Około 2 tys. lat temu na Bliskim Wschodzie wyhodowano rasę koni, która miała ogromny wpływ na hodowlę koni na całym świecie. Niezwykły wzrost i zwinność koni arabskich uczyniły je najbardziej atrakcyjnymi i najdroższymi zwierzętami domowymi od X wieku do chwili obecnej. Dzięki krzyżowaniu powstały nowe rasy europejskie.

Pochodzenie widoku i legendy

Przodkami koni arabskich były dzikie konie zamieszkujące Półwysep Arabski. Plemiona koczownicze prowadziły ciągłe wojny. W warunkach półpustynnych i pustynnych potrzebne były konie bojowe o określonym zestawie cech jakościowych.

" Arabowie" powinno być:

  • odporny;
  • łatwy do wyszkolenia;
  • bezpretensjonalny;
  • rozbrykany.

Na powstanie rasy miał wpływ klimat i wymagania selekcyjne nomadów. Konie pełnej krwi były głównym bogactwem arabów. Początkowo w rasie było 5 typów, których pochodzenie wyjaśnia mit Mahometa. Prorok prowadził stado koni przez pustynię. Widząc oazę, pozwolił im iść do wodopoju, ale nie pozwalając im pić, wezwał ich do siebie. Posłuszne okazało się 5 klaczy, które Mahomet zostawił do hodowli (Al-Khamsa, czyli pięć). Według innej legendy, Allah stworzył konia z południowego wiatru, a Beduini nazwali go Pijącym Wiatrem.

Wady i zalety rasy

Przewagą „Arabów” jest harmonijny rozwój fizyczny. Odporne, mocne, rozbrykane, piękne, mogą być używane jako konie robocze, do jazdy konnej, do sportu. Doskonałe zdrowie jest im przypisane z natury: ciepło i suche powietrze nie wpływają na wydajność.

Długotrwały kontakt z człowiekiem rozwinął u zwierząt pamięć, inteligencję, ukształtował przyjazny i posłuszny charakter o gorącym temperamencie.

Do braku „Arabów” zalicza się niski wzrost. Lekkie, zwarte konie mają niższą prędkość niż konie pełnej krwi.

Pełny opis i wygląd zewnętrzny

Suchy klimat Półwyspu Arabskiego, piaszczysta gleba odcisnęły piętno na kondycji fizycznej koni arabskich: budowie ciała, budowie kopyt. Cechy charakterystyczne rozważanej rasy:

  • mały wzrost (154/164 cm w kłębie klacz/ogier);
  • prażone płatki zbożowe;
  • szerokie piersi;
  • z długą szyją;
  • mocnokościsty;
  • z mocnymi kopytami;
  • z podniesioną szprychą;
  • długość życia do 30 lat;
  • zwinność we wszystkich rodzajach galopu;
  • pełne gracji ruchy podczas skoku;
  • zdolność klaczy do reprodukcji przez długi czas.

Na malowniczo zakrzywionej szyi mała kwadratowa głowa z małymi uszami, wyłupiaste, wyraziste oczy, lekko wklęsły grzbiet nosa. Ciało jest zaokrąglone. Zad prosty, wydłużony.

Odmiany i kolory

Konie arabskie dzielą się na 4 typy wewnątrzrasowe:

    Siglavi. Pełen wdzięku konie, z wyraźnymi oznakami rasy. Dominującym kolorem jest szary.
  1. Coheilan. Szeroka klatka piersiowa, o masywnych kościach, bardzo wytrzymały, energiczny. Garnitur - gniady lub czerwony.
  2. Hadban. Mocne konie o prostym eksterierze, wyróżniające się zwinnością i wysoką wydajnością.
  3. Koheilan-siglawi. Konie przypominające siglavi z wyglądu, ale wyższe i szersze w kości. Są gniade, czerwone, szare garnitury.

Krzyżowanie "Arabów" z rasowymi przedstawicielami rasy jeździeckiej (angielski) daje potomstwo łączące w sobie najlepsze cechy obu ras:

  • wyższy i silniejszy niż „Arab”;
  • mądrzejszy z wyglądu niż „Anglik”;
  • wytrzymałość i wytrwałość araba;
  • zwinność i wszechstronność „Anglika”.

Koń angloarabski nie jest odrębną rasą, ale rodzajem mieszańca. Przy hodowli konieczne jest spełnienie jednego warunku: co najmniej 25% krwi arabskiej w potomstwie.

Cechy charakteru i styl życia

Długi, bliski kontakt z człowiekiem wpłynął na rozwój umysłowy zwierząt, ukształtował szczególny charakter.Są mądre i miłe. Dla Beduina koń nie jest zwierzęciem funkcjonalnym, ale przyjacielem, który nie zostawi cię w tarapatach, pod którego opieką możesz zostawić dziecko.

Beduini przynosili w nocy do namiotu swoje ulubione konie, aby chronić je przed nocnym chłodem. Na kampaniach, z braku pożywienia, podawano koniom daktyle i wielbłądzie mleko.

Gdzie używa się rasy arabskiej?

Konie arabskie ze względu na swoją zwinność, skoczność, wytrzymałość są wykorzystywane jako wyścigi i jeździectwo. To zwierzęta stworzone do sportu, zabawy myśliwskiej, turystyki jeździeckiej.

Przepisy dotyczące zwierząt

Konie arabskie nie wymagają specjalnych warunków utrzymania, ponieważ są to zwierzęta silne i odporne genetycznie. Ale biorąc pod uwagę koszt koni pełnej krwi, organizacja opieki i utrzymania powinna być na najwyższym poziomie.

Aranżacja stajni

W dobrze wentylowanym pomieszczeniu należy utrzymywać stałą temperaturę w zakresie +5 +15 stopni, przy wilgotności powietrza 50-60%. Podajniki są umieszczone 1 metr od podłogi. Głębokość palety wynosi 0,5 metra. Wysokość sufitu - 3-3,5 metra. Okna są umieszczone na wysokości co najmniej 2 metrów. Boisko powinno być przestronne.

Podłoga w boksie wykonana z betonu z dodatkiem gliny i wyłożona warstwą trocin i słomy (10-20 centymetrów). Pościel jest spryskiwana codziennie. Raz na 7 dni następuje kompletna wymiana, podłoga jest myta i suszona bez zwierząt.

Karmienie i pojenie

Pokarmnik powinien zawierać pokarm niezbędny do zaspokojenia głodu oraz gumę do żucia. Wodę podaje się przed karmieniem 4-5 razy dziennie. Temperatura napoju wynosi +15 stopni. Wskaźnik zużycia - 50 litrów dziennie w czasie upałów, 30 litrów - w zimnych porach roku. Po aktywnym wysiłku fizycznym koń może się napoić nie wcześniej niż 30 minut później.Treningi, występy na zawodach powinny rozpocząć się godzinę po jedzeniu.

Nowe pokarmy wprowadzamy stopniowo, przez 2 tygodnie, aby układ pokarmowy miał czas na odbudowę.

Podstawowa racja

Podstawą żywienia koni jest świeże siano z lucerny, pszenica, owies. Dzienne wskaźniki spożycia (kilogramy):

  • siano - 5 podzielonych na 5 porcji w ciągu dnia;
  • pszenica - 5;
  • owies - 5 (7 dla koni sportowych).

Dodatkowo podaj 1 kilogram otrębów (pszennych/owsianych), siemienia lnianego gotowanego na parze.

Suplementy diety

Świeże warzywa i owoce są wprowadzane do diety jako źródło błonnika. Drożdże są używane do trawienia błonnika. Konieczne jest włączenie do diety oleju rybnego, oleju roślinnego. Konie sportowe otrzymują więcej białka z roślin strączkowych.

Pielęgnacja ciała i grzywy

Araby mają cienką skórę. Nie należy myć konia przy temperaturze powietrza poniżej 15 stopni Celsjusza, aby nie spowodować hipotermii i zapalenia płuc. W ciepłym sezonie zwierzę jest myte codziennie. Do czyszczenia wełny używa się narzędzia wykonanego z naturalnego włosia, fiszbinu, gumy i tworzywa sztucznego. Brud czyści się skrobakami, następnie szczotkami obrabia się wełnę, zaczynając od karku w kierunku grzbietu, schodząc na boki, brzuch, nogi.

Tort, szyja i nogi są myte gąbką, a następnie suszone aksamitem. Pysk umyć inną gąbką, wytrzeć do sucha. Umyj grzywę z grzywką i ogonem specjalnym szamponem, przeczesz drewnianym grzebieniem. Kopyta czyści się hakiem. Na koniec zabiegu do ostatecznego wysuszenia służy odkurzacz.

Wypasanie

Konie arabskie wymagają 2 spacerów dziennie. Zagrody powinny być ustawione obok stajni i posiadać ogrodzenia. Przy temperaturach poniżej 15 stopni czas spaceru jest ograniczony lub odbywa się w dużym tempie.

Podkowa

Rodzaj podkowy zależy od pory roku i miejsca docelowego. Może to być podkowa uniwersalna, ortopedyczna (do wyścigów), nabijana (zimowa).

Środki zapobiegania chorobom

Jednym z objawów nieprawidłowego żywienia koni arabskich są skurcze żołądka. Aby im zapobiegać, konieczne jest podawanie świeżej, wysokiej jakości żywności, z odpowiednią ilością błonnika. Nowe pokarmy uzupełniające są wprowadzane do diety w ciągu 2 tygodni. Od tężca, pozbawienia, wścieklizny, wąglika, grypy w pewnym wieku wykonuje się szczepienia. Co pół roku pobierana jest krew do analizy w kierunku nosacizny, anemii, leptospirozy.

Konkretna hodowla

" Arabowie" są hodowani jako rasa wierzchowa w celu:

  • dalsza sprzedaż młodych zwierząt;
  • udział w konkursach i konkursach;
  • na przejażdżki konne.

W przypadku zarobkowej hodowli koni arabskich (sprzedaż) zaleca się trzymanie stada.

Zarządzanie koniem ma korzystny wpływ na młode konie. Rosną silniejsi, wydajniejsi niż sami.

Personel groomerski wybierany jest spośród osób, które posiadają umiejętność porozumiewania się z dużymi pupilami, pozytywnie postrzegają wymagania hodowcy/właściciela odnośnie pielęgnacji. Do trenowania konia arabskiego potrzebny jest doświadczony trener, o silnym i stanowczym charakterze.

Ciekawostki o koniach arabskich

Krzyżowcy sprowadzili do Europy konie arabskie. Dzięki koniom ze wschodu wyhodowano konie jeździeckie, pociągowe, ciężarówki:

  • jazda po angielsku;
  • Barbary;
  • andaluzyjski;
  • luźno;
  • Kłusaki Orłowa;
  • Terskaja;
  • percheron.

Na Rusi konie arabskie pojawiły się za panowania Jana IV Groźnego. Krzyżowanie koni orientalnych z rasami lokalnymi poprawiło eksterier i sprawność fizyczną takich ras, jak don i kabardyńczyk. Po 300 latach w imperium Iyian selekcją koni bojowych i myśliwskich zajmowało się 50 stadnin, których producentami były ogiery arabskie. Najbardziej znana jest stadnina Tersky hrabiego Stroganowa.

W latach 30-tych XX wieku kontynuowano prace hodowlane w stadninach ZSRR poprzez pozyskiwanie żywego inwentarza w krajach europejskich. Stało się podstawą do powstania nowego typu konia: „rosyjskiego araba”. Pod względem eksterieru były to konie wysokiej rasy w typie Siglavi, ale o większej wydajności użytkowej.

Ogier Aswan, prezent od Prezydenta Egiptu G.A. Nasera do Związku Radzieckiego na budowę Tamy Asuańskiej. Źrebięta z Asuanu stały się „złotym funduszem” hodowli koni arabskich: 150 sztuk sprzedano na międzynarodowych aukcjach, 100 (70 klaczy i 30 ogierów) wykorzystano do hodowli. W ciągu następnych 20 lat konie urodzone w Polsce zyskały światowe uznanie dzięki zwycięstwom w najważniejszych międzynarodowych konkursach i wystawach. Najdroższy „rosyjski Arab” został sprzedany za 5 milionów dolarów.

Koszt

Wyjątkowe cechy koni arabskich czystej krwi sprawiły, że są one najbardziej poszukiwaną rasą do prac hodowlanych i selekcyjnych. Na międzynarodowych aukcjach koszt jednego „Araba” może sięgać kilku milionów dolarów. Najwyższą ceną, jaką kiedykolwiek zapłacono, był ogier Padron: 11 milionów dolarów.

Koszt konia pełnej krwi zależy od:

  • z rodowodu;
  • osiągnięcia rodziców;
  • reputacja producenta;
  • jej zdrowie i kondycja.

Najniższa cena konia arabskiego to 50 000 euro.

Kategoria:

Zwierzęta