Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Śliwka miodowa zyskała popularność dzięki doskonałej smakowitości - posmakowi miodu i odporności na niekorzystne czynniki środowiskowe. Ta odmiana owoców jest również znana wśród ogrodników jako wysokowydajna i odporna na mróz roślina o bujnym kwitnieniu. Aby wyhodować śliwkę miodową, musisz przestrzegać podstawowych zasad techniki rolniczej i wybierać wyłącznie zdrowe sadzonki.

Historia różnorodności

Medovka, tak zwana śliwka miodowa, została uzyskana w wyniku prac selekcyjnych na początku lat 50. na podstawie donieckiego oddziału Instytutu Ogrodnictwa UAAS. Jej autorką była Lilia Iwanowna Taranenko, która już wyhodowała ponad 50 odmian roślin owocowych. Amerykański Jefferson o dużych owocach, od którego uzyskano odporność na mróz i choroby, oraz brzoskwinia zachodnioeuropejska, która przekazała wskaźniki wczesnej dojrzałości i wysokiej wydajności, stała się matką śliwki miodowej.

Często śliwka miodowa nazywana jest również miodem białym, ale lepiej jest nazywać ją wcześniej Greengage. Początkowo odmiana ta została przystosowana do klimatu strefy stepowej Ukrainy, ale z powodu wystarczającej odporności na mróz zaczęła być sadzona na innych obszarach. Medovka zwykle rośnie i rozwija się na środkowych szerokościach geograficznych Rosji, ale odmiana nie pojawia się w Rejestrze Państwowym tego kraju.

Opis i cechy śliwek Żółty miodowy

Charakterystyczną cechą śliwki miodowej jest jej wysokość, drzewo rośnie do 7 metrów i ma rozłożystą koronę, co sugeruje obecność dużej powierzchni do jego uprawy. Średnica korony wynosi prawie 5 metrów, ale roślina nie ma tendencji do gęstnienia. Zgodnie z opisem odmiany śliwkowy żółty miód tworzy owoce o wadze 55 gramów. Wyróżniają się sferycznym kształtem, woskowatą powłoką, gdy dojrzewają, ich kolor zmienia się z białego na żółty z bursztynowym odcieniem.

Miąższ śliwkowy jest dość słodki, soczysty, jest lekko kwaśny. W pełni dojrzałe owoce mają wyraźny aromat śliwki. Ocena końcowa 4.5 z 5 punktów.

Zalety i wady

Wśród pozytywnych cech odmiany śliwki miodowej doświadczeni ogrodnicy wyróżniają:

  • Rośliny mało wymagające do warunków uprawy.
  • Wystarczający poziom mrozoodporności (do -30 stopni) i powrót wiosennych przymrozków.
  • Odporność na suchą pogodę, ciepło.
  • Wysokie plony (35–40 kilogramów owoców można usunąć z jednego drzewa).
  • Owocowanie rozpoczyna się 3-4 lata po posadzeniu w stałym miejscu.
  • Doskonałe cechy konsumenckie i handlowe.
  • Żniwa nie boją się transportu na duże odległości.
  • Owoce mają uniwersalny cel.
  • Odporność na moniliozę.

Ze względu na zdolność do wytwarzania stabilnego i obfitego plonu śliwki Miód potrzebuje wsparcia, w przeciwnym razie jego pień może pęknąć.

Zapylacze do oceny

Śliwkowo-żółty miodowy jest samozapłodną rośliną, bez dodatkowego zapylenia jest mało prawdopodobne, aby uzyskać maksymalną możliwą wydajność. Jego skuteczne zapylacze są uważane za takie odmiany śliwek, jak wczesne Vengerka Donetskaya, Vengerka Donetskaya, Renklod Karbysheva. Jeśli miejsce jest małe, to poprzez szczepienie określonych sadzonek można uzyskać pożądany efekt. Alternatywnie w obszarze 50-60 metrów można sadzić inne odmiany śliwek o wczesnym okresie kwitnienia.

Drzewo rośnie

Prawidłowo przeprowadzone prace sadzenia zwiększają szanse na uzyskanie wysokich plonów.

Wybór i czas lądowania

Najlepiej sadzić śliwkę miodową wczesną wiosną - w marcu, gdy jest ciepło. Rozmnażaj przez sadzonki. Działania przygotowawcze są przeprowadzane w październiku. W regionach południowych śliwkę można sadzić jesienią, co najważniejsze, działkę należy nawozić humusem i wapnem dwa tygodnie przed dniem sadzenia.

Śliwkowy Miód rośnie lepiej i wydaje owoce na dobrze oświetlonych polanach i chronionych przed wiatrem, gdzie wody gruntowe są niskie. Gleba do sadzenia śliwek miodowych może być gliną i piaskiem. Aby owoce były słodkie i soczyste, a drzewo nie bolało, konieczne jest zachowanie odległości 3-5 metrów między sąsiednimi plantacjami i tą odmianą.

Aby skutecznie umieścić śliwkę miodową w pobliżu czarnego bzu, która chroni ją przed małymi mszycami, również sąsiadami mogą być: wiśnia, wiśnia, brzoskwinia, morela i jabłoń. Ale krzewy porzeczki, gruszka, brzoza, orzech i drzewa iglaste nie dogadują się ze śliwką miodową.

Przygotowanie sadzonek

Zaleca się kupowanie śliwki miodowej w żłobkach lub specjalistycznych punktach sprzedaży detalicznej. Wybierając sadzonki, warto zwrócić uwagę na system korzeniowy, powinien być dobrze rozwinięty, bez śladów pleśni i chorób.

Pień nie powinien zawierać żadnych uszkodzeń, na gałęziach powinny znajdować się żywe pąki owocowe. Wysokość młodej śliwki miodowej nie powinna przekraczać 1, 5 metra.

Jeśli posadzisz wysokie sadzonki, wówczas proces adaptacji, ukorzenianie nastąpi powoli i boleśnie dla rośliny. Kupując śliwki z zamkniętym systemem korzeniowym, sadzą razem z ziemną bryłą. Zaleca się leczenie otwartych korzeni przed sadzeniem roztworem Kornevin, trzymając je w nim przez 2-3 godziny.

Technologia lądowania

Algorytm działań dotyczących lądowania śliwki miodowej w stałym miejscu zapewnia:

  • Kopanie wykopu. Górna warstwa gleby o grubości 30 centymetrów jest usuwana na bok, a reszta jest całkowicie usuwana, nie nadaje się do zrzutu. Wymiary wykopu wynoszą 60 × 60 centymetrów.
  • Montaż w dołku drewnianego kołka do podwiązki śliwki miodowej, jeśli jego korzenie są otwarte.
  • Układanie warstwy drenażowej z bitwy o cegłę, kruszony kamień. Wilgoć nie powinna stagnować w ziemi.
  • Wprowadzenie składu składników odżywczych z żyznej gleby, nawozu krowiego (2 wiadra), popiołu drzewnego (500 gramów), superfosfatu (100 gramów) i chlorku potasu (85 gramów).
  • Umieszczenie sadzonki na środku dołu. Jeśli część podziemna jest otwarta, korzenie powinny być rozłożone na bokach.
  • Posypując korzenie miodem śliwkowym. Nie warto kopać szyi korzeniowej, powinna ona być o 5 centymetrów wyższa od poziomu gleby. Aby uniknąć pustych przestrzeni, delikatnie zagęść glebę.
  • Nawadnianie za pomocą 2 wiader wody.

Aby zachować wilgoć w kręgu blisko łodygi i chwastów, gleba jest ściółkowana torfem.

Zasady opieki

Aby ogrodnictwo nie boli i stabilnie przynosiło owoce, należy zapewnić mu odpowiednią opiekę.

Podlewanie i nawóz

Drenaż jest potrzebny do zwilżenia gleby po zakończeniu fazy kwitnienia, na etapie formowania jajników, dojrzewania owoców i przed zimowaniem. Zużycie dla każdego dorosłego sadzenia wynosi 5 wiader wody, gleba powinna być zwilżona na głębokości 40 cm. Częstotliwość podlewania zależy od warunków pogodowych, jeśli opady atmosferyczne są niewielkie, wówczas procedury są wykonywane częściej.

Po raz pierwszy śliwka miodowa jest karmiona rok po posadzeniu. Wiosną wprowadza się mocznik (180 gramów na 30 litrów wody), latem płyn roboczy Nitrofoski (200 gramów na 30 litrów wody). A jesienią mieszanina superfosfatu i siarczanu potasu (50 gramów każdego produktu).

W przypadku śliwek owocowych procedurę karmienia miodem wykonuje się przed fazą kwitnienia, stosując mocznik (180 gramów), siarczan potasu (180 gramów) i wodę (30 litrów). Drugą manipulację wykonuje się w okresie dojrzewania owoców, stosując mieszaninę mocznika (180 gramów), nitrofoskiego (220 gramów) i wody (30 litrów).

Proces przycinania

Pierwsze przycinanie śliwek miodowych odbywa się rok po ustaleniu stałego miejsca. Wszystkie prawnie niekompletne części korony należy usunąć. Takie manipulacje są wykonywane 3 razy w roku. Przycinanie młodych roślin odbywa się wczesną wiosną, zanim rozpocznie się przepływ soków.

Centralny przewodnik rocznej instalacji jest skrócony do 1, 5 metra, a boczne gałęzie, które znajdują się na wysokości 50 centymetrów od ziemi, są całkowicie usunięte. Letnia procedura kształtowania korony polega na przycięciu bocznych gałęzi o 20 centymetrów. Przed zimowaniem wycinane są sfrustrowane i uszkodzone gałęzie. Manipulację przeciw starzeniu wykonuje się, gdy śliwka osiąga 15 lat.

Przygotowanie do zimy

Przed zimowaniem należy wykonać nawadniające wodę, przykryć glebę ściółką o grubości 15 centymetrów, używając do tego celu torfu lub obornika. Działania przygotowawcze obejmują również wybielanie nie tylko pnia drzewa, ale także jego gałęzi szkieletowych. Aby chronić roślinę przed ujemnymi temperaturami, pomoże papier i konopie, które owijają śliwkowy pień.

Leczenie chorób i szkodników

Śliwka miodowa, choć wyróżnia się zwiększoną odpornością na poważne choroby i szkodliwe owady, nadal powinna być leczona specjalnymi lekami. W celach profilaktycznych skuteczne jest zastosowanie roztworu Karbofos, Nitrafen, Chlorofos przeciwko muchom, piłułkom, mszycom i mączlikowi. A od rdzy, infekcji grzybiczych, plamienia dziury, leki takie jak siarczan miedzi i mieszanka Bordeaux działają dobrze.

Zbiór i przechowywanie

Owoce śliwki miodowej zbierane są od połowy lipca do początku sierpnia. Żniwa wieczorem i przy suchej pogodzie, zaczynając od niższych poziomów. Owoce umieszcza się w drewnianych skrzyniach i przechowuje w pomieszczeniu w temperaturze 0-1 stopni i wilgotności powietrza 86-90%. Okres przechowywania w takich warunkach wynosi 2 miesiące.

Śliwkowy Miód - doskonałe rozwiązanie dla regionów o silnych mrozach. Uprawa obfitego drzewa owocowego nie jest tak trudna, jeśli przestrzegasz podstawowych zaleceń dotyczących sadzenia i pielęgnacji.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Drzewa