Od czasów starożytnych orzechy uważano za smaczny i zdrowy produkt, którego stosowanie jest mile widziane w dowolnej formie. Jednym z nich jest orzech, który jest również nazywany „pokarmem dla mózgu”. Zobaczmy, jak orzechy są tak przydatne i jak są uprawiane w regionach o niestabilnych warunkach pogodowych, na przykład w regionie moskiewskim.
Czy na przedmieściach można wyhodować orzecha włoskiego?
Istnieje powszechne przekonanie, że orzech jest kulturą termofilną i nie zakorzenia się w regionach o chłodnym klimacie. Wielu początkujących ogrodników jest zaskoczonych informacją, że na terytorium obwodu moskiewskiego można rzeczywiście uprawiać wiele odmian orzechów włoskich. Było to możliwe dzięki bezpretensjonalności kultury i żmudnej pracy hodowców hodujących przedwczesne, mrozoodporne mieszańce.
Do chwili obecnej w Federacji Rosyjskiej uprawia się około dwa tuziny odmian orzechów włoskich, w tym w regionach północnych.
Odpowiednie odmiany
Niestety nie wszystkie odmiany są odpowiednie dla regionu moskiewskiego, ale jest ich wystarczająco dużo, a początkujący ogrodnik ma wiele do wyboru. Najpopularniejsze to:
- Ideał.
Szybko rosnąca odmiana, która przynosi pierwsze plony już od pierwszego roku życia. Do ogrodu zaleca się zakup sadzonek nie młodszych niż cztery lata. Zdobył sławę wśród letnich mieszkańców dzięki łagodnemu smakowi, bezpretensjonalności i dobrej wydajności.
- Gigant
Hybryda stworzona na podstawie poprzedniej odmiany i przyjmująca wszystkie swoje pozytywne cechy. Ich główna różnica polega na wielkości. Ideał jest stosunkowo niewielki - w okolicy 6 metrów. Gigant w pełni zasługuje na swoją nazwę, a przy odpowiedniej ilości światła słonecznego rośnie do 20 metrów wysokości. Z jednego takiego drzewa naprawdę można zebrać do 100 kilogramów orzechów na sezon.
- Astachowski.
Jest znany w regionie moskiewskim od stosunkowo krótkiego czasu, stał się jednym z ulubionych ze względu na wysoką mrozoodporność i silną odporność. Wysokość dorosłego drzewa wynosi około 10 metrów, a pierwsze owoce powstają w szóstym roku życia. W sezonie z drzewa zbiera się od 30 do 40 kilogramów orzechów.
- Sadko.
Ta odmiana została opracowana specjalnie do uprawy na przedmieściach i spokojnie znosi lokalne zimy. Wymiary drzewa są małe, aw normalnych warunkach nie przekraczają 4-5 metrów. Zbiór jest uformowany równomiernie, w niczym nie gorszy od smaku jego południowych odpowiedników.
Uwaga! Oprócz powyższych odmian na terytorium obwodu moskiewskiego doskonale zapuszczają się Aurora, Kocherchenko, Moscow Region i Urozhayny.
Funkcje lądowania
Pomimo bezpretensjonalności orzechy włoskie wymagają przestrzegania pewnych zasad, których wdrożenie zapewni normalny wzrost i plon. Należą do nich:
- daty lądowania;
- wybór właściwego miejsca;
- preparat do sadzonek;
- zgodność z zasadami lądowania.
Spójrzmy na nie bardziej szczegółowo.
Daty wyjazdu
Godziny odlotów różnią się w zależności od regionu:
- w regionach południowych o ciepłym klimacie sadzonki sadzi się w połowie jesieni;
- w regionach północnych o mniej sprzyjającym klimacie lądują wiosną.
Sadzenie wiosenne odbywa się w kwietniu, aż do momentu, gdy pąki zaczną puchnąć na drzewach. Jesienne sadzenie na przedmieściach nie jest zalecane, ponieważ drzewo nie ma czasu na ukorzenienie przed zimowymi przymrozkami i istnieje ryzyko, że umrze.
Wybór miejsca do lądowania
Wybierając miejsce do lądowania, kieruj się następującymi zasadami:
- wody gruntowe nie powinny zbliżać się do powierzchni. Optymalna głębokość wynosi co najmniej dwa metry. Jeśli ten warunek nie zostanie spełniony, drzewo nie będzie mogło normalnie się rozwijać;
- lądowisko jest dobrze oświetlone i przez większość czasu nie jest w cieniu.
Nie sadzić orzechów włoskich w pobliżu mieszkań lub budynków gospodarczych. Jego potężny system korzeniowy zniszczy nawet betonową podstawę, niszcząc budynek.
Przygotowanie sadzonek
Przygotowując sadzonki do sadzenia w kraju:
- konieczne jest, aby korzenie sadzonki nie były uszkodzone i odkształcone;
- do sadzenia zaleca się sadzonki orzecha włoskiego, które osiągnęły wiek 2 lat;
- tułów powinien być bez oznak uszkodzenia lub choroby;
- zwróć uwagę na miejsce szczepienia sadzonki. Jeśli nie rośnie dobrze, wybierz inny;
- Przed sadzeniem dwuletnie sadzonki należy przyciąć, aby ich długość przed sadzeniem nie przekraczała 50-70 centymetrów.
Uwaga! Roczne sadzonki są małe i nie wymagają przycinania.
Proces lądowania
Proces sadzenia sprowadza się do wykopania otworu o wymaganej wielkości i przygotowania odpowiedniej mieszanki do wypełnienia go. Rozmiar wykopu powinien wynosić co najmniej 60 centymetrów średnicy. Głębokość zależy od wielkości systemu głównego. Zwykle pogłębianie się w glebie występuje co najmniej 50-60 centymetrów.
Z wydobytej ziemi wokół wykopu powstaje nasyp, a zamiast niego na dno wlewa się trochę nawozu i próchnicy zawierających fosfor, zmieszanych z żyzną glebą. Pod koniec procedury miejsce lądowania jest obficie nawadniane. Do pierwszego podlewania używa się co najmniej 60 litrów płynu.
Niuanse opieki nad drzewem na przedmieściach
Orzechy włoskie, jak każde inne drzewo, wymagają minimalnej konserwacji, która polega na terminowym podlewaniu, nawożeniu i przycinaniu. Procedury te nie zajmują dużo czasu ogrodnikowi, ale umożliwiają harmonijny rozwój drzewa. Dając mu 30-40 minut w ciągu tygodnia, będziesz mieć pewność dobrych zbiorów pod koniec sezonu.
Karmienie
Nawożenie drzewa nie wymaga dużego wysiłku od właściciela, ponieważ w ciągu roku wystarczy kilka razy wykonać niezbędne nawozy. Karmienie dzieli się na:
- jesień;
- wiosna.
Jesienią nacisk kładzie się na nawozy o wysokiej zawartości fosforu i potasu, a na wiosnę - na dodatki azotowe. W przypadku sadzenia drzewa na żyznej glebie należy porzucić obfity wierzchni opatrunek. Orzech rozwija się szybko nawet na słabych glebach, a nadmierne ilości składników odżywczych mogą niekorzystnie wpływać na jego wzrost.
Podlewanie
Właściwe i terminowe nawadnianie jest kluczem do sukcesu podczas uprawy drzewa orzechowego. Ta kultura uwielbia wilgoć, aw pierwszych latach życia, jeśli lato było suche, nawadnianie odbywa się co tydzień. Okazuje się, że w sezonie letnim ogrodnik będzie musiał podlewać orzechy co najmniej 12 razy, nalewając około 3 wiader płynu.
Dorosłe drzewa są podlewane dwukrotnie mniej, ale objętość płynu jest podwojona. W porach deszczowych drzewo jest mniej podlewane, koncentrując się na stanie gleby.
Przycinanie
Formowanie korony drzewa odbywa się na wiosnę, mniej więcej pod koniec marca. Prace zapobiegawcze mające na celu usunięcie chorych i uszkodzonych gałęzi są przeprowadzane jesienią, podczas przygotowań do zimowania. Formowanie korony rozpoczyna się od momentu, gdy pień drzewa wyrósł o półtora metra. Zdarza się to w następujący sposób:
- Na pniu pozostało 10 gałęzi, które tworzą szkielet korony;
- pędy na gałęziach są cięte, aby ich długość wynosiła 20 centymetrów.
Dorosłe drzewo nie wymaga formowania korony, a ogrodnik wymaga jedynie profilaktycznego przycinania.
Funkcje zimowania
Młode drzewa przed nadejściem zimowego chłodu są owinięte ciepłą szmatką, a gleba wokół pnia jest ściółkowana. Jako ściółkę można użyć słomy, obornika lub torfu. Dorosłe drzewa nie wymagają dodatkowej opieki, a zimowe przeziębienia trwają.
Ochrona przed chorobami i szkodnikami
Wśród chorób charakterystycznych dla orzecha włoskiego znajdują się:
- Oparzenie bakteryjne.
Jego objawy wyrażają się w ciemnieniu liści i orzechów na drzewie. Aby zwalczyć chorobę, stosuje się specjalne preparaty o wysokiej zawartości miedzi. Wszystkie dotknięte części są usuwane i spalane.
- Rak korzenia
Na korzeniach powstają duże przyrosty, a drzewo zatrzymuje się w rozwoju, przestając wydawać owoce. Jako zabieg zaleca się traktowanie korzeni roztworem sody kaustycznej o stężeniu 1%. Pod koniec zabiegu korzenie myje się dużą ilością wody.
- Brązowe plamienie.
Pojawia się w postaci brązowych plam, które tworzą się na liściach. Dotknięte liście wkrótce opadają, aw zaniedbanej formie choroba rozprzestrzenia się na kwiaty, niszcząc większość z nich. Jako lek stosuje się mieszaninę Bordeaux, której stężenie wynosi 1%.
Szkodniki:
- ćma orzechowa;
- biel;
- Amerykański biały motyl;
- mszyce;
- ćma codlingowa.
Po ich znalezieniu dotknięte części zostają spalone, a drzewo jest traktowane specjalnymi chemikaliami sprzedawanymi w sklepach.
Jak widać, sadzenie orzecha w regionie moskiewskim nie jest trudnym zadaniem, a przy minimalnym wysiłku można cieszyć się domowymi orzechami przez cały rok.