Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Klasyfikacja, a raczej usystematyzowanie ras tryków i owiec w kierunku produkcyjności i jakości wełny wyraźnie ukazuje główne cechy zwierząt. Na skalę przemysłową hoduje się je głównie dla włókna wełny i mięsa. Małe gospodarstwa mają możliwość hodowli owiec na tłuszcz z ogona i mleko do produkcji elitarnych serów.

Klasyfikacja ras ze względu na produktywność

Owce to zwierzęta hodowane na pyszną jagnięcinę, tłuszcz z ogona i wełnę. Sery i sery dla smakoszy są wytwarzane z mleka samic.Skóra usunięta podczas cięcia (skóra owcza, astrachań) służy do szycia wyrobów futrzarskich. Rasy są klasyfikowane według kierunku produktywności, czyli w zależności od rodzaju produktu, dla którego hoduje się zwierzęta.

Mięso

Rasy o specjalizacji mięsnej to zwierzęta o silnej budowie ciała, rozwiniętej masie mięśniowej i wysokiej produktywności. Takie barany i owce rosną szybko, dobrze przybierają na wadze, wyróżniają się przedwczesnością, w wieku 9 miesięcy ważą co najmniej 40-50 kg, a za rok lub półtora roku ich waga wynosi 70-90 kg. Niektóre osoby zyskują nawet 130 kilogramów. Wydajność rzeźna mięsa wynosi około 50%.

Opinia eksperta

Popularne rasy mięsne: Romanov, Gorky, Romney March, Kuibyshev, North Caucasian, West Siberian, Prekos, Zwartbles, Texel.

Mięso tłuste

Są to głównie rasy azjatyckie, hodowane dla mięsa i tłuszczu z ogona.Owce szybko przybierają na wadze, po 9-10 miesiącach ważą co najmniej 45 kg. W grubym ogonie w ciągu jednego sezonu zyskują 2-7 kg tłustego tłuszczu z ogona. U niektórych przedstawicieli tej rasy waga w ciągu 2-3 lat może osiągnąć 120 kg, a masa tłuszczu w grubym ogonie wynosi 30 kg. Najlepsze mięsne i tłuste owce (według klasyfikacji produkcyjnej): Hissar, Edilbaev, Jaidara.

Nabiał

Owce nie są hodowane wyłącznie dla mleka. Jest to produkt uboczny uzyskiwany po jagnieniu samic. Rasy mleczne owiec dzielą się na mięsno-mleczne i wełniano-mleczne. Najwięcej mleka daje rasa wschodniofryzyjska (450 litrów rocznie na laktację). Trochę mniej można dostać od francuskich owiec Lacon, Tsigay, Romanov, Balbas i Askani.

Z mleka owczego produkuje się sery i sery delikatesowe: ricotta, roquefort, feta, pecorino. Ten produkt nie jest używany do sera. Mleko ma wysoką zawartość tłuszczu (6-9%).

Wełniane

Wełna jest jednym z głównych produktów hodowli owiec. Okrywa wełniana jest strzyżona z owiec 1-2 razy w roku, zwykle po zimie. Wełna może być cienka, półcienka, gruba, półgruba, o różnej długości i grubości. W zależności od rasy z jednego zwierzęcia wycina się od 3 do 12 kilogramów wełny rocznie.

Odmiany owiec według rodzaju wełny

Owce mają wełnę cienką, półcienką i grubą. Każda rasa ma swój własny typ sierści. Cienka wełna z merynosów jest uważana za najdroższą.

Drobny polar

Owce typu Finewool produkują najwyższej jakości delikatną wełnę. W tej grupie znajdują się zwierzęta o różnych wskaźnikach wydajności wełny i mięsa. Większość wełny jest strzyżona z wełnistych baranów i owiec (6-16 kg). Najniższa produktywność jest w podgrupie mięsa i wełny (3-6 kg).

Do ras drobnowłosych zalicza się rasy zwierząt, u których grubość wełny wynosi głównie 15-22 mikronów. Owce są strzyżone, gdy długość linii włosów osiąga 6-9 cm Jakość cienkiego runa dzieli się na merynos (biały, miękki, elastyczny) i nie-merynos (mniej karbowany). Odmiany zwierząt o delikatnej wełnie według wydajności:

  • wełna (merynos radziecki, Stawropol, Salskaja);
  • wełna mięsna (prekos, Dagestan, Wołgograd);
  • wełna-mięso (kaukaskie, zabajkalskie, południowy Ural).

Wełna baranów drobnowłóknistych wykorzystywana jest w przemyśle dziewiarskim, m.in. do produkcji elitarnych tkanin garniturowych. Włosie merynosów, przycinane w kłębie, jest używane do produkcji delikatnej i trwałej przędzy merynosowej. Wełna klasy ekstra jest sprzedawana po 20-30 dolarów za kilogram.

Półdelikatne włosy

Grubość wełny w rasach semi-fine to 22-30 mikronów. Owce półcienkie wełniane mają sierść krótkowłosą (poniżej 10 cm) i długowłosą (powyżej 10 cm). Jedno zwierzę (w zależności od rasy) strzyże od 1,2 do 9,5 kg wełny rocznie.

Odmiany tryków półcienkich:

  • wełna mięsna długowłosa (radziecki, kujbyszewski, rosyjski, romney-marsh);
  • krótkowłosy z wełny mięsnej (Gorky, Shropshire);
  • wełna-mięso (Tsigai, Gorno-Ałtaj).

Wełna owcza półdrobna wełna jest cennym surowcem dla przemysłu dziewiarskiego, z którego powstają tkaniny wełniane i sukna przemysłowe. Z produktów pochodzenia zwierzęcego wykonuje się koce, koce, dywany.

Szorstowłosy

Grubowłose to zwierzęta o wełnie o grubości 31-40 mikronów.Tryki z szorstkiego runa są zwykle hodowane ze względu na mięso i tłuszcz z ogona. Pokrowiec wełniany strzyżony jest w celach higienicznych 1-2 razy w roku i przekazywany dostawcom. Jednorazowo od jednego zwierzęcia wycina się 1,2-3,2 kg wełny. Rasa karakul należy również do rasy szorstkowłosej, ze skór (smushki), z których wykonane są futra karakul.

Odmiany tryków szorstkowłosych:

  • smushkovye (karakulskaya, reshetilovskaya, sokolskaya);
  • płaszcz mięsny (Romanovskaya, północna);
  • wełna mięsna (Tuwa, Czerkasy, Kuczugurowska);
  • mięso-tłuste (rasy azjatyckie);
  • mięso-wełna-mleko (karaczajski, andyjski, balbas, lezgi).

Klasyfikacja zoologiczna

Zoologiczna klasyfikacja tryków opiera się na długości i kształcie ogona. Jest to warunkowa systematyzacja zwierząt należących do różnych podgrup. Jest również nazywany morfologicznym.

Klasyfikacja zoologiczna:

  • krótkoogoniasty z chudym ogonem (Northern, Romanovskaya);
  • długoogoniasty z chudym ogonem (rasy drobno i półcienkowłose);
  • krótkoogoniasty ze złogami tłuszczu w okolicy ogona (Telenga, Buriat, Kulunda);
  • długoogonowy ze złogami tłuszczu w okolicy ogona (Kuchugurovskaya, gruziński, karakulskaya);
  • grubogoniasty z krótkim, słabo rozwiniętym ogonem (azjatyckie rasy gruboogoniaste).

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Zwierzęta