Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Różowy łosoś od wielu lat cieszy się popularnością w branży rybnej i pozostaje jednym z najbardziej poszukiwanych gatunków łososia wśród konsumentów. Jest dobrze znany ze swojego smaku, wartości odżywczych i rozsądnej ceny, co czyni go cennym produktem na światowym rynku spożywczym. Rozważ szczegółowy opis łososia różowego, jego styl życia i miejsce występowania.

Zobacz opis

Różowy łosoś to pospolita ryba z rodziny łososiowatych, znana ze swoich niewielkich rozmiarów i występowania w zimnych wodach mórz i oceanów. Jest uważany za anadromiczny, to znaczy rozmnaża się w słodkowodnych rzekach, ale żyje w słonych wodach oceanów.Samce łososia różowego rozwijają charakterystyczny garb na grzbiecie, gdy są gotowe do rozmnażania, stąd nazwa gatunku.

Najstarszy krewny łososia różowego był małą rybką i wyglądał jak lipień, który żył w zimnych wodach kontynentu północnoamerykańskiego ponad pięćdziesiąt milionów lat temu. W ciągu następnych 30 milionów lat nie ma dowodów na ewolucję tego gatunku łososia. Jednak już 20 milionów lat temu wszystkie gatunki łososi, które istnieją dzisiaj, w tym łosoś różowy, występowały już w starożytnych morzach.

To ciekawe! Wszystkie narybki łososia humbaka są początkowo samicami, a tuż przed migracją do oceanu połowa z nich zmienia płeć. Jest to jedna z metod stosowanych przez przyrodę, aby pomóc temu gatunkowi przetrwać. Ponieważ samice mają wytrzymałe ciało, ta „transformacja” zwiększa szanse na przeżycie większej liczby larw do czasu migracji.

Wygląd

Różowy łosoś charakteryzuje się wydłużonym i lekko spłaszczonym po bokach korpusem, jest to cecha charakterystyczna dla wszystkich ryb łososiowatych. Głowa ma kształt stożka z małymi oczkami, przy czym samce mają bardziej wydłużoną głowę niż samice. Drobne zęby są rozrzucone na szczękach, kościach językowych i podniebiennych łososia różowego. Łuski na ciele łatwo schodzą, ponadto są bardzo małe.

Górna część ciała różowego łososia oceanicznego ma niebiesko-zielony odcień, boki wydają się srebrzyste, a spód jest biały. Kiedy wracają na tarło w wodach rzecznych, są jasnoszare, a ich brzuszki są żółte lub zielone z ciemnymi plamami. Gdy zbliżają się do okresu tarła, ich kolor ciemnieje, a głowa staje się prawie czarna.

Samice zachowują swoją budowę ciała od urodzenia i przez całe życie, ale samce przechodzą radykalną przemianę:

  • głowa rośnie i staje się dłuższa;
  • na wysuniętej szczęce pojawia się zestaw dużych zębów;
  • wzdłuż grzbietu rozwija się imponujący garb.

Różowy łosoś, gatunek łososia, ma płetwę tłuszczową umieszczoną pomiędzy płetwami grzbietową i ogonową. Z reguły waga dorosłego łososia różowego wynosi około dwóch i pół kilograma, a długość 50 cm. Największe odnotowane okazy ważą siedem kilogramów i mierzą siedemdziesiąt pięć centymetrów długości.

Różowy łosoś ma pewne cechy, które odróżniają go od innych gatunków łososia. Należą do nich:

  • brak zębów na języku;
  • białe usta;
  • ciemne owalne znaczenia wzdłuż grzbietu;
  • Płetwa ogonowa w kształcie litery V.

Habitat

Różowy łosoś występuje obficie w wodach północnego Pacyfiku. Ten niezwykle wyglądający gatunek łososia występuje u wybrzeży Alaski w Oceanie Arktycznym.Najbardziej znaczące populacje występują na północnym Pacyfiku, gdzie grupy amerykańskie i azjatyckie mieszają się podczas tarła. Wiadomo nawet, że różowy łosoś czasami pojawia się w niektórych częściach Wielkich Jezior Ameryki Północnej.

Różowy łosoś żyje w oceanie przez jedno lato i zimę, potem w połowie drugiego lata migruje do rzek na lęgi. Największe ryby odpływają pierwsze, a za nimi mniejsze. Samice docierają na tarliska później niż samce, a pod koniec lata, po zakończeniu tarła, tylko młode wracają do morza.

Ciekawy fakt. Najbardziej znanym przedstawicielem starożytnej rodziny łososiowatych jest wymarły już „łosoś szablozębny”. Ta ryba ważyła ponad dwa kilogramy i miała około trzech metrów długości. Jej „ozdobą” były pięciocentymetrowe kły. Pomimo zastraszającego wyglądu i wielkości nie był drapieżnikiem; jej kły były tylko elementem stroju godowego.

Różowy łosoś świetnie czuje się w zimnych wodach o temperaturze od pięciu do piętnastu stopni Celsjusza, idealnie - dziesięciu stopni. Jeśli temperatura wzrośnie powyżej dwudziestu pięciu stopni Celsjusza, będzie to zabójcze dla różowego łososia.

Styl życia

Różowy łosoś nie ma stałego siedliska i może przemieszczać się setki kilometrów od miejsca narodzin. Ich życie jest poświęcone reprodukcji, a długość życia wynosi zaledwie dwa lata, zaczynając od maleńkiego narybku, a kończąc na następnym tarle. Kiedy te ryby rozmnażają się masowo, wzdłuż brzegów rzeki znajdują się setki martwych osobników.

Opinia eksperta

Różowy łosoś to ryba wędrowna, która wędruje do mórz i oceanów, aby się pożywić, a następnie wraca do rzek, aby się rozmnażać. W ich dużych grupach zawsze jest więcej samców niż samic.

Migracje łososia różowego są krótsze niż łososia kumpelskiego i trwają od czerwca do końca lata. Ryba trzyma się w kanale, kierując się w stronę miejsc z dużymi otoczakami i silnymi prądami. Zaraz po zakończeniu procesu spawnowania spawnery umierają.

Z reguły łososiowate mają niezwykłe wyczucie kierunku i potrafią z zadziwiającą dokładnością powrócić do swojego pierwotnego siedliska. Jednak różowe łososie nie miały tyle szczęścia na tym obszarze, ponieważ ich wrodzony system „nawigacji” czasami zawodzi i dlatego czasami znajdują się w miejscach, które nie nadają się do tarła lub siedliska. Od czasu do czasu duża grupa tych ryb zalewa jedną rzekę, zapełniając ją całkowicie swoimi ciałami, co niestety nie pozwala na normalną reprodukcję.

Dorośli spożywają duże ilości planktonu. W najgłębszych częściach oceanu ich dieta składa się z młodych ryb, małych ryb i kalmarów. Zbliżając się do pióropusza, różowy łosoś jest w stanie całkowicie zmienić źródło pożywienia dla narybku bezkręgowców i innych gatunków ryb.

Gdy przygotowują się do tarła, ich apetyt zanika, a układ pokarmowy zaczyna zanikać; ale mimo to zachowują silny odruch chwytania, co sprawia, że wędkarstwo spinningowe w tym okresie jest całkiem udane.

Młode przyrosty zjadają przede wszystkim małych mieszkańców głębin zbiorników wodnych oraz plankton. Po migracji do oceanu żywią się małym zooplanktonem. W miarę dojrzewania ich dieta zmienia się w kierunku większych gatunków zooplanktonu i mniejszych ryb. Chociaż różowy łosoś jest stosunkowo mały w porównaniu z innymi gatunkami, rośnie w przyspieszonym tempie. W pierwszym sezonie letnim młode ryby osiągają długość około dwudziestu do dwudziestu pięciu centymetrów.

W połowie XX wieku, ze względu na wysoką wartość ekonomiczną łososia różowego, wielokrotnie podejmowano próby wprowadzenia tego gatunku łososia do rzek w okolicach Murmańska, ale wszystkie te próby kończyły się niepowodzeniem.

Tworzenie

Humpbacki używają płetwy ogonowej do wykopania gniazda na dnie stawu i złożenia w nim jaj. Po złożeniu tarła i zapłodnieniu ryba zakopuje otwór płetwą ogonową.

Jedna samica jest w stanie złożyć od tysiąca do dwóch i pół tysiąca jaj.Te jaja są następnie zapładniane przez samca. Zawsze wokół tarlisk pływa więcej samców niż samic. Dzieje się tak dlatego, że każda partia jaj musi zostać zapłodniona przez innego samca, aby kod genetyczny mógł zostać przekazany następnym pokoleniom.

Młode rybki (lub larwy) pojawiają się w listopadzie lub grudniu, ale czasami wykluwają się w styczniu. Woreczek żółtkowy zużywają w ziemi, a następnie opuszczają tarliska w maju. Ich ścieżka prowadzi do morza. Niestety większość z nich nie przeżywa tej podróży, gdyż stają się pokarmem dla innych ryb i ptaków. Na tym etapie życia osiągają długość zaledwie trzech centymetrów. Ich ciała są koloru srebrnego, bez domieszek innych odcieni.

Narybek dyni po wyjściu z rzeki migruje do północnego Pacyfiku i przebywa w tym rejonie do sierpnia przyszłego roku. Gatunek ten ma dwuletni cykl życiowy, co wyjaśnia dwuletnią okresowość w wielkości populacji.Ta czerwona ryba osiąga dojrzałość płciową dopiero w drugim roku życia.

Czy są jacyś wrogowie

Różowy łosoś jest poważnie zagrożony w swoim naturalnym środowisku, ponieważ różne drapieżniki żywią się jego jajami, w tym golec, lipień, mewy, dzikie kaczki i inne ryby.

Ponadto na dorosłego łososia różowego często polują bieługi, foki, rekiny, a na tarliskach słodkowodnych stają się pokarmem dla niedźwiedzi, wydr i ptaków drapieżnych.

Warto zauważyć, że ponad jedna trzecia łososia pacyficznego złowionego na całym świecie to łosoś różowy. W latach 80. XX wieku łowiono średnio dwieście czterdzieści tysięcy ton tej ryby rocznie. Udział Związku Radzieckiego w całkowitych połowach łososia wynosił około osiemdziesięciu procent.

Oprócz zagrożenia ze strony drapieżników łosoś różowy cierpi z powodu konkurencji ze strony innych gatunków, które poszukują tego samego pożywienia co on. W niektórych przypadkach różowy łosoś powoduje również spadek liczby innych gatunków ryb lub ptaków.Naukowcy zauważyli korelację między wzrostem liczebności łososia różowego w wodach północnego Pacyfiku a spadkiem populacji petreli. Oba gatunki walczą o pożywienie, gdy petrele spędzają zimę na północy. Nie mają wystarczającej ilości pożywienia z obfitością różowego łososia w lokalnych wodach, co prowadzi do śmierci ptaków podczas kolejnej wyprawy na południe.

Wyświetl status

Populacja łososia różowego zmienia się diametralnie w swoim naturalnym środowisku ze względu na cykliczność jego życia, a drapieżniki praktycznie nie wpływają na jego liczebność. Chociaż różowy łosoś jest popularnym celem połowów, nie grozi mu wyginięcie, ponieważ status gatunku pozostaje stabilny.

W ciągu ostatnich dwóch dekad populacja różowego łososia żyjącego w północnej części wód Pacyfiku podwoiła się w porównaniu z latami 70. ubiegłego wieku. Wzrost ten nastąpił nie tylko w wyniku naturalnego wzrostu gatunku, ale także w wyniku wprowadzenia narybku z inkubatorów.Teraz nie ma farm z pełnym cyklem hodowli łososia różowego, co czyni go jeszcze bardziej pożądanym przez kupujących.

Kanadyjscy naukowcy dokonali szokującego odkrycia: bliskie sąsiedztwo tarlisk dzikiego różowego łososia z wylęgarniami ryb, w których hodowane są inne gatunki łososia, powoduje znaczne szkody w naturalnej populacji tych pierwszych. Uważa się, że przyczyną śmierci młodych ryb jest specjalny rodzaj wszy, które przenoszą z ryb hodowlanych podczas migracji do oceanu. Jeśli nic nie zostanie zrobione, to za 4 lata w tych regionach pozostanie tylko 1% rdzennej ludności.

Tło historyczne

Naukowcy zaobserwowali dziwną cechę łososia różowego: migruje on do rzek Primorye w celach lęgowych tylko w latach nieparzystych, aw rzekach Kamczatka i Amur - w latach parzystych. Nie ma jeszcze zgody co do przyczyn takiego zachowania.

Ciekawym aspektem tego typu ryb jest to, że nie mają one odrębnych podgatunków. Wynika to z trzech czynników:

    Osoby z różnych populacji mogą mieszać się ze sobą.
  1. Różowy łosoś ma niesamowitą tolerancję na wiele elementów środowiska w całym swoim cyklu życia.
  2. Jednorodność środowiska w całym jego zasięgu uniemożliwia powstawanie podgatunków o unikalnych cechach i cechach zewnętrznych.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Ryby