Jedna z najlepszych ras owiec, będąca doskonałym źródłem mięsa i wysokiej jakości wełny, uważana jest za Tsigai. Ponadto zwierzęta te słyną z atrakcyjnego wyglądu, wytrzymałości, płodności. Rasa owiec Tsigay wyróżnia się wysoką produktywnością, która umożliwia hodowlę w dwóch kierunkach: mięsno-wełniane i wełno-mięsne.

Historia rasy

Przodkowie rasy Tsigai uważani są za owce o delikatnej sierści, które żyły na terenach Azji Mniejszej przed naszą erą. Przez kilka stuleci lokalni mieszkańcy pracowali nad poprawą cech rasy, starając się w miarę możliwości zwiększyć produktywność, a jednocześnie zachować wytrzymałość zwierząt.

Masowa hodowla tej rasy rozpoczęła się w Europie pod koniec XVIII wieku. Owce Tsigai pojawiły się na ziemiach II na początku XIX wieku za sprawą emigrantów. Od tego czasu miejscowi hodują owce Tsigai z samicami merynosów.

W ten sposób poprawiono właściwości futer zwierzęcych. Następne pokolenie zostało zmieszane z owcami sprowadzonymi z Bułgarii.

Współcześni przedstawiciele rasy dzielą się na dwie grupy:

    Wełna-mięso (typ krymski).
  1. Wełna mięsna (typ Azow). Rasa została uzyskana przez skrzyżowanie Tsigai z angielskim Romney March.

Wygląd i cechy owiec

Niezależnie do jakiej grupy należą zwierzęta, przedstawiciele obu odmian mają wspólne cechy zewnętrzne:

    Budowa przedstawicieli rasy jest mocna, muskularna, ma beczkowaty wygląd. Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka. Rozmiary są średnie. Ciało rozszerza się w okolicy grzbietu i kłębu.
  1. Szkielet jest wytrzymały.
  2. Ogon jest cienki, długi.
  3. Kończyny mocne, równe, średniej długości. Kopyta są wystarczająco mocne, aby utrzymać dużą masę ciała: waga dorosłego tryka waha się od 75 do 85 kilogramów (często nawet do 100), a samice mogą ważyć od 45 do 50 kilogramów.
  4. Głowa średniej wielkości, owalny kształt. Samce mają duże wirujące rogi. Kobiety nie.
  5. Szyja jest gruba, krótka.
  6. Skóra jest gładka, elastyczna. Jednocześnie u młodych gromadzi się w fałdach, które znikają w miarę wzrostu.
  7. Wełna jest biała, gruba, jednolita, mocna, praktycznie się nie roluje.

Ta rasa żyje średnio od 12 do 14 lat.

Wady i zalety rasy Tsigai

Rasa Tsigai może pochwalić się wieloma pozytywnymi cechami, w tym:

  • wytrzymałość;
  • umiejętność przyzwyczajenia się do nowych warunków życia;
  • atrakcyjny wygląd;
  • wysoka produktywność (owce produkują wysokiej jakości wełnę, mięso i mleko);
  • szybki wzrost;
  • wczesne dojrzewanie.

Wełna owiec Tsigai jest używana do wyrobu ciepłych futer. Ponadto dobrze nadaje się do barwienia na pożądany kolor. Polar zwierzęcy służy jako surowiec do produkcji miękkich nici, z których później powstają trwałe tkaniny.

Wady rasy Tsigai to:

    Potrzeba pastwisk położonych na wzniesieniach (owce źle się czują w zagrodach). Niziny nie są odpowiednie, ponieważ tam zwierzęta zarażają się robaczycami (fascioliasis, dictyocalosis i inne podobne choroby).
  1. Niska płodność kobiet.
  2. Pomimo tego, że rasa potrafi przystosować się do różnych warunków pogodowych, źle znosi mróz i opady atmosferyczne. Dlatego zimą owce trzymane są w owczarniach.
  3. Zwierzęta są podatne na choroby, jeśli są trzymane w wilgotnym klimacie.
  4. Zwiększona łamliwość kości.

Zasady trzymania i opieki nad zwierzętami

Rasa Tsigai nie jest zbyt wymagająca pod względem warunków utrzymania i pielęgnacji. Jednak ważne jest, aby wziąć pod uwagę następujące niuanse:

  • brak odżywienia, brak witamin i minerałów prowadzi do pogorszenia kondycji sierści;
  • owce zimą wymagają szczególnej opieki, ponieważ nie tolerują niskich temperatur;
  • latem zwierzęta pasą się na pastwiskach, gdzie spędzają czas od rana do zmroku;
  • owce są zaganiane do wodopoju w środku dnia;
  • potrzebuje regularnego jedzenia i dostępu do wody;
  • w zimne dni i podczas ulewnych deszczy zwierzęta przenoszone są do specjalnych budynków z glinianymi podłogami, grubo pokrytymi słomą i drewnianymi ścianami;
  • pomieszczenie dla owiec powinno być ciepłe i suche; ważny jest brak przeciągów i obecność wentylacji;
  • poidła i karmniki powinny znajdować się w środku;
  • niezbędne do wyposażenia osobnych kojców dla owiec i nowonarodzonych jagniąt;
  • ważne, aby woda była czysta, a żywność świeża;
  • wolna przestrzeń dla każdego zwierzęcia to 3 metry kwadratowe;
  • zimą trzeba wyjść z owcą na spacer – najlepiej codziennie, jeśli nie jest bardzo zimno i nie pada śnieg;
  • kiedy robi się cieplej, przejście do nowego trybu następuje stopniowo – pierwszego dnia spacer po pastwisku trwa 2-3 godziny, a z każdym dniem ten czas się wydłuża.

Dieta

Rasa Tsigay jest bardzo wymagająca pod względem warunków żywieniowych - jakości i ilości pożywienia. Dieta układana jest w zależności od płci, wieku i stopnia otłuszczenia zwierzęcia. Latem zwierzęta żywią się zieloną trawą na pastwiskach. Norma dzienna dla dorosłego mężczyzny to około 10 kilogramów trawy, dla kobiety - do 8 kilogramów.

Opinia eksperta

Młodym osobnikom wystarczy dziennie około 6 kilogramów karmy. Wskazane jest uzupełnianie diety roślinami strączkowymi i zbożami. Owce potrzebują regularnej wody.

Zimą, kiedy samice rodzą młode, pokarm powinien być pełny i urozmaicony:

  • siano;
  • warzywa i rośliny okopowe;
  • mieszanki paszowe;
  • suplementy mineralne.

Subtelności hodowli owiec

Zwierzęta są zbierane na przełomie sierpnia i września. Rodzenie potomstwa trwa około 150 dni. Po ocieleniu rozpoczyna się okres karmienia, który trwa cztery miesiące (w tym czasie jedna samica daje 100-120 litrów mleka).

Wśród innych cech hodowlanych owiec Tsigai są:

  • samice osiągają dojrzałość płciową w wieku czterech miesięcy;
  • cielęta rodzą się raz w roku, zimą;
  • dostawa trwa około godziny;
  • owca przynosi 1-2 baranki na raz;

Krycie przeprowadzane jest tylko wtedy, gdy samica przybiera na wadze powyżej 40 kilogramów.

Choroby wpływające na rasę

W przypadku nieprzestrzegania zasad pielęgnacji przedstawiciele tej rasy mogą zachorować. Typowe patologie wśród owiec Tsigai to:

  • robaczyca (gdy zwierzęta używają trawy niskiej jakości);
  • kruche kości (ze względu na złą dietę ubogą w minerały);
  • gnicie kopyt (pojawia się, gdy owce wypasane są na terenach podmokłych, a także gdy nie są spełnione wymogi sanitarne);
  • zapalenie płuc (jeśli owce żyją w wilgotnym klimacie, są stale narażone na przeciągi, a także jeśli są przedwcześnie strzyżone).

Siedliska

Umiejętność przystosowania się do różnych warunków klimatycznych umożliwiła hodowlę ras w wielu krajach. Zwierzęta są z powodzeniem hodowane na Słowacji, w Polsce, Australii, Ukrainie, Kazachstanie. Owce Tsigai są hodowane w Rostowie, Saratowie, Orenburgu i innych regionach.

W regionach północnych dozwolone jest trzymanie owiec w ciepłych owczarniach. Owce Tsigai to poszukiwana rasa, ceniona za wysoką wydajność mięsa i wełny, a także wytrzymałość i zdolność adaptacji do nowego otoczenia.Rasa ma też szereg wad, ale i tak przeważają nad nimi pozytywne aspekty.

Kategoria:

Zwierzęta