- Opis kultury
- Odmiany i odmiany
- Cechy zastosowania łubinu w projektowaniu krajobrazu
- Jak sadzić kwiat na stronie
- Właściwa wieloletnia pielęgnacja
- Pielęgnacja po kwitnieniu
- Metody rozmnażania kultury
- Kiedy zbierać i jak przechowywać nasiona łubinu?
- Wskazówki i porady od doświadczonych ogrodników na temat uprawy roślin
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Świetnym sposobem na udekorowanie działki jest posadzenie jej jasnymi kwiatami o atrakcyjnej formie. Przedstawiciele rodziny roślin strączkowych uderzają swoim estetycznym pięknem, dzięki czemu stali się popularni w tworzeniu projektów osobistych fabuł. Łubiny wymagają właściwego sadzenia i pielęgnacji podczas uprawy w otwartym terenie, co zaleca się z góry zbadać każdy ogrodnik, który chce wyhodować tę piękną roślinę.
Opis kultury
Łubin należy do bezpretensjonalnych bylin, charakteryzujących się prostą łodygą, na której naprzemiennie rozmieszczone są liście w kształcie dłoni z długimi ogonkami i dużymi kwiatostanami w postaci świecy. Kwiaty w kształcie pędzla. Łubin osiąga 1, 5 m długości, system korzeniowy jest w stanie penetrować glebę na głębokości 1, 5-2 m. Owoc to fasola, na której znajduje się nie więcej niż 45 nasion o nieregularnym kształcie.
Popularna nazwa owocu rośliny to fasola wilcza, a z języka łacińskiego słowo Lupus jest tłumaczone jako wilk. Łubiny z rodziny Legume, które charakteryzują się obecnością systemu korzeniowego wiążącego azot. Występuje podczas symbiozy bakterii, które mają zdolność przyswajania azotu cząsteczkowego w powietrzu i przekształcania go w formy dostępne dla roślin za pomocą bulw korzeniowych.
Dzięki takim związkom między organizmami owoce rośliny zawierają białka, które nie są charakterystyczne dla innych rodzin, a łubin jest również w stanie wzbogacić glebę w azot i inne nieorganiczne korzystne substancje. Ten przedstawiciel jest uważany za doskonały siderat.
Łubin pospolity występuje na terytorium od Pacyfiku do Oceanu Atlantyckiego, w sumie jest ich ponad 200 odmian. W części śródziemnomorsko-afrykańskiej rośnie 11 gatunków rocznych przedstawicieli, a gatunki wieloletnie - tylko 1. Mogą rosnąć bez wilgoci, dlatego czasami występują na pustyniach Kalifornii, Peru, Teksasu i Sahary.
W 1911 roku słynny angielski hodowca D. Russell opracował nowe odmiany łubinu, które różnią się od pozostałych doskonałymi właściwościami dekoracyjnymi. Na cześć producenta gatunek ten nazwano „hybrydami Russella”, są one dość popularne wśród ogrodników, którzy używają ich do ozdabiania ogrodów kwiatowych i działek ogrodowych.
Odmiany i odmiany
W zależności od wygody środowiska łubin może żyć jako roczny, dwuletni, wieloletni. Kwiaciarnie preferują gatunki wieloletnie, które są skutecznie uprawiane w całej Rosji. Najpopularniejsze gatunki to.
Wąskie liście lub niebieski
Krótki wzrost rośliny ma nie więcej niż 50 cm wysokości. Pomimo faktu, że ten rodzaj łubinu nazywa się „niebieskim”, kwiatostany mogą mieć, oprócz charakterystycznego odcienia, fioletowy, różowy, biały kolor. Na jednym przedstawicielu można znaleźć ogromną liczbę dużych i bujnych szypułek, takich jak łubin arktyczny.
Roślina stosowana jest jako siderat, charakteryzuje się bezpretensjonalnością, zimotrwalością, szybko rośnie i nie wymaga dodatkowego nawozu. Niektóre odmiany, takie jak łubin białoziarnisty, nie wymagają przycinania i kształtowania. Ważne jest, aby pozbyć się z czasem bezlistnych łodyg i wyblakłych kwiatostanów.
Wybierając nasiona łubinu, należy zwrócić uwagę na ich kształt - powinien być podłużny owalny i mieć marmurowy wzór.
Wiele arkuszy
Wysoka roślina ozdobna, osiągająca około 1, 5 m wysokości, system korzeniowy pogłębia się w tej samej odległości, jest odporna na zimę. Charakteryzuje się wielkością kwiatostanów w kształcie świecy o wysokości 35 cm. Najpopularniejszą odmianą jest łubin czerwony. Kwitnie w okresie od czerwca do sierpnia, uwielbia rosnąć w otwartych słonecznych obszarach.
Dekoracyjne
Odmiany dekoracyjne łubinu są wykorzystywane głównie do dekoracji letnich domków i nie są wykorzystywane jako potrawki i karmy dla zwierząt domowych. Osiąga wysokość większą niż 1 m, ma system korzeni prętowych. Ten rodzaj łubinu ma różne odcienie kwiatostanów, dzięki czemu jest aktywnie uprawiany w Rosji
Żółty
Niska roślina, do 1 m wysokości. Kwiatostany łubinu nieznacznie przypominają ucho i mają żółty lub jasnopomarańczowy kolor. Jeśli porównasz kulturę z innymi popularnymi odmianami, łubin żółty jest bardziej kochający ciepło. Ponieważ pojawienie się sadzonek wymaga co najmniej 12 stopni ciepła, a przy powtarzającym się początku mrozu materiał do sadzenia umiera. Jako miejsce wzrostu zaleca się wybrać piaskowce lub glinę piaszczystą.
Biały
Często zdobią ten obszar, a także wykorzystują łubin biały jako kulturę paszową. Roślina jednoroczna, która dorasta do ponad 1 m wysokości, ma owłosioną prostą łodygę z dużą liczbą gałęzi. Łubinowe pąki o białym odcieniu, zebrane w delikatne kwiatostany o długości do 30 cm, szybko rosną i kwitną już 1, 5 miesiąca po siewie. Łubin biały kwitnie przez 90-150 dni.
Gatunki niewymiarowe
Nisko rosnące odmiany obejmują łubin karłowaty, najczęstszy wśród ogrodników. Jego wysokość waha się od 20 do 50 cm, a liście mają szaro-zielony odcień. Łubin kwitnie przez całe lato. Siew zaleca się rozpocząć w kwietniu. Roślina nie wymaga pewnych rygorystycznych warunków do wzrostu i uprawy i ma wysoki procent kiełkowania.
Cechy zastosowania łubinu w projektowaniu krajobrazu
Łubin jest stosowany w produkcji artykułów dekoracyjnych, w produkcji kosmetyków, artykułów higienicznych, zwłaszcza mydeł i tynków.
Kultura doskonale nadaje się do dekoracji działki ogrodowej; najlepiej sprawdza się w pojedynczych nasadzeniach, ale także w kompozycji.
Wysokie odmiany łubinu są wykorzystywane przez projektantów do tworzenia atrakcyjnego tła na klombach, a niskie do tworzenia ścieżek ogrodowych i granic. Wylądował wzdłuż budynków i ogrodzeń, wygląda harmonijnie z innymi bylinami.
Jak sadzić kwiat na stronie
Uprawa na osobistej działce łubinów jest możliwa dzięki nasionom. Aby uzyskać szybkie i wysokiej jakości kiełkowanie bylin, wymagane jest prawidłowe sadzenie, po uprzednim zbadaniu wszystkich subtelności jego realizacji.
Jak i kiedy sadzić łubiny z nasionami
Chociaż łubin i bezpretensjonalna kultura, musisz mądrze podejść do procesu sadzenia. Obszar wzrostu należy wybrać w zależności od odmiany, ponieważ każda z nich preferuje inne oświetlenie.
Główne zalecenia obejmują częściowy cień lub miejsce oświetlone słońcem. Gleba musi być przygotowana w okresie jesiennym, musi być świeża, luźna, gliniasta, lekko kwaśna.
Siew odbywa się na wiosnę. Wyposaż glebę w nawozy, takie jak torf, piasek. Mocne pogłębienie nasion nie jest zalecane. Po wysianiu lekko zwilż glebę i przykryj ją folią lub wilgotną szmatką. W przyszłości, aby rośliny szybko kiełkowały, obserwuj optymalną temperaturę 20-22 stopni. Tak więc w krótkim czasie, a mianowicie po 2 tygodniach, można uzyskać sadzonki z nasion wysokiej jakości.
Po pojawieniu się 3-5 prawdziwych liści na pędach łubinu, przystąp do sadzenia sadzonek łubinu w ziemi w stałym miejscu. To nie jest warte czasu, ponieważ późne przeszczepianie może negatywnie wpłynąć na rozwój systemu korzeniowego.
Możesz siać bezpośrednio na otwartej glebie. Aby to zrobić, w ostatnich dniach października lub w pierwszych dziesięciu dniach listopada wysiewać na głębokość 2-3 cm.
Pędy ozdobią pole bramkowe już na początku maja, a kwitnienie zachwyci w sierpniu. Ważne jest, aby odległość między sadzonkami wynosiła od 30 do 50 cm.
Technologia sadzenia sadzonek łubinu w otwartym terenie
Po wybraniu dobrze oświetlonego obszaru należy wybrać neutralną glebę. Jesienią, jeśli na łóżku występuje kwaśna gleba, należy dodać mąkę dolomitową w ilości 5 kg na 1 m2, a mąkę alkaliczną - torf w tej samej objętości. Kiedy sadzonki staną się silniejsze, przeszczep je w otwartej glebie do wcześniej przygotowanego miejsca. Algorytm lądowania:
- Kopać dziury, zachowując odległość między nimi 30-50 cm.
- Dodaj trochę humusu do każdej dziury.
- Podlewaj sadzonki, odstaw na 1 godzinę.
- Usuń sadzonki z glinianą bryłą z pojemnika.
- Wyślij do dziury, starając się nie naruszać integralności korzeni.
- Aby wypełnić podłoże glebowe, lekko naciśnij dłońmi.
- Przeprowadzaj obfite podlewanie.
Roślina zapuści korzenie w pełni dopiero w następnym sezonie. W pierwszym roku życia krzaki łubinu będą małe, a kwiatostanów niewiele.
Właściwa wieloletnia pielęgnacja
Ponieważ kultura jest bezpretensjonalna, jej uprawa na otwartym polu nie stwarza wiele problemów dla ogrodnika. Główne wymagania dotyczące wieloletniej pielęgnacji to terminowe pielenie i wysokiej jakości górny opatrunek.
Wymagania dotyczące gleby i oświetlenia
Łubin rośnie szybko w przeważnie nasłonecznionym miejscu, toleruje również półcień. Nie zaleca się lądowania w obszarach, w których nie obserwuje się bezpośredniego światła słonecznego w ciągu dnia.
Podlewanie i rozluźnianie
Obowiązkowe procedury rozcieńczania łubinu to podlewanie i rozluźnianie. Obfitość nawilżania zależy od odmiany i odmiany plonu, dlatego należy wcześniej zapoznać się z jej funkcjami. Główne wymagania obejmują wysokiej jakości podlewanie w czasie tworzenia pąków, ponieważ w tym okresie roślina wieloletnia odczuwa maksymalny brak wilgoci. Przez resztę czasu podlewać w miarę potrzeby z umiarem.
Po każdym nawadnianiu ostrożnie poluzuj glebę, uważając, aby nie uszkodzić szyjki korzenia.
Pielenie gleby na miejscu
Jak wszystkie wieloletnie rośliny ozdobne, łubin potrzebuje szybkiego usuwania chwastów, szczególnie we wczesnych latach wzrostu. Co więcej, kultura zacznie samodzielnie uwalniać alkaloidy, które negatywnie wpływają na wzrost i rozwój wielu roślin, w tym chwastów, przez system korzeniowy. Dlatego w kolejnych latach łubiny nie będą wymagały regularnego pielenia gleby.
Top dressing
Obecność niezbędnych składników odżywczych jest ważnym składnikiem opieki nad tym bylinem. Drugiej wiosny po posadzeniu łubinu na działce należy nawozić za pomocą substancji mineralnych, a także zaleca się dodawanie nawozów nieorganicznych.
Nie powinieneś dać się zwieść produktom zawierającym azot, w ich zastosowaniu warto przestrzegać ścisłej dawki.
Superfosforan lub chlorek wapnia jest idealny do takich celów. Musi być nakładany w proporcji 20 i 5 g na 1 m2. Wykonuj również terminowe substancje organiczne, takie jak popiół, każdy krzak powinien dostać 2 łyżki. l nawozy
Nawozi glebę pod starymi roślinami co roku na wiosnę, dopóki roślina nie wejdzie w fazę kwitnienia.
Formowanie cięcia
Wielu początkujących ogrodników często interesuje się cięciem łubinu na zimę.
W rzeczywistości dorosła roślina potrzebuje systematycznego przycinania zwiędłych pędów i wyblakłych kwiatostanów, co zwykle odbywa się jesienią po obfitym kwitnieniu łubinu.
Pielęgnacja po kwitnieniu
Po kwitnieniu zaleca się pielęgnację rośliny wieloletniej. Dzieje się to około października. Opieka nad łubinami obejmuje przycinanie, zbieranie nasion, które spadły w procesie rozbijania fasoli.
Transplantacja: warunki i zasady pracy
Nieprzyjemna i czasochłonna procedura zarówno dla ogrodnika, jak i rośliny, ale nadal jest czasami po prostu konieczna. Zaleca się przesadzanie kultury wiosną. Wokół krzaka musisz wykonać wykop, wykopać głębokie wykop, ponieważ korzeń łodygi czasami wchodzi w ziemię dwa razy więcej niż rośnie na powierzchni gleby.
Wyciągnij krzak z ziemi, pozbądź się ziemi, starając się nie uszkodzić raczej delikatnych korzeni i nie oderwać bulw bakteriami wiążącymi azot, ponieważ bez nich roślina wieloletnia nie przetrwa w przyszłości. Następnie umieść roślinę w przygotowanej dziurze, wykopanej na tej samej głębokości, na której rosł krzak.
W celu szybkiego ukorzenienia zaleca się dodanie odrobiny ziemi z tego samego miejsca. Obficie podlewaj krzak, przykryj suchą ziemią i trzymaj w cieniu przez 2 tygodnie.
Wspieranie wysokich kwiatów
Podczas uprawy wysokich odmian warto wziąć pod uwagę, że roślina wieloletnia charakteryzuje się cienką i delikatną łodygą. Pod wpływem silnych wiatrów lub ulewnych deszczy może się złamać, dlatego musisz wcześniej zadbać o wieloletnie wsparcie. Do takich celów zaleca się stosowanie drążka ogrodowego; w przypadku jego braku zwykły cienki kołek wykonany z drewna wystarczy. Nie musisz wiązać kultury, zostawiając trochę wolnego miejsca.
Szkodniki i choroby: kontrola i zapobieganie
Chociaż łubin jest rośliną wieloletnią o dobrej odporności na choroby i szkodniki, czasami występują pewne trudności podczas jego uprawy. Największym zagrożeniem dla łubinu jest:
- mszyce;
- larwy muchy wzrostu;
- ryjkowce;
- biała zgnilizna;
- mączniak prawdziwy.
Przyczyny chorób bakteryjnych są uważane za nieoptymalne, a mianowicie bagienne środowisko wzrostu łubinu. Nadmierna wilgoć pociąga za sobą negatywne konsekwencje. Choroby grzybicze mogą wystąpić, gdy w glebie lub na nasionach znajdują się zarodniki.
Jeśli grzyb zacznie tworzyć się na wieloletniej roślinie, konieczne jest pozbycie się dotkniętych części. W celach profilaktycznych zaleca się traktować krzew roztworem nadmanganianu potasu w stosunku 1 do 10 i okresowo podlewać nim sadzonki. Niektóre pestycydy należy stosować od szkodników, spryskując je kwiatami.
Przygotowanie rośliny do zimowania
Aby zachować bylinę w zimie, musisz uciszyć krzaki jesienią, aby szyjka korzenia, najbardziej wrażliwe miejsce, nie zamarzła na zimno. Roślina wieloletnia lepiej jest ściółkować za pomocą trocin.
Warto pamiętać, że maksymalny łubin jest w stanie wytrzymać spadek temperatury o -8 stopni.
Ostre spadki temperatury mogą negatywnie wpłynąć na życie łubinu.
Metody rozmnażania kultury
Rozcieńczanie łubinu odbywa się za pomocą nasion lub sadzonek. Specjaliści wyróżniają tylko dwa rodzaje rozmnażania łubinów: nasiona i wegetatywne.
Sadzonki
Rozmnażanie wegetatywne przy użyciu sadzonek zaleca się stosować wyłącznie u przedstawicieli w wieku co najmniej 3 lat. Krzewy w wieku 5-6 lat nie mogą być również nazywane doskonałym materiałem do rozmnażania nasion, ponieważ nie mają pąków bocznych. Należy je odciąć ostrym nożem u podstawy łodygi, najlepiej z częścią szyjki korzeni, i posadzić w cieniu na piaszczystej ziemi.
Gdy korzeń powstaje na ciętej łodydze, można go wysłać do stałego miejsca.
Zabieg przeprowadzany jest po letnim kwitnieniu, a wiosną z trzyletnimi krzewami, podczas gdy warto wziąć sadzonki z pędami bocznymi, z obecnością zatoki liści.
Inne metody hodowli
Inne metody rozmnażania wegetatywnego obejmują podział kłącza. Wykop korzenie w starym krzaku co najmniej 4 lata na jesieni, zbadaj je pod kątem obecności młodych segmentów, na których obficie posadzone zostaną pąki lub śpiące pąki. Oddziel te części ostrożnie i upuść je w nowym miejscu.
Rozmnażanie nasion jest uważane za jedno z najbardziej zawodnych dla tego gatunku. Jest tak, ponieważ ozdobne odmiany nasion w sąsiedztwie ulegają podziałowi według koloru. Dlatego, aby uzyskać większą liczbę, zaleca się uciekanie się do rozmnażania wegetatywnego.
Kiedy zbierać i jak przechowywać nasiona łubinu?
W okresie dojrzewania owoce pękają, nasiona są rozprowadzane przez wiatr. Odbiór ich po przerwie jest niewygodny, więc powinieneś się tym zająć z góry. Tylko fasola zacznie nieco wysychać, związać je gazą. Wtedy nie rozpadną się, a po dojrzewaniu owoców będzie można je bez problemu zbierać.
Kiedy owoce żółkną, należy je ostrożnie złożyć w plastikową torbę i przechowywać w ciemnym, suchym miejscu.
Nasiona łubinu mają inny kształt, kolor i tę samą gładką górną pokrywę, zachowują możliwość kiełkowania przez 5 lat.
Wskazówki i porady od doświadczonych ogrodników na temat uprawy roślin
Przed rozpoczęciem uprawy warto uważnie przeczytać zalecenia doświadczonych ogrodników, którzy od kilku lat uprawiają na swoim terenie taką wieloletnią roślinę jak łubin:
- Aby przyspieszyć kiełkowanie nasion łubinu podczas sadzenia na sadzonkach, wymieszaj nasiona ze zmiażdżonymi korzeniami dorosłej rośliny wieloletniej.
- W pierwszym roku sadzenia sadzonek zaleca się natychmiastowe odcięcie kwiatostanów, zanim zdążą dać nasiona. Jest to konieczne, aby łubin szybciej zapuścił korzenie i nie marnował energii na produkcję owoców.
- Aby roślina wieloletnia kwitła do najzimniejszych, zaleca się sadzenie jej w półcieniu, aby mogła wytrzymać przez długi czas. Ale jest też minus tej metody - kwiatostany nie będą w tak dużej ilości.
- В древности плоды люпина употребляли в пищу люди, а сейчас их можно использовать в качестве корма для животных благодаря содержанию большого количества белков в составе наземной части многолетника.
Такое яркое и необычное многолетнее растение можно встретить и в качестве сорняка, но из-за своей презентабельности используется и как красивое украшения для клумбы или сада. При этом оно не требует больших затрат личного времени и энергии от садовода, поскольку считается одним из самых неприхотливых. Если внимательно изучить все правила посадки и ухода, то люпин в течение 5 лет будет радовать окружающих своими пышными многочисленными бутонами.