Od setek lat kałmucka rasa owiec grubogoniastych zajmuje czołowe miejsce na liście najbardziej produktywnych zwierząt. Z mleka otyłych piękności produkowane są wysokiej jakości sery, a delikatne mięso i tłusty tłuszcz jagnięcy od dawna cieszą się uznaniem miłośników pysznego jedzenia. Dzięki rzadkiej prostocie trzymania zwierzaków poradzi sobie z tym nawet początkujący.

Historia rasy

Historia pojawienia się owiec kałmuckich sięga XVII wieku. Lata te naznaczone były exodusem koczowników z terenów zachodniej części Chin i Mongolii. Pod przywództwem Chana Ho-Orlyuka Kałmucy przenieśli się na otwarte przestrzenie.

Ludy koczownicze od dawna hodują zwierzęta. Dzięki spartańskim warunkom zimowania, swobodnemu dostępowi do najlepszych pastwisk i ciągłemu ruchowi zwierzęta miały wytrzymałość i silną odporność.

Opinia eksperta

Szczególnie popularne wśród hodowców bydła były otyłe kałmuckie barany i owce. Lokalni mieszkańcy szczęśliwie krzyżowali swoje niewymiarowe owce z potężnymi reproduktorami.

Mimo zawirowań politycznych w historii kraju, narody pokojowo współistniały na tym samym terytorium. Kałmucja słusznie zajmowała pierwsze miejsce w branży hodowlanej. Jednak po zakończeniu II wojny światowej autonomia kałmucka została rozwiązana, a ludność przesiedlona na ziemie obwodu astrachańskiego i Kazachstanu.

Nowi sąsiedzi docenili walory produkcyjne owiec kałmuckich, więc zaczęli aktywnie krzyżować swoje kędzierzawe pupile z przybyszami. W wyniku prostych manipulacji narodziły się jeszcze 2 wyjątkowe rasy owiec grubogoniastych - Edilbaevskaya i Gissarskaya.

Główna charakterystyka i opis owcy kałmuckiej

Znając główne cechy i opis owcy kałmuckiej trudno pomylić zwierzaka z przedstawicielami innych ras. Owce są obdarzone wyraźnymi cechami charakterystycznymi:

    Zwierzęta mają naprawdę większy wzrost. Wzrost tryków często przekracza 80 cm, samice są nieco mniejsze.
  1. Waga zwierząt jest dość zgodna ze wzrostem. Masa dorosłego barana wynosi od 100 do 145 kg. Waga owcy zależy od pory roku i waha się w granicach 55-90 kg. Młode zwierzęta stopniowo przybierają na wadze. Przed osiągnięciem wieku 1,5 roku owce przybierają na wadze 45-50 kg.
  2. Zgrabne, suche nogi pewnie trzymają obszerne ciało baranka. To połączenie nadaje zwierzęciu niezwykły, pełen wdzięku wygląd. Kończyny ustawione prawidłowo, bez wad. Tylne nogi zwierzaka są chronione przez tłuszcz.
  3. Mocne, mocne jagnięce ciało przypomina idealny cylinder. Dobrze rozwinięte mięśnie i prosty, prosty grzbiet zwierzęcia uzupełnia szeroka kość krzyżowa. Klatka piersiowa głęboka.
  4. Kędzierzawa głowa przystojnego mężczyzny jest mała, schludna. Profil zwierzaka zdobi ledwo zauważalny garb. Wypukłe policzki i długie, opadające uszy nadają zwierzęciu szczególnego uroku.
  5. Większość zwierząt jest bezrogich, tylko 15% zwierząt ma małe rogi.
  6. Owce kałmuckie znane są z grubej, grubej wełny. Ze względu na szorstką strukturę wełna owiec kałmuckich jest mniej ceniona niż produkty pozyskiwane ze zwierząt domowych innych ras. Z jednej owcy rasy kałmuckiej uzyskuje się nie więcej niż 5% wysokiej jakości surowców. Wełna II gatunku stanowi 25% masy całkowitej. Pozostałe 70% wełny należy do kategorii 3.
  7. Najczęstsze owce są czerwone i złoto-beżowe. Na niektórych obszarach dominują białe jagnięta z czarnymi znaczeniami na głowie i nogach. Najbardziej cenione są osobniki czysto białe.
  8. Ogon zwierzaka przypomina elastyczną poduszkę. Oto worek tłuszczowy, obficie wypełniony tłuszczem. Wymiary naturalnego pojemnika to 14-25 cm wysokości i 12-21 cm szerokości. Rozmiar grubego ogona zależy bezpośrednio od stopnia otłuszczenia przystojnego mężczyzny. W zależności od dopasowania worka tłuszczowego do ciała owcy, rolnicy rozróżniają kilka typów ogonów tłuszczowych: niski, średni i wysoki. U jagniąt kałmuckich tłuszcz znajduje się nie tylko w okolicy ogona. Warstwa odżywcza pokrywa tylne kończyny zwierzęcia, zaczynając od odcinka lędźwiowego, a kończąc na dolnych stawach skokowych zwierzęcia. Całkowita masa tłuszczu z ogona każdego tryka wynosi 15-17 kg. W większym stopniu stado tuczone jest przez jagnięta. W przypadku producentów hodowlanych wskaźniki są nieco skromniejsze. Kobiety dają więcej tłuszczu wewnętrznego.

Za i przeciw

Wybór rasy do hodowli zależy od osobistych preferencji hodowcy oraz dostępności cech użytkowych u zwierzęcia. Biorąc pod uwagę wady i zalety rasy, można liczyć na opłacalność ekonomiczną.

Dobre cechy:

    Silna odporność niezawodnie chroni zwierzaki przed licznymi dolegliwościami.
  1. Wytrzymałość. Owce odziedziczyły tę cechę po swoich legendarnych przodkach.
  2. Wysokie wskaźniki przyrostu masy ciała u zwierząt domowych. Waga dorosłego barana z łatwością pokonuje poprzeczkę 100 kg. Waga i wielkość bogatyrów jagniąt różnią się od urodzenia. Waga nowonarodzonego baranka to 5 kg.
  3. Produktywność. Owce są niezawodnym dostawcą tłuszczu, mięsa, mleka i wełny. Tłuszcz z ogona uzyskany z owiec kałmuckich jest mistrzem smaku i właściwości użytkowych. Produkt jest delikatniejszy niż tłuszcz wewnętrzny i topi się już w temperaturze 40 stopni.
  4. Zrównoważony rozwój. Chodząc po wolnym wypasie, zwierzęta domowe rozpraszają się po całym terytorium. W poszukiwaniu pożywienia owce jedzą tylko górne liście roślin. W ten sposób pastwisko nie jest zdeptane, a roślinność pozostaje nienaruszona.

Wady:

    Przeciętna jakość sierści.
  1. Znaczne pogorszenie smaku i jakości mięsa w miarę dojrzewania owiec.

Wymogi konserwacji i pielęgnacji

Typowy budynek gospodarczy nadaje się do trzymania zwierząt. Koshara jest ocieplana, nie zapominając o systemie sztucznej lub naturalnej wentylacji. W zimnych porach roku optymalna temperatura w pomieszczeniu wynosi od +7 do +10 stopni. Oddzielne przedziały są przeznaczone dla ciężarnych i niedawno urodzonych owiec. Tutaj temperatura powietrza jest utrzymywana w zakresie od +17 do +20 stopni. Owce rozwijają się w suchym środowisku bez przeciągów.

Zwierzęta są bezpretensjonalne, więc wymagania dotyczące ich utrzymania i opieki są następujące:

    Coroczna inspekcja.
  1. Rutynowe szczepienia.
  2. Obcinanie kopyt (2 razy w roku).
  3. Kąpiel (2-3 razy w ciepłym sezonie).
  4. Strzyżenie (2 razy, wiosna i jesień).

Jak i czym karmić?

W lecie zwierzęta są wypasane. Duża masa soczystej trawy dostarcza jagniętom niezbędnych substancji.

W zimie codzienna dieta pupili składa się z 2 kg pachnącego siana, 700 g specjalnej karmy w puszkach i 1 kg soczystej, pożywnej karmy.

Reprodukcja

Doświadczeni hodowcy przeprowadzają krycia w ostatnich tygodniach jesieni. Yarochki osiągają dojrzałość przez 8-10 miesięcy i od tego momentu są gotowe do rozmnażania. Odstęp między okresami rui wynosi 15-16 dni.Czas trwania korzystnego okresu krycia wynosi 48 godzin. Owca rodzi potomstwo przez 145 dni. Zwykle samica rodzi rocznie 2-3 młode. W większości przypadków jagnięcina przebiega bez komplikacji. Nowonarodzona jagnięcina zostaje oczyszczona ze śladów śluzu, ale nie oddzielona od matki.

Po kilku godzinach od urodzenia dziecko zaczyna pewnie chodzić. Po 2 dniach jagnię dołącza do stada. Przez 6 tygodni młode zjada tylko mleko matki. W tym okresie zwierzę przybiera na wadze 500 g. Po 1,5 miesiąca jagnię przyzwyczaja się do karmy dla dorosłych.

Aktywna laktacja trwa 4 miesiące. Owce niechętnie dają się doić. Zwierzęta starają się zatrzymać mleko, więc podczas zabiegu jagnięta mogą być bliżej matki. Zawartość tłuszczu w wieczornym mleku wynosi 10%, w mleku porannym 9,5%.

Obszar lęgowy

Hodowle owiec z powodzeniem działają na terenie Republiki Kałmucji i Kazachstanu. Czasami na farmach na Kaukazie Północnym można zobaczyć owce gruboogoniaste.

Choroby i ich leczenie

W rzadkich przypadkach owce kałmuckie są uderzane:

    Zapalenie pęcherza. Choroba zaczyna się od zakaźnego uszkodzenia wymienia. Z reguły choroba prowadzi do zapalenia pęcherza. Chore zwierzę zostaje przeniesione na lekką paszę. Zastrzyki z antybiotykami i dużą ilością płynów pomogą uporać się z chorobą.
  1. Zapalenie jamy ustnej. Owca cierpi na zapalenie jamy ustnej. Dotknięte obszary są leczone nadtlenkiem wodoru. Owce karmione są płynną lub śluzowatą konsystencją.
  2. Timpania blizny. Choroba wyraża się silnym obrzękiem przewodu pokarmowego zwierzęcia. Zatrzymanie żwacza może doprowadzić do śmierci owcy. Za pomocą gumowej rurki wstrzykuje się zwierzęciu Tympanol.

Kategoria:

Zwierzęta