Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Żyzność gleby i zdrowie roślin zależą od zawartości składników odżywczych w glebie. Gdy jest ich wystarczająco dużo, rośliny rozwijają się i owocują, gdy jest ich za mało, osłabia to wzrost i owocowanie. Zastanówmy się, jakie główne składniki mineralne znajdują się w glebie (azot, fosfor, potas) oraz mikroelementy, w jakiej postaci, w jaki sposób są one wchłaniane przez glebę. Jak regulować odżywianie roślin w gospodarstwie domowym.
Jakie są składniki odżywcze w glebie
Główne to azot, fosfor i potas, pierwiastki te występują w glebie każdego rodzaju, ale w różnych proporcjach. Zawiera również makroelementy - siarkę, wapń, potas, magnez oraz pierwiastki śladowe, których zawartość w niewielkiej ilości wystarcza do wzrostu roślin.
Azot
Ten pierwiastek jest niezbędny roślinom na wszystkich etapach rozwoju, ale szczególnie potrzebny jest na początku wzrostu. Azot jest częścią białek, chlorofilu, enzymów i innych składników organizmu rośliny. Azot jest pobierany przez rośliny w 2 formach: azotanowej i amonowej.
Amoniak
Azot w tej formie jest wchłaniany i zatrzymywany w niekorzystnych warunkach: zakwaszenie gleby, podmokłe lub przesuszenie, brak materii organicznej, przemarznięta gleba. Azot amonowy lepiej wchłania się na glebach kwaśnych.
Azotan
Azotany przemieszczają się swobodnie w glebie, słabo się w niej wiążą, a na glebach lekkich łatwo zmywają. Są dominującą formą azotu w ciepłej, wilgotnej i oddychającej glebie. Azotany są zawarte w roztworze glebowym, łatwo przemieszczają się wraz z przepływem wody i są łatwo wchłaniane przez korzenie.Azotany lepiej wchłaniają się w glebach obojętnych i zasadowych.
Fosfor
Drugi niezastąpiony składnik, który jest niezbędny do prawidłowego przebiegu procesów fotosyntezy i energii, do tworzenia i rozwoju punktów wzrostu, różnicowania komórek. Fosfor stymuluje dojrzewanie owoców, uodparnia rośliny na niekorzystne czynniki.
Potas
Pierwiastek poprawia jakość owoców, uodparnia rośliny na choroby. Potas bierze udział w aktywacji enzymów, zatrzymuje wodę w komórkach, co pomaga roślinom przetrwać suszę i zimno.
Siarka
Pierwiastek bierze udział w tworzeniu białek, chlorofilu, tłuszczów, niektórych witamin, aminokwasów, enzymów, zwiększa ich zawartość w roślinach. Wizualnie niedobór siarki objawia się objawami podobnymi do głodu azotu: zażółceniem liści, przerzedzeniem i rozciąganiem młodych pędów, wstrzymaniem wzrostu roślin.Chloroza zaczyna pojawiać się na młodych liściach, ponieważ siarka nie może przemieszczać się w górę rośliny z dolnych liści.
Wapń
Pierwiastek bierze udział w regulacji gospodarki wodno-kwasowej, stwarza warunki do prawidłowego rozwoju korzeni, zwiększa rozpuszczalność substancji w glebie. Potas pomaga roślinom wchłaniać składniki odżywcze i wpływa na dostępność niektórych minerałów.
Opinia eksperta
Pierwiastek przyspiesza rozkład materii organicznej, wiąże kwasy glebowe, zwiększa wchłanianie azotu amonowego, fosforu i potasu. Aktywuje aktywność bakterii wiążących azot i innych pożytecznych mikroorganizmów. Wapń jest niezbędny dla roślin uprawnych przez cały okres wegetacji, ale szczególnie potrzebują go rośliny w fazie kwitnienia i owocowania.
Magnez
Pierwiastek obecny w chlorofilu, bierze udział w syntezie aminokwasów i składaniu białek, przemianie kwasów organicznych, budowie ścian komórkowych. Magnez jest składnikiem metabolizmu energetycznego.
Przy braku tego pierwiastka synteza związków z azotem, takich jak chlorofil, jest hamowana i hamowana. Niedobór prowadzi do obniżenia poziomu fosforu, zmniejszenia jego strawności. Przy braku pierwiastka hamowany jest wzrost korzeni, co prowadzi do zmniejszenia wchłaniania składników odżywczych, które dostają się do roślin z roztworu glebowego. Jest to szczególnie widoczne podczas suszy. W niesprzyjających warunkach magnez przemieszcza się z liści do kwiatów i owoców, a jego niedobór można stwierdzić po liściach.
Mikroelementy
Są one nie mniej ważne dla rozwoju roślin niż główne pierwiastki, chociaż są potrzebne w mniejszych ilościach. Rola pierwiastków śladowych w życiu roślin:
- Żelazo jest niezbędne do produkcji chlorofilu. Wiąże azot atmosferyczny, uczestniczy w metabolizmie węglowodanów, białek, hormonów, wpływa na ruch substancji plastycznych, wzrost i podział komórek.
- Miedź bierze udział w tworzeniu węglowodanów, witaminy C, białek, tłuszczów. Zwiększa mrozoodporność i odporność na suszę, poprawia wzrost owoców i nasion, przyspiesza dopływ azotu i magnezu do roślin.
- Cynk podnosi zawartość węglowodanów i białek, witamin, aktywuje hormony wzrostu, wspomaga wzrost korzeni, zwiększa odporność na suszę i zimno.
- Mangan aktywuje auksyny i niektóre enzymy, obniża zawartość azotanów w owocach, ale zwiększa zawartość kwasu askorbinowego.
- Bor wpływa na metabolizm białek i węglowodanów, wzmaga zapylanie kwiatów, zapobiega opadaniu zalążni, zapobiega gniciu roślin okopowych oraz usprawnia odpływ składników odżywczych do owoców.
- Molibden pozytywnie wpływa na metabolizm azotu i syntezę białek, zmniejsza ilość azotanów. Uczestniczy w syntezie kwasów nukleinowych, chlorofilu, nasila fotosyntezę.
- Kob alt wzmacnia wiązanie azotu, wchodzi w skład cyjanokobalaminy, zwiększa zawartość karotenoidów i chlorofilu. Uczestniczy w metabolizmie azotu, syntezie białek i kwasów nukleinowych. Zatrzymuje wilgoć w roślinach, szczególnie w czasie suszy.
- Chrom aktywuje enzymy, wzmacnia odporność i odporność na stres.
- Selen zwiększa odporność upraw na choroby i stres.
Jak widać pierwiastki te powinny znaleźć się w glebie ogrodów i sadów w odpowiednich ilościach.
Procesy akwizycji
Gleba ma właściwości mechaniczne, fizyczne i chemiczne. Mechaniczny - zdolność do zatrzymywania cząstek większych niż pory gleby. Dzięki temu muliste i koloidalne cząstki pozostają w glebie. Absorpcja fizyczna - zdolność do zmiany stężenia cząsteczek różnych związków w kontakcie z roztworem glebowym.
Opinia eksperta
Absorpcja chemiczna - zdolność gleby do zatrzymywania jonów pierwiastków, tworząc substancje nierozpuszczalne lub słabo rozpuszczalne. W wyniku tego typu wchłaniania w glebie gromadzą się materia organiczna, aniony i kationy składników pokarmowych, które następnie dostają się do roślin.
Regulacja żywienia roślin
Skuteczną metodą regulacji odżywiania uprawianych roślin jest stosowanie nawozów organicznych i mineralnych w przygotowaniu zagonów lub w trakcie uprawy. Pogłówny opatrunek może regulować równowagę składników mineralnych, zwiększać zawartość tych, których brakuje, zmniejszać ilość innych, gdy jest ich nadmiar. Nawożenie należy przeprowadzić w dokładnym dawkowaniu i we właściwym czasie.
Neutralizowanie kwasowości sprawia, że pierwiastki są bardziej dostępne do wchłaniania przez rośliny. Inne metody przetwarzania: dodawanie piasku do gleb gliniastych, gliny do gleb piaszczystych, co poprawia ich skład mechaniczny.
Ważnym punktem w normalnej organizacji odżywiania jest reżim nawadniania, ponieważ składniki mineralne znajdują się w roztworze glebowym, który musi swobodnie przepływać do korzeni.W suchej glebie dostarczanie składników mineralnych jest utrudnione, nawet jeśli występują one w wystarczających ilościach.
Każda gleba jest bogata w składniki odżywcze, ale w różnych ilościach. Wnikają przez korzenie do roślin i są przez nie wykorzystywane do budowy komórek oraz tworzenia substancji specyficznych dla danego gatunku rośliny. Aby uzyskać dobre zbiory, w glebie muszą znajdować się wszystkie minerały i substancje niezbędne do upraw. Najłatwiej regulować ich zawartość za pomocą nawozów, ale konieczne jest również prowadzenie zabiegów agrotechnicznych poprawiających właściwości gleb: ocieplenie, zdolność przepuszczania powietrza i wilgoci oraz zatrzymywania ważnych składników.