Owce rasy Prekos spełniając wymagania dotyczące utrzymania, pielęgnacji i diety wykazują doskonałe walory produkcyjne. Zwierzęta należą do typu mięsno-wełnianego, charakteryzują się dużą przedwczesnością, odpornością na choroby i bezpretensjonalnością. Razem sprawia to, że hodowla owiec jest opłacalna, zarówno dla gospodarstw indywidualnych, jak i dla hodowli komercyjnych.

Historia rasy

Rasa mięsno-wełniana była hodowana w drugiej połowie XIX wieku równolegle we Francji iw Niemczech. Gatunek francuski nazwano prekos (przetłumaczony z francuskiego jako „wczesny”), odmianę niemiecką nazwano merinofleisch („mięsny merynos”).Genotyp powstał w wyniku krzyżowania francuskich matek rambouillet o delikatnym runie z angielskimi reproduktorami wełnianymi i mięsnymi z Leicester oraz niemieckimi merynosami.

W czerwcu sprowadzono zwierzęta pełnej krwi angielskiej z Niemiec w latach 20-tych XX wieku i po drugiej wojnie światowej. Strefy stepowe i leśno-stepowe z obfitymi pastwiskami nadają się do hodowli. W gorącym, suchym klimacie, przy braku paszy, zwierzęta tracą produktywność, spada jakość ich wełny i mięsa.

Postać i wygląd zewnętrzny owcy prekos

Owcze prekosy nie oddalają się od stada, są wrażliwe na podejrzane dźwięki, zapachy. Macica nie opuszcza jagniąt, one chronią przed niebezpieczeństwami.

Opinia eksperta

Samce dorastają do 0,8 metra, owce - do 0,7 metra. Waga tryków może osiągnąć 130 kilogramów, jagniąt - 70.

Cechy wyróżniające owce Prekos:

  • wielkogłowy;
  • krótkie szyje;
  • korpusy w kształcie beczek;
  • ogony są niepozorne;
  • mocne, krótkie nogi;
  • wełna jest gruba, 7-8 centymetrów;
  • jasny kolor (szary/biały/mleczny/piaskowy);
  • 80% owiec nie ma rogów.

Pysk i nogi są bezwłose, ogon jest wełnisty.

Metryki produktywności

Wskaźniki ras mięsnych i wełnianych określa się na podstawie ilości baraniny nadającej się do sprzedaży, rozbioru niepranej wełny oraz procentowej wydajności wypranej wełny. Mięso jagniąt w wieku 8-10 miesięcy ma najlepszy smak. Przy miesięcznym wzroście o 4-5 kilogramów przybierają na wadze do 40-50 kilogramów. Maksymalne ścinanie z barana wynosi 10 kilogramów, z owcy - 5 kilogramów.

Charakterystyka wełny:

  • odcinkowy polar;
  • wydajność pranej wełny - 50%;
  • długość włosów - do 8 centymetrów;
  • rozdrobnienie wełny - 60/58-64;
  • tłuszcz śmietankowy, 30%;
  • krzywizna jest normalna.

Staple fleece to okrycie wełniane składające się z wiązek wełny, identycznych pod względem rodzaju, długości i grubości włosa. Podstawową strukturą runy jest owca o delikatnej sierści.

Giropot - wydzieliny gruczołów łojowych i potowych, które chronią sierść przed matowieniem, zanieczyszczeniami, uszkodzeniami mechanicznymi. Maksymalny procent tłuszczu zawarty jest w wełnie merynosów o delikatnym runie (40%). Średnio 100 matek rodzi rocznie 140-150 jagniąt.

Za i przeciw

Zalety i wadyPłodność owiec. Wiek królowych, które osiągnęły dojrzałość płciową, wynosi 6 miesięcy.Zdolność do reprodukcji utrzymuje się przez 10 lat. Okres godowy trwa przez cały rok. 30% potomstwa to bliźnięta. Jagnięta rodzą się do 5 kilogramów wagi. Ilość mleka jest wystarczająca, aby młode szybko nabrały sił i przestawiły się na pastwisko.Wczesna dojrzałość. Jagnięta nadają się do uboju od 8 miesiąca życia. Żywa waga - 40-50 kilogramów, w zależności od warunków trzymania i karmienia.Runa dobrej jakości.Odporność i wytrzymałość.Brak agresji w stosunku do innych zwierząt domowych.Rozwinięty instynkt macierzyński.Oporność na choroby.małe strzyżenie wełny z owiec;wady jakościowe sierści.

W porównaniu z rasami o delikatnym wełnie, wełna na ciele owcy rośnie nierównomiernie i różni się składem. Na brzuchu długość i gęstość futra jest mniejsza. Dolna część pleców pokryta jest szorstkimi i szorstkimi włosami.

Warunki i pielęgnacja

Owczarki do zimowego utrzymania budowane są w regionach, gdzie w okresie mroźnym temperatura spada poniżej +5 stopni.Pomieszczenie musi odpowiadać liczbie zwierząt, w tym owiec z jagniętami. Każdej owcy przysługuje 1,5 metra kwadratowego, do macicy z potomstwem - 3 metry kwadratowe.

Wysokość owczarni zależy od ilości stad. W przypadku dużego inwentarza żywego używany jest sprzęt (na przykład traktor), więc wysokość musi wynosić co najmniej 3,5 metra. Gdy opieka jest wykonywana tylko przez ludzi - do 2,5 metra. Ściany mogą być z ociepleniem lub bez, w zależności od średnich temperatur zimowych.

Szerokość drzwi lub bramy musi mieć pojemność co najmniej 3 zwierząt. Owce nie tolerują przeciągów, dlatego drzwi są ustawione po stronie zawietrznej, biorąc pod uwagę różę wiatrów. Nie może być żadnych szczelin w ścianach i dachu.

Podłoga w pomieszczeniu musi być twarda, inaczej owce będą miały problemy z więzadłami. Jeśli podłoga jest betonowa, należy ją przykryć drewnianymi osłonami. Podłoga z ubitej ziemi pokryta jest ściółką ze słomy, która jest zmieniana co tydzień.

Okna znajdują się na wysokości 1,5 metra od poziomu podłogi. Wielkość otworów może być dowolna. Całkowita liczba okien powinna zapewniać dobre oświetlenie pomieszczenia w ciągu dnia. Wieczorem zapewnione jest sztuczne oświetlenie.

Podajniki układane są wzdłużnie. Może to być jeden wspólny podajnik lub osoba. Owca wypija do 10 litrów wody dziennie. Miski do picia są ustawione wzdłuż ściany. Autodrinkerów wystarczy 1 na 100 bramek. W pomieszczeniach niezbędne są kojce do podziału stada na matki z jagniętami, przeglądu zwierząt i strzyżenia. W ciepłych regionach, z całorocznym wypasem, wystarczy mieć wybieg z baldachimem chroniącym przed deszczem. Strzyżenie owiec kwiecień-maj i wrzesień-październik.

Karma dla zwierząt

W lecie głównym pokarmem dla owiec jest ziele na pastwisku i sól do lizania (10 gramów na sztukę). Wieczorem, aby poprawić trawienie, podawaj do 2 kilogramów owsa, surowych posiekanych owoców i warzyw.W okresie jesienno-zimowym dieta owiec składa się z mieszanki siana i mieszanek paszowych, paszy soczystej oraz dodatków mineralnych. Głównym pokarmem jest siano. Pozyskuje się go w ilości 2 kilogramów dziennie na zwierzę. Siano powinno zawierać oprócz ziół koniczynę, groszek. Otręby pszenne, kiszonka, mieszanki paszowe dają 100-200 gramów na sztukę dziennie.

Soczyste pokarmy (marchew, kapusta, dynia i buraki) podaje się 1 raz dziennie podczas dokarmiania dziennego. Dla zachowania wysokiej jakości runa do karmy dodaje się dodatki mineralne (w przeliczeniu na 1 zwierzę):

  • siarczan sodu - 3 gramy;
  • podsiarczyn sodu - 4 gramy;
  • siarka - 1 gram.

Przy tuczu młodych zwierząt w celu szybkiego przyrostu masy ciała należy zwiększyć udział paszy treściwej, wysokokalorycznej. Dostęp do świeżej wody musi być stały, zarówno na pastwisku, jak iw owczarni.

Hodowla

Maciorki Prekos osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. Ale w tym wieku krycie jest pomijane, aby nie pojawiło się słabe potomstwo. W przyszłości rozmnażanie może nastąpić o każdej porze roku. Ojciec baran pilnuje stada i osłania owce, które przyszły na polowanie.

Od 100 matek hoduje się do 150 jagniąt rocznie. Jagnię zwykle odbywa się wczesną wiosną. Macicę z nowonarodzonym barankiem umieszcza się w żłobie, aż trochę się wzmocni. Opieka nad jagnięciną nie jest wymagana. Wełniane okrycie chroni je przed wychłodzeniem, macica ma wystarczającą ilość mleka, aby je wykarmić. Owca jest troskliwą matką, nie zostawia owcy samej przez sześć miesięcy. Do roku młode zwierzęta zyskują 90% masy dorosłych zwierząt. Młode tryki walczące z reproduktorem są usuwane ze stada lub poddawane ubojowi na mięso.

Częste choroby

Owce Prekos są odporne na choroby atakujące drobny inwentarz, takie jak:

  • nekrobakterioza;
  • świąd;
  • bradot.

Na zwierzętach mogą pojawić się smarki, co jest oznaką inwazji robaków.

Popularność rasy w

Płodność, silna odporność, dobrej jakości wełna i mięso, przystosowanie do klimatu umiarkowanego sprawiły, że rasa prekos była poszukiwana w rejonie Czarnej Ziemi i na południu. Owce rasy prekos są hodowane w obwodzie woroneskim, kurskim, tambowskim, biełgorodzkim i Kraju Krasnodarskim.

Kategoria:

Zwierzęta