Drobny inwentarz nie wymaga takich kosztów opieki i utrzymania jak bydło. Hodowla kóz staje się popularna, ponieważ obfitość ras pozwala wybrać zwierzęta, które są odpowiednie do warunków uprawy i paszy. Hodowla kóz daje największy wpływ na produkcyjność mięsa, wełny, mleka, ale wymaga pewnej wiedzy i doświadczenia.

Zasady selekcji ras

Specjalizacja w hodowli kóz opiera się na popycie i opłacalności produktu końcowego. Z kolei rentowność gospodarstwa zależy od zgodności wymagań dotyczących utrzymania zwierząt z warunkami klimatycznymi, zaopatrzeniem w żywność i możliwościami finansowymi.

Nabiał

Kóz mlecznych dobiera się zgodnie z ich produktywnością oraz wymaganiami dotyczącymi utrzymania i pielęgnacji. Najbardziej produktywne rasy pochodzą ze Szwajcarii:

  • Saanenskaya;
  • alpejski;
  • Toggenburg.

Kózki saanen dobrze utrzymane potrafią wyprodukować do 1000 litrów mleka rocznie (8-10 litrów dziennie przy 2 dojach). Szczyt produktywności - po 4 jagnięciach. Średnia płodność wynosi 1,8-2,5 dzieci na królową.

Alpejska rasa mleczna cieszy hodowców roczną wydajnością mleka do 1500 litrów i rocznym potomstwem 2 koźląt. Kozy Toggenburg są gorsze pod względem wielkości i wydajności mlecznej od kóz Saanen i alpejskich, ale przewyższają je zawartością tłuszczu mlecznego, bezpretensjonalnego w stosunku do warunków trzymania.

Szwajcaria jest rzadko spotykana w stadzie kóz ze względu na wysokie koszty hodowli osobników. Wśród rolników, przy hodowli kóz na mleko, popularna jest rasa rosyjska biała i jej mieszaniec z saanen-gorky.Hodowla tych ras daje dobry wynik: przy laktacji przez 9-10 miesięcy - od 500 do 700 litrów mleka o zawartości tłuszczu do 5%.

Puchaty

Kozi puch jest wysoko ceniony, z którego robi się najdelikatniejszą nić do wyrobu słynnych szali z Orenburga i innych wyrobów wełnianych. Kozy puchate ras Orenburg i Don otrzymują 300-400 gramów puchu na osobę, a także do 300 litrów mleka rocznie i mięsa nie gorszego w smaku od jagnięciny.

Mięso

Rasy hodowane na mięso mają mizerną wydajność mleka i jakość futra. Zwierzęta wyróżniają się dużą sylwetką, dużą masą, płodnością. Najbardziej znane rasy w - Boer, Kiko, hiszpański. Cechą charakterystyczną mięsa koziego są jego walory dietetyczne, brak specyficznego posmaku.

Dekoracyjne

Rasy karłowate, do których należy karzeł kameruński i karzeł nigeryjski, są hodowane w USA i mają afrykańskie korzenie. Małe zwierzęta wymagają niewiele miejsca, paszy. Rocznie produkuje się do 300 litrów mleka o zawartości tłuszczu do 6%.

Przygotowania

Kojce, zagrody, karmniki i poidła są potrzebne do hodowli zwierząt.

Wymagania dotyczące lokalizacji

Pomieszczenia, w których będą trzymane kozy muszą być suche i dobrze wentylowane. Aby uniknąć przeciągów, wejście do koziarni odbywa się przez przedsionek. Podłogi mogą być drewniane lub ziemne. Użyj jako pościel:

  • słoma;
  • trociny;
  • igły sosnowe.

Oświetlenie zapewnia naturalne i sztuczne: przez wysokie okna i urządzenia elektryczne. Jesienią i zimą światło musi być włączone przez 12 godzin dziennie.

Co najmniej 25 metrów kwadratowych na zwierzę. Wewnątrz koniecznie trzeba mieć przegrody, żeby można było oddzielić od stada kocich kóz, młodych zwierząt, nowo narodzonych koźląt.

Karmiarz i pijący

Poidła i karmniki montuje się na wysokości 30-40 centymetrów nad podłogą. Dla każdego zwierzęcia powinien być osobny karmnik.

Zakup zwierząt hodowlanych

Zwierzęta rodowodowe muszą posiadać paszporty, świadectwa, zaświadczenia od lekarza weterynarii. Bardziej opłaca się kupić kozę po ocieleniu, nie starszą niż 7 lat. Powinna mieć gładką, błyszczącą sierść, 32 zęby, wygląd zgodny z opisem rasy.

Zawartość

W umiarkowanych szerokościach geograficznych, przy mroźnych zimach i jesiennych deszczach, kozy trzymane są w oborach pastwiskowych.

Wiosna, lato i jesień

W ciepłym sezonie kozy są swobodnie wypasane. Zwierzęta jedzą zieloną masę, korę drzew, gałęzie, młode pędy. Jako pokarm dodatkowy hodowca podaje im rano i wieczorem trochę siana oraz pokarm soczysty. Wymagany jest stały dostęp do świeżej wody na pastwisku iw koziej oborze.

Opinia eksperta

Jeśli zwierząt jest mało i nie ma pastwisk, trzymane są na wybiegu lub na smyczy, zapewniając świeżą trawę. Świeże powietrze, aktywne ruchy hartują kozy, pozwalają hodować zdrowe młode zwierzęta.

W zimie

Wraz z nadejściem chłodów kozy przenoszone są do koziarni, zachowując codzienne spacery na świeżym powietrzu w zagrodzie. Czas trwania spacerów zależy od temperatury powietrza i rasy. Puszyste i długowłose kozy nie boją się zimna. Wręcz przeciwnie, mroźna pogoda stymuluje wzrost grubego podszerstka.

Opieka nad zwierzętami

Stado kóz ma wyraźną hierarchię według płci, wieku. Każda grupa ma swoje własne cechy fizjologiczne i wymaga szczególnej troski.

Dla kobiet

Dla kóz ważne jest, aby pomieszczenie, w którym są trzymane było suche, czyste, pozbawione szkodliwych zapachów. W przypadku zwierząt konieczne jest posiadanie leżaków, na których śpią, osobnych karmników i poideł. Podłoga jest pokryta pościelą. Ogólna zagroda jest czyszczona raz w tygodniu, indywidualna - codziennie. O kozy należy dbać przez cały rok:

  • obcięte kopyta;
  • obetnij włosy z wymion;
  • do czesania futra;
  • potraktuj skórę roztworem sody z wszy;
  • szczepić.

Kozy są zwierzętami kontaktowymi, mogą być trzymane z innymi zwierzętami gospodarskimi i drobiem, z wyjątkiem kurczaków (jako źródło wszy). Dla kóz mlecznych ważny jest łatwy dostęp do wody.

Dla nowonarodzonych dzieci

Nowonarodzone dzieci można wychowywać na dwa sposoby: zostawiając je pod opieką macicy lub przenosząc je do osobnego pokoju. W pierwszym przypadku koza karmi młode. Obowiązkiem hodowcy jest dojenie mleka po karmieniu, aby nie doszło do mastitis i utrzymanie wydajności mlecznej. Przez pierwsze 20 dni dzieci otrzymują siarę, a następnie mleko 4 razy dziennie. W dniu 21 karmione są kredą i solą (5 gramów dziennie). Po 3 miesiącach norma wzrasta do 10 gramów.

Kiedy dzieci dorastają bez matki, dostają siarę i mleko z ludzkich rąk. Koza jest dojona, aby uzyskać maksymalną ilość produktu.

Dla młodzieży

W drugim miesiącu do mleka dodaje się koncentraty, zaczynając od 50 gramów. Po 3 miesiącach norma wzrasta do 300 gramów, dzieci przechodzą na dietę dla dorosłych.Powinny pić dużo wody, spędzać jak najwięcej czasu na świeżym powietrzu. Młode zwierzęta nie wymagają tak dużo miejsca jak zwierzęta dorosłe. Zagrodę można wyposażyć na wsi, gdzie na spacerach i przy odpowiedniej diecie maluchy przytyją od 3 do 5 kilogramów miesięcznie.

Dla kóz

Hodowla kóz jest opłacalna, jeśli jest więcej niż 50 samic. We wsi trzymają 1 kozę, która zapewnia krycie wszystkim samicom. W rasach mlecznych samce są trzymane oddzielnie od kóz mlecznych, aby mleko nie nabrało zapachu mięsa koziego. W przypadku ras mięsnych, puszystych, z hodowlą pastwiskową nie odgrywa to roli. Rola kóz jest kontynuacją rasy. W przerwach między kryciami producent jest karmiony w taki sam sposób jak kozy, zapobiegając jego otyłości. W okresie krycia zwiększyć udział paszy treściwej zawierającej białko w diecie.

Zasady hodowli

Hodowla stada hodowlanego w prywatnym gospodarstwie domowym obejmuje pozyskanie zwierzęcia hodowlanego, prawidłową organizację pokrycia.

Wybór zwierząt do hodowli

Przed zakupem kozę należy dokładnie obejrzeć pod kątem zdrowia, ustalić jej wiek, porównać opis rasy z jej wyglądem.

Główne cechy, po których można rozpoznać odmiany rasy:

    Nabiał. Głowa jest lekka, szyja cienka, uszy małe, stojące, nogi proste, kopyta mocne, wymię gruszkowate lub stożkowate. Sierść jest rzadka, błyszcząca, przylegająca do zadu.
  1. W dół. Porośnięte puchem od oczu po stawy skokowe. Długość puchu - od 6 do 10 centymetrów (w zależności od konkretnej rasy). Nogi są proste, kopyta czarne, mocne. Średniej wielkości rogi.
  2. Mięso. Duża głowa, mocne kości, wysokość w kłębie - 70-90 centymetrów. Uszy są długie, opadające.

Produkcję mleka koziego kontroluje wymię: powinno być sprężyste, elastyczne, pokryte rzadkim włosem, z brodawkami średniej długości.

Sprawa

W domu dla kóz znaleziona koza hodowlana. Dorosły, zdrowy samiec obejmuje do 50 samic (2 krycia dziennie). Dla młodych kóz, które przybyły na polowanie po raz pierwszy, wybierana jest koza w wieku od 6 miesięcy do roku.

Oznaki polowania

Koza nie zachodzi w ciążę, co oznacza, że nie rozmnaża się, dopóki nie ma rui. Okres, w którym jest gotowa na spotkanie z samcem, trwa 24-72 godziny. Zwierzę wygląda na niespokojne, drażliwe, macha ogonem, często mekat. Genitalia puchną i wypływa śluz.

Rodzaje krycia

Istnieją 4 sposoby robienia na drutach:

  • sztuczny (w dużych gospodarstwach, bez samców);
  • ręcznie (pod nadzorem człowieka);
  • bezpłatnie (przy utrzymaniu stada kóz i kóz);
  • harem (jedna koza z 20 polowaniami).

Dzierganie ręczne jest najlepsze dla początkujących hodowców kóz.

Jak zrobić to dobrze

Rozpocznij przygotowania do krycia od płotu na miejscu. Niewielki obszar jest oddzielony siatką, wiąże się kozę i wypuszcza się kozę. Po dwóch efektywnych klatkach samca następuje chów zwierząt i obserwacja zachowania kozy. W hodowli kóz nie ma drobiazgów, zwłaszcza przy hodowli stada hodowlanego.

Ciąża i potomstwo

Ciąża kóz trwa średnio 150 dni (+/- 10 dni). Najczęściej ciąża jest mnoga: 2 i 3 dzieci. Liczba młodych nie zależy od liczby kotów. Sierść kozła określają znaki zewnętrzne:

  • zmiana kształtu pętli genitalnej;
  • obrzęk wymion;
  • powiększanie brzucha.

Nie wszyscy hodowcy kóz potrafią słuchać i czuć płód. U puszystych, długowłosych zwierząt jest to niemożliwe.

Ważnym przygotowaniem do jagniąt ras mlecznych jest wodowanie, podczas którego kozy przestają być dojone. Jest to niezbędne do uformowania się płodu i przygotowania organizmu zwierzęcia do czynności poporodowych: produkcji siary. Jeśli nie przestaniesz doić przed jagnięciną, to ilość siary nie wystarczy do wykarmienia potomstwa kóz.

Podczas wodowania, po porodzie kozy otrzymują specjalną dietę, dzięki której urodzi zdrowe koźlęta i utrzyma produkcję mleka.

U kóz ras mięsnych, puchowych, wełnianych laktacja najczęściej rozpoczyna się po urodzeniu młodych i kończy się przeniesieniem ich na pastwisko. W czasie ciąży i po jagnięcinie również potrzebują specjalnej diety z pokarmem lekkostrawnym, bogatym w pierwiastki śladowe i witaminy.

Kategoria:

Zwierzęta