Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Niektórzy eksperci nie definiują owcy gruborogiej jako gatunku specjalnego, ale uważają ją za podgatunek owcy gruborogiej, ale według innych jest to odrębny gatunek parzystokopytnych, należący do rodzaju owiec. Żyje na Syberii Wschodniej, jest jednym z najpospolitszych zwierząt, któremu nie grozi wyginięcie lub znaczne zmniejszenie liczebności w wyniku działalności człowieka lub zmian klimatycznych.

Wygląd i cechy

Owca gruboroga jest zwierzęciem średniej wielkości, o zwartej, mocnej budowie ciała, małej, raczej „suchej” głowie z krótkimi uszami, osadzonymi na krótkiej i grubej szyi.Rogi samców są duże, szerokie u podstawy, skręcone w stromą spiralę z końcami skierowanymi na zewnątrz. Samice mają krótsze, mniejsze, niespiralne rogi.

Zwierzęta mają krótkie, masywne kończyny. Psy różnią się wagą od 56 do 150 kilogramów, wysokością od 76 do 112 centymetrów mierzoną w kłębie. Suki są mniejsze - od 33 do 68 kilogramów, 76-100 centymetrów wzrostu.

Największe śnieżne chibuki mieszkają na Czukotce i Kamczatce.

Rodzaje owiec bighorn

Wyróżnia się następujące typy owiec gruborogich, które często mają również bighorn lub golonkę:

    Ochocki.
  1. Koryak.
  2. Putorański.
  3. Kołyma.
  4. Kamczatka.
  5. Jakucki.
  6. Jabłko.
  7. Kodarsky (który mieszka w izolacji na płaskowyżu Kodar na Wyżynie Olekminskiej).

Ta klasyfikacja odnosi się do rozmieszczenia gatunków parzystokopytnych na ziemi, ponieważ nie mają one jednego siedliska - miejsca występowania tych zwierząt są ułożone w mozaikę. Oznacza to, że oddzielne grupy tworzyły się i rozwijały w różnych miejscach o nieco innych warunkach, tworząc w ten sposób różne podgatunki. Jednak różnice nie są tak znaczące, aby miały znaczące różnice.

Zasięg i siedliska

Owce śnieżne są uważane za zwierzęta górskie, ale nie mieszkają bezpośrednio na szczytach górskich, ale pozostają w strefie wegetacyjnej, czyli nie wznoszą się powyżej 1300 metrów. Głównym siedliskiem jest górska tundra i pogórze o stosunkowo łagodnym klimacie i pokrywie śnieżnej do 30-40 centymetrów. Południowa granica pasma biegnie wzdłuż wyżyn Aldan, na zachodzie - wzdłuż gór za Vitim. Północna i wschodnia granica praktycznie pokrywa się z wybrzeżem Czukotki, Cieśniną Beringa i Półwyspem Kamczatka.Owca śnieżna żyje na terenach górskich wzdłuż największych rzek wschodniej Syberii, na płaskowyżu Putorana.

Opinia eksperta

Osobniki należące do odmiany Putorana należą do zwierząt Czerwonej Księgi. Polowanie na nie jest zabronione.

Nowoczesne liczby, ruch

Obecnie łączna liczba rogaczy śnieżnych wszystkich odmian waha się od 40 do 100 tysięcy osobników. Trudno jest podać dokładną liczbę ze względu na rozproszenie poszczególnych stad na rozległych, trudno dostępnych terytoriach oraz złożoność rzeźby terenu i klimatu.

Śnieżne zwierzęta nie wędrują na duże odległości, chociaż nieustannie przemieszczają się w swoim zasięgu w poszukiwaniu pożywienia. Pomimo swojej budowy ciała i krótkich nóg owce gruborogie biegają doskonale, jednak nie różnią się dużą prędkością.Z łatwością skaczą i poruszają się po nierównym terenie. Na mrozie muszą pokonywać znaczne odległości, gdyż wiąże się to z poszukiwaniem pożywienia. Pod warstwą śniegu muszą zbierać rzadką roślinność tundry, więc muszą przejść znacznie więcej niż latem, kiedy jest dużo świeżej trawy i listowia.

Główną cechą kondycyjną owiec bighorn jest ich „kamuflażowe” ubarwienie. Wełna zwierząt ma różne odcienie brązu, szarości i czerni, przez co trudno je dostrzec na tle skał czy nagiej tundry. Jednak pokryte śniegiem powierzchnie natychmiast ujawniają drapieżnikom swoje położenie, więc możemy mówić tylko o względnej sprawności.

Kształt trzonka nadaje się do jazdy w terenie górzystym, skałach, do pokonywania wzniesień, nierównych terenów, klifów. Mogą skakać na wysokość 3 metrów, są odporne i przystosowują się do skromnych pastwisk i niskich temperatur.

Co oni jedzą?

Aby przetrwać w trudnych warunkach, śnieżne bighorny potrzebują obfitego, pożywnego pokarmu. Dlatego organizm tych zwierząt jest przystosowany do wchłaniania nie tylko delikatnej świeżej trawy, ale także grubszych suchych pędów, starej roślinności, gałęzi, listowia, mchu, kory krzewów i drzew, do których mogą dotrzeć.

Jesienią owca gruboroga z powodzeniem żeruje na jagodach i grzybach, nie gardząc starymi, przejrzałymi i robaczywymi. Zjedzone larwy i robaki odmawiają doskonałego „pokarmu” białkowego w okresach silnego głodu.

Wrogowie naturalni

W naturze głównym zagrożeniem dla owiec bighorn jest ich siedlisko z nieprzewidywalnymi zmianami pogody, mgłami, śnieżycami, ekstremalnymi mrozami, wiatrami i wilgocią. Ponadto zwierzęta mogą wpaść w niebezpieczne sytuacje, spadając ze skał, wpadając do rzek lub grzęznąc w bagnach. Wiele kłopotów sprawia muszka, która dosłownie zjada żywcem wszystko, co żyje.

Ale to wszystko odnosi się do zagrożeń naturalnych, które owce gruborogie nauczyły się skutecznie omijać i unikać. Tylko wilki i rosomaki polują na parzystokopytne, ale owce gruborogie nie są łatwą i prostą zdobyczą. Nadal trzeba je ścigać i łapać, więc najczęściej ofiarami są osoby starsze, chore, ciężarne samice i słabe młode.

Głównym drapieżnikiem zagrażającym liczbie chronionych gatunków owiec gruborogich jest człowiek. Rdzenni mieszkańcy Syberii i Północy przyjęli rozsądne podejście do zdobyczy, zabraniając polowania na samice, młode i ograniczając spożycie do określonych pór roku, racjonując liczbę zabitych zwierząt.

Kiedy polowanie przestało być środkiem utrzymania, a stało się rozrywką, liczba owiec gwałtownie spadła. Z tego powodu gruborogi Putorany zostały wpisane do Czerwonej Księgi, a odstrzał niektórych odmian jakuckich chibouków jest ściśle ograniczony.

Rozmnażanie i potomstwo

Latem przy obfitości pożywienia stado może liczyć 30-40 osobników. W okresie lęgowym, w połowie listopada, dzieli się na grupy po 6 samic i 2-3 samce.Ciąża samicy trwa do 5 miesięcy. Na czas porodu opuszcza stado i przechodzi na emeryturę do specjalnie przygotowanej odosobnionej nory, gdzie rodzi jedno młode.

Karmienie trwa miesiąc, po którym jagnię usamodzielnia się i przechodzi na jedzenie "dorosłej" karmy.

Owce osiągają dojrzałość płciową w wieku 7 lat. W wyniku konkurencji młode zwierzęta są usuwane ze stada i tworzą własną grupę.

Prace konserwatorskie

Obecnie ochroną objęte są tylko dwa podgatunki owcy gruborogiej: Jakuta, który nie jest zagrożony całkowitym zniszczeniem, ale potrzebuje ochrony, oraz Putorańczyk, żyjący w rezerwacie o tej samej nazwie na Płaskowyżu Putorańskim. To rzadkie zwierzę, więc wszelkie działania przeciwko niemu są naruszeniem prawa.

Jakucka odmiana owcy gruborogiej żyje na Półwyspie Czukockim. Jej populacja ucierpiała głównie z powodu niekorzystnych warunków pogodowych, rozwiniętej hodowli reniferów oraz niepokojów działalnością człowieka, dlatego dla jej ochrony wystarczy zapewnić stadom komfortowe warunki bytowe, a ich liczebność zacznie rosnąć. Przeprowadzono eksperymenty z owcami Putorana na krzyżowaniu z innymi odmianami i gatunkami podobnych zwierząt, ale niedopasowania genetyczne nadal uniemożliwiają rozwój żywotnej i żywotnej hybrydy.

Owca śnieżna w działalności gospodarczej człowieka

Jedną z przyczyn spadku liczebności owiec gruborogich była aktywna działalność gospodarcza człowieka. Powiększenie pól uprawnych, pastwisk i użytków rolnych zwiększa konkurencję i prowadzi do spadku liczebności dzikich zwierząt.

Dla ochrony owiec gruborogich ważna jest nie tylko walka z kłusownictwem, ale także tworzenie stref ochronnych, rezerwatów przyrody, prowadzenie prac edukacyjnych oraz zachowanie puli genowej rzadkich gatunków w specjalnie do tego tworzonych rezerwatach.

Odżywcze

Mięso owcy gruborogiej jest chude, nieco twarde i żylaste, ale smaczne. Praktycznie nie różni się wartością odżywczą i składem od domowego mięsa baraniego, dlatego jest przygotowywane według podobnych receptur. Może być smażony, duszony, pieczony, podawany z różnymi dodatkami, a także marynowany. Mięso młodych jagniąt ma idealny smak i kruchość. Śnieżne owce to pełne wdzięku zwierzęta, które potrzebują ludzkiej ochrony i patronatu, aby utrzymać swoją liczebność.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Zwierzęta