Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Różowe gołębie są inne. Na imprezach świątecznych często spotyka się ptaki z piórami o nienaturalnym kolorze. Ten odcień uzyskuje się za pomocą naturalnych barwników. W tym samym czasie w naturze występują różowe ptaki. Mają jednak bardziej naturalny odcień piór. Ten typ różowego gołębia wyróżnia się stonowanym kolorem. Mają różowawe pióra na plecach, głowie, szyi, klatce piersiowej, plecach.
Wygląd różowego gołębia
Takie gołębie mają niezwykły wygląd. Są różowogłowe pstrokate i różowogłowe ptaki. Ich siedlisko jest niewielkie. Ptaki żyją w tropikalnych lasach deszczowych Mauritiusa.
Różowe gołębie, które występują w warunkach naturalnych, znacznie różnią się od sztucznie pozyskanych ptaków w kolorze koralowym. Jeśli nie weźmiesz pod uwagę odcienia piór, ptaki z wyglądu bardzo przypominają szarych krewnych. Jednocześnie charakteryzują się pewnymi właściwościami:
- Osoby są niewielkich rozmiarów. Długość ciała wynosi 36-38 centymetrów. Waga średnio sięga 320-340 gramów.
- Szyja jest średniej długości. Jest nieco krótszy niż zwykłe gołębie.
- Głowa jest mała i okrągła.
- Wokół oczu jest pierścień skóry bez piór. Ma czerwony odcień. Irysy charakteryzują się ciemnożółtym kolorem.
- Dziób jest uważany za dość potężny i dłuższy w porównaniu do gołębi skalnych. Lekko rozszerza się w kierunku głowy. Ta część charakteryzuje się gradientowym odcieniem - od czerwonawego miejsca w obszarze połączenia z głową do różowej końcówki.
- Łapy są koloru czerwonawego i zawierają 4 palce. Na łapach nie ma piór. Pazury są uważane za długie i potężne.
- Ogon jest skierowany w dół i przypomina szeroki wachlarz.
- Pióra na piersi różowych ptaków są uważane za mniej sztywne w porównaniu do gołębi skalnych. Wydają się lekkie i puszyste. Z wyglądu pióra przypominają wełnę.
Podczas lotu różowe gołąbki często wydają cichy dźwięk - „hoooo”. W niektórych sytuacjach samce są w stanie wydać okrzyk bojowy, który brzmi jak „coo-coo-oo”.
Habitat
Ptaki te uważane są za endemicznych przedstawicieli fauny. Żyją na bardzo ograniczonym obszarze. W naturze różowe gołębie występują w lasach położonych w południowej części wyspy Mauritius.Można je również zobaczyć we wschodniej części koralowej wyspy Egret, która znajduje się na Oceanie Indyjskim.
Opinia eksperta
Ptaki żyją głównie w lasach w gęstwinie winorośli, gdzie udaje im się znaleźć dużo pożywienia potrzebnego do przetrwania i normalnej egzystencji.Pod koniec XIX wieku ptaki zaczęto uważać za rzadkie. W tym czasie na planecie pozostało dosłownie kilkaset ptaków. Pod koniec XX wieku populacja zmniejszyła się do 10 osobników. To skłoniło naukowców do podjęcia pilnych działań w celu ratowania populacji. Obecnie w przyrodzie występuje około 400 różowych gołębi. W tym samym czasie w niewoli żyje jeszcze około 200 ptaków. Ptaki trafiły nawet do Międzynarodowej Czerwonej Księgi jako gatunek zagrożony.
Co je
Ptaki jedzą rośliny, które znajdują się w ich siedliskach. W zależności od pory roku gołębie jedzą owoce, nasiona, pąki. Często ptaki dziobią liście, kwiaty, młode pędy.Wprowadzone w naturalne warunki wysp obcych kultur ptaki tracą swoje zwykłe pożywienie. Dlatego tworzone są dla nich miejsca, w których mogą spożywać pokarm podarowany przez osobę. W tym przypadku ptaki jedzą zboża lub kukurydzę. Takiej pomocy potrzebują głównie osoby zajmujące się wychowaniem młodego potomstwa.
Ptaki hodowane w niewoli są przystosowane do różnych rodzajów pokarmu. Używają preparatów na bazie zieleni, zbóż, zbóż. Ponadto w ich diecie często obecne są owoce i marchew.
Ptasi styl życia
Życie różowych gołębi wynosi około 20 lat. I to częściej u mężczyzn. Ptaki dobrze latają, ale nie lubią pokonywać imponujących odległości. W locie ptaki można rozpoznać po ich dużej prędkości i doskonałej zwrotności.
W warunkach naturalnych dzikie gołębie żyją w małych stadach liczących do 25 osobników. Zbierają się, aby żyć razem i szukać pożywienia.Pióra są monogamiczne w kwestiach reprodukcji. Stale chronią określone terytorium i nie wpuszczają na nie nawet własnych krewnych.
Populacja i stan ochrony
Różowe gołębie od dawna są na skraju wyginięcia. To zmusiło Darrell Conservation Fund do podjęcia działań na rzecz ratowania populacji tych ptaków. Stało się to w 1977 roku. Darrell Zoo w Jersey i na Mauritiusie stworzyło specjalne obiekty do hodowli tych gołębi w niewoli.
W wyniku działań przeprowadzonych w 2001 roku ptaki zostały wypuszczone na wolność. W tym samym czasie do natury wpadło 350 osobników tego gatunku.
Dokładne przyczyny wyginięcia ptaków wciąż nie są znane. Ornitolodzy wymieniają kilka możliwych czynników pochodzących od człowieka:
- wylesianie lasów tropikalnych - są one uważane za główne siedlisko ptaków;
- zanieczyszczenie - na gołębie niekorzystnie wpływają chemikalia stosowane w rolnictwie;
- sprowadzenie na wyspę zwierząt drapieżnych - prowadzą one do zagłady ptaków.
Głównym zagrożeniem dla istnienia gołąbka różowego jest niszczenie gniazd i zjadanie piskląt przez drapieżniki. Mangusty, szczury, makaki krabodzioby prowadzą do zagłady ptaków. Również znaczny spadek populacji ptaków jest związany z silnymi burzami.
Naukowcy są pewni, że dalsze zachowanie populacji tych ptaków bez pomocy człowieka jest niemożliwe. Dlatego tak ważne jest podejmowanie różnorodnych działań mających na celu ochronę gołębi przed drapieżnikami oraz ich hodowlę w niewoli.
Niewola
Trudno oswoić takie gołębie.Dotychczas działania te nie przyniosły zauważalnych rezultatów. Osoby są uważane za bardzo kapryśne. Nie są w stanie przystosować się do różnych czynników klimatycznych. Ponadto ptaki wyróżniają się wolnością i mają trudności z poruszaniem się po terenach otwartych.
Dążenia do hodowli ptaków nie przyniosły pożądanych rezultatów. Jeśli ludzie otwierali woliery, ptaki po prostu odlatywały bez powrotu. W rezultacie ptaki zagubiły się w kosmosie, nie wiedząc, gdzie lecieć. Czasami ptaki próbowały przylgnąć do stad gołębi skalnych. Ale to doprowadziło do ich szybkiej śmierci. Wynikało to z trudności w przystosowaniu się do pokarmu, którego używali krewni.
W drugiej połowie XIX wieku amerykańskim i niemieckim naukowcom udało się przystosować ptaki i umieścić je w wylęgarniach. Tam zapewniono im odpowiednie warunki bytowe. W tym samym czasie ptaki odmawiały łączenia się w pary i składania jaj. Dopiero w drugiej połowie XX wieku ptaki osiedlono w ogrodach zoologicznych, które zapewniły im odpowiednie warunki lęgowe.
Różowe gołębie są uważane za rzadki gatunek ptaków, który jest na skraju wyginięcia. Dlatego współcześni naukowcy dokładają wszelkich starań, aby zachować populację ptaków i hodować je w niewoli.