Każdego roku Rosjanie kupują sadzonki róż. Nie zawsze można je uratować przez wiele lat kwitnienia. Ciężkie warunki klimatyczne: niskie temperatury zimowe, susza, silne wiatry, niszcząco niszczą piękności. Hodowla róż kanadyjskich znacznie pomoże hodowcom zachować ich wiele kolekcji.
Zalety róż kanadyjskiej selekcji
Lista zalet zagranicznych hybryd jest ogromna. Dlaczego „Kanadyjczycy” są tak poszukiwani?
- Najważniejszą zaletą kanadyjskich piękności jest ich odporność na niskie temperatury zimowe. Można je bezpiecznie uprawiać na Alasce, ponieważ w temperaturze -45 stopni system korzeniowy pozostaje żywotny. Niektóre pędy, które znajdują się na pokrywie śnieżnej w okresie zimowego zamrożenia, ale nowe gałęzie szybko rosną w sezonie wegetacyjnym.
- Kwitnienie trwa od czerwca do jesiennych przymrozków. Zwykła róża nie może się pochwalić takim faktem.
- Warto zwrócić uwagę na kształt buszu. Zwartość, równość, przyjazne pączkowanie - wszystko to jest nieodłącznym elementem róż kanadyjskich. Kolor liści bardzo harmonijnie łączy się z różnymi kolorami kwiatów.
- Czuje się dobrze przy braku światła, może rosnąć w cieniu lub półcieniu.
- Krzewy róży są odporne na mączniaka prawdziwego i czarne plamy.
- Proste rozmnażanie i szybkie przeżycie podczas przeszczepu.
- Nie wymaga schronienia zimą, ale jeśli jest to zapewnione, latem otrzymują bujny krzew z dużą ilością kwiatów.
Róże kanadyjskie są idealne do tworzenia kwitnących żywopłotów, ozdabiają każdy zakątek ogrodu, bez ryzyka zamarznięcia lub śmierci przez szkodniki. Wraz z nadejściem takiego zjawiska można je łatwo rozmnażać i zdobywać nowe krzewy, które szybko zyskują siłę .
Najlepsze odmiany
Wszystkie odmiany „kanadyjskie” są podzielone na dwie duże grupy: park i wspinaczka. Każda z grup ma własny asortyment odmianowy. Parki są bardziej odporne na suche warunki pogodowe i wymagają minimalnej konserwacji. Zaprojektowany do tworzenia granic lub do samodzielnego uprawy. Krzewy takich róż są zwykle potężne, mają dużą średnicę i mają przyzwoitą wysokość. Mogą kwitnąć dwa razy w sezonie, po pojawieniu się kwiatów przypominających duże owoce róży.
Wspinaczkowe odmiany róż kanadyjskich mają pędy lianoidalne. Można je łatwo zginać, dzięki czemu można utkać z nich łuki, ozdobić altany i zrobić ogrodzenie. Mają różne kolory. Aby zaoszczędzić zimą, wystarczy obniżyć ją do gleby wraz z pionowym wspornikiem.
Quadra
Różnorodność pnących róż kanadyjskich, osiągających wysokość 1, 5-1, 8 metra. Pędy boczne rosną obficie i stają się potężne. Przy tym wzroście średnica krzewu wynosi ponad 1 metr. Pędy są długie i elastyczne, dlatego używają Quadry do ozdabiania metalowych konstrukcji: łuków ogrodowych, altanek, werand ulicznych.
Na łodygach jest niewiele kolców, co sprawia, że odmiana jest bardzo popularna, ponieważ praca z nią jest przyjemnością. Odmiana jest atrakcyjna dzięki malinowym, czerwonym kwiatom zebranym w kwiatostany w kształcie torbieli kilku kwiatów, co sprawia, że wydaje się, że rozmiary róż są po prostu gigantyczne.
Kwiaty są pojedynczo gęsto upakowaną różą z żółtymi pręcikami pośrodku. Przy obfitym kwitnieniu pręciki nie są widoczne. Kwitnie od lipca do późnej jesieni. Odmiana jest odporna na mróz, ale wymaga schronienia ze świerkowymi gałęziami. Wiosną szybko tworzy nowe pędy i nabiera siły.
Felix Leclerc Rose
Róża kanadyjska odmiany róży Leclerc zdobyła miłość wielu hodowców róż. W kwiatostanie róża tworzy do pięciu kwiatów o średnicy do 10 centymetrów. Kolor róż jest różowy, przed blaknięciem staje się bardziej nasycony, prawie liliowy. Winorośl o wielkości do 2, 5 metra bardzo łatwo znosi niskie temperatury do -30 stopni.
Bardzo odporny na mączniaka prawdziwego, praktycznie nie dotknięty wirusem. Jest przeznaczony do uprawy w środkowym pasie Rosji. Lepiej sadzić jesienią, ponieważ łatwo zapuszcza korzenie i zyskuje siłę na zimowanie, nie wymaga schronienia. Odmiana jest odporna na suszę, przy pochmurnej pogodzie i przy nadmiarze wilgoci nie ma wpływu czarnych plam.
Champlain
Rosa Champlain to odmiana parkowa. Krzew przyciąga oko swoim pięknem. Czerwone pąki, pod którymi zielenie są prawie niewidoczne. Róże są jaskrawoczerwone z żółtym rdzeniem po pełnym otwarciu. Wspaniałe pędzle tworzą 5-7 dużych kwiatów o średnicy do 7 centymetrów.
Krzew jest zwarty, nie rozłożysty. Zimą toleruje mrozy do -30 stopni, nie wymaga schronienia. Tak, jest to niemożliwe, ponieważ krzew jest po prostu ogromny. Jeśli pędy lekko zamarzają w zimie, to wiosną szybko się regenerują. Odmiana nie wymaga opieki. Wystarczy, aby zapewnił wolne miejsce.
Morden Blanche
Rosa Morden Blanche to bardzo efektowna odmiana parku. Kwiaty frotte, z jasnoróżowym obramowaniem płatków, w środku kolor staje się jaśniejszy. Wygląda pięknie, gdy nie wszystkie kwiaty rozkwitną. Rosa Morden ma jasne kwiaty, a wraz z nimi jasnoróżowe, prawie liliowe pąki. W pędzlach znajduje się 6 pąków o różnych średnicach.
Wysokość buszu osiąga 75 centymetrów, w południowych regionach kraju - do 2, 5 metra. Toleruje silne mrozy, ale nadziemna część rośliny ginie. Wraz z nadejściem wiosny krzew znów rośnie.
Wadą tej odmiany jest pokonanie czarnych plam przy nadmiernym podlewaniu, niektóre, szczególnie słabe, róże można przykryć mączniakiem prawdziwym.
Henry Kelsey
Do parku należy kanadyjska odmiana różana Henry Kelsey. Zewnętrznie przypomina kwiat róży. Gęste kwiaty z żółtym środkiem. Średnica kwiatów wynosi 8 centymetrów. Kwitnie dwa razy w sezonie. Róża nie jest kapryśna w uprawie, odporna na zimę, odporna na choroby. Zasady technologii rolniczej są dostępne dla wszystkich.
John Cabot
Rosa John Cabot z rodzaju wikliny kanadyjskiej. Jest odporny na zamarzanie i porażkę chorobami. Kwiaty są mniejsze niż wcześniej prezentowane odmiany - do 6 centymetrów, 5-10 sztuk na kwiatostan. Ciemnoczerwone lub malinowe podwójne kwiaty znajdują się na winorośli o długości do 2, 5 metra.
Jak ląduje
Krzewy róż kanadyjskich można umieszczać w dowolnej części ogrodu, w połączeniu z innymi krzewami. Aby zasadzić roślinę, należy wybrać odpowiednią sadzonkę, której stan określa dalszy wzrost i kwitnienie róży, a także przygotować glebę.
Właściwy wybór sadzonki
Zakupiona sadzonka musi być w doskonałym stanie. Mianowicie:
- korzenia nie należy suszyć:
- mieć kilka zdrowych pędów;
- lepiej kupować w osobnych pojemnikach z zamkniętym systemem korzeniowym;
- Dostępne liście są zielone, nie suszone.
Ogólnie rzecz biorąc, zdrową, silną sadzonkę najlepiej uzyskać od zaufanych hodowców róż lub w szkółkach.
Przygotowanie gleby
Miejsce może być dowolne, ale lepiej unikać południowej strony budynku i miejsca z dużą ilością słońca, ponieważ roślina nie lubi promieni bezpośrednich, a po południowej stronie domu może utracić swoje korzenie. Wynika to z wczesnego topnienia śniegu, a następnie zamarzania gleby.
Otwór pod różą wykonany jest głęboko - do 70 centymetrów, te same wymiary są wykonane w średnicy. Na dnie otworu wylewa się wiadro nawozów organicznych: humus, jesion drzewny i torf. Taki górny opatrunek wystarczy do zrootowania róż.
Proces lądowania
Przed sadzeniem w otwartym terenie ścina się długie korzenie, to samo robi się z pędami. Ich długość powinna wynosić co najmniej 20 centymetrów. Sadzonka opuszcza się do dziury, ostrożnie rozprowadza korzenie i posypuje ziemią. Ważne jest, aby szyjka korzenia nie była zagłębiona w glebie. Gleba wokół sadzonki powinna być zagęszczona stopami, bez uderzania w pędy.
Następnym krokiem jest obfite podlewanie i zasypianie ściółką. W tym stanie korzenie otrzymają wystarczającą wilgotność.
Funkcje opieki
Róże kanadyjskie nie wymagają opieki. Wystarczy, aby zapewniły regularne podlewanie, pielenie i tworzenie krzaka. W przeciwnym razie róża poradzi sobie sama, a ilość nawozu zastosowanego podczas sadzenia wystarczy w pierwszym roku wegetacji.
Podlewanie i karmienie
Wszystkie wiosenne róże są obficie podlewane, aby zapewnić zapas wilgoci w letnim upale. Latem, gdy krzew formuje się, pączkuje i kwitnie, podlewa się, gdy wysycha, unikając podlewania. Ważne jest, aby poczekać, aż gleba całkowicie wyschnie.
Jesienią nie trzeba podlewać rośliny, ponieważ na róży pojawiają się nowe pędy boczne, które i tak umrą zimą.
Kompleks nawozów mineralnych dla róż kanadyjskich zostaje wprowadzony wiosną. Wystarczy kupić taki kompleks i zrobić wszystko zgodnie z instrukcjami. Jesienią obszar pod krzakiem róży ściółkowany jest gnijącym obornikiem, a gleba jest lekko poluzowana.
Przycinanie młodego krzewu
Główne przycinanie odbywa się na wiosnę. Wytnij połamane gałązki, które zmarły zimą. Latem odcinają pędy, na których nie powstały pąki, i boczne pędy podstawy. Ta procedura pozwoli na przejście składników odżywczych do kwitnących gałęzi.
Przycinanie róż kanadyjskich na zimę odbywa się po kwitnieniu. W tym momencie rozpoczyna się okres uśpienia, sok porusza się powoli wzdłuż łodyg, roślina nie tworzy pędów bocznych. W tym okresie ważne jest, aby nie podlewać i nie karmić róż.
Cięcie wewnątrz rosnących pędów, trzyletnich gałęzi. Nie w pełni przycięty, pozostawiając kilka pąków, aby w przyszłym roku nowe gałęzie wyrosły na przycinaniu. Sekcje należy traktować odmianami ogrodowymi, brylantową zielenią lub myć nadmanganianem potasu.
Schronienie róż na zimę
W regionach, w których temperatura zimowa osiąga poniżej -30 stopni, wymagane jest schronienie. Trudno to zrobić dla standardowych roślin lub róż w parku, których korona jest ogromna. Wielu hodowców kwiatów buduje specjalną ramę, która jest pokryta materiałem pokrywającym. Wraz z nadejściem wiosny schronienie jest usuwane, aby róża nie gniła.
Róże pnące są łatwiejsze do pokrycia. Pnącza usuwa się ze wspornika, kładzie na ziemi i przykrywa świerkowymi gałęziami, to wystarczy, aby „kanady” nie zamarzły.
Rozmnażanie róż
Róże kanadyjskie są rozmnażane na trzy sposoby: warstwowanie boczne, dzielenie krzewu i sadzonek.
Warstwy boczne
Boczne gałęzie zginają się do ziemi. W pobliżu wykopana jest dziura i umieszczana jest w niej środkowa część laya. Z góry wykonuje się nacięcie na skórce, aby następnie uformować młode korzenie. Gałązki są przypięte drutem i wykopane ziemią. Regularnie podlewaj.
Jeśli korzenie nie utworzyły się przed jesienią, to warstwami pokrywa na zimę. Wiosną, zanim pąki się otworzą, gałązkę pod ziemią ostrożnie odcina się sekatorami, a ukorzenione sadzonki przesadza się w nowe miejsce.
Dzielenie buszu
Procedura jest przeprowadzana na wiosnę, przed otwarciem nerki. Krzew jest wykopany, system korzeniowy jest podzielony przez sekatory na kilka części. Na każdej części powinno być co najmniej 5 gałęzi i korzeni. W tej pozycji sadzą w nowej dziurze.
Sadzonki
Sadzonki są cięte od jesieni. Przekrój pędu powinien wynosić co najmniej 1 centymetr. Sadzonki są owijane torfem lub mchem i folią. Przechowuj materiał do sadzenia w lodówce lub chłodnej ciemnej piwnicy.
Wiosną możesz wyciąć sadzonki z pędów, które powstały w ubiegłym roku. Będą to zielone sadzonki. Każda sekcja powinna mieć co najmniej dwa pąki, a długość samej gałęzi powinna wynosić co najmniej 10 centymetrów.
Zelentsy można natychmiast sadzić w ziemi i regularnie podlewać stymulatorem tworzenia korzeni. Zaleca się trzymanie zdrewniałych sadzonek w wodzie, aż uformują się korzenie. Woda jest okresowo zmieniana. Dopiero po pojawieniu się włosów korzeniowych sadzi się w ziemi. Ukorzenione sadzonki dobrze się zakorzeniają .
Róże kanadyjskie nie są gorsze w wyrafinowaniu od hybryd herbacianych, chociaż te ostatnie są uważane za najpiękniejsze.
„Kanadyjczycy” są bezpretensjonalni w wyjeździe, nie zamrażają w zimie, a jeśli zamarzną, to wiosną szybko wzrosną i zyskają siłę. Niektóre z nich kwitną dwa razy w sezonie, a wiele nie potrzebuje schronienia na zimę.