Ałtajskie owce górskie są uważane za największe na świecie. Różnią się znacznie od tych zwierząt, do których wielu ludzi jest przyzwyczajonych. Masa baranka może wynosić 180 kilogramów. Jednocześnie same rogi stanowią 35 kilogramów. Ta odmiana jest uważana za bardzo rzadką. Dlatego organizacje międzynarodowe podejmują działania w celu ratowania populacji.

Opis barana Ałtaju

Te barany są duże i proporcjonalne. Na wysokość samce w kłębie dorastają do 122 centymetrów, a samice do 114. Waga samców sięga 200 kilogramów, a samic waży 103.Te zwierzęta z dużymi rogami mają spektakularny wygląd. U starych samców osiągają 151 centymetrów. Jednocześnie obwód u podstawy sięga 55 centymetrów, a waga to 22 kilogramy.

Rogi zwierząt pełnią ważne funkcje biologiczne. Zapewniają ochronę przed drapieżnikami. Ta część ciała jest również wykorzystywana przez samce do walki o prawo do krycia w okresie rozrodczym.

Opinia eksperta

Zimą kolor grubej sierści może być brązowawy lub szaro-czerwony. Brzuch i tył ciała wokół krótkiego ogona są jaśniejsze. Starsze samce mają ciemniejszą sierść niż samice. Latem osobniki wyróżniają się bogatym czerwonawym kolorem.

Habitat

Obecnie istnieją 3 różne populacje zwierząt. Znajdują się one na granicy Mongolii i Chin, na grzbiecie Saigyulem oraz w regionach górskich w pobliżu górnego biegu rzeki Chulyshman. Najczęściej owce żyją na stepach górskich u podnóża grzbietów.Osiedlają się także na otwartych terenach zboczy na wysokości 2-3 tys. m n.p.m. W tych miejscach nie ma roślinności leśnej.

Liczba osobników i przyczyny spadku populacji

Na początku ubiegłego wieku liczba owiec górskich wynosiła 600 sztuk. Nieco później ich liczba nagle spadła do 245. Dzięki specjalnym zabiegom ochronnym i przesiedleniu dorosłych zwierząt do rezerwatów udało się nieznacznie zwiększyć ich liczbę do 320.

Główne przyczyny spadku liczby zwierząt to:

    Wpływ człowieka na środowisko. Dziś owce Ałtaju są stopniowo wypierane ze swoich zwykłych miejsc. Na tych obszarach ludzie pasą się na domowych kozach lub jakach. Ponieważ dzikie osobniki są zmuszone szukać nowych miejsc.
  1. Kłusownictwo. Chociaż owce Ałtaju są uważane za zwierzęta chronione, niektóre z nich są nadal odstrzeliwane. Dzieje się tak w całym środowisku osobników.
  2. Pogorszenie klimatu. W ciągu ostatnich dziesięcioleci warunki klimatyczne pogarszały się coraz bardziej. Brak pożywienia negatywnie wpływa na populację zwierząt, co prowadzi do ich śmierci zimą.

Struktura społeczna i sezon lęgowy

Owce górskie są uważane za spokojne zwierzęta. Nie są agresywne w stosunku do innych gatunków. Jagnięta żyjące w stadzie nieustannie podążają za sobą i odczuwają potrzebę komunikowania się z bliskimi. Okres rykowiska u zwierząt rozpoczyna się w październiku, a kończy w połowie stycznia. U osób mieszkających bliżej ten etap uważa się za dłuższy. Owce są poligamiczne. Samce walczą, zderzając się rogami o prawo do kopulacji z samicą.

U suk dojrzałość płciowa następuje w wieku 2 lat, au samców dopiero w wieku 5 lat. Po ustaleniu dominacji tryki zbliżają się do samic. Krycie następuje 2-3 tygodnie po rozpoczęciu koleiny. Czasami przeprowadza się go w ciągu 2 miesięcy od zakończenia tego okresu.

Ciąża u kobiet trwa nieco ponad 165 dni. Młode rodzą się pod koniec marca lub w kwietniu. Najczęściej rodzi się 1 baranek. Czasami jednak rodzą się bliźniaki. W rzadkich przypadkach może urodzić się do 5 dzieci. Nowonarodzone młode ważą 2700-4600 gramów. Szybko przybierają na wadze. Już o 1 rok wzrasta 10-krotnie. Samice osiągają maksymalną wagę w wieku dwóch lat, a samce rosną przez kolejne 2 lata.

Racja

Te owce są uważane za zwierzęta roślinożerne. Zioła i warzywa są uważane za podstawę ich diety. Samice i młode tryki żyją na terenach górskich, gdzie jakość pożywienia jest znacznie gorsza niż na równinach. Dorosłe osobniki do karmienia wybierają miejsca znacznie niższe. Jest tam dużo dobrego jedzenia.

Jagnięta z Ałtaju zdołały przystosować się do życia w ekstremalnych warunkach - są w stanie znieść wiatr i suszę.

Średnie dzienne spożycie żywności wynosi 16-19 kilogramów. Jednocześnie dieta zmienia się, biorąc pod uwagę wysokość i powierzchnię obszaru. Na wyżynach dieta opiera się na trawie i turzycy. Na środkowym poziomie menu zawiera krzewy i zioła. Wybrane siedliska obejmują pędy, kwiaty, liście i owoce.

Ałtajskie owce potrzebują wody. Osoby mieszkające w górach nie mają z tym problemu. Jeśli zwierzęta żyją na obszarach suchych, są w stanie pokonywać duże odległości w poszukiwaniu wody.

Wrogowie argali w środowisku naturalnym

Dorosłe samice są duże i potrafią szybko biegać. Dlatego nie wymagają specjalnej ochrony przed drapieżnikami. Dlatego mogą mieszkać w pobliżu równin. Jednocześnie samice i młode jagnięta muszą żyć wyżej. Czasami potrafią bronić się rogami.

W swoim naturalnym środowisku owce Ałtaju spotykają się z następującymi drapieżnikami:

  • szare wilki;
  • gepardy;
  • lampart;
  • irbisy;
  • pantery śnieżne.

Małe owieczki cierpią na kojoty. Nawet niektóre ptaki drapieżne są w stanie je zaatakować. Głównym zagrożeniem są orły i orły przednie. Aby uniknąć zagrożenia ze strony drapieżników, owce zmuszone są do przemieszczania się w stadach i przebywania w grupach.

Hodowla

Próbowali hodować te zwierzęta w ogrodach zoologicznych w Ameryce i Niemczech. Jednak próby te nie powiodły się. Zwykle jagnięta padały po kilku miesiącach, a nawet dniach. Tak długo, jak to było możliwe, osoby te mogły żyć w niewoli w Instytucie Biologicznym, znajdującym się na Syberii. Ich żywotność wynosiła 6 lat. Zaleca się trzymanie baranów Ałtaju w pobliżu ich naturalnego środowiska.Jednocześnie ważne jest stworzenie im odpowiednich warunków i zapewnienie im wysokiej jakości opieki.

Kamienie muszą się sklejać, tworząc duże stada. Jednocześnie samice zawsze chodzą osobno, a samce muszą to robić w taki sposób, aby chronić młode.

Co WWF robi, żeby uratować argali?

Organizacja ta od wielu lat podejmuje działania mające na celu zachowanie populacji owiec Ałtaju na tym terytorium. Fundacja prowadzi działania przeciw kłusownictwu, prowadzi odpowiednie badania i prowadzi ewidencję zwierząt. Specjaliści WWF biorą udział w tworzeniu materiałów i programów mających na celu ochronę gatunku c. Pomagają tworzyć obszary chronione w siedliskach zwierząt.

Według WWF od 2003 roku liczba zwierząt w strefie przygranicznej Mongolii utrzymuje się na stałym poziomie. Owce górskie Ałtaju to rasa, która jest na skraju wyginięcia. Główną cechą zwierząt są uważane za unikalne rozmiary.Przedstawiciele tego gatunku wyróżniają się imponującą wagą i obszernymi rogami. Żyją na wysokich klifach i potrzebują ochrony ze strony organizacji zajmujących się ochroną przyrody.

Kategoria:

Zwierzęta