Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Latarniaki głębinowe to jeden z najbardziej niesamowitych gatunków zamieszkujących oceany naszej planety. Te stworzenia mają specjalne narządy, które emitują światło, które pomaga im poruszać się po ciemnościach głębokich wód. Niektóre z tych gatunków ryb nigdy nie widzą światła słonecznego i żyją na głębokości ponad 1000 metrów. Ze względu na swój niezwykły wygląd i świetliste ciało ryby te zawsze przyciągały uwagę i zainteresowanie naukowców i miłośników życia morskiego.

Opis ryby

Żabnica lub ryba z latarką na głowie ma nieprzyjemny wygląd, ale to nie przeszkadza ludziom w Europie i Azji uważać jej mięso za przysmak. Jest bardzo poszukiwany ze względu na swój wyśmienity smak.

Predator jest dość powszechny w wodach Atlantyku i Indii, preferując chłodne temperatury otoczenia. Dzięki prądom oceanicznym niektórzy przedstawiciele mogą przebywać nawet na terytoriach subarktycznych. Każdy z podgatunków tej ryby wybiera swoje siedlisko.

Wygląda jak

Przydomek „żabnica” powstał z powodu zniechęcającego wyglądu. Na pierwszy rzut oka na zdjęcie tego strasznego stworzenia od razu rzuca się w oczy dysproporcja jego ciała. Głowa wydaje się stanowić więcej niż połowę zaokrąglonego ciała, a szeroko otwarte usta z ostrymi, zakrzywionymi zębami są większe niż sama głowa.

Ten „konstrukcja” pozwala łowcom głębinowym na wchłonięcie ogromnej zdobyczy. Wybitnym elementem budowy żabnicy jest wystająca dolna szczęka, która prawie zawsze pozostaje praktycznie nieruchoma. „Ozdobą” jego ust są ostre, zakrzywione do wewnątrz zęby.

Kolor potwora jest niepozorny (brązowy, szary lub czarny), więc trudno go zauważyć. Jego usta są otoczone fałdami skórnymi podobnymi do roślinności morskiej, co pomaga mu wtapiać się w glony głębinowe. Dzięki temu urządza zasadzki na zdobycz. Żabnica ma gładką skórę bez łusek, chociaż niektóre gatunki mają małe kolczaste kolce.

Ta ryba z latarnią na głowie należy do klasy ryb kostnoszkieletowych. To w 100% drapieżnik żyjący w głębinach morskich. Wędkarz jest w stanie osiągnąć 2 metry długości i zwykle waży około dwudziestu kilogramów. Znaleziono również większe okazy, ważące nawet pięćdziesiąt siedem kilogramów.

Wyraźny wyrostek wyrastający z płetwy grzbietowej. Jest skierowany w stronę górnej szczęki, to jest pręt. Jest na nim skórzana torba, która jest używana przez ryby jako przynęta. Ten woreczek zawiera śluz ze świecącymi bakteriami żyjącymi w środku.Żabnica może natychmiast „wyłączyć światła”, aby uniknąć wykrycia przez większe drapieżniki.

Najbardziej niezwykłą rzeczą w lampionach jest ogromna różnica w wielkości między samcami i samicami ryb. Samica dorasta do 2 metrów długości. Jej wzrok i węch są ograniczone, więc jest w stanie wykryć tylko duże przedmioty. Dla porównania, samce nie przekraczają czterech centymetrów długości, ale mają rozwinięte narządy zmysłów, które pomagają im znaleźć partnera.

Ryby z latarką mają niezwykły sposób poruszania się, skaczą po dnie morskim, odpychając się od niego potężnymi płetwami piersiowymi.

Co je

Żabnica jest drapieżnikiem, więc żywi się głównie innymi organizmami morskimi. Często wynurza się w górnych warstwach wody, gdzie poluje na śledzie i makrele. Naukowcy odnotowali przypadki, gdy wędkarze atakowali ptaki lądujące na wodzie.

Typowa dieta tych strasznych potworów głębinowych obejmuje płaszczki, rekiny, węgorze, różne skorupiaki.

Latarka to wyjątkowo utalentowany drapieżnik. Ma zdolność pozostawania niepozornym przez dłuższy czas dzięki swoim cechom kamuflażu. Żabnica wyciąga wędkę i cierpliwie czeka na swój połów. Kiedy ofiara chwyta przynętę, jest ona natychmiast połykana przez żabnicę. Ten potwór różni się od innych ryb tym, że jest w stanie wstrzymać oddech na kilka minut.

Popularne gatunki

Ichtiolodzy rozróżniają kilka rodzajów żabnicy, na przykład amerykańską i europejską. Ten ostatni wyróżnia się spłaszczonym ciałem od pleców do brzucha, osiągającym 2 m długości i ponad dwadzieścia kilogramów wagi. Ma ogromne usta w kształcie półksiężyca, a potężne płetwy piersiowe pozwalają mu zakopywać się w piasku. Najczęstsze okazy są zabarwione na brązowo i występują tylko w wodach Atlantyku.

Czarnobrzucha ryba cebulowa ma wspólne cechy z najbliższymi krewnymi.Mają szeroką głowę i mały rozmiar ciała (każdy około pięćdziesięciu centymetrów). Cechą charakterystyczną tego gatunku jest szerokość części brzusznej, której kolor jest szary lub beżowy. Nie mają jednak na głowie charakterystycznej wędki.

Odmiana birmańska ma spłaszczoną głowę i krótki ogon, maksymalna długość osobnika dochodzi do 100 cm.Jego ciało pokryte jest skórzastą skórą, dolna połowa jest biała, a górna połowa ciemna.

Przerażający wygląd tej ryby jest powodem wielu przesądów. Wiele osób uważa, że żabnica lubi polować na pływaków. W okresach, gdy ryba jest głodna, wypływa na powierzchnię i naprawdę jest w stanie ugryźć człowieka. Jednak najczęściej ryby z latarkami pozostają na dnie i nie mają kontaktu z ludźmi.

Popularność żabnicy wśród smakoszy ze względu na wyśmienity smak jej mięsa skłoniła ekologów do wprowadzenia zakazu połowu tej ryby w celu ochrony gatunku. W Anglii jego połowy są zakazane od 2007 roku

Po co rybie żarówka

Dno oceanu to pole bitwy o przetrwanie, ponieważ warunki tutaj są dalekie od idealnych dla żywych istot: zimno, ciemność i wysokie ciśnienie z niskim poziomem tlenu. Jadalne stworzenia zamieszkujące ten obszar są nieliczne i muszą być czujne, aby nie stać się ofiarą.

Aby znaleźć pożywienie, drapieżnik musi jakoś wymyślić. Aby to zrobić, żabnica ma źródło światła na końcu długiej płetwy grzbietowej, które nazywa się illium. To światło powstaje w worku wypełnionym śluzem. Zawiera bakterie luminescencyjne. Ryba jest w stanie kontrolować jasność światła poprzez rozszerzanie i kurczenie swoich naczyń; po ściśnięciu pozbawiają bakterie tlenu i „wygaszają” je, a po rozprężeniu pozwalają im ponownie świecić. Jednocześnie proces przypomina sygnały alfabetu Morse'a - jest to kilka krótkich i długich błysków.

Łowca korzysta również z różnicy ciśnienia zewnętrznego i wewnętrznego, co powoduje powstanie silnego prądu wody, który wciąga zdobycz prosto do pyska.Jeśli ofiara trzyma się z dala od samoobrony, drapieżnik jest w stanie odskoczyć daleko od swojej kryjówki, wykorzystując siłę strumieni wody wyrzucanych przez skrzela.

Ten potwór jest ciągle głodny. Jest w stanie wchłonąć zdobycz, która jest trzykrotnie większa od niego. Jego żołądek dostosowuje się do odpowiednich rozmiarów, ale nie jest bez dna. W niektórych przypadkach łowca umiera, próbując połknąć zbyt dużą zdobycz, a skierowane do wewnątrz zęby nie pozwalają mu jej wypluć.

W okresie tarła, kiedy ryba wraz z cebulką aktywnie przybiera na wadze, wypływa na powierzchnię wody. Zdarzają się przypadki, gdy żabnica wyskoczyła z wody, aby pożreć dużego ptaka morskiego, ale potem nie mogła strawić pokarmu i w rezultacie zginęła.

Połączenie luminescencyjnej torebki z ciałem różni się u różnych gatunków żabnicy. Ceratia grenlandzka jest w stanie w razie potrzeby wciągnąć go do swojego ciała, aby nie utrudniał ruchu. Thaumatiht Axela trzyma latarkę w ustach.

Metody rozmnażania

Przedstawiciele tego gatunku wyróżniają się unikalnym zachowaniem godowym. Samce i samice wispfish znacznie się od siebie różnią, co skłoniło ichtiologów do klasyfikowania ich jako dwóch odrębnych gatunków ryb przez wiele lat. Gdy samiec osiągnie dojrzałość, wyrusza w podróż w poszukiwaniu partnerki. Pomaga mu w tym dobrze rozwinięty zmysł węchu i duże oczy.

Ichtiolodzy nie wiedzą dokładnie, ile czasu zajmuje znalezienie samicy. Gdy tylko mężczyźnie się to udaje, gryzie ją, mocno wbijając szczęki w ciało swojej dziewczyny. Jego usta i usta całkowicie łączą się z ciałem narzeczonej. Wchłania składniki odżywcze z ciała panny młodej przez naczynia, które wyrosły w jej ciele. Oczy i szczęki samca, a także jelita przestają działać. Sprawne pozostaje tylko serce ze skrzelami - przez nie dostaje się tlen.

Podczas tarła, które ma miejsce zimą i wiosną, samica składa jaja, a samiec jednocześnie je zapładnia. Jaja wychodzą w długim łańcuchu, który może osiągnąć dziewięć metrów długości.

Kiedy młode mają około sześciu centymetrów długości, ryby przechodzą do życia na głębokości. Wcześniej przebywają w górnych warstwach wody i żywią się małymi skorupiakami i larwami.

Ciekawe: samica żabnicy jest w stanie utrzymać na swoim ciele do 4 samców jednocześnie.

Czy mogę trzymać go w akwarium

Akwarystów interesują małe żabnice należące do rodziny błazenków. Żyją w subtropikalnych i tropikalnych wodach Atlantyku, a także w Pacyfiku i Oceanie Indyjskim. Z reguły przebywają blisko powierzchni raf na głębokości do trzystu metrów. Średnio ryby te dorastają do dwudziestu centymetrów długości, chociaż ich główny zasięg to od pięciu do czterdziestu centymetrów.

Z reguły ta ryba w akwarium jest mało aktywna i często spędza czas na odpoczynku lub poszukiwaniu pożywienia.Pomimo braku ruchu, nadal udaje mu się skutecznie żerować dzięki przypominającemu przynętę występowi na głowie, który przyciąga zdobycz, po czym zostaje szybko wessany do pyska.

Należy pamiętać, że klauny potrzebują własnego akwarium. Inne gatunki staną się ofiarami drapieżników. Ponadto żabnice mają delikatne kolce na skórze, które mogą zostać uszkodzone przez inne ryby lub koralowce.

Jedna ryba powinna mieć około trzystu litrów wody. Świeże ryby to idealny pokarm dla tych zwierząt, ponieważ mrożonki lub pokarmy specjalistyczne są trudne do wprowadzenia do ich diety. Ilość pokarmu dla każdej ryby będzie musiała być obliczona osobno, ale pamiętaj, że nie są one w stanie samodzielnie się zatrzymać, więc nie powinieneś dawać za dużo.

Ciekawostki

Nazwa „żabnica” pochodzi od hiszpańskich odkrywców, którzy przekroczyli Atlantyk i uwierzyli, że napotkali diabła morskiego z powodu niesamowitego kształtu tego stworzenia. Teraz te ryby są tak nazywane w kręgach naukowych.

Przedłużenie płetwy grzbietowej, zwane potocznie „prętem”, emituje światło ze względu na zawartość specyficznych bakterii.

Ryby głębinowe poruszają się po dnie skacząc dzięki skoordynowanym ruchom płetw piersiowych i brzusznych. Mogą również skakać, przepychając wodę przez skrzela.

Europejski gatunek żabnicy jest poławiany w dużych ilościach. Według doniesień co roku wydobywa się z wody ponad dwadzieścia tysięcy ton tej ryby. Uważana jest za przysmak, ponieważ swoim niezwykłym smakiem wyróżnia się na tle innych rodzajów ryb, a także dlatego, że w filecie praktycznie nie ma ości.

Kiedy żabnica otwiera pysk, wytwarza siłę ssącą, która szybko wciąga zdobycz i wodę do środka. Szczęka tej ryby służy wyłącznie do połykania pokarmu, ponieważ jej zęby są zbyt delikatne, aby umożliwić żucie i gryzienie.

Kształt żabnicy zmienia się po złapaniu. Jest to spowodowane nagłą zmianą ciśnienia powietrza, która powoduje rozszerzenie ciała ryby, przez co oczy wydają się bardziej wyłupiaste, a dolna szczęka bardziej wystająca.

Samce tych ryb różnią się od wszystkich innych stworzeń swoim niezwykłym stylem pasożytnictwa. Aby zapłodnić samicę, samiec przyczepia się do jej ciała i przekształca w narząd produkujący spermę.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Ryby