Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Jeśli porównamy gleby żółte i czerwone, okaże się, że gleby te mają ze sobą wiele wspólnego (charakterystyka chłonności, proces glebotwórczy). Tereny te są typowe dla subtropików i charakteryzują się niską zawartością próchnicy. Można je jednak wykorzystać do uprawy roślin, jeśli są regularnie nawożone i nawadniane.
Warunki glebotwórcze
Żółtoziemy i czerwone gleby to nieurodzajne gleby powszechne w subtropikach. Powstał w wilgotnym i ciepłym klimacie subtropikalnym. Na ich skład wpływa systematyczne mycie i wypłukiwanie.Takie gleby charakteryzują się średnią strukturalizacją, dużą wilgotnością i niską zawartością próchnicy.
W wyniku intensywnego wypłukiwania prawie wszystkie minerały pierwotne ulegają rozkładowi i tworzą się skały wtórne. Substancje rozpuszczalne przesuwają się w dół, podczas gdy substancje nierozpuszczalne pozostają i wpływają na kolor gleby.
Rodzaj gleby powstaje w klimacie, w którym średnia roczna temperatura wynosi 13-15 stopni. Zimy w strefie podzwrotnikowej są łagodne, a lata umiarkowanie gorące. Na obszarze rozmieszczenia takich gruntów rocznie spada 1000-3000 mm opadów, głównie w okresie jesienno-zimowym. Wegetacja roślin trwa w zależności od położenia geograficznego od 200 do 365 dni.
Opinia eksperta
Kolor gleby jest dziedziczony po skałach glebotwórczych. Miąższość takiej warstwy gleby wynosi -40–100 cm.Ukazuje się w strefie podzwrotnikowej na południu Ameryki Północnej i Południowej, Afryce Północnej, Azji Południowo-Wschodniej i Środkowej, Australii Południowej, lokalnie w południowej Europie.
Charakterystyka gleb czerwonych i żółtych
Pomimo podobnych warunków klimatycznych powstawania gleb, te dwa rodzaje gleb mają wiele różnic. Główne cechy zależą od rzeźby terenu, skały macierzystej, roślinności.
Skład i właściwości
Charakterystyka porównawcza (tabela):
| Żółtoziemy | Krasnozemy | |
| Glina, glina, glina ciężka | ||
| Gruby pryzmatyczny, niska struktura | Gąbkowata ziarnistość | |
| Wysoki | Średnia | |
| Niski | Średnia | |
| 3.5-5% | 4-8 % | |
| 5-10cm | 5 do 20cm | |
| Lekko kwaśny pH 5-6 | Kwaśny lub lekko kwaśny pH 4-5 | |
| Żółty dzięki wysoce uwodnionym wolnym związkom żelaza | Czerwony lub pomarańczowy ze względu na przewagę tlenków żelaza | |
| Przy nadmiarze wilgoci - lepki, w porze suchej - gęsty | ||
| Wysoka zawartość krzemionki, niska zawartość żelaza i innych minerałów | Wysoka zawartość żelaza i glinu, niska zawartość wapnia, magnezu, potasu, sodu | |
Struktura i geneza
Schematycznie budowa zheltoziemów i gleb czerwonych wygląda następująco: pod cienką warstwą (do 5 cm) lekko rozłożonej roślinności leży warstwa próchnicy (10-20 cm) o brązowawym lub szarawym odcieniu grudkowata struktura. Pod nim, zaczynając od przejścia (15-20 cm), znajduje się metamorficzny (gliniasty) gęsty horyzont o barwie żółtej lub czerwonej (40-100 cm). Jeszcze niższa jest rasa matka.
Jeśli chodzi o genezę, powstawanie obu typów zachodzi w środowisku kwaśnym pod roślinnością liściastą lub trawiastą. Dzięki ściółce gromadzi się znaczna ilość biomasy – do 21 ton na 1 hektar. Geneza obejmuje pierwiastki popiołu i azotu, które stanowią podstawę odżywiania korzeni roślin. Rodzaj gleby jest bielicowy i darniowy. Co prawda na glebach czerwonych sam proces bielicowania jest słabo widoczny, w przeciwieństwie do gleb żółtych.
Klasyfikacja i zastosowanie
W zależności od klimatu, roślinności, topografii i specyficznego położenia żółtej i czerwonej ziemi dzielą się na podtypy. Grunty te są klasyfikowane według stopnia nasycenia, struktury, miąższości poziomu próchnicznego i innych cech.
Główne typy gleb żółtych:
- typowe;
- ziemia bielicowo-żółta;
- żółta ziemia;
- bielicowy żółtoziem.
Główne rodzaje gleb czerwonych:
- typowe;
- bielicowe.
Oba rodzaje gleb rolnicy przystosowali pod uprawę roślin ciepłolubnych.Ze względu na ciepły i wilgotny klimat dobrze rosną na tych ziemiach owoce cytrusowe, tytoń, bawełna, winogrona, pszenica, krzewy herbaciane, olejki eteryczne i różne rośliny owocowe. To prawda, aby uzyskać dobre zbiory, zaleca się regularne stosowanie materii organicznej i nawozów mineralnych (azot, potaż, fosfor). W porze suchej konieczne jest sztuczne nawadnianie. Ale ciepły klimat pozwala na uprawę dwóch roślin rocznie.
Oprócz złego składu mineralnego jest jeszcze jeden problem. Kwasowość takiej gleby nie nadaje się do uprawy pożądanych roślin. Na kwaśnych ziemiach można sadzić tylko krzewy herbaciane. Wapnowanie jest wymagane przy uprawie owoców cytrusowych, zbóż i sadownictwie. Podczas rozwoju terytoriów równolegle prowadzone są działania przeciwerozyjne.