Włośnica to inwazyjna choroba wielu zwierząt i ludzi. Wywołuje ją włośnica – okrągłe małe robaki spokrewnione z nicieniami, pasożytujące wyłącznie wewnątrz organizmu żywiciela. Włośnica świń domowych jest szczególnie niebezpieczna. W przypadku zaniedbania norm sanitarnych podczas uboju zwierząt, przetwarzania ich mięsa, larwy pasożytów mogą dostać się do organizmu człowieka. Włośnica jest niebezpieczna, ponieważ nadal nie ma niezawodnych metod leczenia zwierząt gospodarskich.

Jak rozwija się pasożyt

Rozwój patogenu zachodzi w organizmie w kilku etapach.

Faza jelitowa

Pasożyt dostaje się do żołądka świni lub innego zwierzęcia w postaci żywych larw w kapsułkach wraz z pokarmem mięsnym. Tam kapsułki są niszczone przez sok żołądkowy, larwy trafiają do dwunastnicy. Tam są opóźnieni o 30-40 godzin. W tym czasie formują się w dorosłe osobniki zdolne do rozmnażania. Następuje zapłodnienie. Mężczyźni umierają po nim.

Zapłodnione samice końcem głowy wprowadzane są pomiędzy wypustki kanalikowe i kosmki nabłonka jelitowego. Cykl rozwoju od jaja do larwy zachodzi w nim w ciągu 7 dni. Tydzień później samice rodzą żywe larwy. Następnie rozpoczyna się kolejna faza rozwoju.

Jeden osobnik może wyprodukować około 2000 larw. Trichinella, które złożyły larwy, pozostaje przy życiu do 8 tygodni, po czym ginie i jest wydalana z kałem.

Faza migracji

Szlaki migracji larw są nadal przedmiotem sporów naukowych.Uważa się, że najpierw wchodzą do limfy. Z niego patogen migruje do węzłów chłonnych, z których - do żyły głównej. Ponadto wraz z krwią są przenoszone przez całe ciało świni. Wielkość larw wędrownych nie przekracza 110 mikronów długości i 5-6 mikronów średnicy. Ich ruch trwa, dopóki nie wejdą w tkankę mięśni szkieletowych.

Faza mięśniowa

Wewnątrz mięśnia poprzecznie prążkowanego larwy dostają się pod ściany komórkowe. Larwa mięśnia ma następujące wymiary:

  • samce mają 1,1 mm długości i 0,06 mm średnicy;
  • samice mają 1,3 mm długości i 0,06 mm średnicy.

U larw w fazie mięśniowej formują się główne narządy. Znacznie zwiększają swój rozmiar. Długość kobiet wynosi 3-4, a mężczyzn - 2,2 milimetra. Larwy zwijają się w spiralę, a wokół nich pojawia się kapsułka.Jej edukacja trwa od 3 do 9 tygodni. Kolejne 16 miesięcy będzie wymagało zwapnienia. W mięśniach szkieletowych otoczone larwy mogą pozostać przy życiu do 25 lat. W środowisku zewnętrznym okres ten wynosi pół roku.

Objawy włośnicy

W przypadku przypadkowego zakażenia świń obraz kliniczny zostaje wymazany. W około 30% przypadków objawy nie są wyrażone. Przy intensywnej celowej infekcji u zwierząt obserwuje się uszkodzenie jelit i naczyń krwionośnych. Choroba charakteryzuje się następującymi objawami:

  • odmawianie jedzenia;
  • powolne zachowanie;
  • utrata wagi;
  • wyczerpanie;
  • konwulsje;
  • opuchlizna;
  • wymioty;
  • biegunka;
  • zaburzenia oddychania;
  • objawy alergiczne w postaci wysypki.

W ciągu życia chorobę u świni domowej można zdiagnozować na podstawie kombinacji objawów, analizy tkanek pobranych z małżowin usznych lub specjalnego testu immunoenzymatycznego. Sekcji zwłok poddawane jest najczęściej mięso dzika.

Zasady diagnozowania choroby

Dla potwierdzenia dobrostanu stad trzody chlewnej bardzo ważna jest diagnostyka życiowa zwierząt. ELISA ma w tym względzie ogromne znaczenie. Jest to specjalny test immunoenzymatyczny. Wykonuje się go u zwierząt w każdym wieku, począwszy od pełnych 3 miesięcy życia, 3-4 tygodnie po zakażeniu. Zidentyfikowane osobniki chore są wykluczane z grupy tucznej. Wadą takiego badania jest dokładność 92-97%. Dlatego test ELISA nie wyklucza dalszego badania tusz wieprzowych. Aby potwierdzić wyniki i dokładniejszą diagnozę, przeprowadza się badanie weterynaryjne na kilka sposobów. Aby to zrobić, użyj:

    Trychinoskopia kompresorowa, do której wykonuje się 24 nacięcia z tkanki mięśniowej, rozgniata, a następnie bada pod trychinelloskopem lub pod mikroskopem.
  1. Trawienie mięśni w sztucznym soku żołądkowym. Bardzo dokładna metoda diagnozy pośmiertnej. Wybrane mięso jest mielone, zalewane mieszaniną wody, kwasu solnego, pepsyny. Wstawić do termostatu na 5 godzin. Następnie płyn jest spuszczany, osad jest badany.
  2. Diagnostykę poubojową przeprowadza się z całkowitym otwarciem jelita. Dorosłe pasożyty najczęściej znajdują się w jelicie cienkim. Odcinek jelita jest cięty i wraz z zawartością wlewa się wodę. Po kilku myciach obejrzyj osad pod mikroskopem.

Metody te umożliwiają wykrycie włosienia w tuszkach surowego mięsa, gotowych do spożycia produktach mięsnych. Obecnie coraz większą popularnością cieszy się IGF – test immunoenzymatyczny, który przeprowadza się na specjalnych membranach polimerowych.

Metody leczenia włośnicy świń

Współczesna farmakologia weterynaryjna nie opracowała skutecznych leków, które mogą leczyć świnie z powodu włośnicy. Dozwolone są następujące leki:

  • Tiabendazol;
  • Mebendazol;
  • Albendazol;
  • Parbendazol.

Te środki działają tylko na dorosłe osobniki, larwy do stadium formowania się kapsułek. Istnieją informacje o leczeniu tlenkiem kadmu, chlorofosem. W większości przypadków zwierzęta zarażone włośnicą są uśmiercane. Zwłoki są usuwane.

Dlaczego pasożyty są niebezpieczne?

Larwy włośnicy zamknięte w kapsułkach są niebezpieczne, ponieważ są odporne na wysokie, niskie temperatury i inne niszczące procesy. Podczas gotowania kawałka mięsa o wadze około 1 kg zniszczenie larw możliwe jest dopiero po dwóch i pół godzinie. Proces zamrażania w temperaturze -25 stopni należy przeprowadzać przez co najmniej 4-5 dni. W gnijących szczątkach larwy pozostają żywe przez 4-6 miesięcy.

Pasożyty są bardzo niebezpieczne dla ludzi.Źle ugotowane, niedogotowane mięso zakażonej świni może stać się dla niego źródłem infekcji. Całkowite wyleczenie z włośnicy może nastąpić po 6-12 miesiącach złożonej terapii. W ciężkich przypadkach może powodować różne poważne zaburzenia w pracy serca, ośrodkowego układu nerwowego, co powoduje śmierć pacjenta.

Środki zapobiegawcze

W celu zapobiegania włośnicy konieczne jest zabezpieczenie miejsc, w których trzymane są świnie przed wnikaniem gryzoni. Szczury i myszy są nosicielami tej choroby. Mocne ściany, podłogi, brak w nich dziur staną się dla nich przeszkodą.

Zwłoki zwierząt pozyskanych z polowań zaleca się zakopywać na głębokość co najmniej metra, w miejscach niedostępnych dla rozszarpania przez świnie, psy i inne zwierzęta. Nie podawać świniom surowych pozostałości po uboju zwierząt domowych, zwierząt futerkowych. Przestrzegać zasad uboju zwierząt gospodarskich w gospodarstwach domowych i gospodarstwach rolnych. Aby zapobiec infekcji ludzi, nie kupuj wieprzowiny, która nie przeszła badania weterynaryjnego.Mięso pozyskane podczas polowania należy dostarczyć do badań do najbliższego laboratorium. Należy pamiętać, że każdej chorobie łatwiej jest zapobiegać niż leczyć.

Kategoria:

Zwierzęta