Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Pstrąg tęczowy to jeden z gatunków z rodziny łososiowatych, którego nazwa pochodzi od jasnego koloru ciała. Ta ryba jest uważana za popularny cel wędkarzy. Ma nie tylko smaczne mięso, ale jest również cenny dla akwakultury. W ostatnich latach pstrąg stał się przedmiotem zainteresowania ekoturystyki i wędkarstwa, co zaowocowało rozwojem gospodarstw specjalizujących się w hodowli tej ryby.

Co to za ryba

Pstrąg tęczowy żyje w czystej wodzie, co oznacza, że jego miąższ nie zawiera żadnych niebezpiecznych składników, dzięki czemu można go bezpiecznie spożywać. Jedynym ograniczeniem jest to, że osoby uczulone na czerwoną rybę nie powinny jej spożywać.

Z wyglądu mykizha jest podobna do zwykłego troci wędrownej, ponieważ nadal należy do rodziny czerwonych ryb. Jednak pod względem smaku jego mięso ma charakterystyczny smak, który jest gdzieś pomiędzy smakiem łososia i gatunków słodkowodnych. Barwa polędwicy jest zwykle jaśniejsza niż u odmiany morskiej, a czasem nawet całkowicie pozbawiona czerwonawych odcieni.

Wygląd i waga

Mikizha wygląda jak troć wędrowna, tylko mniejsza i z opalizującymi drobinkami po bokach. Mięso nie ma tak czerwonego koloru, raczej jest zwykle bladoróżowe lub nawet jasnopomarańczowe. Średnia waga tuszy z reguły wynosi od jednego do dwóch kilogramów, chociaż możliwe są pewne wahania. Jeśli konsument szuka ryb najwyższej jakości, to odmiana Kamczatka uprawiana w swoim naturalnym środowisku jest najlepszą opcją.

Ryby hodowane w warunkach nienaturalnych pod względem smaku i użyteczności nie ustępują rybom złowionym w środowisku naturalnym. Mikizha żyje w rzekach, dlatego nazywa się go pstrągiem rzecznym i można go pomylić z małą rybką, która wygląda jak golec.

Pstrąg tęczowy i mały pstrąg rzeczny są często mylone ze sobą, ponieważ oba żyją w rzekach, co utrudnia ich odróżnienie, gdy osiągną określony etap dojrzałości.

Gdy przepis wymaga pstrąga potokowego, dozwolone są wszystkie trzy gatunki (tęcza, jezioro lub potok), ponieważ smakują podobnie. Jeśli jednak przepis przewiduje większe ryby, należy użyć tylko pstrąga tęczowego.

Habitat

Mikizhi zwykle żyją w czystych, szybko płynących wodach z dużą zawartością tlenu. W naturze występują na Kamczatce i Półwyspie Alaskim, a także na kontynencie południowoamerykańskim. Są z powodzeniem hodowane we wszystkich regionach i często są wypuszczane do stawów rybnych dla wędkarzy rekreacyjnych.

Co je

Smak gotowanego pstrąga tęczowego zależy od tego, co zjada, a są to małe rybki, skorupiaki, owady i jaja innych ryb. Pstrągi tęczowe są mięsożerne i żywią się wyłącznie żywymi organizmami występującymi w ich środowisku.

O mięsie z pstrąga

Mikizha to czerwona ryba, ale jej miąższ jest zwykle jasnoróżowy lub prawie biały z lekkim kremowym odcieniem. Ten odcień różni się w zależności od siedliska i rodzaju pożywienia, które je. Czasem można trafić na okaz, którego mięso ma jasnopomarańczowy i jasnoróżowy kolor, ale nigdy nie jest tak jaskrawe jak u odmiany morskiej czy łososia. Najczęstsze odcienie tego gatunku to jasnoróżowy i jasnopomarańczowy.

Pstrąg tęczowy smakuje bardziej jak łosoś niż inne ryby rzeczne. Niesamowicie smakuje zarówno lekko solona, jak i słona, a także gotowana z warzywami i przyprawami. Jego smak nie jest tak mocny jak łososia, ale nadal ma smak ryby rzecznej.

Najlepszy smak prezentuje świeżo złowiona mykiża, z której przyrządza się pyszne dania. Spożywa się go również na surowo, dlatego podczas gotowania nie należy wystawiać go na działanie wysokich temperatur przez dłuższy czas – lepiej, aby miąższ pozostał lekko niedogotowany.

Anatomia pstrąga tęczowego jest identyczna jak łososia czy troci wędrownej, ale kości są mniejsze, co wymaga precyzyjnego podejścia podczas rozbioru ryby. U małych okazów miąższ jest delikatny, a kręgosłup można bez większego wysiłku oddzielić wraz z towarzyszącymi kośćmi. Z dużymi rybami należy obchodzić się tak samo jak z łososiem. Pozostałe kości można łatwo wyczuć i usunąć pęsetą.

Pstrąg tęczowy ma stosunkowo niską zawartość tłuszczu, od trzech do ośmiu procent. Okazy złowione na wolności zawierają zwykle mniej tłuszczu niż okazy hodowane w gospodarstwach, przy czym te ostatnie mają do ośmiu procent tłuszczu. To zależy od systemu karmienia.

Większość tłuszczu znajduje się wewnątrz samego miąższu, a zwłaszcza w części brzusznej, najmniej w części ogonowej. Ten rodzaj tłuszczu jest dobry dla zdrowia, dlatego nie należy go całkowicie eliminować z diety. Jeśli istnieje chęć dalszego zmniejszenia jego procentowego udziału, warto dokonać wyboru na rzecz spożywania tylko części ogonowych i filetów dzikich ryb.

Czasami kucharze mówią, że mykiza jest sucha. W rzeczywistości jest zwykle rozgotowany, ponieważ ogólną zasadą jest gotowanie ryb rzecznych dłużej niż ryb morskich. Nie jest to jednak konieczne, ponieważ mykizha ma cechy kulinarne bardziej łososia niż ryby rzecznej, więc można ją gotować przez krótki czas, jakby pochodziła z morza.

Każda ryba wyschnie, jeśli będzie gotowana zbyt długo. Pstrągi tęczowe są wrażliwe i źle reagują na błędy kulinarne, dlatego powinny być niedogotowane, a nie rozgotowane. Chociaż mykizha jest bardziej sucha niż odmiany łososiowe czy morskie, jej dobroczynne właściwości rekompensują tę wadę.

Przydatne i szkodliwe właściwości

100 gramów filetu z pstrąga tęczowego zawiera około 20 gramów białka, które uważane jest za dobrą alternatywę dla mięsa. Białko to jest łatwo trawione i nie na próżno nazywane jest ważnym budulcem komórek organizmu.Ponadto pstrąg tęczowy jest bogaty w zdrowe kwasy tłuszczowe omega-3, które obniżają poziom cholesterolu i zmniejszają ryzyko chorób układu krążenia. Ci, którzy regularnie jedzą tę rybę z warzywami, wyglądają pięknie i młodo, a także odczuwają przypływ sił i wigoru.

Skład chemiczny

Skład chemiczny 100 gramów filetu mykizhi różni się w zależności od wielu czynników, takich jak wiek ryby, sposób chowu, sposób karmienia. Jednak generalnie 100 gramów filetu z pstrąga potokowego zawiera:

    Białka: 20g
  1. Tłuszcze: 3-8g
  2. Węglowodany: 0g
  3. Woda: około 70

Dodatkowo filety z pstrąga tęczowego są bogatym źródłem witamin i składników mineralnych, w tym:

    Witamina B12.
  1. Witamina D.
  2. Witamina A.
  3. Żelazo.
  4. Magnez.
  5. Fosfor.
  6. Potas.
  7. Selen.

Warto również zauważyć, że filet zawiera znaczną ilość nienasyconych kwasów tłuszczowych, takich jak Omega-3 i Omega-6, które odgrywają ważną rolę w utrzymaniu zdrowia człowieka.

Jak gotować pstrąga

Ryba tęczowa jest przygotowywana na różne sposoby:

    Smażenie.
  1. Pieczenie.
  2. Gaszenie.
  3. Gotowanie.
  4. Lub zostaw surowe (na przykład w sushi).

Smażona ryba staje się złocista i chrupiąca, a pieczone pieczarki soczyste i aromatyczne. Duszony pstrąg gotuje się w sosie lub płynie, który nadaje mu miękkość i miękkość. Gotowana ryba służy do robienia sałatek lub nawet może stać się samodzielnym daniem.

Najzdrowszym sposobem przyrządzenia pstrąga tęczowego jest pieczenie lub duszenie, ponieważ zachowuje więcej składników odżywczych. W smażonej mykiży zawartość tłuszczów i kalorii jest wyższa, a podczas podgrzewania tłuszczu powstają również substancje rakotwórcze. Podczas duszenia lub pieczenia tłuszcze uwalniają się powoli i równomiernie, co sprawia, że danie jest przydatne dla organizmu.

Porady dotyczące przechowywania

Pokrojenie schłodzonego pstrąga na porcje i zawinięcie każdego kawałka w pergamin, jak to się robi w profesjonalnych kuchniach, wydłuży jego trwałość. Dzięki tej technice sok z ryby wsiąknie w pergamin, przedłużając jego okres przydatności do spożycia o kilka dni, jeśli jest przechowywany w lodówce w temperaturze 2-4 stopni Celsjusza.

W przypadku grzybów mrożonych okres przydatności do spożycia zależy od temperatury w zamrażarce i sposobu ich zamrożenia. W szoku dłużej trwają, a po powolnym rozmrożeniu pozostają prawie tak świeże jak schłodzony pstrąg.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Ryby