Karaczajska rasa baranów i owiec uważana jest za wyjątkową. Są to zwierzęta ze spiralnymi rogami, zakrzywionym końcem ogona i czarną sierścią, które od wieków pasą się na wyżynach Północnego Kaukazu. Owce i barany hodowane są dla mięsa, wełny, mleka, tłuszczu z ogona. Zwierzęta dobrze przystosowują się do zimnego klimatu, ale nie znoszą upałów.
Historia rasy
Owce rasy karaczajskiej pochodzą z Północnego Kaukazu, a raczej z górnego biegu Kubania, z Karaczaju. Od niepamiętnych czasów miejscowi mieszkańcy wyżyn zajmowali się hodowlą owiec. Rasa karaczajska powstała w sposób naturalny, przez wiele stuleci do hodowli wybierano zwierzęta o najlepszych wskaźnikach wagi i wełny.
W Europie po raz pierwszy owce z Karaczaju poznano na początku XIX wieku. W 1870 roku francuski pisarz Bulwer Lytton napisał w jednej ze swoich książek o wysokiej smakowitości jagniąt karaczajskich, które przyrządzano w restauracji Veri w Paryżu. W ZSRR zwierzęta te hodowano głównie dla wełny, skóry i owczej skóry. Obecnie rasę karaczajską hodują mieszkańcy Karaczajo-Czerkiesji, Osetii Północnej, Kabardyno-Bałkarii.
Najczęściej w górach Kaukazu Północnego spotkać można zwierzęta o czarnej sierści, spiralnych rogach i końcówce ogona w kształcie łacińskiej litery Z. Owce karaczajskie są dobrze przystosowane do klimatu góralskiego. Przez długi czas rasa ta pasła się na terenach górskich, żywiąc się ziołami leczniczymi.
W swojej ojczyźnie owce karaczajskie uważane są za najzdrowsze zwierzęta. Niestraszny im mróz ani deszcz. Owce nie cierpią na przeziębienia i choroby kopyt i kończyn. Mogą paść się na łące i przebywać na świeżym powietrzu przez cały ciepły sezon, aż spadnie śnieg.
Ta rasa ma dobrą odporność. Zwierzęta są hodowane dla mięsa, wełny i mleka. Jest to zarówno rasa mięsna, mleczna, jak i wełniana. To prawda, że wełna owcza jest szorstka i jest używana w przemyśle tekstylnym. Ale mleko jest słodkawe, bezwonne i bardzo tłuste (zawartość tłuszczu - od 6% do 8%). Z niego zrobić twaróg, ser, ser. Mięso smakuje jak orzechy laskowe, bardzo delikatne, soczyste, słodkie.
Wygląd i cechy
Karachai należy do rasy szorstkowłosej. Ich sierść jest gruba, szorstka w dotyku, średniej długości, falista. To jest 25% awn i 75% w dół. Zwierzęta strzyżone są 2 razy w roku, od jednego tryka do 3 kg, a od samicy do 2,6 kg wełny. Standardowym kolorem tej rasy jest czarny. To prawda, że istnieją owce karaczajskie z brązową, szarą, czerwonawą, a nawet białą wełną.
Ta rasa ma mocną budowę ciała, jednak na zewnątrz zwierzęta są małe.Dorosłe tryki ważą głównie 60-70 kg, rzadko 80-90 kg, owce - 40-50 kg. Częściej zwierzęta są hodowane na mięso i tłuszcz z ogona (złogi tłuszczu w okolicy ogona). Owce hodowane są do 9-12 miesięcy. Z wiekiem mięso staje się bardziej sztywne. Masa jagniąt przy urodzeniu wynosi 3,6-4 kg. W wieku 6 miesięcy zwierzęta ważą już 30 kilogramów. Wydajność rzeźna mięsa wynosi około 50%. W wieku 12 miesięcy waga owiec może osiągnąć 40-50 kg, a jeśli trafią na rzeź, otrzymasz prawie 20-25 kg pysznego i delikatnego mięsa.
Głowa przedstawicieli rasy karaczajskiej jest mała, wydłużona, z wypukłym grzbietem nosa. Rogi baranów są długie, spiralnie ukształtowane, podczas gdy rogi samic są małe, wyrastają w górę i na boki. Szyja jest krótka, ale muskularna. Wysokość zwierząt w kłębie wynosi 50-60 cm, długość ciała 1,4-1,6 metra. Rasę tę można rozpoznać po długim ogonie o długości 44 cm, którego czubek przypomina łacińską literę Z.
Samiczki osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy, jednak są kryte dopiero w wieku 1-1,5 roku. Jednorazowo rodzą 1-3 jagnięta. Maluchy są karmione mlekiem. W pierwszych tygodniach produkt ten należy podawać jagniętom. Od drugiego i trzeciego miesiąca owce można doić. W dzień dają od 1 do 3 litrów mleka o zawartości tłuszczu 6-8, czasem 9,6 proc.
Istnieje kilka odmian rasy karaczajskiej. Caramus jest hodowany ze względu na czarną i jedwabistą sierść. Kekbash to duże, szarobiałe owce hodowane dla mięsa. Tumak to rasa bez rogów o czarnej, kędzierzawej sierści z dużą zawartością puchu (blisko 80%) i smacznym mięsem.
Wady i zalety owiec karaczajskich
Zalety i wadywszechstronność (hodowana na mięso, mleko, wełnę, owczą skórę, tłuszcz z ogona);doskonałe zdrowie (nie jest podatny na przeziębienia);wczesny rozwój;wysokie stawki za mięso, mleko, wełnę;mleko o zawartości tłuszczu 6-9 procent nadaje się do produkcji sera feta i serów;mało wymagający na paszę i warunki przetrzymywania.nieprzystosowany do klimatu gorącego i stepowego;jeśli są trzymane na miękkich glebach, kopyta silnie rosną u zwierząt.
Subtelności konserwacji i pielęgnacji
Owce karachajskie potrzebują przestronnego terenu do wypasu. Wskazane jest hodowanie stada 3-5 zwierząt, jeśli pastwisko ma 1 hektar. W końcu jedna owca zjada od 6 do 8 kg trawy dziennie, a do tego trzeba przygotować siano na zimę. Pożądane jest, aby w pobliżu znajdował się zbiornik. Jedna owca wypija do 6 litrów wody dziennie.
Aby trzymać te zwierzęta, potrzebujesz miejsca, w którym będą przebywać w nocy, podczas ulewy i zimą, gdy pastwisko jest pokryte śniegiem. W owczarniach lub szopach należy wyposażyć wentylację, umieścić okna pod sufitem, położyć posłanie ze słomy na podłodze, zainstalować żłobek na siano, karmniki na warzywa, poidła na wodę.Zalecana temperatura do przechowywania w pomieszczeniu przez cały rok powinna wynosić 10-18 stopni Celsjusza. Jedno zwierzę powinno mieć 2-3 metry kwadratowe. metry kwadratowe.
Konieczne jest utrzymanie owczarni w czystości. Ściółka jest zmieniana w miarę zabrudzenia, raz na 1-2 dni. Na zimę na owcę zbiera się 100 kg materiału ściółkowego (słoma, trociny).
Czym jest karmiona rasa
Owce karachajskie mogą paść się na pastwisku przez cały ciepły sezon. Latem głównym pokarmem tych zwierząt są rośliny strączkowe, trawa zbożowa i wierzchołki warzyw (buraki, marchew). Owcom można podawać zboża w okresie kłoszenia (owies, żyto, pszenica). Latem przedstawiciele rasy karaczajskiej mogą przebywać na łące 13-15 godzin dziennie. Pij je dwa razy dziennie. W nocy są wpędzani do pokoju.
W okresie zimowym w diecie zwierząt powinno znaleźć się siano, kiszonka, warzywa, zboża. Owce chętnie jedzą drobno pokrojoną marchew, buraki pastewne i cukrowe, dynie i cukinię.W ciągu doby jedna osoba dorosła zjada 1-2 kg warzyw, 2-3 kg kiszonki. To prawda, że siano jest uważane za główne pożywienie zimą (2-4 kg dziennie). Pożądane jest, aby był koszony na początku kwitnienia i suszony na słońcu. Na zimę zaleca się przygotowanie siana z koniczyny, lucerny, traw zbożowych. W okresie chłodnym owcom można podawać owies, groch, jęczmień, proso (0,8-1 kg dziennie).
Opinia eksperta
Zwierzęta mogą być karmione zbożem, makuchem, mączką, otrębami, mieszankami paszowymi. Większość korzysta z kukurydzy i jęczmienia. To prawda, że jedna owca otrzymuje nie więcej niż 100-450 gramów zboża lub ciasta dziennie.W okresie obory owce karmione są 2-3 razy dziennie. Podawaj wodę pomiędzy karmieniami. Aby zachować odporność zimą, zaleca się wstrzykiwanie lub mieszanie farmaceutycznych witamin i minerałów z pożywieniem. Przez cały rok owcom należy podawać sól (10-15 g na 1 osobnika dziennie). Brak składników mineralnych uzupełnia mączka kostna, kreda.
Reprodukcja
Suczki rasy karaczajskiej osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. To prawda, że \u200b\u200blepiej przykryć je później, w wieku 1-1,5 roku. Krycie odbywa się nie częściej niż raz na 12 miesięcy.
Okot
Samice są kryte w okresie od października do września. Ciąża trwa 5 miesięcy i przypada na zimę. Ciężarnym owcom należy zapewnić dobre odżywianie, bogate w witaminy i minerały, w przeciwnym razie urodzą się niezdolne do życia młode. Jagnięta rodzą się wiosną. Przed jagnięciną należy posprzątać pomieszczenie, na podłodze należy położyć suchą pościel. Zalecana temperatura powietrza w owczarni to 18 stopni Celsjusza.
Samicę też trzeba przygotować do jagniąt: ostrzyc sierść za i przy wymieniu, karmić ja lekką karmą. Przed jagnięciną wymię owcy rośnie, genitalia puchną, brzuch opada.
Poród może odbyć się samodzielnie lub w obecności człowieka. Samica rodzi jednorazowo jedno młode, rzadziej dwa lub trzy. Po pojawieniu się baranka pępowina jest przecinana, a nos oczyszczany ze śluzu. Owce po porodzie zaleca się lekko doić. Odbywa się to tak, że macica kurczy się szybciej. Poród wyjdzie sam za kilka godzin. Trzeba go natychmiast zakopać. Wyciąganie łożyska jest zabronione. Bezpośrednio po ocieleniu samicę można napoić cukrem, a po 2 godzinach nakarmić.
Hodowanie jagniąt
Maluchy co 2-3 godziny muszą ssać mleko matki. Pod samicą są trzymane do 3 miesiąca życia. Jagnięta szybko wracają do zdrowia i dorastają na tłustym mleku. W pierwszym miesiącu życia przybierają na wadze 300 gramów dziennie. Będąc blisko samicy, jagnięta zaczynają smakować siano. Latem można je stopniowo przenosić na trawę. Wskazane jest, aby nie zmieniać drastycznie diety zwierząt.Nieoczekiwane zmiany żywności mogą prowadzić do problemów trawiennych.
Częste choroby
Przedstawiciele rasy karaczajskiej nie chorują na przeziębienia. Jeśli zwierzęta są wypasane na historycznych terenach ich zamieszkania, to nie boją się żadnych chorób. Rzeczywiście, w miejscach wysokogórskich owce nie mają możliwości złapania jakiejkolwiek infekcji.
W większości ferm zwierzęta te nie będą w stanie stworzyć idealnych warunków. Wskazane jest monitorowanie jakości paszy, nie podawanie im dużej ilości roślin strączkowych i wody, aby nie wystąpiły wzdęcia z powodu gromadzenia się w niej gazów. Choroba ta jest leczona za pomocą węża wprowadzanego do przełyku. Niewłaściwe lub złej jakości żywienie może powodować zatrucia, choroby metaboliczne i niezdolność do życia jagniąt.
Owce pasące się z innymi zwierzętami mogą zarazić się różnymi chorobami zakaźnymi.Profilaktycznie zwierzęta są szczepione przeciwko bradzotowi, dyzenterii jagniąt, enterotoksemii, pryszczycy, wąglikowi i wściekliźnie. Twój lokalny lekarz weterynarii może udzielić więcej informacji na temat szczepień. Dodatkowo dwa razy w roku zwierzętom należy podawać leki na robaki i pchły.
obszary lęgowe
Owce karaczajskie od dawna hodowane są na Kaukazie Północnym. Obecnie ogromne stado zwierząt jest hodowane w Republice Kabardyno-Bałkarskiej (hodowla im.
Ta rasa jest bardzo popularna w Osetii Północnej. Ostatnio rolnicy z różnych regionów zaczęli hodować owce karaczajskie.