- Cechy i oznaki ras mięsnych
- Domowe rasy mięsne
- Odmiany obce
- Rasy z bliskiej zagranicy
- Największa rasa na świecie
- Którą owcę wybrać
- Wady i zalety ras mięsnych
- Subtelności treści
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Na początku XX wieku owce hodowano na wełnę i owcze skóry. Mięso ras wełnianych ma specyficzny zapach, dlatego nie jest poszukiwane. Ale owce ras mięsnych z Wielkiej Brytanii i Nowej Zelandii nie mają zapachu. Poprzez hodowlę wyhodowano rodzime gatunki odporne na surowy klimat. Szybko osiągają dojrzałość płciową i przybierają na wadze. Sprzedawany produkt można otrzymać już po 6-8 miesiącach od narodzin jagnięcia.
Cechy i oznaki ras mięsnych
Owce produkujące mięso są grube:
- szeroka klatka piersiowa;
- zaokrąglone boki;
- mocne nogi;
- odciążenie mięśni;
- cienka skóra.
Rasy mięsne mają długą i krótką sierść. Rogi są obecne u samców, rzadko u samic. Owce przewyższają owce wagą, wzrostem i długością ciała. Odmiany mięsa:
- tłusty lub tłusty ogon;
- mięso i nabiał;
- wełna mięsna;
- smushkovye.
Główną cechą zwierząt jest szybki przyrost masy ciała. W wieku 4 miesięcy jagnięta osiągają połowę wagi dorosłego tryka. Samce ważą 110 kilogramów. Owca waży 60 kg.
Domowe rasy mięsne
Ogólna charakterystyka odmian:
- 58 procent masy tuszy to mięso na sprzedaż;
- waga jagniąt w wieku 4 miesięcy - 20-40 kilogramów;
- często odnosi się do mieszanych sektorów rolnictwa.
Wśród ras domowych większość należy do przemysłu mięsno-nabiałowego oraz mięsno-wełnianego.
Najpopularniejsze:
- Romanovskaya - odmiana bezrożna wyróżnia się garbatym profilem, dużą płodnością. Jedna samica przynosi trzy jagnięta w ciągu dwóch lat. Waga dorosłych samców wynosi 100 kilogramów, a samic 50 kilogramów;
- Kuibyshev - odmiana przystosowana do klimatu Iy o angielskich korzeniach. Ciało owcy pokryte jest grubą falującą wełną. Zwierzęta są odporne na wysoką wilgotność i mają silną odporność na choroby grzybowe;
- Katumskaya - krótkowłosa odmiana bez rogów, która przybiera na masie szybciej niż inne odmiany. Mięso jest soczyste;
- południowa - wyhodowana z selekcji, posiada geny rasy północnokaukaskiej. W potomstwie pojawiają się 1-2 jagnięta;
- Gorkovskaya - owce o beczułkowatym tułowiu i krótkim pysku oprócz mięsa dają dużo mleka. Od jednej samicy można uzyskać 150 litrów rocznie;
- Północnokaukaska - odmiana wyróżnia się dobrą mięsistością i wartościową wełną, przystosowaną do życia w surowym klimacie. Rogi zwierząt w powijakach;
- zachodniosyberyjska - powstała w wyniku skrzyżowania owiec kubańskich i syberyjskich, produktywność jest o 10% wyższa niż innych ras domowych.
Odmiany owiec mięsnych hodowanych w hodowli są odporne na zmiany temperatur i dają soczyste mięso bez zapachu.
Odmiany obce
Wspólne cechy ras hodowanych za granicą:
- waga dorosłych zwierząt - 65-130 kilogramów;
- waga jagniąt w wieku 4-5 miesięcy to 35-60 kilogramów;
- mieć niezwykłą powierzchowność.
Popularne gatunki obce do użytku hodowlanego i prywatnego:
- Texel to rasa wagi ciężkiej znana od XIX wieku. Mięso okazuje się soczyste i delikatne, pomimo bezpretensjonalności w żywieniu;
- prékos to francuska odmiana owcy mięsnej. Młode osobniki osiągają wagę dorosłych samic;
- Barbados Blackbelly - egzotyczna bezrogia odmiana wyhodowała selektywnie amerykańskich krewnych z rogami. Zwierzęta wyróżnia krótka sierść i nietypowy kolor - boki czerwone z czarną pręgą na brzuchu i kopytach;
- dorper - aby wyhodować odmianę południowoafrykańską, skrzyżowano rasy pers tłusty i rogaty dorset. Dorper odziedziczył po Persach czarny kolor na głowie i szyi. Ich ciało jest białe;
- wiltshire horned - brytyjska owca bez grubej sierści. Ich skóra pokryta jest twardym włosiem, podobnym do włosia końskiego. Głowy samców zdobią zaokrąglone rogi wygięte w dół.
Rasa wandejsko-francuska, hodowana na mięso marmurkowe, należy do wysoko produktywnych gatunków wełny mięsnej. Tusza składa się w 80 procentach z miąższu. Jedna osoba oddaje również do pięciu kilogramów wełny rocznie.
Rasy z bliskiej zagranicy
Średnia waga owcy w kilogramach:
- mężczyźni - 90-190;
- kobiety - 75-120;
- jagnięta w wieku 4 miesięcy - 40.
Gatunki hodowane w Tadżykistanie, Uzbekistanie i Turkmenistanie to mięso i wełna. Ale są też bezwłose owce.
Główne rasy bliskiej zagranicy:
- Saraja - często biała, rzadko czarna. Owce dają tłuszcz i mleko. Dywany wykonane są z wełny owiec Saraja;
- Tadżycki - ma gęste długie włosy, które są cenione za ich siłę;
- Hissar - wyróżnia się ciężkim torsem bez włosów i długimi, cienkimi nogami. Niska płodność rekompensowana jest dużą ilością mleka u samic;
- edilbaevskaya - wyhodowana w Kazachstanie, bezpretensjonalna w żywieniu. Jagnięta są gotowe do uboju w wieku 5 miesięcy;
- jaidara - mięsno-tłusta odmiana o grubym włosiu. Cecha zewnętrzna - wydłużone ciało na krótkich nogach;
- Kalmyk - wartościowe mięso pozyskiwane jest z młodych zwierząt. Mięso dojrzałych osobników nabiera specyficznego zapachu. Odmiana Kałmucka jest odporna i można ją wypasać przez cały rok.
Gatunki środkowoazjatyckie tyją i przybierają na wadze nawet przy złym odżywianiu.
Największa rasa na świecie
Owce gruboogoniaste, powszechne w Azji Środkowej, są dużych rozmiarów.Na złogi tłuszczu w ich ciele zapewniona jest specjalna torba - gruby ogon. Zwierzęta przeżywają przy złym odżywianiu dzięki rezerwom substancji zdeponowanych w grubym ogonie. Worek tłuszczowy znajduje się z tyłu i osiąga wagę 30 kilogramów.
Do dużych ras należą owce gissarskie, edilbajewskie i kałmuckie. Największą odmianą jest suffolk. Można ją rozpoznać po czarnych włosach na nogach i głowie. Sierść na tułowiu jest biała lub złota.
Opinia eksperta
Owce mięsne i wełniane rasy Suffolk były hodowane w Wielkiej Brytanii w XIX wieku. Waga kobiet wynosi 100 kilogramów, a mężczyzn - 140-180. Zwierzęta są płodne, szybko się rozwijają i przybierają na wadze. Suffolkowie są mniej podatni na problemy ze stopami niż inni zawodnicy wagi ciężkiej.Duże, produktywne i plenne odmiany - Romanov i fińska Landrace. Owce Romanovka ważą 100 kilogramów i przynoszą 2-5 jagniąt na baranka. Fińskie rasy lokalne ważą 85-100 kilogramów i dwa razy w roku przynoszą 3-4 jagnięta.
Którą owcę wybrać
Rasy mięsne do hodowli przemysłowej lub domowej dobierane są w zależności od wagi i płodności zwierząt. Wydajność popularnych gatunków krajowych i zagranicznych można porównać według poniższej tabeli:
| Waga (kilogramy) | Płodność (procent) | |
| 80-140 | 120 | |
| 65-110 | 130 | |
| 70-120 | 150 | |
| 65-110 | 270 | |
| 60-100 | 140 | |
| 75-120 | 120 |
Doświadczeni hodowcy nazywają rasę Romanov uniwersalną i łatwą w pielęgnacji. Odmiana domowa nadaje się do hodowli na mięso na własny użytek, a także do dojenia. Owce Romanov są sprzedawane w lokalnych szkółkach.
Zakup rasowych owiec zagranicznych jest często możliwy tylko w zagranicznej szkółce. Do ceny zakupu zostaną doliczone koszty wysyłki. Zwierzęta będą potrzebowały czasu na przystosowanie się po długiej podróży.
Dlatego na własne potrzeby lepiej wybrać domową odmianę z lokalnej szkółki.
Wady i zalety ras mięsnych
Hodowla owiec na mięso na potrzeby własne i na sprzedaż jest opłacalna ze względu na następujące zalety:
- wszystkożerca - zwierzęta roślinożerne żywią się świeżymi ziołami, warzywami bulwiastymi, zbożami i roślinami strączkowymi. W przypadku braku świeżej paszy jedzą kiszonkę, sianokiszonkę i mieszankę paszową;
- wytrzymałość - rasy krajowe i zagraniczne dobrze znoszą zimno i ciepło;
- silna odporność - owce mięsne są odporne na choroby zakaźne i grzybicze;
- wysoka wydajność - dają mleko, smalec, wełnę w dużych ilościach.
Rasy mięsne można trzymać na pastwisku przez cały rok. Mają wysoki wskaźnik przeżywalności młodych zwierząt.
Wady:
- niemożliwe jest nakarmienie dorosłych zwierząt do rekordowej wagi w krótkim czasie - w wieku dorosłym przyrost masy ciała maleje;
- mięso starych osobników nabiera tłustego smaku i zapachu baraniny.
Doświadczeni rolnicy nie opasują bydła starszego niż 10 miesięcy w celu racjonalnego wykorzystania paszy i produkcji wysokiej jakości produktów.
Subtelności treści
Przed zakupem wybierane i przygotowywane jest miejsce dla owiec. Małe bydło hoduje się na dwa sposoby:
- stall-pastwisko - zwierzęta spędzają większość czasu w oborze i wychodzą na spacer po otwartym padoku;
- pastwisko-stall - owce żyją na pastwisku pod gołym niebem, na teren wchodzą tylko przy złej pogodzie.
Wolny wypas jest preferowany, ponieważ zwierzęta gospodarskie jedzą naturalną paszę na zewnątrz. Mięso owiec utrzymywanych na pastwiskach jest cenione wyżej jako produkt przyjazny dla środowiska. Ale stado musi być monitorowane, a teren do wypasu starannie wybrany.
Trujące trawy występują na naturalnych pastwiskach. Bezpieczne miejsca wypasu to step, sucha dolina lub pogórze. Masę zieloną na obszarach naturalnych zużywa się o 60 proc. Aby zwiększyć konsumpcję nawet o dziewięćdziesiąt procent i zapewnić bezpieczeństwo zwierzętom, ziemia jest specjalnie obsiewana.
Jeśli w pobliżu nie ma odpowiedniego terenu, musisz wyposażyć stodołę dla owiec i utrzymywać obory w czystości. Dieta owiec mięsnych składa się ze świeżej trawy lub kiszonki, koncentratów zbożowych i warzyw. Bydło rzeźne jest tuczone do sześciu do dziesięciu miesięcy. Koryta z jedzeniem powinny być zawsze pełne. Zwierzęta też muszą pić dużo wody. Owce z długą grubą wełną są strzyżone 1-2 razy w roku i dba się o kopyta. Trzymane w boksie nie mają czasu na zużycie i wymagają przycinania raz na 3 miesiące.