Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Leśna tundra to strefa przejściowa od tundry do tajgi, która znajduje się na terytorium na północnym wschodzie. Klimat subarktyczny, zimny i suchy, wpływa nie tylko na pogodę, ale także na formowanie się i właściwości gleby. Rozważ cechy gleb leśno-tundrowych, jakie typy są podzielone, jaka roślinność na nich rośnie. Jak i gdzie wykorzystuje się gleby leśno-tundrowe.
Cechy gleby w leśnej tundrze
Klimat leśnej tundry jest podobny do klimatu tundry, ale różni się od niego cieplejszymi latami - w tym czasie temperatura może wzrosnąć do 15 ºС. Zima jest równie mroźna, gleba głęboko zamarza i na długi czas zatrzymują się w niej wszelkie procesy.W dolinach rzek wpływ zimnego klimatu nieco słabnie, jest tu więcej roślinności, a gleba jest nieco lepiej rozwinięta. W leśno-tundrze, pomimo niewielkiej ilości opadów, wilgoć przewyższa parowanie, występuje wiele jezior i mokradeł, co również wpływa na glebę.
Główne właściwości gleb leśno-tundrowych: warstwa żyzna takich gleb jest cienka, przez co ich ogólna żyzność jest bardzo niska. Są cienkie, warstwa próchnicza drobna, mało składników odżywczych i soli, zazwyczaj kwaśnych.
Wyświetl wyświetlenia
Leśno-tundrowe gleby dzielą się na torfowo-glejowe, torfowiskowe i glejowo-bielicowe. Łączy je obecność glejowego horyzontu powstałego w warunkach nadmiernej wilgoci.
Pety Gley
Typowe gleby tego typu powstają pod wpływem długotrwałej wody stojącej, która gromadzi się na terenach nizinnych lub o niewielkim nachyleniu.Składają się z warstwy wierzchniej o grubości 10-15 cm z resztek mchów i ściółki krzewiastej, warstwy torfu o grubości 20-50 cm, pod nimi znajduje się mokry poziom glejowy, powyżej niebieskawo-szary, poniżej zielonkawo-niebieski na glinach i rdzawobrązowym odcieniem na piaskowcach.
Gleby są silnie kwaśne, kwasowość nieznacznie spada w warstwach glejowych; poziom nasycenia solą - 10-50%.
Torfowiska
Ten typ gleby powstaje pod wpływem procesów glebotwórczych zachodzących na bagnach w wyniku nadmiernej wilgoci i zimnego klimatu. Profil składa się z poziomów torfowych i torfowo-glejowych. Profil dla gleb cienkich wynosi od 5 do 100 cm, dla gleb średniozwięzłych - 1-2 m, a dla gleb grubych - powyżej 2 m.
Gley-bielicowy
Powyżej znajduje się ściółka torfowa o grubości 5-8 cm, pod nią cienki poziom eluwialno-glejowy, który zawiera 2-4% próchnicy i związków żelaza.Dalej znajduje się przejściowy nagi horyzont, który przechodzi w nieglejową skałę macierzystą, na którą prawie nie mają wpływu procesy glebotwórcze.
Strefa rozmieszczenia gleb glebowo-bielicowych w leśno-tundrze - granica północnej tajgi, wododziały i zbocza wzniesień rzecznych.
Roślinność
W leśnej tundrze rosną mchy, trawy, niskie krzewy i kosodrzewiny. Przeplatają się z nimi karłowate drzewa, głównie świerki i brzozy, modrzewie, wierzby polarne i jodły. Wiele jagód - żurawiny, jagody, maliny moroszki, jagody, jagody, żurawiny.
Opinia eksperta
W dolinach rzek roślinność drzewiasta jest gęstsza, wnikając dalej w tundrę. Lasy składają się z modrzewia, różnych gatunków świerków, brzóz. Drzewa są niskie, czasem przygięte do ziemi. W międzyrzeczach rosną rzadkie lasy pokryte porostami. Lasy przeplatają się z roślinnością krzewiastą.
Kiedy jest używany
Tradycyjne wykorzystanie obszarów leśno-tundrowych to pastwiska do wypasu reniferów. Zajmują aż 90% powierzchni. Oprócz pastwisk tereny leśno-tundrowe są wykorzystywane jako tereny łowieckie, popularne jest tu zbieranie jagód i grzybów.
Opinia eksperta
Gleby leśno-tundrowe wraz z glebami tajgi północnej i środkowej wchodzą w skład strefy rolnictwa ogniskowego. Po przetworzeniu można tu uprawiać zieleninę, cebulę, kapustę, rzodkiewkę, rośliny okopowe, a nawet ziemniaki. Na takiej glebie rosną tylko najbardziej niewymagające uprawy, z płytko wnikającymi korzeniami, ponieważ warstwa żyzna nie przekracza 20 cm.Z tego powodu, jak również z powodu braku ciepła, uprawa drzewek lub krzewów owocowych jest tu problematyczna.
Działania na rzecz poprawy gleb leśno-tundrowych: obowiązkowe odwadnianie, poprawa reżimu termicznego i napowietrzania, poprawa wartości odżywczej – stosowanie materii organicznej i nawozów mineralnych, zwiększenie aktywności mikroflory glebowej.
Na glebach uprawnych przy zastosowaniu nawozów możliwe jest zbieranie nie tylko kapusty, traw pastewnych, ziemniaków, ale także zbóż. Najbardziej udana jest uprawa roślin na południowych zboczach, które lepiej się nagrzewają.
Na gleby leśno-tundrowe mają wpływ: znaczny zasięg z zachodu na wschód, zmieniająca się rzeźba terenu; Warunki klimatyczne i hydrologiczne determinują również zmienność różnorodności gatunkowej roślinności. Wieczna zmarzlina i nadmierna wilgotność wyjaśniają cechy gleb leśno-tundrowych.
Wieczna zmarzlina występuje w całej tej strefie, nasilenie przejawów klimatu subarktycznego objawia się z zachodu na wschód, czyli wraz ze wzrostem kontynentalności.Znaczna nadwyżka opadów atmosferycznych nad parowaniem powoduje podmokłość gleby i pojawienie się płytkich jezior. Las-tundra charakteryzuje się tworzeniem torfowisk, hypnum i torfowisk.
Ze względu na niską urodzajność, wielomiesięczny brak ciepła, gleby leśnej tundry prawie nie nadają się do użytku rolniczego. Mogą uprawiać rośliny dopiero po znacznej i trwałej poprawie, i to tylko te, które są mrozoodporne i należą do odmian wczesnych. Same w sobie mogą służyć jedynie jako pastwiska i tereny łowieckie.