Elitarne umaszczenie holenderskich koni gorącokrwistych jest popularne na całym świecie. Konie proporcjonalne osiągają sukcesy w sportach jeździeckich i odznaczają się wysoką inteligencją. Holenderska rasa koni gorącokrwistych uzyskała oficjalny status w XX wieku, w czasie, gdy wszędzie zdobywała popularność jazda konna. Pełne wdzięku konie są łatwe w tresurze i bezgranicznie oddane człowiekowi.
Historia rasy
Konie stałocieplne nazywane są końmi wyhodowanymi ze skrzyżowania koni pełnej krwi pełnej z gatunkami uprzęży. Gelderlander i Groningen są uznawani za przodków holenderskich piękności.Ponadto, zdaniem hodowców, przy tworzeniu rasy do krycia wykorzystywano różne typy koni. Tak więc w języku „holenderskim” można znaleźć znaki trakeńskie, hanowerskie, westfalskie, holsztyńskie, oldenburskie i inne.
Rasa została oficjalnie zarejestrowana w KWPN w 1959 roku. Jednocześnie kontynuowano prace nad udoskonaleniem rasy, po 20 latach gatunek został udoskonalony. Po kolejnych 10 latach holenderski koń gorącokrwisty otrzymał tytuł królewski.
Opis i charakterystyka holenderskiego konia stałocieplnego
Głównym przeznaczeniem holenderskich koni stałocieplnych jest jazda konna i udział w zawodach sportów jeździeckich. Prawidłowe, proporcjonalnie wyprofilowane nadwozie o klasycznym typie sylwetki to cechy zewnętrzne. Charakterystyka i opis rasy:
- klasyczny rodzaj zboża;
- prawidłowa, zrównoważona budowa ciała;
- bieg - miękko, szybko, z gracją;
- średni wzrost ogiera to 168 centymetrów;
- kolor może być inny;
- klatka piersiowa i szyja są muskularne, dobrze rozwinięte;
- nogi długie, mocne, na biodrach wyraźnie zaznaczona ulga mięśniowa;
- spokojny, posłuszny charakter, konie są oddane człowiekowi.
Zdolność zwierząt do udziału i wygrywania w sportach jeździeckich jest determinowana wytrzymałością genetyczną oraz skłonnością do nauki i treningu. Obecnie trwa ścisła selekcja przedstawicieli rasy, parzystokopytne z drobnymi wadami są szybko odstrzeliwane.
Uwaga: konie o wzroście w kłębie powyżej 170 centymetrów nie nadają się do sportowych zawodów jeździeckich, przy takiej budowie ciała powstają ogromne obciążenia stawów i ścięgien.
Zalety i wady
Główne zalety rasy to:
- inteligencja i posłuszeństwo;
- silne muskularne ciało i "lekkie" nogi;
- wytrzymałość i wytrwałość;
- umiejętność adaptacji do zmieniających się środowisk i regionów;
- estetyczny urok czystej krwi.
Szeroka, potężna klatka piersiowa w połączeniu z mocnymi nogami i odpowiednimi proporcjami ciała pozwala koniom ciągnąć zaprzęg z wysoko uniesioną głową, co czyni holenderskie piękności wyjątkowymi w klasie koni pociągowych.
Wady holenderskich koni gorącokrwistych obejmują:
- wysokie osobniki mogą mieć urazy stawów;
- ze względu na częste narodziny źrebiąt, które nie spełniają wszystkich kryteriów rasy, potrzebny jest ścisły system oceny ogierów i klaczy hodowlanych.
Nawet jeśli zwierzę zostanie uznane za rasowego przedstawiciela rasy przez całe swoje życie, będzie musiało być okresowo wysyłane do ponownej oceny. Obserwacja przedstawicieli rasy zgodnie z regulaminem prowadzona jest dożywotnio.
Subtelności konserwacji i pielęgnacji
Aby koń był szczęśliwy, zdrowy i zachwycał swojego właściciela osiągnięciami, konieczna jest jego regularna pielęgnacja, zbilansowana dieta, wyposażenie stajni.
Stabilny
Holenderskie konie gorącokrwiste można hodować na trzy sposoby:
- w stajni;
- stado;
- metoda stajni.
Najbardziej praktycznym sposobem przechowywania jest metoda stabilna. Matę podłogową należy zmienić. W budynku, w którym mieszkają konie, nie należy dopuszczać do zaduchu, ale wiatr nie powinien „chodzić”.W regionach o zimnym klimacie ściany, podłoga i sufit w pomieszczeniu powinny być izolowane. Ważnym wymogiem stworzenia komfortowego środowiska dla zwierząt jest utrzymanie czystości. Zaleca się regularne czyszczenie i dezynfekcję stajni.
Higiena
Konie czystej krwi wymagają regularnej pielęgnacji: mycia, czesania grzywy i ogona, utrzymywania zdrowych nóg i kopyt. Konie trzeba myć często, raz w tygodniu, w czasie upałów jeszcze częściej organizowane są kąpiele parzystokopytne. Grzywa i ogon są myte szamponem i odżywką. Po prysznicu zwierzęta są wycierane do sucha i czesane. Utrzymuj ściółkę w czystości i suchości, aby zapobiec chorobom stóp i kopyt.
Po każdym treningu lub wypasie kopyta przecieramy sztywną szczotką, starannie oczyszczamy je z brudu. Woda nie powinna być lodowata ani bardzo gorąca.
Jedzenie
Cechy żywienia koni holenderskich:
- optymalna liczba posiłków to 3 razy dziennie;
- jedzenie musi być świeże i zbilansowane;
- zawartość kalorii w diecie jest ustalana na podstawie wieku zwierzęcia, w zależności od aktywności fizycznej i charakterystyki zawartości;
- w okresie jesienno-zimowym ilość witamin w pożywieniu zwiększa się za pomocą suplementów;
- konie zawsze powinny mieć sól w swojej diecie;
- po karmieniu koń jest wysyłany na spacer lub trening nie wcześniej niż 1h;
- woda powinna być czysta i nie zimna;
- karmnik i poidełko są okresowo dezynfekowane i dokładnie myte po każdym posiłku.
Podstawę jadłospisu koni pracujących stanowi siano, warzywa i mieszanki paszowe. Świeże warzywa, wodorosty, czosnek, drożdże, pokrzywa są stosowane jako suplementy witaminowe.
Zwalcz chorobę
Holenderskie konie ciepłokrwiste są genetycznie obdarzone silną odpornością, doskonale tolerują procesy adaptacji do nowych warunków. Ale ta pozytywna cecha nie oznacza, że można odmówić szczepień i planowego odrobaczenia.
Główne czynniki prowokujące rozwój chorób to:
- niewłaściwe trzymanie koni;
- wady wrodzone;
- brudna, wilgotna pościel, obecność myszy i szczurów w stajni;
- brak wentylacji w pomieszczeniu, w którym trzymane są zwierzęta;
- wybuch infekcji wśród osobników trzymanych w tej samej stajni;
- dieta nie jest zbilansowana, jakość produktów wątpliwa.
Artiodactyle wymagają regularnych badań kontrolnych pod kątem oznak choroby. Zmniejszony apetyt, nieumotywowana agresja, luźne stolce, wzdęcia, płyn z oczu, ubytki skórne, nieprzyjemny zapach i gorączka to powody do pilnego zbadania zwierząt przez lekarza weterynarii.
Cechy krzyżowania i rozmnażania
Praca nad rasą, tworzenie wzorców, ubój zwierząt - praca hodowców, którzy dali światu wyjątkową rasę. Ważne jest, aby wziąć odpowiedzialność za dobór pary do stworzenia potomstwa. Najlepszy wiek dla potomstwa u koni to 3-4 lata, chociaż zwierzęta osiągają dojrzałość płciową wcześniej. Aby uzyskać wysokiej jakości potomstwo, zaleca się, aby początkujący hodowca zwrócił się do profesjonalistów.
Nowoczesne zastosowanie
Holenderska rasa koni gorącokrwistych jest wszechstronna i wszechstronna. Obecnie źrebięta tego gatunku pozyskiwane są do udziału w zawodach jeździeckich oraz do jazdy zaprzęgowej. Koń idealny do jazdy konnej, może pracować w gospodarstwie.
Koszt elitarnych koni może sięgać ogromnych kwot, dlatego przedstawiciele rasy są cenieni przez kolekcjonerów, królewski status rasy jest uznawany na całym świecie.