„Pomidor arbuzowy” jest jednym z najsmaczniejszych pomidorów, które można uprawiać w domowym ogrodzie. Owoc z krzaka tej odmiany ma oryginalny i niepowtarzalny kolor w paski, dlatego ma swoją nazwę. Jeśli chodzi o główny kolor, „Arbuz” można przypisać czarnym odmianom, ponieważ kolorystyka owoców zaczyna się od ciemnoczerwonego, a kończy brązowym, zbliżonym do czarnego.
Sama roślina ma małe jasnozielone liście, których wielkość jest bliższa średniej. Kwiatostany mają normalny rozmiar i zaczynają się pojawiać po zakwitnięciu pierwszych 8–9 liści, a następnie odstęp zmniejsza się do 3 lub 4 liści na kwiatostan. Gniazda roślin różnią się od trzech do pięciu, ale ich liczba może wzrosnąć.
Doskonała wydajność
Pomidory arbuzowe są wysokim gatunkiem, więc opłaca się je uprawiać - przy odpowiednim ustawieniu pionowym będziesz miał możliwość znacznego zwiększenia liczby owoców. Ponadto, zapewniając każdemu owocowi dostęp do dużej ilości światła słonecznego i powietrza, możesz zwiększyć plon każdego krzaka.
Ogólnie rzecz biorąc, lokalizacja tej odmiany ma kluczowe znaczenie, ponieważ owoce są bardzo podatne na gnicie i choroby grzybowe, jeśli znajdują się w złej pozycji.
Różnorodne owoce
Ta odmiana pomidorów znana jest przede wszystkim z wielkości swoich owoców. Mają prawie regularny okrągły kształt, nieco płaski na górze rączki, która również często jest żebrowana. Miąższ, główna zaleta, soczysty, miękki, ale jednocześnie mięsisty, zawiera również wiele komór, całkowicie wypełnionych nasionami.
Każdy owoc ma dobrą cechę, każdy osiąga 150 gramów masy, podczas gdy jeden krzak może przynieść do 3, 5 kilograma, aw niektórych przypadkach wszystkie 5 kilogramów. Ci, którzy sadzili pomidory, zrozumieją, że liczba ta jest więcej niż imponująca.
Smaczny produkt
„Arbuzik” ma szczególną wartość gastronomiczną owoców i jest idealny do świeżej sałatki, dzięki czemu jest znacznie słodszy i smaczniejszy. Wartość tę mnoży się również przez fakt, że owoce tej odmiany mogą dojrzewać w ilości kilku sztuk na jednym krzaku i dojrzewać, aby pozostać na nim przez długi czas.
Ogólnie owoce na krzakach będą przez cały czas, od początku dojrzewania aż do pierwszych przymrozków. Dlatego już przy prawie pustym ogrodzie nadal będziesz miał okazję cieszyć się świeżymi i smacznymi pomidorami z sadzenia.
Funkcje agrotechniczne
Każdy, kto posadził pomidory „Arbuz”, wie, że doskonale nadają się zarówno do sadzenia na zewnątrz, jak i pod folią oraz w szklarni. W każdym miejscu roślina będzie się dobrze czuć i dawać dobre wyniki. Ponieważ jest środek sezonu, minie co najmniej sto dziesięć dni od wzrostu kiełków do rozpoczęcia dojrzewania pierwszych owoców.
Aby roślina czuła się dobrze, siew należy wykonać nie wcześniej niż w marcu, a najlepiej jest umieścić kiełki w szklarni w maju. Chociaż, jeśli kwiecień był ciepły, a pogoda się nie pogorszy, możesz poczekać nieco ponad czterdzieści dni od siewu i kiełków roślin.
Przygotowanie do lądowania
Przed posadzeniem sadzonek w ziemi warto przeprowadzić jej utwardzenie. Doskonałe informacje zwrotne otrzymano w celu dostosowania temperatury w pomieszczeniu, w którym się znajduje. W ciągu dnia powinien być podniesiony do 19 stopni Celsjusza, aw nocy niższy niż 17 stopni Celsjusza. Następnie możesz przenieść sadzonki do szklarni, sadząc je w szachownicę zgodnie z wzorem 40 x 60 centymetrów.
W ten sposób zapewnisz wystarczającą przestrzeń do wzrostu roślin, a podczas zbiorów i podczas podwiązki krzaków poczujesz wszystkie zalety tego układu. Sadzonki, które sadzisz w ziemi, należy ostrożnie usunąć z doniczek, pozostawiając trochę ziemi na korzeniach.
Pielęgnacja upraw
Proces pielęgnacji krzewów pomidorowych ma prosty opis. Podlewanie, najważniejszy element, musi być przeprowadzane w taki sposób, aby woda w żadnym wypadku nie spadła na liście, w przeciwnym razie spowoduje oparzenia. Jeśli zdecydujesz się umieścić kulturę w szklarni, najlepiej zbudować ją z gęstego filmu lub zwykłego węglanu komórkowego. W takich warunkach należy uważnie monitorować wzrost krzaka, tworząc jedną główną łodygę, regularnie wiążąc ją z głównym wspornikiem. Wzrost powinien być utrzymywany do maksymalnie dwóch metrów, po czym nawet na etapie wegetacji należy ścisnąć jego granicę.