Króliki są uważane za miniaturowe stworzenia hodowane głównie na mięso i futro. Jednak wśród tych przedstawicieli świata zwierząt są prawdziwi giganci. Ponadto hodowcy wyhodowali kilka ras największych królików na świecie. Przedstawiciele tych gatunków regularnie ustanawiają wśród tych zwierząt nowe rekordy wagi i wielkości.
Największe rasy królików
Spośród istniejących ras królików za uznanych olbrzymów uchodzą przedstawiciele następujących gatunków: Flanders i Riesen. Szaro-biały olbrzym, a także radziecka szynszyla charakteryzują się nie mniejszymi rozmiarami.Duże rasy różnią się od przedstawicieli innych gatunków tym, że szybciej nabierają masy. Młody wzrost w wieku czterech miesięcy może ważyć ponad cztery kilogramy. Dlatego te króliki są zabijane na mięso i futro w młodym wieku.
Hodowla ras dużych wiąże się z pewnymi trudnościami. Do normalnego rozwoju takie zwierzęta wymagają więcej wolnej przestrzeni. Dużych królików nie należy trzymać na podłodze z siatki, dzięki czemu na nogach pojawiają się odciski. Ponadto przedstawiciele opisywanego gatunku osiągają później dojrzałość płciową.
Flandria
Flandrii są uważane za największe króliki. To właśnie te zwierzęta regularnie ustanawiają rekordy dla różnych wskaźników. Przedstawiciele rasy Flandrii stali się przodkami wszystkich innych typów dużych królików. Zwierzęta te różnią się tym, że przy długości ciała 75 centymetrów waga osiąga dziesięć kilogramów.Oprócz masywnego ciała zwierzaki wyróżniają się dużą (do 42 centymetrów) klatką piersiową.
Flandria charakteryzuje się wydłużonym tułowiem, pokrytym 3,5 cm wełną i szerokimi 19 cm uszami. Zwierzęta wyróżniają się gęstym ciałem i rozwiniętymi mięśniami. Dorosłe samice wyróżniają się płodnością: w ciągu roku wychowują do 35 królików.
Rizen
Rizen to ogromny królik, potomek Flandrii. Ten typ zwierząt jest hodowany na mięso i wełnę, których długość sięga czterech centymetrów. Podobnie jak przodek, rizeny osiągają 75 cm długości i masę do 12 kilogramów. Wśród cech takich zwierząt domowych można wymienić obecność masywnych łap, ale średniej wielkości głowę, która wygląda na małą na tle 42-centymetrowej klatki piersiowej i 17-centymetrowych uszu.
Przedstawiciele tej rasy wyróżniają się długą, gęstą sierścią, dzięki której zwierzęta szybko przystosowują się do różnych warunków klimatycznych (w tym indyjskich). Ze względu na duże rozmiary i masywne łapy przedstawiciele tego gatunku często cierpią na pododermatitis.
Szary olbrzym
Szary olbrzym został wyhodowany na terenie Ukrainy ze skrzyżowania przedstawicieli gatunku Flandrii i królików nierasowych. Oficjalnie odmiana ta została włączona do odpowiednich podręczników w latach 50. ubiegłego wieku. Wyhodowana rasa wyróżnia się wydłużonym tułowiem, sięgającym 60 centymetrów i szerokim grzbietem. Odmiana ta jest ceniona za mięsisty zad i masywną klatkę piersiową. Zewnętrznie, ze względu na kolor sierści, szary olbrzym przypomina dzikie zające. Całkowita waga nie przekracza czterech kilogramów.
Dzięki temu, że hodowlą zajmowali się ukraińscy hodowcy, szary olbrzym jest dobrze przystosowany do indyjskich warunków klimatycznych. Jednak takie króliki są rzadziej wyprowadzane na mięso, ponieważ wydajność wynosi 52-54%.
Radziecka szynszyla
Ta rasa została wyhodowana przez radzieckich hodowców z Nowosybirska i Saratowa. W drugiej połowie lat 20. ubiegłego wieku do ZSRR sprowadzono króliki szynszyli. Zwierzęta te przyciągały uwagę wysokiej jakości i grubym futrem. Jednak króliki szynszyli nie były duże. Dlatego radzieccy hodowcy przez kilka lat krzyżowali tę rasę z białym olbrzymem. W efekcie po 40 latach pojawiła się radziecka szynszyla.
Ciało zwierząt domowych tego gatunku osiąga długość 65 cm przy obwodzie klatki piersiowej 40 centymetrów. Waga osoby dorosłej nie przekracza siedmiu kilogramów. Głowa charakteryzuje się kompaktowymi wymiarami. Stojące uszy ze spiczastymi końcami.
Radziecka szynszyla przyciąga hodowców gęstą i jednolitą szaroniebieską sierścią. Te króliki mają czarny pasek wzdłuż kręgosłupa.
Biały olbrzym
Biały olbrzym to kolejna rasa wyhodowana przez belgijskich hodowców. Przodkami tego gatunku są flandersy albinosy. Oficjalnie ta odmiana zwierząt domowych została wyhodowana w latach 20. ubiegłego wieku. W tym samym okresie biały olbrzym został sprowadzony na teren ZSRR, ale tamtejszy klimat nie odpowiadał królikom.
Dlatego miejscowi hodowcy rozpoczęli krzyżowanie tej rasy z szynszylą sowiecką i olbrzymem szarym w celu poprawy właściwości adaptacyjnych zwierząt.
W wyniku selekcji pojawiła się rasa o następujących cechach:
- grube (na centymetr kwadratowy skóry rośnie 20 tysięcy włosów) białe futro bez plam o innych kolorach;
- okrągły zad;
- długość ciała - do 60 centymetrów;
- biust - 37 centymetrów;
- waga osoby dorosłej - 4-6 kilogramów;
- długie (do 16 centymetrów) stojące uszy;
- silne ciało z prostymi plecami.
Cechy białego olbrzyma obejmują brak pigmentacji w tęczówce, co sprawia, że oczy zwierząt wydają się czerwone. Dorosłe samice są w stanie wychować do 7-8 królików, których waga osiąga 3,5 kilograma w ciągu czterech miesięcy. Oprócz białego futra biały olbrzym jest ceniony za smaczne mięso.
Rekordy Guinnessa
Pierwszym królikiem, który wpisał się do Księgi Rekordów Guinnessa był przedstawiciel rasy Flandrii o imieniu Darius. Maksymalna waga tego zwierzęcia osiągnęła 22,2 kilograma, a długość ciała wynosiła 1,3 metra. Tak duże rozmiary to zasługa genów, które Darius odziedziczył po matce.
Później rekord ten pobił inny przedstawiciel rasy flamandzkiej. Królik Ralph przytył 25 kilogramów. Rodzice tego zwierzęcia również byli przez pewien czas uważani za mistrzów.
Ile waży największy królik na świecie?
Według opublikowanych światowych pomiarów Ralph jest uważany za najcięższego królika. Jak wspomniano powyżej, maksymalna waga tego zwierzęcia osiągnęła 25 kilogramów. Ten rekord nie został jeszcze pobity przez inne króliki. Przed Ralphem Darius był uważany za największego.
Zwierzęta hodowane na terytorium nie osiągnęły jeszcze takich wskaźników. Najlepsze według określonych parametrów są potomkowie pierwszej radzieckiej szynszyli, których waga nie przekracza siedmiu kilogramów. W tym samym czasie zwierzęta domowe tego gatunku stopniowo powiększają się. Oznacza to, że wskazany rekord wagi radzieckiej szynszyli zostanie z czasem pobity.