Kozy ras mięsnych hodowane są w celu uzyskania dietetycznego mięsa, które nie ustępuje w smaku cielęcinie. Zwierzęta rodowodowe wyróżniają się dużą wagą, dużą/średnią budową. Szybki przyrost masy ciała nie wymaga specjalnych dodatków paszowych. Cechą kóz jest stosowanie dużej ilości paszy z gałęzi. W hodowli kóz wykorzystuje się również zwierzęta o mieszanej produktywności: mięsno-mleczne, mięsno-futerkowe.
Ogólna charakterystyka ras mięsnych
Kozy ras mięsnych w przeciwieństwie do mlecznych, puszystych i wełnianych są większe i masywniejsze. Ciało takich kóz ma kształt beczki, małe, wysoko uniesione wymię. Mięso kozie jest dietetyczne: ma mało tłuszczu, ale jest soczyste i delikatne, nie ma określonego smaku.
Mleko tłuste, do 6%, ale rzadko spożywane, ponieważ służy do tuczenia noworodków. Okres laktacji jest krótki. Skóra jest bezwłosa, szorstka. Zwierzęta są inteligentne i niezależne.
Najpopularniejsze rasy
Mięsne rasy kóz są cenione i hodowane w wielu krajach Europy, Ameryki Północnej, Afryki, Azji.
Bur



Jedna z najpopularniejszych ras rozwinęła się w Afryce Południowej w XIX wieku.
Zalety i wadywysoka produktywność (masa ubojowa samców - około 135 kilogramów, samic - około 100 kilogramów);ciąża mnoga w okresie jagniąt (2 koźlęta rocznie, począwszy od drugiej ciąży);dobra odporność;delikatne mięso przypominające cielęcinę;bezpretensjonalność wobec warunków przetrzymywania;spokojna, przyjazna natura.Z zewnątrz zwierzęta wyróżniają się mocną sylwetką z dobrze rozwiniętymi mięśniami, szerokimi rogami średniej długości, zwisającymi uszami. Krótkowłosy, kolor ciała biały, szyja i głowa ciemnobrązowy.
Nonarodzona koza o wadze 4 kilogramów po 3 miesiącach waży około 40 kilogramów. Krycie można zezwolić w wieku 5 miesięcy. Kozy burskie są przyjazne dla innych zwierząt. Mogą być trzymane w tym samym pomieszczeniu i na pastwisku z innymi kopytnymi.
Problemy w hodowli:
- niewystarczająca laktacja do karmienia dzieci;
- specyfika pielęgnacji zimą.
Kózki burskie po ocieleniu na krótko dają nie więcej niż 2 litry mleka dziennie, co jest niewystarczające dla dwójki koźląt. Dzieci są uzupełniane mlekiem krowim lub mlekiem modyfikowanym.
Zwierzęta dobrze znoszą temperatury do +5 stopni, ale zaczynają chorować, gdy wilgotność powietrza przekracza 80%. Zimą podłoga w kozim kurniku powinna być pokryta grubą warstwą trocin, aby kozy się nie przeziębiły.
Kiko



Rasa wyhodowana w Nowej Zelandii w latach 80-tych ubiegłego wieku, o szczególnych walorach mięsnych (bez tłuszczu). Zwierzęta mają mocny szkielet, dobrze rozwinięte mięśnie. Głowa sucha, ze zwisającymi uszami. Kozy różnią się od kóz wielkością, wagą (50 vs. 70/90 kilogramów), a także rogami (u kóz są znacznie dłuższe i grubsze) oraz brakiem brody.
Zalety i wadywydajność;ciąża mnoga;chude mięso;bezpretensjonalność w utrzymaniu i pielęgnacji (pastwiska górskie są dobrze tolerowane);dobra odporność;nie ma problemu z nogami.niezgodność z innymi zwierzętami;agresywność kóz.Samice mają dość mleka, by wykarmić dwa/trzy młode.
Grecki



Kozy greckie mają średniej wielkości ciało na cienkich, wysokich nogach z mocnymi kopytami. Głowa sucha, wydłużona, na długiej szyi, ze zwisającymi uszami. Rogi są proste, równoległe do grzbietu. Włosy na udach i bokach są grubsze i dłuższe.
Jednokolorowe lub wielokolorowe:
- biały;
- szary;
- czarny;
- biało-szary;
- szaro-czarny;
- biało-czarno-szary.
Mięso o dużej zawartości tłuszczu, soczyste i delikatne. W okresie laktacji od zwierząt można uzyskać 100 litrów mleka, na które jest duże zapotrzebowanie. Z niego przygotowuje się narodową grecką potrawę (brynza).
Zalety i wadyśrednia waga 40/50 kilogramów;pozyskiwanie mleka na ser;mało wymagająca w karmieniu i utrzymaniu.zjada i depcze młode pędy;zjada korę starych.Zwierzęta hodowane są na wolnych pastwiskach.
Czarny Anatolian



Rasa jest genetycznie spokrewniona z rasami syryjskimi. Anatolijscy czarni są hodowani głównie w górskich regionach Turcji, w rejonie Morza Śródziemnego. Ze zwierząt pozyskiwane jest chude mięso i wysokiej jakości skóry z długim czarnym futrem i grubym podszerstkiem. Waga samców dochodzi do 80 kilogramów, kóz do 50 kilogramów.
Znaki zewnętrzne rasy:
- średni rozmiar;
- długie i szerokie uszy;
- spiralne szerokie rogi i broda u samców;
- długa i gęsta linia włosów.
Długie włosy plączą się, brudzą, zwierzęta zaczynają wydzielać nieprzyjemny zapach.
Nubian



Rasa o kierunku mięsno-mleczarskim. Waga kóz może dochodzić do 175 kilogramów (dla samicy 55 kilogramów). Kozy po wielokrotnym wykoczeniu przez 13 miesięcy laktacji dają od 800 do 1000 litrów mleka o zawartości tłuszczu do 4,5%. Kozy nubijskie są pozbawione rogów i mają długie, opadające uszy.
Zalety i wadyduża waga;wysoka wydajność mleka;nie ma zapachu kozy;delikatne mięso.wymagająca opieka;nie toleruje sąsiedztwa innych zwierząt.Kozy nubijskie są hodowane tylko na prywatnych farmach.
Końcowa tabela rankingowaBurKikogreckiCzarny AnatolijczyknubijskiPodstawowe zasady trzymania i rozmnażania
Kozy potrzebują wolnego wybiegu na pastwisku lub na obszernym wybiegu. Pojedyncze osobniki można wypasać na smyczy, zapewniając bezpieczne zapięcie, którego koza nie może pogryźć.
Opinia eksperta
W nocy, zwłaszcza w okresie zimowym, potrzebują schronienia przed deszczem i śniegiem: podłogi pod baldachimem lub stodołą.Zwierzęta w każdym wieku muszą mieć stały dostęp do świeżej wody na pastwisku i w pomieszczeniach. Bazę paszową kóz stanowi siano, dodatki zbożowe, gałązki, suche liście i kora. Podczas wypasu kozy wybierają własną dietę.Kozy trzymane w zagrodzie iw pomieszczeniu powinny otrzymywać głównie siano z obowiązkową zawartością lucerny, koniczyny czerwonej. Karmniki i poidła muszą być czyste, w przeciwnym razie kozy nie będą jadły jedzenia i nie piły wody.
Dla ciężarnych kóz urządzają osobne, ustronne miejsce z ciepłą ściółką. Większość domowych zwierząt kopytnych przeziębia się od zimnej podłogi. Na zimę powinno być przykryte warstwą trocin lub słomy.
Niezbędne Suplementy Diety:
- sól jodowana (często);
- zawierający miedź (2 razy w roku);
- selen (raz w roku);
- jogurt (raz w tygodniu).
Odrobaczaj co roku.
Korzyści z hodowli kóz mięsnych w
Pod względem kosztów paszy, pielęgnacji, utrzymania, uwzględniając zysk z produktów mięsnych, hodowla kóz jest wydajniejsza niż innych zwierząt domowych.