Obecnie istnieje kilka tysięcy odmian róż parkowych, co znacznie przewyższa inne uprawy ogrodowe. Popularność tych kwiatów wynika z ich urzekającego uroku i arystokracji. Jednak niewiele osób wie, że okazy parkowe mogą pochwalić się nie tylko niesamowitym wyglądem, ale także dość prostymi warunkami utrzymania i zawiłościami opieki.
Charakterystyka rośliny
Takie rośliny z reguły osiągają do 150 centymetrów wysokości. Rośliny parkowe kwitną gęsto i przez długi czas - ponad miesiąc. Kolor kwiatów może się różnić od wyblakłych do jasnych odcieni, często występuje kolor pomarańczowy lub żółtawy. Okazy parkowe wymagają dużej przestrzeni, ponieważ rosną bardzo szeroko. W ciepłych krajach kwiaty nie potrzebują schronienia, ale w Rosji róże muszą być osłonięte podczas mrozu.
Kwiaty tego gatunku mają znaczną przewagę, polegającą na ich niesamowitej wytrzymałości i mało wymagającej pielęgnacji. Wynika to z faktu, że kwiaty parkowe były hodowane na podstawie dzikiej róży, od dawna uprawianej, i przeszły selekcję selekcyjną. Warto również zauważyć, że wszystkie te unikalne kwiaty są tradycyjnie podzielone na dwie odmiany: odmiany o pojedynczym i podwójnym kwitnieniu.
Odmiany róż w parku
Naukowcy stworzyli wiele odmian tej rośliny, które różnią się parametrami i cechami.
Westerland
Odmiana otrzymała swoją nazwę na cześć niemieckiego miasta. Jest to dość wysoki krzew, który może osiągnąć wysokość prawie trzech metrów. Roślina ma jasne pąki w kolorze pomarańczowym, które rozrzedzają silny zapach. Kwiat ma delikatne pędy, które wymagają ciągłego wiązania. Zalety tej odmiany obejmują odporność na zimę, zdolność przystosowywania się do chorób i złe warunki pogodowe. Może zmieniać kolor w zależności od pogody i kwitnąć kilka razy.
Chippendale
Ta roślina jest przedstawicielem kwiatów kameleona. Jest uważany za stosunkowo nowy okaz hodowlany, ponieważ ta róża została stworzona w 2007 roku. Dzięki gęsto podwojonym kwiatom o arystokratycznej formie i jasnemu aromatowi odmiana jest popularna. Rosa Chippendale - z dużymi gałęziami, pąkami koloru pomarańczowego, antycznym wyglądem i błyszczącymi liśćmi.
Odmiana przystosowana jest do infekcji grzybiczych i złych warunków klimatycznych. Z powodu zimnej pogody krzak będzie potrzebował schronienia.
Louis Odier
Ta roślina należy do francuskich kwiatów. Ma silny krzew, jasnoróżowe pąki o średnicy do ośmiu centymetrów, które rozrzedzają silny, ostry zapach. Krzew jest dość wysoki - do dwóch metrów. Charakteryzuje się przystosowalnością do chorób i niskich temperatur. Kwitnienie trwa przez cały sezon. Roślina z konieczności potrzebuje najlepszego opatrunku, schronienia i okresowego przycinania. Dozwolone obok krzewów iglastych.
Rosa Chinatown
Jest to silna i rozgałęziona roślina o delikatnych żółtych pąkach z różowawymi plamami. Kształt kwiatów jest standardowy; są spiczaste płatki. Jest przystosowany do niskich temperatur i większości chorób. Ten krzew nie toleruje stałego słońca, preferuje półcień, a także nie jest przystosowany do niskich temperatur. Odmiana charakteryzuje się gęstym kwitnieniem i przyjemnym delikatnym zapachem.
Rose Canadian Park Prairie Joy
Ta roślina z reguły osiąga trzy metry wysokości i 125 centymetrów szerokości. Okaz charakteryzuje się różowawymi pąkami i przyjemnym delikatnym aromatem. Dość często ta odmiana służy do tworzenia żywopłotu lub ozdabiania altany. Gęste kwitnienie trwa przez cały sezon. Główną zaletą jest niska klepalność. Najbardziej odpowiednią glebą do sadzenia kwiatów jest gleba intensywnie wilgotna, która jest wzbogacona w próchnicę. Nie potrzebuje schronienia w chłodne dni.
Cechy rosnących kwiatów
Aby kwiaty parkowe przyniosły przyjemność i podziw dla ich wyglądu, bardzo ważne jest, aby wiedzieć o cechach i niuansach uprawy tych kwiatów.
Przygotowanie gleby i lokalizacja
Lądowisko powinno mieć głębokość do 45 centymetrów i średnicę do pół metra. Krzew zaleca się sadzić w miejscu chronionym przed silnymi wiatrami. Nie należy sadzić rośliny na terenach podmokłych i glebie gliniastej, ponieważ zwiększona wilgotność będzie szkodliwa dla róży.
Zaleca się również preferowanie miejsc do lądowania, które są dobrze wentylowane. Dodanie kompostu do podłoża nie będzie zbyteczne.
Czas na lądowanie
Najbardziej preferowaną porą do sadzenia jest jesień, około połowy września i przed pierwszymi przymrozkami. O tej porze roku krzewy najlepiej będą mogły zapuścić korzenie i kwitną wiosną. Jeśli posadzisz róże jesienią, roślina natychmiast wyrzuci. Wiosna nadaje się również do sadzenia, jednak takie krzewy będą nieco za jesiennymi kwiatami.
Proces lądowania
Aby zapobiec zamarznięciu kwiatu w zimie, należy go nieco pogłębić podczas sadzenia, a miejsce szczepienia należy pokryć warstwą ziemi - około 10 centymetrów. Podobny środek może chronić miejsce szczepienia przed wczesnymi problemami więdnięcia i kory, ale także przyczynia się do wzrostu młodych pędów.
Podczas sadzenia żywopłotu odległość powinna być większa - około 100 centymetrów. Odmiany należące do okrywy sadzi się zgodnie ze wzorem 70x70. Z reguły sadzenie róż w parku na otwartym terenie przez doświadczonych hodowców i początkujących wymaga wzięcia pod uwagę następujących punktów:
- Lądowisko powinno być przestronne - co najmniej 60 centymetrów średnicy i 80 głębokości. Zaleca się mieszanie gleby ogrodowej z próchnicą, która może zapewnić gęste kwitnienie w przyszłości.
- Wystąpienia z zamkniętymi systemami korzeniowymi wystarczą tylko do włożenia dziury i wypełnienia ziemi.
- W przypadku otwartych korzeni sytuacja jest nieco inna: przed sadzeniem ważne jest sprawdzenie korzeni, aby usunąć uszkodzone i zepsute. Następnie sadzi się roślinę z rozłożystymi korzeniami.
- Następnie zasadzony krzew będzie wymagał obfitego podlewania - jedno wiadro bezpośrednio pod krzakiem.
- Na ostatnim etapie zaleca się ściółkowanie gleby, aby wilgoć mogła pozostać tak długo, jak to możliwe.
W przyszłości konieczne będzie utrzymanie wilgotności gleby i podlewanie kwiatów dwa razy dziennie.
Subtelności pielęgnacji róż w parku
Oryginalne kwiaty będą mogły zadowolić swojego właściciela przez długi czas obfite kwitnienie tylko pod warunkiem właściwej opieki, a także niezbędnych warunków zakwaterowania.
Zasady nawadniania
Kwiat parkowy jest dość kapryśny pod względem podlewania, więc musisz podlewać roślinę co najmniej trzy razy w tygodniu. Bardzo ważne jest, aby gleba była głęboko nasycona wodą, dlatego potrzebne będzie co najmniej jedno wiadro. Bezpośrednio przed podlewaniem obszar wokół krzaka należy poluzować. Jednak niezwykle ważne jest, aby zwracać uwagę na warunki pogodowe - gleba powinna być zawsze wilgotna.
Podlewanie ustaje dopiero pod koniec lata, dzięki czemu roślina może zacząć przygotowywać się do chłodnej pory roku i przestać rosnąć nowe pędy.
Nawóz i górny opatrunek dla lepszego rozwoju
Kwiaty parkowe wymagają ciągłego nawożenia. Do tych celów odpowiedni jest wlew popiołu, który należy przygotować w ciągu czterech godzin. Nawozy są wprowadzane w drugim roku życia rośliny. Odpowiednie naturalne mieszanki nawozów lub ekologiczny sos specjalnie dla róż. Konieczne jest przeprowadzenie takiej procedury do 2 razy w miesiącu.
Przycinanie kwiatów
Przycinanie róży parkowej na zimę jest niezwykle proste - usuwane są tylko stare, uszkodzone i zamrożone gałęzie. Również natychmiast po kwitnieniu należy usunąć wyblakłe pąki. Należy pamiętać, że przycinanie róż w parku nie powinno odbywać się od sierpnia. W przeciwnym razie pędy nie przygotują się dobrze na silne mrozy i mogą nie przetrwać zimy. Jesienią gałęzie należy oczyścić z liści, wygiąć i przykryć do zimowania.
Szyja korzenia wystaje około 30 centymetrów. Wiosną, gdy tylko spadnie śnieg, krzak należy wyprostować i wyciąć stare gałęzie pod korzeniem. Bardzo ważne jest potraktowanie miejsca, w którym cięcie zostało wykonane specjalnym var. Nie są wymagane żadne nowe oddziały.
Jak ukryć różę w parku na zimę
Z góry można przykryć róże świerkowymi gałęziami lub dowolnym innym materiałem włókninowym. Ważnym warunkiem schronienia kwiatu jest to, że pozostaje dobra wentylacja, a gałęzie nie mogą parować przy silnej wilgotności i wilgotnej pogodzie. W przeciwnym razie może powstać pleśń.
Główne choroby i szkodniki
Niezwykle niebezpieczne i powszechne choroby róż obejmują:
- mączniak prawdziwy;
- rdza;
- plamienie;
- szara zgnilizna;
- cytosporoza.
Chora roślina traci dawny atrakcyjny wygląd, jednak całkowita śmierć buszu nie jest wykluczona. Aby zapobiec rozwojowi chorób na początku marca, róże należy leczyć specjalnym rozwiązaniem: płynem z mydła miedzianego, płynem Bordeaux lub bulionem z pokrzywy. Ponadto na krzaki często wpływają owady: mszyce, przędziorków i chruszcz.
Dlatego zaleca się stosowanie roztworu mocznika i na czas, aby usunąć chwasty, które rosną wokół buszu i przyciągają szkodniki.
Sposoby hodowli róż
Kwiaty parkowe są rozmnażane na kilka sposobów:
- Za pomocą warstwowania - w tym celu wczesną wiosną łodygi muszą być zgięte do ziemi, przymocowane i posypane. W następnym roku oddzielają się i przenoszą do stałego miejsca.
- Przerost - jednoroczne pędy będą musiały zostać oddzielone od krzaka, skrócone o trzecie i przesadzone w inne miejsce.
- Bardzo często stosowana jest metoda podziału - ta procedura jest przeprowadzana wiosną lub jesienią. Aby to zrobić, stosuje się sekatory, za pomocą których oddziela się część z jedną łodygą i korzeniami.
- Za pomocą sadzonek - dozwolone jest użycie zdrewniałego lub zielonego. Pierwsze są zbierane jesienią, kopane piaskiem i sadzone wiosną. Drugi - jak tylko zacznie się kwitnienie.
W tej sprawie ważne jest prawidłowe przestrzeganie techniki przesadzania, aby nie uszkodzić sadzonki - tylko wtedy zapuści korzenie i prawidłowo się rozwinie .
Zastosowanie kwiatów w architekturze krajobrazu
Często róże parkowe służą do stworzenia oryginalnego żywopłotu - nie tylko zamyka i ogradza ogród, ale także działa jako kreatywny element dekoracyjny. Często róże sadzi się w taki sposób, aby stworzyć łuk ogrodowy lub siatkę, która pokrywa altanę. Również w klombach róże parkowe są uprawiane jako tasiemiec, dzięki czemu uwagę skupia się na bujnym buszu kwiatowym.