Hissar rasa baranów i owiec pochodzi z krajów azjatyckich. Zwierzęta te są natychmiast rozpoznawane po dużym, grubym ogonie w ogonowej części ciała. Rasa mięsno-łojowa Gissar jest uważana za mistrza pod względem masy i zapasów tłuszczu z ogona. Ciało zwierząt pokryte jest szorstkim, falującym włosem, który zimą stanowi dobrą ochronę przed mrozem. Na lato okrycie wełniane jest strzyżone, dzięki czemu tryki nie męczą się od upałów i szybko wracają do zdrowia.
Opowieść o początku
Barany i owce Hissar żyją w Azji Środkowej od wieków. Zwierzęta hodowano na mięso i tłuszcz z ogona w Tadżykistanie, Kirgistanie, Uzbekistanie i innych republikach azjatyckich.Rasa powstała naturalnie. Na przestrzeni wieków do krzyżowania wybierano osobniki o najlepszych wynikach. Na zachodzie Tadżykistanu znajduje się Dolina Hissar, od której zwierzęta otrzymały swoją nazwę.
Ta rasa nazywa się wyjątkowa. Owce Hissar hodowano w izolacji, a na ich wygląd nie wpływali przedstawiciele innych odmian tryków. Zwierzęta te są prawdziwymi rekordzistami wydajności rzeźnej mięsa i tłuszczu z ogona. Żywa waga owiec Hissar jest wyższa niż największej rasy, Lincolna.
Po raz pierwszy zwierzęta o grubych ogonach zaczęto badać u zarania ZSRR, czyli w latach 1927-1928. Pod przewodnictwem moskiewskiego naukowca Siemiona Azarowa wysłano ekspedycję do republik Azji Środkowej w celu zbadania hodowli owiec w tym regionie. Zoolodzy odkryli, że rasa Hissar przez wiele stuleci pasła się na wysokogórskich pastwiskach odizolowanych od świata zewnętrznego i nie mieszała się z innymi typami owiec.
Opis i charakterystyka rasy
Baany Hissar uważane są za największe z hodowlanych ras zwierząt tego gatunku. Mają grubą sierść, która utrzymuje je w cieple w zimie. Rasa jest uważana za mięso-tłustą. Zwierzęta są hodowane dla mięsa i tłuszczu z ogona. Ich ścinanie wełny jest znikome. Kolor Hissarów jest ciemnoczerwony lub czarny. Wełna jest szorstka. W ciągu roku jest cięta tylko o 1-1,6 kilograma. Niskiej jakości wełna zwierzęca jest używana tylko do wyrobu filcu i grubego filcu.
Główną cechą rasy Hissar jest jej wyjątkowy wygląd zewnętrzny. Wysokość w kłębie u tryków sięga 85 cm, samice są nieco niższe (75 cm). Dorosłe tryki ważą 130, a czasem wszystkie 180 kg. Waga samic wynosi 70-100 kilogramów. Długość tułowia 75-85 cm Obwód klatki piersiowej średnio 34-45 cm.
Zwierzęta mają mocne kości, szerokie, prostokątne ciało, dobrze rozwinięty, uniesiony, zaokrąglony tłusty ogon w tylnej części ciała.Ciało jest gęsto pokryte włosami. Rozmiar grubego ogona u samców sięga 50 cm, u samic - 30-40 cm W tej części ciała gromadzi się tłuszcz z grubego ogona. Po uboju masa tłuszczu z tłustego ogona wynosi od 5 do 50 kilogramów. U młodych zwierząt tłuszcz z ogona jest biały, u starych jest żółtawy.
W zależności od wielkości tłustego ogona owce Hissar dzielą się na trzy grupy: mięsną, mięsno-tłustą i tłustoogoniastą. Zwierzęta różnią się wyglądem. Rozmiar grubego ogona jest najmniejszy u ras mięsnych. W typie mięsno-tłuszczowym ta część ciała jest podciągnięta do poziomu grzbietu. U owiec grubogoniastych tłuszcz z ogona silnie się wyróżnia, ponieważ w tym magazynie może gromadzić się do 60 kg tłuszczu z ogona. Barany Hissar mają wydłużoną, zwykle pozbawioną rogów głowę. Uszy średniej długości, zwisające. Grzbiet nosa jest wypukły. Na głowie i nogach nie ma wełny. Bez ogona.
Rasa Hissar jest doskonale przystosowana do klimatu Azji Środkowej.Latem zwierzęta wypasane są na wysokogórskich pastwiskach, zimą schodzą na niziny. Barany i owce są w stanie podróżować na duże odległości. Mogą przebywać na pastwisku przez cały ciepły sezon. Zwierzęta szybko wracają do zdrowia.
Opinia eksperta
W pierwszych 2 miesiącach życia przyrost żywej wagi wynosi 500 gramów dziennie. W ciągu sześciu miesięcy jagnięta ważą 30-40 kg. Wydajność rzeźna tusz wynosi 58-60%. Z barana o masie 128 kg powstaje 60 kg mięsa i 23 kg tłuszczu z ogona.Samice zazwyczaj rodzą jedno jagnię na raz. Po ocieleniu dają 1,8-2,3 litra mleka dziennie. Do 3 miesiąca życia jagnięta powinny być karmione mlekiem. Z mleka samic można robić sery (na przykład ser).
Za i przeciw
Zalety i wadywszechstronność (hodowana na mięso i tłuszcz z ogona);piękna, iście husarska powierzchowność;wysokie wskaźniki żywej wagi;duża śmiertelna wydajność tuszy;doskonała jakość produktów mięsnych;dobra odporność i aklimatyzacja do klimatu strefy środkowej.niska produktywność wełny;mała płodność.
Cechy konserwacji i pielęgnacji
Jagnięta Hissar mogą paść się na pastwisku przez całe lato. Zwierzęta dobrze przybierają na wadze, jeśli są na świeżym powietrzu przez cały dzień i dużo jedzą. Zimą barany i owce muszą być trzymane w pomieszczeniach. Zwierzęta mają doskonałą odporność, nie boją się mrozu, ale zimą łąki są pokryte śniegiem. Nie zaleca się również wyprowadzania owiec Hissar na zewnątrz podczas deszczu.
W pomieszczeniu trzeba postawić żłobek na siano, karmniki na ziarno i poidła na wodę. W oborze przez całą zimę temperatura powietrza utrzymywana jest od 10 do 18 stopni Celsjusza. W pokoju powinno być dużo światła. Zwierzęta jedzą głównie w ciągu dnia. W ciemności tracą apetyt.
Okna są montowane blisko dachu, aby zwierzęta nie bały się biegających psów czy przechodzących ludzi.
Pomieszczenie, w którym trzymane są owce powinno być suche, czyste i ciepłe. Jedno zwierzę powinno mieć 2,5-3 metry kwadratowe. metrów powierzchni. Ściółka ze słomy jest zmieniana w miarę zabrudzenia, czyli codziennie. W oborze owce są karmione trzy razy dziennie. Wodę podaje się dwa razy dziennie, między karmieniami.
W wieku 3 miesięcy owce Hissar są szczepione, aby nie zarażały się chorobami zakaźnymi. Zwierzęta otrzymują leki przeciwpasożytnicze raz lub dwa razy w roku. Wiosną, przed gorącymi miesiącami letnimi, strzyżona jest owcza wełna. Rany skóry leczy się jodem lub innym środkiem antyseptycznym.
Dieta
Hissary, podobnie jak wszystkie przeżuwacze, powinny jeść pokarmy bogate w błonnik.Taka dieta uruchamia żołądek i przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Latem głównym pokarmem tryków jest trawa. Zwierzęta szybko wracają do zdrowia na roślinach strączkowych i zbożach.
Zimą jagniętom Hissar trzeba podawać siano lub słomę ze zbóż. Owce są dobrze korygowane na gotowanych ziemniakach (nie więcej niż 200 gramów dziennie). Jako górny opatrunek zwierzętom podaje się do 300 gramów mieszanki zbożowej (jęczmień, kukurydza, owies). Zimą owce można karmić mączką słonecznikową i makuchem. Głównym źródłem witamin w zimnych porach roku są warzywa i owoce. Owce można karmić drobno posiekanymi burakami, marchewką, dynią. Aby uzupełnić zapasy witamin, owce otrzymują świerkowe i sosnowe gałęzie, apteczne preparaty witaminowe. W podajniku zawsze powinna być sól.
Hodowla
Barany Hissar osiągają dojrzałość płciową w wieku 7-8 miesięcy. Zakrywanie samic jest zalecane później.Zwykle jagnięta są kojarzone w wieku 12-18 miesięcy. Jeśli nie ma tryka hodowlanego, przeprowadza się sztuczne zapłodnienie. Ciąża u samic trwa 150 dni. Po 5 miesiącach rodzi się jedno, rzadziej dwa jagnięta. Poród u kobiety trwa 30-60 minut. Jagnięta rodzą się same, bez pomocy ludzi. Samica gryzie pępowinę i liże młode. Osoba może być obecna przy porodzie. W takim przypadku musi przeciąć pępowinę i oczyścić nozdrza noworodka ze śluzu. Poród wychodzi sam po 1-3 godzinach.
Od razu po urodzeniu jagnięta powinny żywić się mlekiem matki. Pod samicami karmione mlekiem zwierzęta powinny mieć do 3 miesięcy. Następnie są stopniowo przenoszone na pokarmy roślinne.
Na co chorują owce Hissar
Ta rasa ma doskonałą odporność. W swojej ojczyźnie, na wysokogórskich pastwiskach, Hissary prawie nie chorują. Jagnięta po prostu nie stykają się z innymi zwierzętami, w tym zakaźnymi.
W gospodarstwach nie można stworzyć idealnych warunków do hodowli rasy Hissar. Owce mogą zarazić się od innych zwierząt, poprzez zboże, siano, trawę na łące. W wieku 3 miesięcy zaleca się szczepienie przeciwko najgroźniejszym chorobom zakaźnym powodującym śmierć stada (pryszczyca, wąglik, ospa, bruceloza). Dwa razy w roku trykom poddawana jest profilaktyka przeciwpasożytnicza.
Perspektywy hodowli
Hissar tryki i owce hodowane są w republikach Azji Środkowej (Tadżykistan, Uzbekistan, Kirgistan, Turkmenistan, Kazachstan). W wielu regionach występują małe stada tych zwierząt. Hissary są również uprawiane na Ukrainie. Ta wydajna rasa mięsno-łojowa jest hodowana głównie w miejscach, gdzie ludność jest przyzwyczajona do jedzenia jagnięciny. Mięso baranie jest tradycyjnie spożywane przez przedstawicieli wyznania muzułmańskiego.