Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Pszenica to popularne zboże uprawiane w wielu krajach na całym świecie. Należy do kategorii jednorocznych roślin zielnych z rodziny bluegrass. Pszenicę uprawia się w celu uzyskania mąki, z której następnie wytwarza się wyroby piekarnicze i makarony. Nie da się ustalić dokładnej ojczyzny pszenicy. Jednak większość naukowców uważa, że roślina ta była uprawiana na początku rewolucji neolitycznej.
Historia pszenicy
Uważa się, że pszenica pochodzi z Bliskiego Wschodu, regionu zwanego Żyznym Półksiężycem. Obejmuje współczesny Iran, Izrael, Liban, Syrię i inne kraje. To tam ludzie po raz pierwszy zaczęli jeść dziką roślinę, która stała się przodkiem współczesnej pszenicy.
Starożytni rolnicy stopniowo udomowili tę roślinę, wybierając najlepsze nasiona. Archeologom udało się ustalić, że miało to miejsce w 10 tysiącleciu pne. Zboże znaleziono w południowo-wschodniej Turcji.
Zboża całkowicie zmieniły życie ludzi. Suszono go, młócono, gotowano i robiono z niego placki. Początkowo ziarna jedzono na surowo, później zaczęto je mielić przy pomocy kamieni. Dzięki temu możliwe było uzyskanie mąki, z której robiono owsiankę.
Miękki
Ta pszenica pojawiła się na południu Turcji. Stało się to w VII tysiącleciu pne. Ta odmiana zbóż jest wynikiem zapylania krzyżowego najstarszych odmian pszenicy i dziko rosnących roślin zielnych. Kultura natychmiast stała się wysokowydajna, co sprawiło, że stała się popularna wśród ówczesnych rolników. Obecnie udział odmian miękkich wynosi ponad 90%.
Solidny
Rejon pochodzenia tej kultury do dziś nie został ustalony. Naukowcy uważają Morze Śródziemne za swoją ojczyznę, ponieważ istniała maksymalna liczba gatunków i odmian roślin. Zboże to zaczęto stosować w rolnictwie około 4-3 tysiąclecia pne. Obecnie twarde odmiany zajmują około 5% wszystkich upraw.
Wiosna i zima
Tego rodzaju uprawy mogą mieć twarde lub miękkie odmiany. Przodkowie, którzy żyli w regionach z dużą ilością śniegu i niezbyt ostrymi zimami, odkryli korzyści z sadzenia rośliny jesienią. Zaletą tej metody jest możliwość wykorzystania do wzrostu roślin wilgoci, którą uzyskuje się w wyniku topnienia śniegu. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie wcześniejszego okresu dojrzewania w porównaniu z sadzeniem wiosną.
Przez wiele wieków metody hodowlane umożliwiały hodowanie odmian ozimych i wybieranie tych najbardziej odpornych na mróz.Tak powstała kultura zimowa. Pierwsze informacje na jej temat pochodzą z XIX wieku. Na Kaukazie zaczęto kultywować kulturę. W tym samym czasie w regionach północno-wschodnich sadzi się odmiany wiosenne.
Pszenica po rosyjsku
Mieszkańcy zajmowali się głównie rolnictwem. W tym samym czasie w regionach południowych uprawiano pszenicę.
Kiedy zaczęły rosnąć
Roślina pojawiła się na Rusi w V wieku pne. Jest to jedna z pierwszych roślin zbożowych uprawianych przez Słowian. Pochodziła od Gotów, którzy zamieszkiwali południową część Europy Wschodniej. Pochodzenie pszenicy jest opisane w najwcześniejszych źródłach pisanych.
Jakie odmiany uprawiano?
Słowianie zasadzili roślinę, która w niewielkim stopniu przypomina współczesną pszenicę. Zasiali orkisz - starożytny rodzaj rośliny. Jest to półdzikie zboże uważane za krewnego współczesnej pszenicy durum.Ziarna orkiszu pokryto folią w kilku warstwach. Zostały zmiażdżone i zmielone, po czym zostały ugotowane.
Dystrybucja rośliny do innych regionów
Podczas rewolucji neolitycznej kultura szybko rozprzestrzeniła się po całym kraju. Już w IX tysiącleciu pne zboże opuściło Żyzny Półksiężyc. To wtedy zaczęto sadzić roślinę w Morzu Egejskim.
Opinia eksperta
W 6 tysiącleciu pne pszenica dotarła do Indii. W V tysiącleciu roślina została sprowadzona na Wyspy Brytyjskie i do Skandynawii. Następnie kultura dotarła na Półwysep Iberyjski i do Macedonii. W tym samym okresie roślina została sprowadzona do północnej Grecji i Mezopotamii. Po około tysiącu lat kultura dotarła do Chin. W krajach Europy Wschodniej zaczęto ją uprawiać w VI tysiącleciu.Niektórzy naukowcy uważają, że uprawa rośliny miała miejsce w różnych regionach w tym samym czasie. Ale fakty pokazują co innego. Według informacji uzyskanych podczas wykopalisk archeologicznych wczesna uprawa zbóż prowadzona była jedynie na Bliskim Wschodzie.
Wraz z nadejściem naszej ery roślina rozpowszechniła się w Azji i Afryce. W okresie Cesarstwa Rzymskiego zaczęto sadzić kulturę w różnych częściach Europy.
Roślina dotarła na południe, a następnie do Ameryki Północnej w XVI i XVII wieku. Do regionu przywieźli go europejscy koloniści. Dopiero w XVIII i XIX wieku pszenica trafiła do Kanady i Australii. W ten sposób zboże rozprzestrzeniło się po całej planecie.
Przodek pszenicy
Początki kultury sięgają dzikiej trawy, która pojawiła się 75 tysięcy lat temu i należała do rodziny Triticeae. Ta roślina jest przodkiem współczesnej pszenicy.
Najwcześniej zebraną pszenicą był dziki orkisz, który rósł we wschodniej części Morza Śródziemnego. Jej wiek wynosił 12 tysięcy lat.
Ziarna kultury przemawiały do ludzi prymitywnych. Potem zaczęli ich używać. Według danych archeologicznych nasi przodkowie uprawiali pszenicę już w 10 tysiącleciu pne. Starożytne zboże miało kruche kłosy i małe ziarna. Padały zaraz po dojrzeniu, dlatego nie było możliwości ich zebrania. W rezultacie ludzie musieli spożywać niedojrzałe ziarna.
Przez tysiące lat rolnicy uprawiali i selekcjonowali nasiona dzikich roślin, co ostatecznie doprowadziło do udomowienia zbóż. Jednocześnie uprawa rośliny przebiegała niezwykle wolno. Według naukowców około 6,5 tys. lat temu kultura została udomowiona.
Opinia eksperta
Pszenica jest pospolitą rośliną zbożową o bogatej historii. Dziś jest uprawiana na całym świecie i używana do wyrobu wypieków i makaronów.