Strusie Emu wyglądają jak prawdziwe strusie afrykańskie, ale zgodnie z klasyfikacją biologiczną do nich nie należą. Rozważ opis i cechy tego gatunku ptaków, czym różni się on od strusia afrykańskiego, cechami produkcyjnymi. Jak prawidłowo utrzymywać, pielęgnować i karmić emu w domu. Jak hodować ptaki w domu.
Opowieść o początku
Australia, ojczyzna emu, od milionów lat jest kontynentem zamkniętym, żyje tam wiele endemicznych gatunków zwierząt. Początkowo emu przypisywano strusiom, ale później okazało się, że mają one wiele różnic, a emu są bardziej podobne do kazuarów.We współczesnej klasyfikacji gatunek warunkowo dzieli się na 3 podgatunki, które różnią się zewnętrznie i żyją w różnych regionach kontynentu.
Opis i charakterystyka emu
Emu wygląda jak kazuar, ale nie ma skórzastych narośli na szyi. Upierzenie jest ciemnobrązowe. Długość ciała - 1,5-1,9 m, waga - 30-55 kg. Prędkość biegu - 50 km / h, szerokość kroku - 2,5 m. W naturze ptaki są w stanie pokonywać duże odległości w poszukiwaniu pożywienia. Piją raz dziennie, jeśli nadarzy się okazja, to więcej, potrafią nawet pływać.
Opinia eksperta
Nogi ptaków są długie i mocne, są przez nich używane jako środek ochrony. Emu mają bystry słuch i wzrok. Może wytrzymać ekspozycję na ciepło i zimno. Na wolności żyją 10-20 lat, z uprawą domową - 30 lat.Z zewnątrz trudno odróżnić samice od samców - nie ma specjalnych różnic w wielkości i kolorze upierzenia. Różnicę można zauważyć w okresie godowym – samce nawołując samice wydają gardłowe dźwięki.Z natury ptaki są spokojne, agresywne mogą być tylko w okresie lęgowym. Traktują człowieka spokojnie, adekwatnie reagują też na innych.
Różnice od strusia
Australijska emu jest mniejsza od strusia afrykańskiego. Ma też różnice w budowie kości: na stopach ma 3 palce, a nie 2, na każdym palcu są pazury. Narośla przypominające pazury występują również na słabo rozwiniętych skrzydłach. Pod względem wielkości i upierzenia samice i samce są prawie takie same, można je odróżnić po wydawanych dźwiękach. Emu różni się od strusia tym, że żyje samotnie lub w małych rodzinach liczących 3-5 ptaków.
Gdzie mieszka?
Emu osiedliło się w całej Australii i na wyspie Tasmania. Żyją w sawannach, krzakach, nie występują na pustyniach.
Produktywność
Poza kontynentem australijskim emu są uprawiane w Ameryce Północnej, Peru i Chinach oraz gdzie indziej, choć w mniejszym stopniu.Zasadniczo ptaki są hodowane dla mięsa, jaj, skóry i tłuszczu. Mięso jest chude, bogate w białko i ma niską zawartość cholesterolu. Jest koloru czerwonego, wygląda i smakuje jak wołowina. Chudy i odnosi się do produktów dietetycznych. Mogą go stosować osoby w każdym wieku, zdrowe i chore, z nadwagą. Wydajność rzeźna - średnio 55%.
Jaja każda samica może unieść do 50 sztuk. Każdy może od razu zastąpić 10-15 kawałków kurczaka. Jaja strusie można gotować, smażyć, robić na omlet. Trwała skorupa jest używana do rzemiosła. Zdrowe samice emu mogą składać jaja do 20 lat. Tłuszcz jest używany do przygotowywania produktów leczniczych i kosmetycznych. Skóra - do produkcji toreb, butów, odzieży, portfeli. Wyroby ze skór strusich cenione są za piękno, oryginalną fakturę, wytrzymałość, trwałość, odporność na wilgoć.Pióra - do ozdabiania sukienek i kapeluszy.
Cechy konserwacji i pielęgnacji
Emusy dobrze znoszą zimno, ale nie można ich cały czas trzymać na dworze. Dla nich konieczne jest zbudowanie ciepłego, zamkniętego pomieszczenia, w którym temperatura nie będzie niższa niż 15 ˚С. Latem strusie można trzymać na zewnątrz przez całą dobę, ale trzeba zbudować w nim zadaszony baldachim, w którym ptaki będą mogły schronić się przed deszczem i wiatrem. Zimą można tam również wypuszczać ptaki, ale tylko wtedy, gdy mróz nie przekracza -15 ˚С i nie ma wiatru.
Na każdą dorosłą emu będzie potrzebne 10-15 metrów kwadratowych. m powierzchni kurnika, dla strusia - 5 mkw. m. Zagroda powinna być jeszcze bardziej rozległa - po 50 metrów kwadratowych każda. m. na ptaku.
Wypas powinien być ogrodzony wysokim płotem o wysokości 2 m, aby ptaki nie wydostawały się na zewnątrz. Służy do tego drobna siatka, jest to konieczne, aby strusie nie mogły wbić głowy w otwory i zranić się. Wszystkie ostre krawędzie muszą być zaokrąglone z tego samego powodu.
Australijska pielęgnacja emu polega na sprzątaniu pokoju, zmianie pościeli, którą należy wymieniać przynajmniej raz w tygodniu. Codziennie wietrz pomieszczenie, otwierając okna i drzwi. Ale lepiej zainstalować automatyczny system wentylacji, który utrzyma poziom czystości powietrza bez ingerencji człowieka.
Emu są obdarzone silną odpornością i rzadko chorują, jeśli są odpowiednio wychowane. Mimo to te duże ptaki mogą zapadać na wirusowe i bakteryjne choroby układu oddechowego. Przy niewłaściwym odżywianiu cierpią na zaburzenia trawienia, zatrucia, choroby przewodu pokarmowego, ostre i przewlekłe. Puszyste pióra strusi mogą być siedliskiem pasożytów.
Hodowla strusi polega na profilaktyce zwierząt gospodarskich przed pasożytami zewnętrznymi i wewnętrznymi, szczepieniach przeciwko chorobom wirusowym. I leczenie, jeśli rozwój choroby już nastąpił.Pisklę lub dorosłego strusia, jeśli jest chory, należy umieścić w osobnym pomieszczeniu, aby nie miał kontaktu ze zdrowymi zwierzętami domowymi. Resztę wylecz, podając im profilaktyczną dawkę leku. Możesz zwrócić strusia z powrotem dopiero po całkowitym wyzdrowieniu.
Planowanie diety
Oczywiście karmienie emu tym, co jedzą w swojej ojczyźnie, nie zadziała. Ptaki hodowane w sztucznych warunkach przystosowały się do miejscowej roślinności i żywią się trawą, np. koniczyną i lucerną, a także wierzchołkami roślin ogrodowych, zieleniną i ziołami. Latem strusie można wypasać nawet na zwykłych pastwiskach, a na zimę zbierać siano i kiszonkę.
Emus nie odmówi owoców, jagód, warzyw. Dodatkowo w diecie powinny znaleźć się mieszanki zbożowe z dodatkiem premiksów, mączki kostnej, kredy i soli. Każdy struś otrzymuje dziennie 3 kg pokarmu, z czego połowę powinien stanowić surowy i soczysty pokarm.
Zacier możesz zastąpić paszą dla drobiu. Oczywiście zajmie to dużo, ale korzystanie z gotowych mieszanek jest korzystne - są przechowywane przez długi czas, nie psują się i nie zajmują dużo miejsca. Ale co najważniejsze, ptaki rosną szybciej na takim pokarmie niż na mieszankach traw i zbóż. W przypadku przemysłowej uprawy emu zaleca się zatrzymanie na tej opcji.
Aby ptaki nie odczuwały pragnienia, należy je podlewać 3 razy dziennie. Osoby pijące powinny mieć świeżą wodę, dlatego należy ją zmieniać codziennie. Podobnie jak inne ptaki, emu potrzebują małych kamyków, które muszą dostać się do żołądka, aby rozdrobnić pokarm. Dlatego w kurniku trzeba postawić miskę i wsypać do niej drobny żwirek.
Zasady hodowli
Sezon lęgowy emu przypada na grudzień-styczeń, przy sztucznym rozmnażaniu - na wiosnę. Rodzina strusi składa się z 1 samca i 1-2 samic. Jedna samica składa do 10 jaj w zielonej skorupce o wadze 0,7-0,9 kg każde.Samiec wysiaduje jaja przez 50-60 dni. W gnieździe siedzi prawie całą dobę, ale na chwilę wyjeżdża na posiłek. Podczas inkubacji strusie jaja zmieniają kolor z zielonego na niebiesko-zielony. Oznacza to, że pisklęta pomyślnie się w nich rozwijają.
Klękną się pisklęta o masie 0,5 kg. Rosną szybko, dojrzewanie następuje po 2 latach. Podczas chowu w inkubatorze, który jest używany na fermach strusi, aby nie trzymać wielu samców, utrzymują temperaturę 37-38 ˚С i wilgotność 40-70%.
Po wykluciu pisklęta są wysyłane do pomieszczenia oddzielonego od dorosłych ptaków. Tam trzymane są do 3-4 miesiąca życia w temperaturze 20˚С. Następnie są wypuszczane na ogólny wypas. Na początku pisklęta strusi, podobnie jak kurczaki, karmione są mieszanką gotowanych jaj, twarogu i zieleni. Następnie młode zwierzęta przenoszone są na lekką mieszankę paszową przeznaczoną dla kurcząt. W wieku jednego miesiąca strusie można przyzwyczaić do kaszy zbożowej, zieleniny, warzyw i owoców.
Można też karmić mieszankami paszowymi, jeśli takie karmienie jest opłacalne.Zaletą mieszanek paszowych jest szybki wzrost piskląt i dorosłych ptaków, łatwość stosowania. Wady - wysoki koszt. Australijskie emu może być dobrą inwestycją. Jeśli musisz wybrać, na czym możesz zarobić, musisz zwrócić uwagę na hodowlę tego ptaka, który wciąż jest egzotyczny dla rolnictwa.