektóre samice mogą być agresywne w stosunku do ludzi, aby chronić cielę. Krowy są płodne, na 100 matek przypada 89-95 cieląt. W wieku 8 miesięcy mogą ważyć 180 kg (jałówki) i 240 kg (cielaki).Następnie kierowane są na odchów i tucz, w wieku 1,5 roku osiągają wagę rzeźną. Według tych wskaźników rasa kałmucka spełnia wszystkie wymagania hodowli bydła mięsnego. Szczególnie ważne jest tutaj to, że krowy są w stanie wyprodukować wiele cieląt, które są uważane za główne produkty krów mięsnych, ponieważ nie otrzymują od nich mleka.
W przypadku rasy kałmuckiej koszt produkcji jest znacznie obniżony dzięki utrzymywaniu krów na pastwisku, karmieniu paszą objętościową.
Krowy kałmuckie są szczęśliwie hodowane przez rolników, popularność tej rasy tłumaczy się tym, że zwierzęta potrafią szybko rosnąć i przybierać na wadze, zadowalając się ziołowym pokarmem i skromną pielęgnacją. Bydło tej rasy wymaga minimalnej opieki, nie sprawia problemów, może żyć na pastwisku, nie potrzebuje wygodnego pomieszczenia.