Aby pasieka była rentowna i generowała dochód, pszczoły muszą na niej żyć, w pełni przystosowane do warunków bytowych. Tam, gdzie zimy są łagodne, klimat umiarkowany, a chłody trwają nie dłużej niż dwa, trzy miesiące, doskonale sprawdziła się rasa pszczoły miodnej Karnika. Korzystne jest stosowanie tych owadów w przypadkach, gdy wokół pasieki nie ma wystarczającej ilości roślin miododajnych.
Opis i charakterystyka pszczoły karnik
Pszczoły karnickie pierwotnie powstały w Europie Wschodniej, w Karyntii i Górnej Krainie.Z tego powodu rasa jest również nazywana pszczołami Krajinsky. Rasa ta została uzyskana w Słowenii na początku XIX wieku przez skrzyżowanie pszczół włoskich i trutni cypryjskich. Prawie 100 lat później owady zaczęły być aktywnie sprzedawane do innych krajów, zaczęły odnosić sukcesy. Rasa ta jest popularna we wschodniej i zachodniej Europie, a także w południowych regionach Federacji Yi.
Pszczoły Karnika są przeważnie ciemnoszare z krótką, grubą i puszystą sierścią o srebrzystym odcieniu, ale niektóre osobniki mają kilka pasków na odwłoku, najczęściej w miejscu krzyżowania się z inne rasy.
Królowe tych owadów mają swoje własne cechy. Są koloru czarnego, ale mogą być również w paski i ważą do 185 miligramów w stanie niepłodnym i 205 miligramów w stanie płodowym. Wiosną macica może złożyć od 1,4 do 2 tysięcy jaj. Przeciętny owad waży 110 miligramów.
Odmiany pszczół karnickich
Te pożyteczne owady mają kilka odmian, które z podstawowymi podobieństwami mają szereg charakterystycznych właściwości związanych z zachowaniem, produktywnością, charakterystycznymi właściwościami i cechami hodowlanymi karnika.
Pionek
To najbardziej znana, rozpowszechniona i popularna odmiana pszczół. Pesesze mogą pracować z różnymi miododajnymi zakładami i zbierać łapówki od kilku miododajnych zakładów jednocześnie. Owady są spokojne, spokojne z natury, wcześnie rozpoczynają rozwój i wylęgają się aż do października, a jej szczyt przypada na maj, okres aktywnego kwitnienia ogrodów i upraw.
Pionki tworzą duże rodziny, roi się silnie, co można łatwo kontrolować, jeśli miód jest pobierany w odpowiednim czasie.
Sklenar
Przedstawiciele tego gatunku są bardzo wytrwali, ale zdolni do agresywnych działań. Lepiej nadają się do późnych zbiorów miodu, ponieważ rozwijają się stopniowo.Ich rodziny są średnie i duże, w rzadkich przypadkach tworzą się roje. Pozytywne właściwości są zachowane tylko u osobników czystej krwi, mieszańce tracą je już w pierwszym pokoleniu.
Troizek
Odmiana ta rozwija szybki czerw wczesną wiosną pod warunkiem, że jest dużo pyłku. Jeśli to nie wystarczy lub jest nieobecne, macica przerywa składanie jaj. Pszczoły charakteryzują się wyjątkową czystością i pracowitością. Rzadko tworzą się roje.
Opinia eksperta
Genetycznie niestabilne, szybko tracą pozytywne cechy rasy.
Hollesburg
Owady tego gatunku słyną z pracowitości i produktywności, która znacznie przewyższa innych przedstawicieli rasy karnika.
Tolerancja warroatolerancji
Ten gatunek karniki pszczelej wziął swoją nazwę od warrozy - najgroźniejszej choroby wywoływanej przez warrozę u owadów miododajnych. Wybierając pszczoły zdolne do samodzielnego wydalania roztoczy, stworzono różnorodność warrozotolerancji, co oznacza „odporne na warrozę”. Owady są małe, budują małe grzebienie i nie tworzą dużych rodzin. Nierojące się, nieagresywne i wysoce produktywne pszczoły.
Produktywność i zbieranie miodu
Pszczoły Karnika są bardzo pracowite i potrafią zbierać nawet nektar o niskiej zawartości cukru, ponieważ mają długą trąbkę. Szybko znajdują najlepsze źródło nektaru i przechodzą do zbierania go, robiąc dobre zbiory z czerwonej koniczyny.
Zbiór miodu tych owadów półtorakrotnie przekracza normę. Lepiej niż inne rasy radzą sobie z wczesnym zbieraniem miodu, aw normalnych warunkach pogodowych wydajność może sięgać 20 kilogramów z hektara.Jednocześnie karnika woli zbierać nektar z roślin uprawnych, czyli z nasadzeń wykonanych przez człowieka, a nie z roślin dziko rosnących w warunkach naturalnych.
Wolą koniczynę i rzepak ozimy, czyli te rośliny, które zaczynają kwitnąć wcześniej niż inne. Ponadto pszczoły te chętnie zapylają drzewa i krzewy owocowe, dlatego pasieki można umieszczać w pobliżu ogrodów i plantacji.
Odporność na choroby
Pszczoły karnickie są odporne na większość chorób charakterystycznych dla tych owadów. Mają genetyczną odporność na zatrucie spadzią, nie cierpią na paraliż i akarapidozę, a nie tylko trutnie i robotnice, ale także lęgi z matkami odznaczają się dobrym zdrowiem. Jednak podczas surowych i długotrwałych zim mokrych karnik może być dotknięty nosematozą.
Zimowanie
Po zakończeniu głównego odpływu letniego pszczoły karnikowe zaczynają przygotowywać się do zimowania, które jest wczesne w porównaniu z innymi odmianami. Jeśli pyłku jest mało, pszczoły ograniczają składanie i odchów czerwiu. W ten sposób kontrolują wzrost populacji i ją chronią.
Owady nie potrzebują specjalnych warunków do zimowania, zadowalają się prostymi ulami o regularnej ramie. Ale na wiosnę mają czyste gniazda z minimum śmierci i szybko zaczynają powiększać rodzinę. Pszczoły te wyróżniają się zimotrwałością i doskonałą wytrzymałością, jednak przy znacznych mrozach (poniżej -20 stopni Celsjusza) ule będą wymagały izolacji. Do pomyślnego zimowania potrzeba 20-25 kilogramów paszy.
Za i przeciw
Pszczoły Carnica mają wiele pozytywnych cech, wśród których wyróżniają się:
- Możliwość zbierania miodu nawet przy złej pogodzie. Owady opuszczają ul zarówno w chłodne dni, jak i podczas mżawki.
- Odporny na zmiany wysokości do półtora kilometra.
- Ciężka praca.
- Minimalne wymagania żywieniowe.
- Wyraźne zdolności adaptacyjne.
- Występ.
- Silna odporność.
- Odporny na niebezpieczne choroby.
- Szybki wzrost potomstwa.
- Dużo wosku.
- Czystość w ulu, czyste plastry.
- Minimalne wymagania dotyczące zimowania.
- Odporny na ujemne temperatury.
Główną wadą tej rasy jest brak stabilności genetycznej. Karnika łatwo krzyżuje się z innymi pszczołami i traci swoje charakterystyczne cechy.Do minusów należy zaliczyć również rojenie przy niskim pobraniu miodu, ograniczona wydajność macicy do bliznowacenia (składania jaj), a zbyt ciepła i długa jesień charakteryzuje się późnym bliznowaceniem, co prowadzi do zwiększonego zużycia paszy, a pszczoły są wyczerpane.
Również przy lekkim przypływie miodu notuje się rojenie. Pszczoły również losowo rozdzielają czerw w różnych ramkach, a także prawie nie produkują propolisu, co nie jest lubiane przez wielu pszczelarzy i pszczelarzy.
Nuanse sadzenia i wymiany macicy
Stare królowe pszczół zmniejszają produktywność, co grozi degeneracją i śmiercią rodziny. Aby tego uniknąć, konieczne jest zasadzenie nowej macicy. Aby rój go nie odrzucił, musisz usunąć starą królową i grzebienie z larwami. Najlepiej robić to wiosną i wczesnym latem, kiedy w ulu jest dużo młodych owadów.Również tę procedurę można wykonać pod koniec lata - wczesną jesienią, kiedy owady są pełne i spokojniejsze. Najłatwiej jest wymienić matkę w ulach średniej wielkości.