Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Gleby bielicowe odpowiadają wyłącznie północnym borom borealnym. Do pojawienia się takich terenów wymagane są zimne obszary terenu, które charakteryzują się atrakcyjnym reżimem ługowania. Termin „bielicowy” został wymyślony przez Dokuczajewa W. W., który bada takie gleby od 1875 roku. Główną cechą tego typu gleb jest wysoka zawartość kwasu krzemowego, który wynosi 85%.

Co to jest?

Termin „bielicowy” wprowadził do nauki Dokuchaev V.V. Naukowiec bada te gleby od 1875 roku. Słowo zostało zapożyczone ze słownictwa guberni smoleńskiej.Pochodzi z praktyki powszechnej wśród chłopów tego regionu, w której pierwsza orka dziewiczej gleby odsłania warstwę gleby przypominającą popiół.

Gleby bielicowe są rozumiane jako rodzaj gleb, które powstały pod lasami iglastymi i mieszanymi strefy umiarkowanej na skałach bezwęglanowych. Wynika to z rozwoju procesu bielicowego. Skład zawiera 1-4% humusu. Takie gleby są uważane za nieurodzajne.

Gleby bielicowe leżą w strefie klimatu zimnego i wilgotnego. Maksymalna liczba takich ziem znajduje się w. Ich położenie geograficzne przypada na równiny i płaskowyże. Obejmuje to część europejską, Daleki Wschód, Syberię Wschodnią.

Również gleby bielicowe występują w Europie Zachodniej, Kanadzie i USA. Ponadto charakteryzuje je azjatyckie, a nawet afrykańskie położenie.

Skały glebotwórcze obejmują:

  • rodzaje gleb gliniastych i gliniastych;
  • piaski i gliny piaszczyste;
  • skały aluwialne i deluwialne;
  • osady morenowe.

Kwaśny odczyn i wysoka zawartość tlenku żelaza są uważane za ważne cechy takich gleb. Takie terytoria nie mają prawie żadnej wartości ekonomicznej. Aby wykorzystać gleby, muszą wprowadzić dużo nawozów. Istnieje kilka rodzajów gleby związanych z różnymi klimatami.

Budowa takiej krainy wygląda tak:

  • masa organogeniczna;
  • 100-150 milimetrów próchnicy;
  • 50-500 milimetrów glejowego horyzontu;
  • 200-500 mm illuwium;
  • skała glebotwórcza - przy aktywnej wilgoci ulega glejowaniu.

Powstanie gleb bielicowych

Warunki glebotwórcze gruntów bielicowych to:

  • ubożenie ściółki roślinnej w substancje azotowe i popiołowe;
  • niska temperatura;
  • wolna aktywność drobnoustrojów;
  • ochrona ściółki leśnej w postaci ściółki.

Głównym obszarem występowania takich gleb jest tajga. Charakteryzuje się silnym spadkiem temperatur w okresie zimowym. W lecie ta strefa klimatyczna jest również chłodna. W rezultacie niewielka ilość opadów odparowuje. Opadłe igły zapewniają również zatrzymanie wilgoci w glebie.

Cechą charakterystyczną gleby jest niska żyzność. Zawartość próchnicy w takiej glebie wynosi 1-3%. Miąższość warstwy próchnicznej dochodzi do 5-15 centymetrów.

Profil

Gleby bielicowe są charakterystyczne dla strefy tajgi. Poziom próchniczy gleb bielicowych charakteryzuje się białawym lub szarobiaławym kolorem. Ze strukturalnego punktu widzenia jego format mógłby wyglądać następująco:

  • platerowane;
  • łuskowaty;
  • liściaste-łuskowate;
  • platerowane-platy.

Opinia eksperta

Na wierzchu znajduje się lekko rozłożona ściółka, której warstwa ma 5-10 centymetrów. Pod horyzontem próchniczym występuje urozmaicona warstwa przejściowa. Poziom iluwialny o brązowym odcieniu ma najjaśniejszy kolor.

Illuvium ma wysoką gęstość i orzechową strukturę. Poniżej obserwuje się bardziej pryzmatyczną strukturę. Następnie tworzą się skały glebotwórcze.

Luwialne warstwy tworzące się w takiej glebie są zazwyczaj kwaśne lub silnie kwaśne. Udział baz to 20-50%.

Relief gleby

Gleby bielicowe występują w miejscach o różnej topografii. Jednak w większości przypadków dominuje związek z równinami morenowymi. Najczęściej na takich naturalnych terenach przeplatają się grzbiety, grzbiety i płaskie miejsca.

Opinia eksperta

Ale czasami na nizinach występują gleby bielicowe. Jednocześnie kluczowym warunkiem w strukturze gleby jest pełny drenaż. Charakteryzuje się niską zmiennością. Prawie wszystkie tereny tego typu są nie niższe niż 200 i nie wyższe niż 500 metrów.

Klasyfikacja

Istnieje kilka rodzajów gruntów bielicowych. Każdy z nich ma określone cechy.

Właściwy bielic

Takie lądy znajdują się na terenach zawierających skały różnego typu. Najczęściej taka gleba znajduje się pod lasami środkowej tajgi.W tych miejscach rosną nie tylko drzewa iglaste, ale także krzewy, mchy, porosty. Górny poziom charakteryzuje się odczynem kwaśnym. Ilość próchnicy w konstrukcji wynosi 1-7%.

Glee-bielicowy

Wygląd takich gruntów związany jest głównie z glebami gliniastymi lub lżejszymi. Na powierzchni gruntu glejowo-bielicowego obserwuje się typową tajgę północną, w skład której wchodzą lasy iglaste i mieszane. Rosną tu także mchy, porosty, krzewy. Grubość dna lasu nie przekracza 10 centymetrów. Poniżej masa bielicowa o wielkości 3-15 centymetrów.

Sod-bielicowy

Gleby takie występują częściej na obszarach z lasami iglasto-szerokolistnymi, iglasto-drobnolistnymi i sosnowo-modrzewiowymi. Głównym warunkiem jest przewaga mchów i ziół w dolnej warstwie roślin.Grubość dna lasu nie przekracza 7 centymetrów. Poniżej znajduje się tranzytowy poziom mineraloorganiczny.

Zastosowanie gospodarcze

Gleby bielicowe mają ograniczone zastosowanie w rolnictwie. W celu uprawy głównych roślin uprawnych w tej strefie wymagane jest przeprowadzenie wapnowania oraz stosowanie nawozów - organicznych i mineralnych. Równie ważne jest uregulowanie stosunków wodnych i utworzenie warstwy ornej o znacznej miąższości.

Opinia eksperta

Wszystkie te działania prowadzą do znacznych zmian ustrojów glebowych i korekty cech morfologicznych. W wyniku tych procesów możliwe jest uzyskanie uprawnych gleb bielicowych. Należy pamiętać, że niskie temperatury są charakterystyczne dla terenów bielicowych. Dlatego tak ważne jest, aby wybierać niezbyt kapryśne rośliny.

Gleby te w swojej pierwotnej postaci dostarczają ludziom dużo drewna przemysłowego. Tajga jest również źródłem jagód, orzechów, grzybów i wielu roślin leczniczych. Jeśli chodzi o rośliny uprawne, w południowych regionach tej strefy można uprawiać:

  • zboża;
  • ziemniak;
  • len;
  • rośliny pastewne.

Co na nim rośnie?

Główną cechą takich gleb jest lokalizacja. Są w tajdze. Zimą obserwuje się tu silne mrozy. Lato też jest całkiem fajne. Jednocześnie ziemie te nie wyróżniają się wysoką urodzajnością. Jednak sporo lasów borealnych uważa się za rezerwaty przyrody.

Opinia eksperta

Główną roślinnością na tym obszarze jest świerk. To drzewo jest bardzo bezpretensjonalne i dobrze komponuje się z innymi drzewami iglastymi lub roślinami liściastymi. Drugim najczęściej spotykanym jest sosna. Trzecie miejsce zajmuje jodła. Na wschód od Uralu często spotyka się cedry syberyjskie.Również gleby bielicowe tajgi są odpowiednie dla modrzewia.

Brzoza to najpowszechniejsze z drzew liściastych. W niektórych miejscach sięga samego koła podbiegunowego. Nieco rzadziej występują topole i osiki. Również w tym obszarze można zobaczyć lipę, jarzębinę, jałowiec. Oczywiście pod względem żyzności tego typu gleby znacznie ustępują czarnoziemom i szarym glebom leśnym.

Na szczególną uwagę zasługują lasy iglasto-liściaste, które porastają bielic. W nich główny udział zajmują ciepłolubne i liściaste rośliny iglaste. W południowej części Kraju Nadmorskiego rośnie dużo cedrów i czarnych jodeł. W dolinach rzecznych rosną wiązy japońskie i jesiony mandżurskie. Bardzo atrakcyjnie prezentują się leśne piwonie i lilie. Ponadto okolica jest ozdobiona licznymi paprociami.

Gleby bielicowe znajdują się w strefie lasów tajgi i są mało urodzajne. Dlatego rzadko są wykorzystywane do celów rolniczych. W przypadku konieczności uprawy roślin uprawnych na tym terenie należy podjąć działania mające na celu zwiększenie właściwości odżywczych gleby.

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Ogród i działka