Daikon to warzywo należące do rodziny krzyżowych i uważane jest za coś między rzodkiewką a rzodkiewką. To warzywo osiąga ogromne rozmiary. Daikon przypomina również wyżej wymienione rośliny okopowe. Ma doskonałą wartość odżywczą i charakterystykę. To warzywo jest dość łatwe do uprawy. Istnieje wiele odmian tego warzywa, a jeden z najczęstszych uważany jest za cesarskiego Cezara.
Opis klasy
Wybierając spośród wielu różnych odmian, warto pamiętać, że daikon Cezar nie ma goryczy rzodkiewkowej i nie ma tak ostrego smaku jak rzodkiewka. Jest chrupiący, ma pyszny miąższ ze słodkim akcentem. To warzywo zawiera rzadki enzym, za pomocą którego organizm łatwo przyswaja skrobię, pomaga zmniejszyć tworzenie się żużla i jak najszybciej usunąć je z organizmu. Daikon zawiera optymalną ilość witamin B i C, a ponieważ zawiera tylko fruktozę z cukrów, spożywają ją nawet osoby cierpiące na cukrzycę.
W tej odmianie „japońskiej rzodkiewki” roślina okopowa ma biały kolor, ma podłużny kształt i osiąga długość do 40 cm.
Rośnie
Nie zaleca się siewu daikon w ogrodzie, na którym uprawiano rośliny krzyżowe. Najlepiej jest sadzić go w glebie, gdzie wyrósł czosnek.
Siew tego rodzaju daikon jest dozwolony dwukrotnie - pod koniec kwietnia lub w drugiej dekadzie lipca. Cezar uprawia się na wysokim łożu, ponieważ w czasie dojrzewania plon korzeniowy jest raczej głęboko zanurzony w ziemi.
Możliwe jest uprawianie tego warzywa zarówno na otwartym, jak i na zamkniętym terenie. Cezar to odmiana w połowie sezonu. Głębokość siewu dobiera się w zależności od czasu sadzenia i rodzaju gleby, średnia głębokość od 1, 5 do 3 centymetrów. Okres od pierwszych pędów do zbioru wynosi od 45 do 60 dni. Przy odpowiedniej pielęgnacji wydajność sięga od 3, 5 do 5 kg na metr kwadratowy.
Funkcje opieki
Dobre wyniki można osiągnąć przez wysiew na żyznych glebach gliniastych i piaszczystych gliniastych, z lekko kwaśną lub neutralną reakcją. Natychmiast po zasianiu sensowne jest pokrycie łóżka niewielką warstwą ściółki. Może to być:
- trociny;
- trawa koszona za pomocą podkaszarki lub kosiarki;
- kompost
Jeśli mulczowanie zostanie wykonane natychmiast, zaoszczędzi to wilgoci i przyspieszy kiełkowanie nasion. Kiedy liść tworzy się na roślinie, przerzedzić sadzonki. Jednocześnie poluzuj glebę i dodaj ściółkę. W żadnym wypadku nie zezwalaj na suszenie, zagęszczanie gleby, nadmierną gęstość sadzonek, ponieważ może to prowadzić do tego, że roślina zaczyna „strzałę”. Z tego powodu rośliny okopowe stają się zwiotczałe lub w środku powstaje pustka.
Na początku ważne jest regularne podlewanie, ponieważ przy braku wody rośliny okopowe powoli przybierają na wadze.
Zalety i wady
Opis zalet powinien zaczynać się od głównej pozytywnej jakości - roślina nie gromadzi szkodliwych substancji, nawet jeśli są nadmiernie w glebie. Jest to rzadka cecha, którą może pochwalić się niewiele warzyw.
Wady obejmują krótki okres trwałości.
Szkodniki i choroby
Najczęstszą chorobą jest bakterioza błony śluzowej. Cezar ma względną oporność na tę chorobę. Ponadto roślina jest atakowana przez czerpaki ogrodowe i pchły krzyżowe. Jeśli gleba jest ściółkowana, to na daikon najmniej wpływają szkodliwe dla niej owady. Najbardziej skutecznym środkiem zapobiegawczym przeciwko szufelkom ogrodowym jest podlewanie gleby słabym roztworem manganu.
Zbiór i przechowywanie
Caicar zwykle zaczyna zbierać daikon pod koniec września i kończy go przed nadejściem silnego przeziębienia. Rośliny okopowe są zbierane w miarę dojrzewania. Lepiej jest zbierać w porze suchej. Ale jeśli pogoda się przeciąga, robią to przy złej pogodzie. Tylko przed złożeniem do przechowywania warzywa muszą być dokładnie wysuszone.
Musisz przechowywać daikon w taki sam sposób, jak zwykłą czarną rzodkiewkę. Pomieszczenie powinno mieć niską wilgotność i temperaturę powietrza od +1 do +5 ° С. Niewielką liczbę roślin okopowych można łatwo przechowywać w szufladzie na balkonie lub na dolnej półce lodówki.
