Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Materia organiczna w glebie jest rozumiana jako połączenie składników organicznych występujących w postaci próchnicy, resztek roślinnych oraz produktów odchodów pochodzenia zwierzęcego. W rzeczywistości składnik ten jest kompleksem złożonych składników organicznych o charakterze biogennym. Ich zawartość wpływa na żyzność gleby. Dlatego przy spadku poziomu materii organicznej należy podjąć odpowiednie działania.

Źródła materii organicznej w glebie

Materia organiczna w glebie powstaje w warunkach naturalnych. Dostają się do gleby w wyniku śmierci roślin i mikroorganizmów. Do grup dochodów zalicza się również zwierzęta ziemne i produkty, które pozostają po ich życiu.

Na gruntach ornych ogólny schemat tworzenia materii opiera się na resztkach roślinnych i organicznych nawozach pogłównych, które nadają glebie żyzność. Zaletą stosowania resztek roślinnych jest obniżenie kosztów stosowania suplementów organicznych.

Znaczenie i kompozycja

Materia organiczna gleby gromadzi rezerwy azotu i potasu. Zawiera również fosfor, węgiel i inne cenne składniki. Dzięki zbilansowaniu składników pokarmowych możliwe jest osiągnięcie wymaganego reżimu glebowego, zapobieganie erozji oraz ograniczenie działania toksyn.

Za pomocą substancji organicznych można regulować zużycie składników odżywczych i zapobiegać bezproduktywnym stratom związanym z wypłukiwaniem. Zwiększają również wydajność nawozów mineralnych.

Niedobór materii organicznej w strukturze gleby powoduje naruszenie właściwości chemicznych, fizycznych i biologicznych. Dzięki dużej zdolności absorpcyjnej próchnica zapobiega migracji kationów wzdłuż profilu glebowego, absorbuje toksyny i zwiększa aktywność biologiczną.

Składniki organiczne gleby dzielą się na 2 kategorie:

    Substancje huminowe o specyficznym charakterze, które są odporne na rozkład oraz kwasy huminowe. Do tej kategorii należą również kwasy huminowe i fulwowe.
  1. Niehumifikowane lub niespecyficzne składniki, które mogą być pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego. Do tej grupy zalicza się również niektóre produkty rozkładu o charakterze pośrednim. Na przykład celuloza, błonnik, elementy białkowe. Ponadto ta kategoria obejmuje skrobię i aminokwasy. Udział tej części substancji wynosi 10-15% całkowitego zasobu w strukturze gleby. Łatwo się rozkłada i służy jako źródło pożywienia dla roślin.

Gleby zawierające dużo próchnicy uważane są za bardziej aktywne biologicznie. Charakteryzują się wysoką zawartością mikroorganizmów, dobrą aktywnością enzymatyczną, intensywnym tworzeniem dwutlenku węgla.

Jednocześnie ilość próchnicy znacznie różni się w zależności od rodzaju gleby. Na przykład procent tej substancji w glebach bielicowych jest niższy niż w czarnoziemach.

Szczegółową zawartość próchnicy w różnych typach gleb przedstawia tabela:

Typ glebywarstwa od 0 do 20 centymetrówdarń bielicowaCzarnoziem PołudniowyWyługowana czarnoziemPotężna czarna ziemiaCzarnoziemSzary las bielicowyKrasnozemSierozem
Ilość próchnicy w górnej warstwie, %Zapasy humusu, tony na 1 ha
warstwa od 0 do 120 centymetrów
2-45380-120
4-5-300-350
7-8192500-600
10-12224650-800
6-8137400-500
4-6109150-300
5-7153150-300
1-23750

Substancje humusowe

Około 90% pierwiastków organicznych stanowią składniki humusowe. Należą do nich kwasy huminowe, huminowe i fulwowe. Pierwiastki te ze swej natury są odporne na rozkład. 50-60% ich składu to węgiel, a 30-45% to tlen. Tylko 2,5-5% całości to azot. Również w strukturze znajduje się fosfor, siarka i inne składniki.

Kwasy huminowe

Są to różne kwasy huminowe o ciemnym kolorze. Rozpuszczają się w zasadach, ale są odporne na kwasy. Składniki te to kwasy organiczne zawierające azot. Różnią się budową cykliczną.

Opinia eksperta

W zależności od rodzaju gleby i stężenia tych składników kwasy humusowe mogą mieć kolor czarny lub brązowawy. Ich struktura obejmuje węgiel i wodór. Zawiera również azot i tlen.

Na zawartość tych składników ma wpływ rodzaj gleby, skład pozostałości oraz charakterystyka humifikacji. Składniki Czarnoziemu zawierają maksymalną ilość węgla. Rolnictwo nieznacznie zmienia strukturę pierwiastkową takich kwasów.

Kwasy fulwowe

Pod tym pojęciem mieści się kategoria kwasów huminowych, które są łatwo rozpuszczalne w wodzie.Łatwo mieszają się również z kwasami i zasadami. Są to kwasy organiczne, które zawierają azot i węgiel. Zawierają również wodór i tlen. W składzie kwasów fulfonowych występuje mniejsza ilość węgla i większa ilość tlenu, w przeciwieństwie do kwasów huminowych.

Opinia eksperta

Te składniki mają żółtawy lub brązowy odcień. Charakteryzują się bardziej ruchomą budową i stosunkowo łatwym przemieszczaniem się po profilu glebowym. W przypadku kwasów fulfonowych charakterystyczna jest wyraźna reakcja kwasowa. Łatwo mieszają się z wodą i łatwo niszczą mineralne składniki gleby.

Jednak wpływ kwasów fulwowych na minerały obecne w glebie zależy głównie od zawartości w niej kwasów huminowych. Im mniej kwasów huminowych w glebie, tym wyraźniejsze działanie kwasów fulwowych.

Podobnie jak kwasy humusowe mają kategorie funkcjonalne, które są w stanie wchłonąć kationy. Mogą również tworzyć sole wapnia i magnezu, które mają rozpuszczalną strukturę.

Kwasy fulwowe są bardziej mobilne. Składniki azotu w swoim składzie nie mają tak silnego wiązania. Dlatego są one łatwiej hydrolizowane przez kwasy niż składniki azotu obecne w kwasach huminowych. Kwasy fulwowe stanowią 20-40% azotu glebowego, a kwasy humusowe 15-30%.

Guminy

To określenie oznacza połączenie kwasów huminowych i fulwowych. Jednocześnie huminy z natury są bliższe kwasom huminowym. Od kwasów fulwowych różnią się silniejszym wiązaniem z mineralną częścią gleby oraz dużą odpornością na mikroorganizmy.

Huminy nie rozpuszczają się w alkaliach i kwasach. Ponadto nie mają na nie wpływu czynniki organiczne. Struktura tych składników glebowych zawiera 20-30% azotu zawartego w glebie.

Opinia eksperta

Różne typy gleb różnią się nie tylko objętością próchnicy, ale także proporcjami kwasów huminowych i kwasów fulwowych.Tak więc dla gleb sodowo-bielicowych wskaźniki kształtują się na poziomie 0,4-0,6, podczas gdy w czarnoziemach 1-1,5. Dlatego materia organiczna w glebach darniowo-bielicowych jest znacznie bardziej mobilna w porównaniu z czarnoziemem.

Substancje niehumifikowane

Składniki niezhumifikowane stanowią 10-20% wszystkich składników organicznych gleby. Jest źródłem pożywienia dla roślin i fauny i flory. Niektóre z tych substancji aktywują lub hamują rozwój żywych mikroorganizmów. Znajduje to odzwierciedlenie w przekształcaniu składników pokarmowych i nawozów glebowych z form nieprzyswajalnych dla roślin.

Około 10-30% niehumifikowanych składników bierze udział w tworzeniu próchnicy. Brak takich pierwiastków negatywnie wpływa na reżim żywieniowy wszystkich organizmów żyjących w glebie.

Wpływ różnych metod uprawy na reżim materii organicznej i stan próchnicy gleby

Dzisiaj istnieje wiele praktyk rolniczych, które pomagają zwiększyć zawartość próchnicy i innych cennych składników w glebie.

Zboża

Dla uzyskania dodatniego bilansu składników organicznych w strukturze gleby konieczne jest zwiększenie udziału zbóż w płodozmianie. Możesz również użyć wieloletnich roślin strączkowych i roślin strączkowych.

Zastosowanie nawozu

Stosowanie nawozów mineralnych jest często głównym czynnikiem wpływającym na poprawę parametrów plonowania. Jednak plon nie jest uważany za bezwzględny parametr płodności. Rozmnażanie materii organicznej w glebie pozwala osiągnąć wysoką efektywność stosowania zwiększonych ilości nawozów mineralnych.

Agronomiczne znaczenie materii organicznej gleby i sposoby jej regulacji

Dla osiągnięcia pożądanych efektów w uprawie roślin uprawnych ważne jest aby wprowadzenie nawozów organicznych pogłównie towarzyszyć całej gamie zabiegów agrotechnicznych. Obejmuje to:

  • ziemia wapienna lub gipsowa;
  • racjonalne stosowanie suplementów mineralnych;
  • poprawka struktury obszaru uprawy.

Rozmnażanie próchnicy

Do rozmnażania próchnicy zaleca się uprawę traw wieloletnich. Pomaga to osiągnąć pozytywne rezultaty dzięki gromadzeniu się dużej ilości resztek roślinnych i spowolnieniu mineralizacji próchnicy.

Kluczowe sposoby odrabiania strat to:

  • stosowanie różnego rodzaju organicznych suplementów w połączeniu z minerałami;
  • oranie zielonego nawozu i pozostałości po korzeniach;
  • wprowadzenie roślin strączkowych i strączkowo-zbożowych do płodozmianu.

Dlaczego zawartość próchnicy w glebach górskich jest niska

Górskie rodzaje gleb zawierają minimalną ilość próchnicy, ponieważ są oparte na twardych skałach. Po zmieszaniu z glebą podczas opadów tworzy się błoto, które swoją strukturą przypomina glinę.

Materia organiczna gleby jest ważnym składnikiem wpływającym na stopień jej żyzności. Aby zwiększyć zawartość cennych pierwiastków w strukturze gleby, należy stosować odpowiednie praktyki rolnicze.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Ogród i działka