Jeździectwo rosyjskie to wyjątkowa rasa koni. Trudno o bardziej eleganckie stworzenie. Ten niesamowity koń łączy moc i zwiewną grację. Jak w stanie nieważkości wykonuje piruety i dzielnie pokonuje wszelkie przeszkody. Koń jest w stanie wyprowadzić swojego pana z wiru bitwy. Spełnia swoją służbę, pomimo upału i mrozu. Jednocześnie nie można znaleźć bardziej wrażliwego zwierzęcia, które potrzebuje miłości i uwagi.
Dane historyczne
Wyjątkowa rasa koni pojawiła się dzięki staraniom hrabiego Aleksieja Grigoriewicza Orłowa. Kierując się namiętną chęcią wyhodowania konia referencyjnego, hrabia wybrał do hodowli najlepszych przedstawicieli ras arabskich i europejskich.
Najsilniejszych i najtrwalszych potomków tych koni planowano skierować do oddziałów kawalerii. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności szach perski podarował cesarzowej Katarzynie parę pięknych ogierów. Wiedząc o planach Aleksieja Grigoriewicza, królowa natychmiast przekazała je na własność hrabiego. Kolekcja koni została uzupełniona podczas walk rosyjsko-tureckich. Entuzjastyczny arystokrata stanął przed zadaniem wyhodowania rasy koni, które z łatwością mogłyby się nauczyć i znieść trudy surowego klimatu.
Specjalne wymagania zostały nałożone na kształtowanie wyglądu zwierząt. Ptasi koń, wymarzony koń. Tak hrabia Orłow widział idealnego konia.
Przodkami rasy Oryol były konie pochodzenia angielskiego, arabskiego i azjatyckiego. W 1770 r. stadnina koni Aleksieja Grigoriewicza stała się dumą cesarstwa. Słynny hipolog V. I. Koptev z podziwem zauważył niesamowitą grację koni Oryol. „Szyja jest skręcona w pierścień, grzbiet jest elastyczny, usta miękkie.Konie są posłuszne i mądre” – taką cechę nadał zwierzętom specjalista.
W 1802 roku hrabia Rostopchin zainteresował się stworzeniem nowej rasy koni wyścigowych. Do prac hodowlanych wykorzystywał najodporniejsze konie krwi angielskiej i arabskiej. Wysiłki hrabiego nie poszły na marne. Hodowca pokazał światu energiczne, krępe, krótkoszyje konie. Konie wyróżniały się upartym usposobieniem. Zewnętrzny wygląd zwierząt nie był tak olśniewająco dobry jak zwierząt domowych z rośliny Oryol. Jednak konie rasy Rastopchin były znacznie trwalsze niż ich konkurenci.
Po śmierci hrabiego Orłowa stadnina Khrenovsky została osierocona. W 1845 r. gospodarstwo zostało sprzedane państwu. Jak na ironię, ten sam los spotkał przedsięwzięcie hrabiego Rostopchina. Nowi właściciele postanowili połączyć dwie słynne rasy. Tak pojawił się koń Orłowo-Rostopczyńska.
Złoty wiek hodowli koni zakończył się wraz z wybuchem I wojny światowej.W warunkach załamanej gospodarki kraju hodowla koni okazała się nieosiągalnym luksusem. Większość koni zginęła podczas walk. Przystojni mężczyźni, którzy przeżyli, byli wykorzystywani do transportu towarów i prac polowych. Konie nieprzystosowane do takich zajęć często padały.
Władze przypomniały sobie o cennych koniach dopiero w latach 30. XX wieku. Garstka ocalałych koni znalazła schronienie pod dachem stadniny Derkul. Prace hodowlane zostały wznowione, a nawet uwieńczone sukcesem. Triumfem specjalistów przedsiębiorstwa Derkul był występ na ogólnounijnej wystawie koni rasy Orłowo-Rostopczin w 1939 roku. W tym samym czasie rasa otrzymała nową nazwę - jazdę konną rosyjską.
Szczęście nie trwało długo. W strasznych latach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej liczba unikalnych koni została prawie całkowicie wymazana z powierzchni ziemi. Cudem ocalałe konie zostały zebrane na terenie stadniny Krasnogvardeisky. Pracownicy gospodarstwa włożyli wiele wysiłku w przywrócenie dawnej świetności tym wyjątkowym koniom.Jednak za panowania Chruszczowa rasa została zniszczona.
W 1978 roku staraniem pracowników stadniny Starożyłowskiego i Akademii Timiriazewa rozpoczęto prace nad odbudową rasy. Korzystając ze starych zapisów prac selekcyjnych, naukowcy krok po kroku zbliżali się do celu. Specjaliści zakładu poszukiwali potomków cennych koni. Hodowlą zajmowały się konie achalsko-tekeńskie, a także rasy arabskie, europejskie i domowe.
W 1999 roku rosyjski koń jeździecki otrzymał oficjalne uznanie.
Opis i charakterystyka rosyjskiej rasy koni wierzchowych
Piękna sylwetka potomka rasy orłowo-rostopczyńskiej jest podobna do sylwetek konia arabskiego. Dzięki elastycznym stawom ruchy konia są płynne i pełne gracji.
Wygląd zewnętrzny i kolor
Wysocy przedstawiciele rosyjskiej rasy jeździeckiej imponują wzrostem.Ogiery osiągają 172 cm, klacze są nieco mniejsze. Ich maksymalna wysokość wynosi 165 cm, mięśnie są dobrze rozwinięte, waga zwierzęcia osiąga średnio 500 kg. Długa, zakrzywiona szyja zwieńczona jest płaskorzeźbą. Uszy są małe, wrażliwe, spiczaste. Duże, ciemne oczy wyglądają wyraziście i mądrze. Duże, drżące nozdrza dopełniają portret przystojnego mężczyzny.
Umięśniony grzbiet i szeroka, wytłoczona klatka piersiowa współgrają z grzbietem zwierzęcia. Zad konia jest wydatny, z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Smukłe, muskularne nogi nadają koniowi wyrafinowany wygląd. Wszystkie połączenia są wyraźnie widoczne. Kopyta o małej wysokości. Ze względu na budowę nóg i miękkie, elastyczne śródręcza zwierzę wyróżnia się wyjątkowym, miękkim krokiem. Jedwabista grzywa i falisty, długi ogon dopełniają portretu zwierzęcia. konie wyścigowe mogą być czarne lub gniade.
Temperament i charakter
Zwierzę wyróżnia się arystokratycznymi manierami.Koń jest cierpliwy i łatwy do wyszkolenia. Zwierzę potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem. Chętnie odpowiada na pochwały. Nie wybacza właścicielowi agresywnej lub lekceważącej postawy. W takich przypadkach koń staje się uparty i drażliwy.
Ze względu na przyjacielski charakter zwierzęcia można spotkać w szeregach policji konnej. Jeśli zwierzę przywiąże się do jeźdźca, może nie rozpoznać innego właściciela. Ze względu na specyficzny temperament i parametry fizyczne zwierzę potrzebuje aktywnego trybu życia. Bez zabaw i uwagi właściciela koń może tęsknić za domem. Zwinne, zwinne zwierzę stworzone do zawodów.
Produktywność
Koń jest przeznaczony wyłącznie do pokazów, ujeżdżenia i triathlonu. Traktowanie konia jako źródła mięsa to bluźnierstwo.
Główne zalety i wady
Wychowywanie rosyjskiego konia wierzchowego wymaga cierpliwości, miłości i taktu. Aby osiągnąć pomyślny wynik, należy wziąć pod uwagę zalety i wady zwierzęcia. Pozytywy:
- naturalna ciekawość;
- życzliwość;
- wysoka inteligencja;
- cierpliwości;
- zwinność i wigor.
Wady rasy:
- upór;
- upór;
- myśli szybko, ale z takim nastawieniem natychmiast chwyta zarówno dobro, jak i zło. Ze względu na tę cechę zwierzę musi być pod stałą kontrolą.
Hodowla koni pełnej krwi
Piękne zwierzę wymaga szczególnej troski i szczególnej uwagi. Ze względu na wzmożoną aktywność i wielkość konia konieczne jest zapewnienie pupilowi obszernej „przestrzeni życiowej”. Co najmniej 5 m jest przeznaczone na mieszkania osobiste.Stragan jest codziennie dokładnie sprzątany. Myj stajnię dwa razy w tygodniu. Wiosną pokój jest traktowany środkiem antyseptycznym.W ciepłe dni zwierzę może chodzić. Świeże warzywa zawierają witaminy i składniki odżywcze.
Wrażliwe zwierzę nie znosi ostrych, głośnych dźwięków i brzydkich zapachów. Koń potrzebuje regularnych spacerów (minimum 3-4 razy w tygodniu). Bez aktywnego trybu życia mięśnie konia szybko zanikają. Po spacerze kopyta i ciało zwierzęcia są dokładnie czyszczone. Podczas zabiegu nie można podchodzić do konia od tyłu (koń może nie poradzić sobie z emocjami i kopnąć osobę). Miska do picia musi być stale napełniana świeżą wodą. Odwodnienie grozi zwierzęciu śmiercią. Podkowy wykonywane są indywidualnie dla konia sportowego, według własnych standardów.
Karmienie konia domowego
Dieta składa się z wysokiej jakości składników. Surowo zabrania się podawania zwierzęciu nieświeżego, źle wysuszonego jedzenia. Codzienna dieta zdrowego, aktywnego konia składa się z:
- 4 kg paszy lub zboża;
- 1 kg siekanej słomy żytniej lub pszennej (składnik niezbędny do produkcji śliny u zwierzęcia);
- 4 kg siana łąkowego;
- 2 kg warzyw lub owoców (konia ucieszy smakołyk w postaci buraków, marchwi, dyni i jabłek);
- witaminy i minerały jako suplement diety.
Oprócz wymienionych składników zwierzę otrzymuje mączkę kostną. Substancja uzupełnia niedobory wapnia w organizmie konia. Brak tego pierwiastka grozi problemami z kośćmi i stawami konia.
Zasady hodowli
Konie bez wad rasowych dopuszczane są do dalszej hodowli. Zwierzęta dobierane są według kryteriów: pochodzenie, budowa ciała, eksterier, wydajność, jakość potomstwa.
Odrębne wymagania dotyczą umaszczenia konia. Koń referencyjny może być tylko gniady lub czarny, bez cętek.
Możliwe choroby
Jeśli przestrzegasz zasad trzymania koni, prawdopodobieństwo zachorowania zwierzaka jest niewielkie. W złych warunkach koń może być narażony na choroby wirusowe, takie jak grypa czy zapalenie płuc. Obornik nie usunięty na czas może wywołać taką uciążliwość jak mycie. Chorobie tej towarzyszy kaszel i utrata apetytu. Wilgotna, brudna ściółka to pewna droga do chorób racic (zagryzanie, ochwat). Stosowanie karmy o nieodpowiedniej jakości grozi zwierzakowi bolesną kolką. We wszystkich przypadkach należy natychmiast zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii.
Aplikacja
Rosyjskie konie wierzchowe z powodzeniem wykorzystywane są w widowiskowych pokazach, wyścigach i wystawach. Luksusowe konie są stałymi uczestnikami parad i imprez świątecznych. Konie służą w szeregach policji konnej. Dzięki spokojnemu charakterowi koń może stać się prawdziwym przyjacielem.