Skład gleb jest niejednorodny. Wspólne składniki tworzące glebę: glina, piasek, próchnica. Połączenie elementów ziemi, wody i powietrza może wykazywać różne właściwości. Zgodnie z tymi cechami zwyczajowo dzieli się bezstrukturalną suchą glebę i strukturalną. Każdy typ gruntu ma cechy, które należy wziąć pod uwagę podczas sadzenia i uprawy roślin.
Co to jest gleba pozbawiona struktury
Naturalnie, w wyniku intensywnych upraw, wierzchnia warstwa gleby szybko traci składniki odżywcze i mikroelementy oraz wysycha. Jeśli weźmiesz kawałek takiej ziemi w dłonie, łatwo ją zmielić prawie na pył.Podczas pracy ziemia traci próchnicę, próchnicę, a drobne cząstki nie sklejają się w grudki. Nie będzie możliwości zbierania plonów luzem przy uprawie na takich gruntach.
Po opadach na powierzchni łóżek tworzy się gęsta skorupa, wilgoć szybko odparowuje. Ze względu na dużą łączność cząstek powietrze praktycznie nie przenika do gruntu. Obecność cząstek gliny znacznie obniża jakość gleby.
Opinia eksperta
Podczas przetwarzania masa ziemi rozpada się na grudki i drobnoziarniste cząstki. Głębokość zwilżenia gleby niestrukturalnej zależy od jej składu mechanicznego. Dwumetrowe zwilżenie ziemi bezstrukturalnej zawierającej glinę zajmuje około 1-1,5 miesiąca. Pylista gleba szybciej się zwilża - około 75-80 cm na godzinę. Jednak brak składników pokarmowych, słabe zaopatrzenie w powietrze, przyspieszone wysychanie gleby utrudniają pełny rozwój roślin.
Cechy gruntu konstrukcyjnego
Żyzność gleby można oszacować na podstawie jej składu. Ponadto konieczne jest zbadanie górnej warstwy warstwy ziemnej, w której tworzy się i rozwija system korzeniowy większości roślin uprawnych. Jeśli garść ziemi w dłoniach rozpadnie się na grudki o wielkości 0,25-1,1 cm, glebę można określić jako strukturalną (drobno zbryloną). Każda bryła ziemi zawiera cząsteczki piasku, gliny, które są spajane próchnicą i trudno je zmyć wodą. Cnoty gleby:
- zawiera wystarczającą ilość powietrza, aby korzenie mogły „oddychać”;
- mikroorganizmy dobrze rozwijają się w glebie strukturalnej;
- obecność soli mineralnych, łatwo rozpuszczalnych w wodzie, zapewnia odżywianie roślin;
- Gleba swobodnie wchłania płyny podczas topnienia śniegu lub opadów i długo zatrzymuje wilgoć.
Ustrukturyzowana gleba jest idealna dla rolnictwa. Pokrywa roślinna i korzenie roślin jednocześnie przyczyniają się do strukturyzowania gleby. Ale jest kilka czynników, które pogarszają jakość gleby: upał i mróz, rośliny wysuszają ziemię i wybierają substancje użyteczne, ciężki sprzęt zagęszcza warstwy, niszcząc małe i duże pory ziemne.
Powszechne metody przywracania struktury gleby: uprawa minimalna (metoda bezodkładnicowa), płytkie spulchnianie, rozrzucanie resztek roślinnych po powierzchni.
Czym się różnią?
Po pierwsze, różnica między glebami nieustrukturyzowanymi a ustrukturyzowanymi polega na ilości wysiłku, jaki trzeba włożyć w ich uprawę:
- grunt strukturalny składa się z oddzielnych grudek, dużych lub małych.Każda bryła ma osobne połączenie ze względu na grawitację, przeplatające się korzenie roślin, próchnicę. Ponieważ gleba nie wyróżnia się jednym połączeniem, łatwo ją wykopać. Główny wysiłek należy poświęcić na łamanie korzeni roślin;
- podczas uprawy gruntów nieuporządkowanych należy włożyć znaczny wysiłek w przezwyciężenie łączności, w rozbicie resztek korzeni roślin. Cechą gruntów niestrukturalnych jest to, że im wyższa łączność, tym trudniej jest je przetwarzać. Aby wykopać bezstrukturalny czarnoziem, w porównaniu do strukturalnego, zajmie to 40-45 razy więcej wysiłku.
Poza tym gleby nadają się do rolnictwa. Oczywiście na luźnej, nawożonej warstwie wierzchniej, dobrze przewietrzonej i nawilżonej, rośliny będą lepiej owocowały i wymagały mniej uwagi.
Różne działania pomogą poprawić jakość gruntów niezabudowanych.Przede wszystkim zmieniają skład ziemi (gleba piaszczysta jest wzbogacana gliną, czarna ziemia, a lepka czarna ziemia jest „hodowana” z piaskiem). Ale każda gleba musi być okresowo wzbogacana dodatkami organicznymi, nawozami mineralnymi.
Doświadczeni ogrodnicy zalecają ściółkowanie wszystkich grządek. Z reguły ściółka stwarza dogodne warunki nie tylko do wzrostu roślin, ale także do rozwoju mikroorganizmów, robaków glebowych. Dzięki ich życiowej aktywności poprawia się struktura ziemi, wzrasta płodność.