Gołębie pocztowe pojawiły się ponad dwa tysiące lat temu. Ptaki te były wykorzystywane do przekazywania wiadomości zarówno w Cesarstwie Rzymskim, jak iw XX wieku, podczas obu wojen światowych. Pomimo tak długiej historii interakcji z ludźmi, naukowcy wciąż nie odkryli, skąd gołębie pocztowe wiedzą, gdzie latać. Z tego powodu istnieje kilka założeń, które łączą takie możliwości z cechami strukturalnymi narządów zmysłów i mózgu.

Popularne rasy

Gołębie pocztowe muszą spełniać następujące cechy:

  • silne i harmonijnie zbudowane ciało z rozwiniętą klatką piersiową i mocnym szkieletem;
  • rozwinięte mięśnie i obręcz barkowa;
  • płaskie plecy;
  • ciasne upierzenie;
  • długie skrzydła, wąski ogon, gołe nogi;
  • posiadanie instynktu domowego;
  • wytrzymałość.

Ważnym kryterium jest obecność ostrego widzenia. Jednak badacze zarejestrowali fakt, że nawet ślepe gołębie są w stanie osiągnąć wyznaczony cel.

Następujące rasy odpowiadają opisanym cechom:

    angielski. Posiada prosty tułów, który zapewnia dobre właściwości aerodynamiczne. Długość ptaka sięga 46 centymetrów. Rasa angielska wyróżnia się pomarszczonymi powiekami oraz naroślami nad i pod dziobem.
  1. Belgijski. Charakteryzują się sylwetką i wyglądem typowym dla gołębi pocztowych.
  2. niemiecki. Rasa ta ma zwarte ciało i długą szyję. Ptak charakteryzuje się szybkim latem.
  3. Rosyjska poczta. Rasa ta jest uważana za wzór wśród gołębi sportowych. Charakterystyczne cechy ptaka to zaokrąglone ku górze końce skrzydeł, ostry dziób i wydłużone nogi.
  4. Czeski. Rasa ta służy do dostarczania poczty na krótkie odległości. Ze względu na duże oczy, zarost na dziobie i szereg innych cech ptak jest często przywożony na wystawy.

Przy wyborze rasy używanej do dostarczania poczty brana jest pod uwagę możliwość powrotu do domu. Taki ptak, jeśli nie znajdzie adresata, jest zawsze odsyłany.

Historia poczty gołębiej

Pierwsza wzmianka o wykorzystaniu gołębi do dostarczania poczty pochodzi z 45 roku pne. Zarówno wtedy, jak i później ptak wysyłał głównie wiadomości z miejsc działań wojennych. Hodowla gołębi pocztowych na dużą skalę rozpoczęła się w XIII wieku w Egipcie.

Z czasem ptak zaczął być wykorzystywany do dostarczania korespondencji w innych krajach. Poważny wkład w rozwój ras wnieśli hodowcy angielscy, francuscy i belgijscy. W XIX wieku zaczęły się zawody wśród gołębi pocztowych. W tym czasie ptaki te zaczęły być aktywnie hodowane na terytorium. Ale po Rewolucji Październikowej kierunek ten zanikał. Do hodowli gołębi pocztowych na terenie Związku Radzieckiego powrócili w latach 30.

Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej do przekazywania wiadomości częściej używano ptaków. Z tego powodu liczba gołębi w ZSRR znacznie spadła. Populacja ptaków pocztowych powróciła do przedwojennych poziomów dopiero w latach 70.

Skąd gołębie pocztowe wiedzą, gdzie lecieć?

Naukowcy nie mogą jeszcze z całą pewnością stwierdzić, w jaki sposób gołębie trafiają do adresata.Uważa się, że ważną rolę odgrywa w tym specjalna struktura mózgu. Ptak jest w stanie zapamiętać obszar, w którym przebywał. Sprzyja temu również specjalna budowa oczu, dzięki której gołębie skupiają swoją uwagę tylko na obiektach istotnych, odfiltrowując drugorzędne. Dlatego ptaki wyznaczają drogę, pod warunkiem, że wcześniej odwiedziły adresata.

Uważa się również, że gołębie wykorzystują informacje dostarczane przez dziób. Ten ostatni zawiera specjalne receptory, które pomagają ptakom poruszać się po polach geomagnetycznych Ziemi. Uzyskane w ten sposób informacje są również na zawsze zdeponowane w mózgu ptaka.

Ponadto wielu badaczy zauważa, że gołębie orientując się w przestrzeni wykorzystują infradźwięki. Ta ostatnia jest w stanie rozprzestrzeniać się na duże odległości, z czego korzystają ptaki, przelatując wiele kilometrów przy dostarczaniu poczty.

Średnia prędkość ptaka

Osiągi szybkościowe i wytrzymałościowe zależą zarówno od rasy, jak i wieku ptaka. Gołębie starsze niż trzy lata są w stanie rozwinąć prędkość 60-70 km / h. Niektóre osoby przyspieszają w locie do 100 km / h. Zarejestrowano ptaki osiągające prędkość do 150 km/h.

Opinia eksperta

Dorośli wznoszą się na wysokość do 400 metrów. Ptaki mogą spędzać w locie do 12 godzin dziennie. Ale nocą ptaki odpoczywają. Najlepsi przedstawiciele ras pocztowych mogą pokonać nawet 1000 kilometrów.

Trening

Dzisiaj hodowcy szkolą młode stosując jedną z następujących metod:

    Trening zaczyna się gdy pisklęta ukończą 2 miesiące. W pierwszym roku prowadzone są prace nad kształtowaniem umiejętności orientacji w terenie. Dlatego ptaki nie odlatują daleko od gołębnika. W tym okresie gołębie pokonują nie więcej niż 75 kilometrów. Ta metoda jest stosowana w regionach o klimacie umiarkowanym.
  1. Trening rozpoczyna się w wieku 6 miesięcy. Ta opcja jest odpowiednia dla osób mieszkających w regionach południowych. Szkolenie w tym przypadku jest wymuszone. W ciągu pierwszych 6 miesięcy ptaki muszą pokonać ponad 300 kilometrów. Co więcej, gołębie zazwyczaj pokonują tę odległość w 7-8 lotach.

Treningi rozpoczynamy od przyzwyczajenia młodych do właściciela. W tym okresie ptaki samodzielnie opuszczają wybieg i wracają. Możesz też wypuścić młode na dach. Następnie hodowcy trenują wytrzymałość. W tym celu młode zwierzęta są prowadzone przez kilka dni po gołębniku, stopniowo wydłużając czas tej lekcji do 1,5 godziny. Zabieg przeprowadza się przed porannym karmieniem.

Dopuszczalne do zawodów są te ptaki, które zostały nauczone utrzymywania kierunku. W tym celu młode są wyprowadzane na odległość 2-3 kilometrów od gołębnika i wypuszczane do domu.Stopniowo zwiększaj dystans. Ten rodzaj szkolenia przeprowadza się do czasu, gdy ptaki osiągną wiek 2-3 lat. Na koniec gołębie sportowe, które wcześniej wykazywały stabilne wyniki, mogą być przenoszone na odległość do 500 kilometrów.

Zasady pielęgnacji i karmienia

W lecie dorosłe gołębie karmione są 3 razy dziennie, zimą 2 razy. W okresie treningów i zawodów zmniejsza się ilość wydawanego pokarmu. Dorosłym ptakom podaje się głównie mieszanki paszowe. W takim przypadku możesz uwzględnić w żywności i innych produktach. Podstawą diety powinny być zboża:

  • jęczmień;
  • proso;
  • ryż;
  • kasza gryczana.

Polecane jest również podawanie roślin strączkowych, rzepaku, konopi i lnu. Aby wzmocnić odporność i zwiększyć wytrzymałość, do diety dodaje się świeże zioła lub premiksy. Kamyki i sól należy okresowo wlewać do oddzielnych podajników.Zawsze trzymaj pojemniki z wodą w pobliżu żywności. Gołębie po nasyceniu idą się napić. Dorośli są bezpretensjonalni w opiece. Gołębniki powinny być suche i unikać przeciągów. Dodatkowo lokal musi być regularnie czyszczony i dezynfekowany.

Kategoria:

Ptaki