Nandu amerykański wygląda jak struś afrykański. Jest to ptak o długich kończynach i wydłużonej szyi. Chociaż ma skrzydła, nie potrafi latać. Nandu żyje na sawannach Ameryki Południowej, świetnie biega, wie, jak chronić się przed wrogami. Ptaki od dawna są udomowione przez miejscowych. Amerykańskie nandu są hodowane w wielu krajach ze względu na smaczne, ale twarde mięso, duże jaja i tłuszcz.

Informacje historyczne

Nandu z rzędu ludzi o kształcie nandu od niepamiętnych czasów żyje w Ameryce Południowej w strefie subtropikalnej i umiarkowanej. Po raz pierwszy ptaki te zostały zauważone i opisane w swoich pamiętnikach przez hiszpańskich zdobywców, którzy popłynęli na kontynent południowoamerykański już w XVI wieku.Ci przedstawiciele kształtu nandu zostali udomowieni przez starożytnych Indian. Duże ptaki hodowano na mięso, jaja, tłuszcz. Indianie dekorowali swoje stroje piórami. Rany nacierano tłuszczem. Pierwsi emigranci, którzy mieszkali w Ameryce Południowej w XVII i XVIII wieku, nauczyli tych krewnych strusia afrykańskiego strzec mieszkań. Hiszpanie trzymali nandu zamiast psów.

Opis i charakterystyka nandu

Charakterystyka kształtu nandu z Ameryki Południowej:

  • wzrost - 1,33-1,53 m;
  • waga - 30-40 kg;
  • tułów owalny, zwarty;
  • długa szyja, mała głowa;
  • na szyi i głowie są krótkie pióra;
  • kończyny są długie, muskularne, uda pokryte piórami;
  • skrzydła mocno przylegające do tułowia, krótki ogon;
  • upierzenie kamuflażowe, dziobate (biało-szaro-brązowe);
  • dziób jest mały, prosty, z zaokrąglonym końcem;
  • skrzydła są słabo rozwinięte, mają jedną ostrogę na końcach, nie ma ogona i lotek;
  • łapy mają 3 palce połączone membraną, na końcach palców znajdują się pazury.

Styl życia, zachowanie i dystrybucja

Przedstawiciele gatunków nandu żyją na sawannach, lasach, płaskowyżach i pogórzach Ameryki Południowej (w strefie subtropikalnej i umiarkowanej). Ptaki są prawie 2 razy mniejsze niż strusie afrykańskie. Można je spotkać w Argentynie, Brazylii, a także w Paragwaju, Chile, Boliwii, Urugwaju.

Istnieją dwa rodzaje nandu: północne, czyli zwykłe (zamieszkuje niziny, sawanny) i Darwin, czyli południowe (zamieszkuje południową część kraju, na pogórzu). Obecnie ci krewniacy strusia afrykańskiego hodowani są w USA, Niemczech i innych krajach europejskich, a także w.

Nandu żyje w dużym stadzie ptaków. W okresie godowym tworzą rodziny. Ze względu na rozmnażanie rozpraszają się po pampach. W rodzinie na jednego mężczyznę przypada 6-7 kobiet. Jaja składane są wiosną. Dojrzewanie u nandu następuje w wieku 3-4 lat. Samice z tej samej rodziny składają jaja we wspólnym gnieździe. Samiec inkubuje lęg. W gnieździe znajduje się 15-40 jaj, każde o wadze około 600 gramów. Pisklęta rodzą się w 42-45 dni. Samiec opiekuje się również potomstwem. Pisklęta ważą około 500 gramów. Ich ciało pokryte jest brązowo-białym puchem. Pod koniec pierwszego roku życia pisklętom wyrastają pióra.

Przedstawiciele rodzaju nandu biegają szybko, osiągając prędkość do 60,5 km/h. Są doskonałymi pływakami i potrafią pływać po małych rzekach. Nandu dobrze skaczą, są w stanie przeskoczyć 3-metrową fosę. Ptaki nie latają ze względu na dużą wagę. Jednak często używają skrzydeł, aby zachować równowagę podczas biegu.

Te krewniaki strusi afrykańskich są aktywne w ciągu dnia.W ekstremalnym upale chowają się w cieniu, a wieczorami szukają pożywienia. Cały dzień nandu mija w poszukiwaniu jedzenia lub odpoczynku. Na sawannach ptaki żyją obok roślinożerców. Ci mieszkańcy południowoamerykańskich pampów mają wspólnych wrogów, w razie niebezpieczeństwa wspólnie uciekają lub bronią terytorium. Ostrogi na skrzydłach nandu pomagają im w walce z wrogiem.

Głos tych krewniaków strusi afrykańskich bardziej przypomina dźwięk wydawany przez drapieżniki z rodziny kotów. Wydaje się, że ptaki płaczą: „Nan-du, nan-du”. Ten dźwięk jest wydawany przez samce podczas ich gier godowych. W razie niebezpieczeństwa ptaki syczą, podnoszą skrzydła, atakują wroga.

Przedstawiciele zakonu nandu zjadają wszystko, co znajdą na pampach. Są wszystkożerne. Ich dieta składa się z nasion roślin, zieleni, liści, owoców, jagód. Jedzą owady, węże, małe kręgowce, ryby, skorupiaki. Małe kamyki są regularnie połykane, aby pomóc rozdrobnić pokarm w żołądku.Mogą obejść się bez wody przez długi czas. Jednak bardzo lubią pić, często osiedlając się w pobliżu zbiorników wodnych, gdzie jest dużo jedzenia.

Status gatunku i związek z ludźmi

Dzikie nandu zachowane na sawannach Ameryki Południowej. Stada ptaków często napadają na pola rolników, dlatego ludzie je tępią. To prawda, że \u200b\u200bci krewni strusi są obojętni na zboża. Wręcz przeciwnie, jedzą szkodniki polne (myszy, owady), a także kochają zieloną trawę.

Liczba amerykańskich nandu stale spada. W 1980 roku liczba dzikich ptaków wynosiła 50 000. Polowanie na podobne do nandu grozi wyginięciem gatunku. Jeden z podgatunków nandu (długodzioby) jest już wymieniony w Międzynarodowej Czerwonej Księdze (IUCN).

Cechy hodowli

Amerykańskie nandu nie boją się ludzi, łatwo je oswoić i dogadać się ze wszystkimi mieszkańcami kurnika. Ptaki są hodowane dla mięsa i jaj. Dorosłe lub młode są kupowane w szkółkach nandu.

Utrzymanie i pielęgnacja domu

Do utrzymania nandu amerykańskiego potrzebny jest kurnik i duża woliera jako miejsce spacerowe. W ciepłym sezonie ptaki mogą przebywać na zewnątrz przez cały dzień. To prawda, że \u200b\u200bzaleca się zbudowanie baldachimu na terenie obszaru spacerowego, aby nandu mógł ukryć się przed upałem lub deszczem. W wolierze musisz wyposażyć karmniki i poidła.

Opinia eksperta

Zimą ptaki powinny przebywać w pomieszczeniach do 3 metrów wysokości. Ci kochający ciepło mieszkańcy subtropików mogą się przeziębić w zimnych porach roku. Temperatura w kurniku powinna być utrzymywana na poziomie 15-20 stopni Celsjusza.

Nandusie uwielbiają odpoczywać na stercie słomy na podłodze. Ściółkę należy usuwać, gdy się zabrudzi. W kurniku, w którym trzymane są ptaki, powinno być sucho, ciepło, jasno. W pomieszczeniu należy zainstalować system wentylacji.

Karmienie

Kurczęta urodzone o wadze 0,5 kg karmione są jajkami na twardo, twarogiem, jogurtem.Małe ptaki zjadają do 1 kilograma paszy dziennie. Stopniowo dieta nandu jest wzbogacana zbożami, soczystymi ziołami i warzywami. Po trzech miesiącach ptaki potrzebują 3 kg paszy dziennie, a po 12 miesiącach - 4-5 kg dziennie. Maksymalny przyrost wagi dorosłego ptaka wynosi 40 kilogramów.

Nandu jest karmiony mieszankami paszowymi, mączką, otrębami, ciastem, mieszankami zbożowymi, trawą, drobno pokrojonymi warzywami i owocami. Dieta ptaków powinna zawierać sól, mączkę kostną, kredę, drożdże paszowe, wodę.

Reprodukcja

Nandu są gotowe do rozmnażania w wieku trzech lat. Samice składają jaja (po 10-12 sztuk), a samce je wysiadują. Ich okres godowy rozpoczyna się jesienią, a kończy zimą. Pisklęta pojawiają się po 45 dniach od rozpoczęcia inkubacji. Zwykle małe pisklęta wylęgają się z jaj na wiosnę. Wskaźnik przeżywalności nieletnich wynosi 80 procent.

Pomocne wskazówki dla początkujących

Nandu świetnie czuje się w niewoli, jednak przy rozmnażaniu zaleca się stworzenie ptakom takich samych warunków jak na wolności. Ci mieszkańcy sawann uwielbiają aktywny tryb życia. Ptaki muszą swobodnie poruszać się w wolierze. Latem można je trzymać na zewnątrz przez cały dzień.

Nandu są bezpretensjonalne, jedzą to samo co kurczaki, potrafią przystosować się do życia w każdym klimacie. To prawda, że hodowla tych ptaków z ekonomicznego punktu widzenia jest mniej opłacalna niż strusie afrykańskie. Nandy jedzą tyle samo, co duże ptaki, a ich waga jest niewielka (zaledwie 30-45 kg). W domu służą jako pasterze gęsi i owiec. Ptaki te same prowadzą stado na pastwisko i same przywożą je do domu, poza tym wypędzają psy i lisy ze swoich podopiecznych.

Kategoria:

Ptaki