Koń wierzchowy: opisy i charakterystyka najlepszych ras, historia hodowli

Kiedy mowa o jeździectwie, przedstawiają smukłe konie o dumnej postawie głowy i niespokojnym charakterze. Wyhodowano wiele koni pełnej krwi, różniących się wyglądem, charakterem i zachowaniem. Stąd różne zastosowania ich przez człowieka. Spokojne i posłuszne konie są przeznaczone do jazdy konnej. A do udziału w wyścigach sportowych wybierane są zwierzęta, które mają siłę, energię i chęć wygrywania.

Szwajcarski gorącokrwisty

Historia rasy koni wierzchowych sięga X wieku, kiedy to benedyktyni zajmowali się hodowlą koni.Przez wiele wieków prowadzono selekcję ogierów, w tworzeniu plemienia brały udział ogiery z Francji, Irlandii, Niemiec, Szwecji. W XIX i XX wieku zakończyło się tworzenie uniwersalnego konia ciepłokrwistego zdolnego do udziału w triathlonie i ujeżdżeniu.

Cechy budowy rasy obejmują:

• proporcjonalnie złożona głowa;
• muskularna szyja;
• głęboka i szeroka klatka piersiowa;
• długie proste plecy;
• skośne ramiona;
• skośny zad.

Szwajcarskie konie wierzchowe są średniej wielkości. W kłębie osiąga nie więcej niż 165 centymetrów.

Chilijczyk

Konie przybyły do Ameryki Południowej razem z hiszpańskimi i portugalskimi zdobywcami kontynentu. Już w XIX wieku konie wyścigowe hodowli chilijskiej stały się znane w wielu krajach świata. Do standardów konia pełnej krwi należy fakt, że:

• waga do 300 kilogramów;
• z doskonale rozwiniętymi mięśniami;
• gęsty szkielet;
• odporny na choroby;
• szybko wraca do zdrowia po kontuzjach.

Maść koni jest często czarna, gniada. Czysta rasa nie ma domieszki krwi obcej, jest ceniona przez producentów rolnych za zdolność do ciężkiej pracy.

Kabardyński

Hodowcy koni kabardyjskich hodowali konie wierzchowe, krzyżując lokalne klaczki z ogierami arabskimi, karabaskimi i perskimi. Rasa jest interesująca ze względu na wygląd zewnętrzny. Wraz z mocnym szkieletem koń ma wystarczającą szerokość klatki piersiowej, suchość kończyn. Zwierzęta mają ciemny kolor.

Konie kabardyńskie są z natury żywe i posłuszne. Konie są łatwe w tresurze. Służą do pokonywania przełęczy górskich. Potrafią długo chodzić po kamienistych ścieżkach, pokonując dystanse 100 kilometrów, bez wytchnienia, w stanie naładowanym.

Popularność rasy koni kabardyjskich jest duża. Powstanie Międzynarodowej Organizacji Miłośników Konia Kabardyńskiego świadczy o wadze kwestii zachowania i odbudowy liczebności ogierów pełnej krwi angielskiej.

Karabach

Jedna z cennych ras koni wierzchowych dzieli się ze względu na eksterier na 2 typy: osobniki gęste o mocnych nogach i wysokie, o lekkiej budowie ciała. Jednoczące wskaźniki rasy koni karabaskich to:

• wysokość - do 150 metrów;
• dobrze rozwinięta czaszka, zwężająca się ku dołowi, z głęboko osadzonymi wyłupiastymi oczami;
• szyja z cienkim grzebieniem i rozwiniętymi mięśniami;
• szeroka klatka piersiowa;
• proste plecy;
• krótkie suche nogi z małymi kopytami.

Maść rasowych karabachów obejmuje całą gamę złotych odcieni. Piękne osobniki o umaszczeniu złocisto-cytrynowym lub pomarańczowym z ciemną grzywą i ogonem. Mogą być ślady na tułowiu, pończochy na nogach.

W naszych czasach odnawia się stado koni pełnej krwi; używać koni w zawodach, biznes turystyczny.

Jazda ukraińska

Selekcję ras prowadzono w stadninach po zakończeniu II wojny światowej. Sam S. Budionny nadzorował hodowlę konia wierzchowego. Zaopatrywał zakład w zwierzęta-trofea eksportowane z Europy Zachodniej.

Dopiero w latach 90-tych ubiegłego wieku pojawiły się konie, które miały odpowiedni eksterier. Wysokie, wysokie, wyróżniały się mocnym szkieletem, kościstą, suchą, harmonijną sylwetką. W ukraińskim koniu wierzchowym połączono najlepsze cechy ras sportowych. Obok żywotności, zwinności, konie słyną z wytrwałości, opanowania.

Lippitan

Szlachetnego i pięknego konia, łączącego w sobie intelekt, temperament, uzyskano poprzez selekcję najlepszych okazów na przestrzeni ponad 400 lat.Do stworzenia rasy wykorzystano geny najlepszych przedstawicieli koni zachodnioeuropejskich. Teraz tysiące koni czystej krwi nadal zadziwia swoimi sukcesami sportowymi, zdobywając nagrody. Używane są również w jeździe klasycznej.

Zwierzęta odziedziczyły po kłusach arabskich małe, ostrożne uszy. Muskularne biodra z mocną krótką szyją, dobrze zaznaczonymi stawami i ścięgnami harmonizują na zewnątrz rasy. Puszysty ogon jest uniesiony, a długa grzywa powiewa, zdobiąc jasnoszare, srokate, gniade konie. Łatwo dostosuj się do trudnych warunków środowiskowych. Potulne z natury, wyglądają po królewsku dumnie i majestatycznie.

trakeński

Aby wyhodować rasę stałocieplną, sprowadzono do Prus konie arabskie i angielskie. Aby stworzyć konia o wysokich walorach atletycznych, należało przeprowadzić staranną selekcję najlepszych okazów zwierząt. Traken rosyjski został wyprowadzony z koni eksportowanych z Prus.

Wzrost koni pełnej krwi przekracza 160 centymetrów. Wraz z mocą ciała, siłą nóg, konie mają suchą głowę o szerokich brwiach. U zwierząt dominują kolory czerwony, czarny, gniady. Odporne ogiery są hodowane do udziału w triathlonie. Konie wyróżniają się rytmicznym krokiem, potrafią swobodnie biegać w chodzie.

Terskaja

Po długiej selekcji hodowcy koni Terek zarejestrowali nową rasę, wpisaną do Państwowego Rejestru w 1948 roku. Spośród okazów uzyskanych w wyniku krzyżowania przyjęli do plemienia te, których powierzchowność odpowiadała wskaźnikom:

• wysokość - od 1,5 metra;
• umięśniona, lekko szczupła budowa.

Cechami charakterystycznymi konia Terka są mocne nogi, szerokość grzbietu i zad. Głowa średniej wielkości z wklęsłym profilem. Konie Terek rozpoznaje się po siwym umaszczeniu, choć zdarzają się okazy o umaszczeniu gniadym i rudym.

Konie pełnej krwi są hodowane na terytorium Stawropola do udziału w zawodach sportów jeździeckich, branży turystycznej. Przedstawiciele rasy wyróżniają się spokojnym usposobieniem, wytrzymałością. Klacze są płodne, co pomaga szybko zwiększyć liczbę zwierząt. Konie rzadko chorują i długo żyją.

Rosyjska jazda konna

Do ujeżdżenia nadaje się rosyjska rasa wierzchowa, wyhodowana ponad 20 lat temu. Krzyżówka zawiera geny kłusaków orłowych, arabskich, achalsko-tekskich.

Kondycja koni jest idealna do zawodów sportowych. Sierść zwierząt jest błyszcząca, czarna lub gniada. Mają 165 centymetrów wysokości w kłębie. Obwód w klatce piersiowej i długość tułowia są tej samej wielkości - 180 centymetrów. Z boku, gdy koń się porusza, ciało wygląda jak kwadrat.

Konie czystej krwi o długich i mocnych nogach wykazują dobre wyniki w sporcie, startując w triathlonie, ujeżdżeniu, skokach przez przeszkody.Konie wierzchowe można zobaczyć na paradach, otwarciach igrzysk olimpijskich. Zwierzęta są łatwe w tresurze, posłuszne w prowadzeniu, energicznie i dokładnie wykonują zadania.

Marwari

Horse pojawił się w indyjskim stanie Marwar, krzyżując lokalne kucyki i konie arabskie. Rasa dość rzadka, o niesamowitym wyglądzie, charakteryzująca się:

• duży kształt głowy o prostym profilu;
• długa szyja, dobrze zaznaczony kłąb;
• proste ramiona;
• cienkie nogi.

Częściej występują konie gniadej i rudej, rzadziej siwej i srokatej. Istnieje wiele przesądów związanych z Marwari. Tak więc czarny koń jest określany jako zwierzę przynoszące nieszczęście. A konie z białymi skarpetkami i znakami na tułowiu są cenione jako obiecujące szczęście. Ciekawa jest budowa uszu Marvari, w kształcie serc.Używają unikalnych koni uniwersalnie: zaprzęgają je do powozów, przewożą na nich towary, jeżdżą konno na spacery.

Kiger Mustang

Odmiana dzikiego mustanga wyhodowana w Ameryce. Nie można znaleźć bardziej odpowiedniego konia do jazdy konnej, skoków przez przeszkody niż koń Kiger. Ich inteligencja łączy się z wytrwałością i entuzjazmem.

Wzorcem rasy jest jasnobrązowy koń z czarną grzywą. W umaszczeniu nóg i tułowia występują jasne pręgi. Ciało mustanga jest krótkie, szyja i grzbiet mocne, z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Na dużej głowie są ostre uszy. Wyrazistości pyska konia nadają duże oczy.

iberyjski

Jedna z najstarszych ras, o której Homer wspominał w swoich wierszach, słynie z wdzięku. W średniowieczu tylko te piękne zwierzęta trzymano w portugalskich, hiszpańskich stajniach.

Cechami charakterystycznymi rasy są: duża głowa, wydłużona szyja, tworząca kąt prosty. Ciało jest mocne, z zaokrąglonym zadem.

Nogi są muskularne, z wystającymi kośćmi. Zwierzęta mają dobrze rozwinięty zmysł równowagi. Cenione są za doskonałą sprawność fizyczną. Ubranie pełnej krwi Iberyjczyków może być szare lub bogate w ton gniady. Konie iberyjskie są używane na arenie, do spraw wojskowych, ponieważ są mądre, odważne, zrównoważone.

Holsztyn

Konie rasy holsztyńskiej po raz pierwszy pojawiają się w kronikach z XIII wieku. Z biegiem czasu rasa przeszła znaczące zmiany na zewnątrz; te konie stały się pięknymi zwierzętami o długich, zakrzywionych szyjach. Ustawienie kończyn konia należy uznać za wzorowe - szeroko rozstawione w przedramionach, z proporcjonalnym i gęstym śródręczem, skróconymi stawami skokowymi, mocnymi ścięgnami.

Dostojne kłusaki są fantastycznie zdolne do pracy, dzięki czemu z łatwością osiągają wysokie wyniki w sporcie. Holsztyny są często używane w paradach, uroczystych wyprawach.

Donskaja

Rasę reprezentują konie o upartym, gorącym temperamencie. Region rostowski stał się miejscem narodzin koni dońskich, a koń nogajski stał się protoplastą. Ze względu na piękny odcień ubioru koni nazywane są „złotem stepu dońskiego”. Dla Kozaków są to najbardziej oddane, niezawodne zwierzęta. Konie potrzebują ciągłego ruchu i treningu. Konie pełnej krwi mają rozwinięte mięśnie, szeroki szkielet. Kopyta są zwykle mocne ze względu na ciągły ruch po stepie.

Przedstawiciele rasy są niskiego wzrostu. Średnia wynosi 160-170 centymetrów. Szczególnie cenione są wysokie, lekkie konie, które służą do jazdy konnej. Długo wytrzymują obciążenia dzięki doskonałym właściwościom fizycznym.

hanowerski

Udoskonalanie rasy lokalnych klaczy dolnosaksońskich poprzez krycie z ogierami angielskimi, iberyjskimi i niemieckimi zajęło dużo czasu. Ale wynik był wart wysiłku. Rasowe hanowerczyki mają cechy takie jak:

• dodawanie prostokątne;
• długość ciała większa niż wysokość w kłębie;
• długa szyja z dużą wydajnością;
• mocny grzbiet z krótkim schabem;
• szary, gniady, rudy, czarny.

Dzięki takiemu eksterierowi konie hanowerskie są w stanie osiągnąć wyżyny nagradzane w sporcie.

Budennowskaja

Początkowo koń powstał na potrzeby kawalerii, gdyż inicjatorem jego usunięcia był komendant S. Budionny. Krzyżowane klacze dońskie i ogiery angielskie. Powstałe w ten sposób konie pełnej krwi angielskiej stały się później znakomitymi atletami, brały udział w zawodach w różnych dyscyplinach.

Nie można oderwać wzroku od pięknie zbudowanych koni rasy Budennovskaya. Mają doskonałe dane fizyczne:

• rozwinięte mięśnie dające wytrzymałość i siłę;
• potężny zad, wysoki kłąb do trzymania jeźdźca;
• odpowiednio ustawione suche stopy do szybkiego biegania;
• szeroka, głęboka klatka piersiowa, zdolna pokonać opór wiatru.

Konie są hodowane we wszystkich kolorach: od odcieni złota do terakoty, z tą samą grzywą i ogonem. Kształt ich uszu jest podobny do liry; ogiery są bardzo wrażliwe, dobrze wychwytują dźwięki.

Akhal-Teke

Ahal-Tekes to konie czystej krwi hodowane w Turkmenistanie w starożytności. Odporne i szczupłe konie mają długie, suche ciało, cienkie nogi i elastyczną szyję. Pod jedwabistą sierścią, cienką skórą nie ma ani grama nadmiaru tłuszczu.Skośne oczy koni są piękne, kształt uszu idealny.

Ubrania rasy Akhal-Teke są zróżnicowane. Są konie o czekoladowo brązowym tułowiu i czarnej grzywie, ogonie lub całkowicie czarnym, lśniącym lub koniakowo-rudym. Interesujące są zwierzęta o szarym umaszczeniu z czarnymi pończochami na nogach i taką samą grzywą i ogonem, o różowo-mlecznej sierści. Argamaki Akhal-Teke są silnie przywiązane do swoich właścicieli. Z natury aktywni i łatwo pobudliwi, to prawdziwe dzieci temperamentnego południa.

Koń z Menorki

Te zsynchronizowane tańczące konie dorastały na wyspie Minorka na Morzu Śródziemnym. Czarne konie osiągają 160 centymetrów w kłębie. Mają długie i raczej suche kończyny, bujne ogony i grzywy, pięknie osadzone głowy ze zgrabnymi uszami. Konie menorkańskie są wykorzystywane do występów w cyrku, na festiwalu. Konie są łatwe w tresurze, poruszają się z gracją, potrafią długo stać na tylnych łapach.

Rasowy Arab

Jeden z najdroższych i najbardziej rozchwytywanych koni arabskich, słynie z wysokiej wydajności i pełnego gracji chodu. Nic dziwnego, że kłusak pełnej krwi był używany do hodowli innych ras koni wierzchowych.

Argamaki arabskie występują w różnych kolorach: od szarego do srebrnogniadego, karakow. Ale najrzadszym koniem jest czarny.

Wysoki w kłębie u koni - 150 centymetrów, waga - 500-600 kilogramów. Szybkość ruchu kłusaków jest wysoka - 50-60 kilometrów na godzinę. Czysta rasa jest oznaczona przez:

• rozciągnięta szyja;
• cienki, zaokrąglony opadający zad;
• krótka smukła kufa - wklęsły profil i szerokie czoło;
• wyrazistość dużych oczu, zdrobnienie uszu;
• szczupłe długie nogi z krótkimi kopytami.

Ciało koni pokryte jest jedwabistą sierścią. Ogon jest puszysty, podczas galopu unosi się. Konie arabskie są idealne do uprawiania sportu.

Angielskie wyścigi

Do kłusaków czystej krwi należą przedstawiciele rasy angielskiej. Jest uważany za sport, ponieważ aby wygrać, potrzebujesz energii, wytrzymałości, śmiałości. Te cechy są obecne u angielskiego konia wyścigowego.

Umaszczenie koni angielskich jest gniade, caracow, czarne. Proporcjonalnie złożona głowa konia harmonizuje z szeroką klatką piersiową, prostą szyją, muskularnym długim grzbietem. Kłusaki pełnej krwi angielskiej są kapryśne w opiece, nie tolerują ekstremalnych temperatur klimatycznych i są wymagające w jedzeniu.

Amerykański Koń

Konie tej rasy można spotkać na wystawach, w programach pokazowych, filmach.Zwierzęta są wykorzystywane do jazdy konnej. Nazywane są „pawiami z ringu” ze względu na ich piękne kroki. Jeźdźcy wybierają konie pełnej krwi ze względu na ich zdolność chodu, chodu, rozbicia. Jednocześnie jeźdźców zachwyca płynność ruchu kłusaków. Zwierzęta mają suchą wąską głowę, długą, pięknie wysklepioną szyję, wysoki kłąb, krótki, ale mocny grzbiet.

rasa orłowo-rostopczyńska

Koń wyhodowany pod koniec XVIII wieku przeszedł ścisłą selekcję do plemienia. Dla elitarnych koni stworzono rodowody, w których określono cechy zwierząt rasowych. Piękno form elitarnych koni pomogło im stać się najlepszymi wśród koni wierzchowych. Czystość rasy określa jasna głowa z długim karkiem, wysokim kłębem, muskularnym grzbietem i prostym zadem. Ustawienie kończyn w kłusach jest prawidłowe. Nogi wyposażone w dobrze rozwinięte stawy, zerwane ścięgna. Rasa ma wszelkie dane, aby dobrze prezentować się na hipodromie.