Śliwka Kabardinka to najwcześniejsza i najsłodsza roślina. Dojrzewa pod koniec lipca, aw sierpniu należy go zebrać, w przeciwnym razie owoce spadną z drzewa i zaczną gnić. Ta odmiana uwielbia najlepsze ciepło słoneczne i wilgoć, nie toleruje silnych wiatrów. Kabardinka to roślina południowa, w regionach o mroźnych zimach może zamarzać. Idealna odmiana dla miłośników słodkich i soczystych owoców.
Historia hodowli śliwek
Odmianę śliwki Kabardinka uzyskali przypadkowo hodowcy Instytutu Ogrodnictwa Kaukazu Północnego - dzięki zapyleniu śliwek Anna Shpet. W 1959 r. Kabardinka została wpisana do rejestru państwowego. Odmianę zaleca się uprawiać wyłącznie w regionach południowych. Drzewo owocowe nie jest tak odporne na zimę jak węgierskie. Jeśli jednak roślina będzie chroniona przed mrozem, zachwyci letnich mieszkańców soczystymi i pachnącymi owocami.
Plusy i minusy Kabardinka
Zalety gatunku:
- samozapylenie;
- proste oddzielenie miazgi od kości;
- wczesne dojrzewanie;
- odporność na choroby grzybowe;
- doskonałe właściwości smakowe;
- piękny kształt.
Wady Kabardinka:
- niska odporność na mróz;
- potrzeba regularnego przycinania;
- obniżony smak podczas suszy lub deszczowej pogody;
- zbyt wczesny spadek dojrzałych owoców.
Opis klasy
Wczesna śliwka Kabardinskaya dojrzewa na przełomie lipca i sierpnia. Odmiana pochodzi z południowych regionów. To drzewo owocowe ma swoje własne cechy. Jest niski, z mocną koroną, dużymi, słodkimi owocami.
Rozmiary korony i systemu korzeniowego
Opis śliwki Kabardinka: średnio wysoki pień z szeroką, ale rzadką koroną. W wieku 10 lat roślina osiąga prawie 6 metrów długości. Crohn w tym wieku dorasta do 3 metrów szerokości i ma wygląd piramidy. Liście są ciemnozielone, owalne, z postrzępionymi krawędziami i ostrym końcem.
Sadzonka zaczyna owocować stopniowo 5 lat po posadzeniu. Najbardziej produktywny wiek to 10-15 lat. Drzewo z odpowiednią opieką żyje do 30 lat. System korzeniowy jest rdzeniem, główna część korzeni jest na głębokości 40 centymetrów.
Wszystko o kwitnieniu i owocowaniu
Śliwka Kabardinka kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Kwitnienie jest obfite. Opis kwiatów: małe kwiatostany, o średnicy 1, 5-2 centymetrów, są białe, z 5 płatkami i długimi żółknącymi pręcikami. Roślina jest samozapylona, nie wymaga dodatkowego sadzenia zapylaczy. Jeśli jednak w pobliżu zostaną posadzone inne odmiany śliwy, plon będzie wyższy. Z jednego drzewa (w zależności od wieku) można zebrać 55-125 kilogramów słodkich owoców.
Owoce są duże, owalne, ważą 45, 5 grama. Czasami są stopione śliwki o wadze 90, 5 grama. Na okrągłych owocach prawie żaden szew nie jest widoczny. Miąższ - gęsty, soczysty, bursztynowy. Skórka jest błyszcząca, twarda, fioletowo-bordowa. Na śliwce leży tablica. Wewnątrz płodu nie ma bardzo dużej kości. W dojrzałej śliwce doskonale oddziela się od miazgi.
Smakuj owoce
Śliwka Kabardinka jest najsmaczniejszą z wczesnych odmian. Miąższ owocu jest orzeźwiająco słodki, z lekką kwasowością. Śliwka jest bardzo soczysta, długo utrzymuje swój kształt i nie psuje się. Kabardinka może być spożywana na świeżo, z niej konserwowana, kompotowa lub suszona, suszona, mrożona.
Śliwka zawiera fruktozę, sacharozę, glukozę, witaminy A, B1, B2, PP, C, H, a także minerały - potas, magnez, żelazo i inne. Śliwka delikatnie oczyszcza żołądek i normalizuje aktywność przewodu pokarmowego. Kalorie - 45 kilokalorii na 100 gramów.
Główne cechy kultury
Drzewo kwitnie w połowie wiosny, kwitnie bardzo obficie. To prawda, że nie wszystkie kwiaty tworzą owoce. Śliwka jest bardzo wrażliwa na kaprysy pogody. W przypadku wiosennych przymrozków mogą umrzeć nie tylko kwiaty, ale także jajniki.
Odporność na choroby i szkodniki
Roślina jest odporna na wiele powszechnych chorób śliwek. Kabardinka rzadko choruje z czerwonymi, brązowymi plamami, moniliozą. Choroby, które mogą wpływać na tę odmianę: miotła czarownicy, terapia dziąseł, kieszenie śliwkowe, klyasterosporiosis. W celu zapobiegania chorobom zaleca się spryskiwanie drzewa roztworem siarczanu miedzi, mieszanki Bordeaux. Do zwalczania grzybów stosuje się takie leki: Topaz, Skor, Chór.
Owady, które infekują Kabardinka: ćma śliwkowa, roztocza, mszyce, mucha śliwowa. Do zwalczania szkodników stosuje się różne środki owadobójcze. Na przykład leki Haupsin, Bitoxibacillin.
Odporność na mrozy i suszę
Śliwka Kabardinka nie toleruje suszy i zbyt deszczowej pogody. Podczas suchego lata jego owoce stają się małe. W porze deszczowej śliwka staje się duża, ale kwaśna. Kabardinka nie toleruje zbyt mroźnych zim. Optymalna temperatura zimowa wynosi 10 stopni poniżej zera. Jeśli zimą temperatura spadnie poniżej 15 stopni, drzewo może zamarznąć i umrzeć.
Sadzenie i uprawa Kabardinka na stronie
Śliwka kabardyjska powinna być sadzona wiosną. W przypadku sadzenia jesiennego młode sadzonki mogą umrzeć zimą. Podczas wiosennego sadzenia roślina będzie miała czas, aby dobrze ukorzenić się latem w nowym miejscu i zyskać siłę.
W przypadku śliwek wskazane jest wybranie miejsca oświetlonego słońcem, chronionego przed wiatrami i przeciągami. Kabardinka preferuje żyzną, luźną, nie kwaśną i nie bagienną glebę. Odległość do wód gruntowych powinna wynosić co najmniej 1, 5 metra. Wskazane jest sadzenie śliwki z dala od gruszki, topoli, brzozy. Neutralni sąsiedzi - jabłonie, agrest, maliny.
Do sadzenia przygotowuje się dół o głębokości 50-70 centymetrów. Wskazane jest kupowanie sadzonek w wieku do 2 lat. Do wykopanego otworu wprowadza się wiadro zepsutej próchnicy lub kompostu. Oprócz dodatków organicznych roślina potrzebuje nawozów mineralnych. Ziemię miesza się z superfosforanem (100 gramów), siarczanem potasu (120 gramów), chlorkiem potasu (80 gramów), popiołem drzewnym (500 gramów). Sadzonka jest opuszczana do dziury i posypywana ziemią do szyjki korzenia. Następnie gleba jest ubijana, podlewana, posypywana trocinami na wierzchu.
Pielęgnacja drzew
Śliwka Kabardinka powinna być stale pod opieką: regularnie kosić, podlewać, karmić na czas, stosować środki zapobiegawcze przeciwko chorobom i szkodnikom. Przy odpowiedniej technologii rolniczej drzewo zachwyca co roku obfitym słodkim plonem.
Częstotliwość nawadniania
Śliwka Kabardinka wymaga wilgoci, ale nie toleruje mokradeł. Pod koniec wiosny, gdy pojawią się jajniki, drzewo należy podlać w porze suchej. Podlewanie odbywa się dwa razy w tygodniu. Ziemia powinna być dobrze nasycona wilgocią. W suchym lecie drzewo jest podlewane w okresie dojrzewania. Pod drzewem, w zależności od wielkości, wlewa się od 1 do 5 wiader wody.
Regularne karmienie
Aby uzyskać wysokie plony, roślina musi być stale nawożona. We wrześniu zaleca się dodanie połowy wiadra zepsutej próchnicy, a także 40 gramów podwójnego superfosfatu i siarczanu potasu. Wiosną roślina jest nawożona mocznikiem (30 gramów). Przed nawożeniem gleba w pobliżu drzewa jest podlewana, a następnie rozluźniana. Jeśli ziemia jest zbyt kwaśna, dodaj 300 gramów wapna lub 500 gramów popiołu drzewnego.
Trunk Circle Care
Pożądane jest podlewanie, poluzowanie i traktowanie ziemi w pobliżu drzewa środkami owadobójczymi. Wiosną pień można bielić wapnem gaszonym. Gleba nie straci wilgoci, jeśli zostanie ściółkowana z kory drzewnej lub trocin. Jesienią wszystkie opadłe liście i suche gałęzie należy usunąć spod drzewa i spalić. Mogą zawierać szkodniki.
Formacja korony
Przycinanie koron wykonuje się w trzecim roku po posadzeniu. Tworzenie gałęzi przez wachlarz jest zakończone. Korona jest skracana o 20 centymetrów wczesną wiosną, przed przebudzeniem nerek lub późną jesienią, po opadnięciu liści. Pamiętaj, aby usunąć wysuszone i chore gałązki. Rzadziej korona jest zbyt gęsta.
Zabiegi profilaktyczne
Jako środek zapobiegawczy można spryskać odpływ roztworem siarczanu miedzi lub mieszanki Bordeaux. Jeśli drzewo wykazuje oznaki jakiejkolwiek choroby grzybowej, wówczas wszystkie chore gałęzie, owoce i liście muszą zostać usunięte. Następnie roślinę opryskuje się roztworem dowolnego środka grzybobójczego. Drzewo rzadziej zachoruje, jeśli stale odcina nadmiar gałęzi i regularnie nawozi korzenie.
Aby zapobiec atakom szkodników wiosną i jesienią, roślina jest nawadniana środkami owadobójczymi. Takie leki są stosowane: Chlorofos, Karbofos, Apollo, Neoron. Możesz zastosować metody ludowe i spryskać śliwkę nalewką z piołunu, igieł, roztworem benzyny.
Metody hodowlane
Roślina może rozmnażać się na różne sposoby: sadzonki, szczepienia, pędy korzeniowe. Rozmnażanie nasion służy wyłącznie do pozyskiwania zapasów. Sadzonki - małe gałązki wycięte z rośliny matecznej, wiosną są one szczepione na innej odmianie śliwki, gdy soki z ziemi przesuwają się w górę. Zwykle dzieje się to w kwietniu lub maju. Szczepienia nerek przeprowadzane są latem, w okresie najbardziej aktywnego przemieszczania soków (w lipcu lub sierpniu).
Podczas rozmnażania przez pęd korzenia, korzeń jest cięty, co łączy młody pęd z drzewem macierzystym. Roślina jest przesadzana wiosną w nowe miejsce. Wskazane jest wybranie sadzonki znajdującej się najdalej od drzewa macierzystego. Taka roślina je prawie niezależnie. Płytka dziura jest przygotowana dla młodej sadzonki. Ziemia jest nawożona materią organiczną i minerałami. Roślina jest sadzona w dziurze, posypana ziemią i obficie podlewana. Glebę z beczki można ściółkować.
Śliwkę można rozmnażać przez sadzonki korzeniowe. Aby to zrobić, jesienią wykop korzenie w odległości jednego metra od drzewa. Materiał do sadzenia powinien mieć długość 15 centymetrów i grubość 1, 5 centymetra. Wykopane korzenie są przechowywane w mieszance torfowo-piaskowej do wiosny.
Pod koniec kwietnia sadzonki korzeniowe sadzi się w specjalnie przygotowanej (nawożonej) glebie. Muszą się zakorzenić i strzelać. Kiedy sadzonki trochę rosną, są przesadzane do stałego miejsca.