Alpine to wyjątkowa rasa przystosowana do życia i poszukiwania pożywienia w trudnych warunkach klimatycznych. Opieka nad spokojną i bezpretensjonalną kozą alpejską nie jest trudna, konserwacja nie wymaga specjalnych umiejętności. Rasa należy do mlecznych, zwierzęta cenione są za duże wydajności mleczne, mleko wysokiej jakości bez specyficznego zapachu, długi okres laktacji, łatwy proces dojenia.

Historia rasy kóz alpejskich

Historia rasy rozpoczęła się we Francji, w regionie Savoy, który znajduje się u podnóża Alp. Jednak w tym regionie łączą się granice trzech krajów europejskich: Francji, Szwajcarii, Włoch.Dlatego ogólnie przyjmuje się, że kozy alpejskie są nie tylko francuskie, ale także szwajcarskie. Aktywna hodowla rasy we Francji rozpoczęła się na początku XX wieku. Do tego czasu skała, przystosowana do życia w górach, jedzenia pastwisk, picia wody źródlanej, była hodowana przez rolników wyłącznie w regionie Savoy i sąsiednich regionach Szwajcarii.

Wzorzec rasy, opisujący cechy zewnętrzne i produktywność, został opracowany przez francuskich hodowców w 1930 roku. Ale dekadę wcześniej 22 osobniki zostały przetransportowane do Stanów Zjednoczonych, gdzie hodowcy otrzymali na ich podstawie amerykańską odmianę międzyrasową.

Opinia eksperta

Dziś kozy alpejskie są popularne w Europie Zachodniej i USA. W tych krajach osobniki hodowlane stanowią 90% żywego inwentarza.

Opis i charakterystyka zwierzęcia

Wzorce rasy, według których wybierany jest dobry osobnik, przedstawiono w tabeli.

Cechy osobistegłowarogiszyjauszyklatka piersiowabrzuchkończynywełnawysokość w kłębie
Opcje standardowe
wydłużony, niezbyt spłaszczony
płaski, z ubytkiem w środku i mocną tkanką kostną
średniej długości
płaski, wyprostowany
zaokrąglony, lekko wysklepiony
zaokrąglony
średniej długości, mocne, żylaste, proporcjonalne do ciała
krótki, gęsty podszerstek, nie nadaje się do stosowania w kuśnierstwie
mężczyzna - 85-90 cm, kobieta - 70-80 cm

Kózki alpejskie mają różne kolory:

  • kunavar - przednia połowa ciała jest czarna, tył biały;
  • biała szyja - szyja i ramiona są białe, reszta ciała czarna lub szara;
  • redneck - szyja i ramiona są brązowo-czerwone, reszta ciała jest czarna lub ciemnobrązowa;
  • pide - ciało pokryte plamami lub plamkami;
  • sandgow - białe plamy na czarnym ciele;
  • kozica - ciało jest czerwone, czerwono-brązowe lub brązowawo-czerwone, głowa i szyja pokryte są czarnymi plamkami, kończyny są czarne, wzdłuż kręgosłupa biegnie czarny pasek;
  • sroka - głowa jest biała, a tułów ozdobiony cętkami;
  • bicolors i tricolors - osobniki dwukolorowe i trójkolorowe.

Kozy alpejskie są spokojne, przyjacielskie, niezależne, nie wymagają stałego nadzoru i szczególnej opieki ze strony właściciela. Bez problemu dogadują się z innymi rasami kóz, a także z innymi nieagresywnymi zwierzętami domowymi. Zwierzęta alpejskie są aktywne, silne, żywe, odporne. Nie jest dla nich problemem przemierzanie kilku kilometrów w poszukiwaniu pożywienia.Na wypasie zwierzęta zachowują się żwawo, figlarnie, dzięki czemu nie są podatne na otyłość.

Kozy alpejskie to jedne z najbardziej produktywnych kóz. Średnia roczna wydajność jednej samicy to 1,5 tony mleka. Ale indywidualni rekordziści są w stanie wyprodukować 2 tony. Średnia dzienna produkcja wynosi 4,5 l.

W mleku zwiększa się zawartość białka - 3,1% i tłuszczu mlecznego - 3,5%. Smak produktu jest słodki, nie ma specyficznego koziego zapachu. Szwajcarskie mleko kozie jest używane do produkcji żywności dla niemowląt, serów, twarogów.

Za i przeciw

Alpine to jedna z najpopularniejszych ras wśród rolników europejskich i amerykańskich.

Zalety i wadywytrzymałość, bezpretensjonalność kóz, szybka adaptacja do warunków klimatycznych;zdolność do znoszenia ujemnych temperatur zimowych;brak kapryśności w opiece i utrzymaniu;wysoka wydajność mleka;spokojny, zrównoważony, elastyczny, niezależny charakter;niezależność od osoby podczas letniego pastwiska;przyjemny smak produktów mlecznych bez specyficznego zapachu;płodność;możliwość kojarzenia z przedstawicielami innych ras w celu poprawy ich walorów genetycznych.nadmierne wymagania dotyczące jakości i świeżości wody;trudne poszukiwanie osobników czystej krwi do zakupu, ponieważ rasa nie jest jeszcze powszechna w naszym kraju;wysoki koszt kóz rasowych ze względu na ich rzadkość;niska wydajność produkcji mięsa.

Zasady utrzymania i pielęgnacji rasy

Wygoda trzymania zwierzaków alpejskich - przy braku konieczności budowy kapitału. Jedna koza potrzebuje miejsca 3-4 m2Nie jest konieczne ocieplanie budynku, w razie potrzeby można zastosować wełnę mineralną. Ale przeciągi są niedopuszczalne, w ścianach nie powinno być ani jednej szczeliny. Kozy bez problemu tolerują niskie temperatury, ale są wrażliwe na przeciągi i wilgoć, zapadają na zapalenie płuc, któremu towarzyszy intensywny kaszel. Budynek musi być wyposażony w dobry system wentylacji, w tym celu wykonuje się kilka otworów wentylacyjnych w ścianach.

Stodoła jest sprzątana raz w tygodniu. Pościel powinna być zawsze sucha i czysta. Samce są trzymane oddzielnie od samic i młodych. Podłoga z desek musi być podniesiona do wysokości około 20 cm nad ziemią, wyłożona słomą. Nie da się trzymać kóz na gołej ziemi, ucierpią na tym ich kopyta, wrażliwe na brud i wilgoć. Ponieważ rasa alpejska jest skalista, jej przedstawiciele wolą spać na wzgórzu. Dlatego w stodole na wysokości 50 cm od podłogi budowane są półki z desek do spania.

Co karmić kozy alpejskie

Wypas to konieczność.Ponadto kozy preferują karmę suchą i bogatą w błonnik. Chętnie wykorzystują, oprócz trawy, gałęzie krzewów, młode pędy drzew, suszone liście, cienką korę. Dlatego rolnik będzie musiał albo znaleźć pastwisko, na którym taka żywność jest dostępna, albo dodatkowo potraktować kozy gałązkami i korą.

Zimą siano staje się głównym źródłem błonnika, natomiast latem jest dodawane do karmnika. Jedna koza zjada rocznie 55-60 szczelnie wypełnionych 50-kilogramowych worków siana.

Siano w diecie należy łączyć z paszami zbożowymi, mieszankami zbożowymi. Zimą dietę uzupełniają koncentraty, ich dzienna porcja to 250-300 g na osobę. Kawałki soli do lizania są umieszczane w pobliżu poidła.

Alpejska woda kozia musi być krystalicznie czysta. Przedstawiciele rasy są niezwykle wrażliwi na punkcie picia, nie wypiją stojącej wody, nawet jeśli stoi tylko jeden dzień i nie została skażona.Dlatego rolnicy muszą albo wymieniać wodę 2-3 razy dziennie, albo instalować automatyczne poidła.

Cechy hodowli

Samiczki osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. Ale koza o wadze co najmniej 35 kg jest wybierana do krycia. Optymalny wiek do pierwszego krycia to minimum 9 miesięcy, maksymalnie 1,5 roku. Jest koza w rui, trwającej około tygodnia. Jeśli samiec nie jest przeznaczony do pracy hodowlanej to jest kastrowany przed ukończeniem 3 miesiąca życia.

Kozy alpejskie można rozmnażać na kilka sposobów:

    Sztuczna inseminacja jest popularną metodą w dużych gospodarstwach hodowlanych. Procedura jest długa, droga, ale wygodna.
  1. Ręcznie robione krycie. Wybrany samiec i samica są kierowani do oddzielnego ogrodzenia, gdzie łączą się w pary. Metoda jest optymalna do uzyskania potomstwa rasowego o niezbędnych cechach.
  2. Dowolne krycie. Zwierzęta są we wspólnym ogrodzeniu, łączą się w pary bez kontroli człowieka.

Samice rodzą potomstwo przez 5 miesięcy. Poród zwykle przebiega łatwo, interwencja człowieka nie jest wymagana. Konieczne jest jedynie umycie wymion ciepłą wodą przed porodem. Koza alpejska przynosi 1-4 młode. Nowonarodzone dzieci od razu zaczynają ssać mleko matki, co wzmacnia ich odporność. Potomstwo może być pozostawione z matką przez długi czas, ale spowoduje to zmniejszenie produkcji mleka.

Możliwe choroby

Kozy alpejskie mają silną odporność, nie ma chorób dziedzicznych. Ale przedstawiciele rasy mogą złapać infekcję, zachorować z powodu niewłaściwej pielęgnacji.

Niebezpieczne choroby kóz:

    Bruceloza to niebezpieczna dla człowieka choroba zakaźna. Dlatego zanieczyszczone mleko i mięso należy usunąć. Źródłem zakażenia może być pasza zbożowa niskiej jakości.
  1. Zapalenie płuc i opłucnej jest chorobą zakaźną, która prowadzi do zapalenia płuc. Występuje u kóz utrzymywanych w wilgoci w niskich temperaturach.
  2. Bezmleczność - bezmleczność pochodzenia zakaźnego. Infekcja atakuje wymiona i stawy. Ciąża często kończy się poronieniem.
  3. Patologie kopyt spowodowane złą pielęgnacją. Chore zwierzę jest kulawe, czasami nie może nawet wstać.

Kozy alpejskie w

Ian rolnicy kochają kozy alpejskie za ich bezpretensjonalność i wysoką mleczność, ale kupują je głównie za granicą. W naszym kraju zwierzę można kupić tylko w prywatnych szkółkach, ponieważ rasa nie jest jeszcze powszechna.

Do zakupu należy podejść ostrożnie, aby nie trafić na pozbawionego skrupułów hodowcy. Warto poszukać renomowanego żłobka, poczytać opinie. Przyjeżdżając na farmę sprzedawcy warto spróbować mleka, zobaczyć w jakich warunkach trzymany jest inwentarz.

Warto zwrócić uwagę na następujące szkółki kóz alpejskich:

    Gospodarstwa Kozińskiego. obwód samarski, rejon stawropolski, wieś Aleksandrowka.
  1. LPH "Ziemia leśna" . Niżny Nowogród.
  2. LPH "Złota mieszanka" . Rejon Tula, rejon Bogorodicki, wieś Krasny Posad.
  3. LPH "Senavlana" . Petersburg, stacja metra Admiralijskaja.

Za alpejskiego pupila trzeba będzie zapłacić sporą kwotę. Koza do hodowli będzie kosztować 40-50 tysięcy rubli. Za sukę czystej krwi w żłobkach proszą o 25-30 tys. Możesz kupić dzieciaka za 5-8 tys.

Kategoria:

Zwierzęta