Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Rozwój pszczelarstwa w obwodzie leningradzkim jest ściśle związany z zadaniem rozbudowy bazy paszowej bydła mięsnego i mlecznego. Rośliny pastewne są dobrymi roślinami miododajnymi. Okres sianokosów zbiega się z masowym kwitnieniem traw, kiedy to pszczoły aktywnie zbierają nektar i pyłek. Miodowy potencjał zarośli leśnych i łąkowych nie został w pełni wykorzystany.

Klimat dla pszczelarstwa w obwodzie leningradzkim

Warunki klimatyczne regionu leningradzkiego sprzyjają rozwojowi pszczelarstwa, pomimo niestabilnej pogody.Ruch mas powietrza znad Atlantyku, bliskość Zatoki Fińskiej, jezior Ładoga i Onega to główne czynniki determinujące reżim temperaturowy, liczbę dni z opadem, zachmurzenie.

Analiza 150-letniego okresu obserwacji meteorologicznych sugeruje, że w tym czasie średnia temperatura systematycznie wzrastała: w porównaniu z latami 1871-1900 - prawie 2-krotnie (z 3,8 do 6,3 stopnia), od 1961-1990 o 1,3 stopnia. Opady deszczu również wzrosły o 148 mm i 59 mm w odpowiednich okresach.

Liczba dni bezchmurnych w okresie wiosenno-letnim waha się od 75 do 90. Od początku maja panuje w regionie stabilna temperatura powyżej 10 stopni. W okresie kwitnienia roślin miododajnych okres korzystny dla lata pszczół może ulec znacznemu skróceniu ze względu na zmienną pogodę: porywiste wiatry i deszcze.

Miodowa Baza

Miododajna baza regionu leningradzkiego jest utworzona z dzikich i uprawnych roślin.

Rośliny leśne dają największe zbiory miodu:

  • wierzba;
  • jarzębina;
  • borówki;
  • borówka;
  • klon;
  • lipa;
  • czeremcha;
  • wiciokrzew;
  • malina.

Zarośla łąkowe reprezentowane przez:

  • zieleń;
  • chabry;
  • zawilec;
  • geranium.

Uzupełnij bazę miodową plonami roślin rolniczych i ogrodniczych:

  • koniczyna;
  • kasza gryczana;
  • rzepak;
  • colza;
  • facelia;
  • słodka koniczyna.

Dla uzyskania maksymalnego zbioru miodu korzystne jest umieszczanie pasiek na obrzeżach lasu.

Wielkość wiosennego zbioru miodu zależy przede wszystkim od kwitnienia wierzby i klonu. Po kwitnieniu mniszka lekarskiego i ogródków następuje przerwa w pracy pszczół do końca lipca-początku sierpnia ze względu na częste ochłodzenie i brak masowego kwitnienia.

Późnoletnia łapówka (zbiór miodu na przełomie lipca i sierpnia) tworzą maliny, koniczyna, świetlica, chabry. Średnio jedna rodzina pszczela zbiera od 11 do 27 kg miodu, w zależności od warunków pogodowych.

Pszczelarze, którzy zwracają szczególną uwagę na wiosenny zbiór miodu, uzyskują lepsze wyniki.

Choroby

Rojonie pszczele regionu leningradzkiego najczęściej cierpią na następujące choroby:

  • Varroatosis - uszkodzenie przez roztocza Varroa. Groźna choroba pasożytnicza nieleczona prowadzi do śmierci całej pasieki.
  • Amebiaza - zarażenie przez wodę lub pokarm pszczół robotnic amebą Malpighamoeba mellifical. Prowadzi do śmierci 70-100% populacji pszczół poza ulem.
  • Askosferoza - infekcja grzybicza niebezpieczna dla tygodniowych poczwarek. Pleśń Ascofer jest przenoszona przez pszczoły robotnice.
  • Nosema to choroba wywoływana przez pasożyta Nosema. Jednokomórkowy pierwotniak wywołuje u pszczół robotnic i matek ostrą biegunkę, w wyniku której stają się one bardzo słabe i mogą umrzeć.

W ciągu ostatnich 20 lat obserwowano śmierć pszczół w pasiekach obwodu leningradzkiego w okresie jesienno-zimowym z powodu stosowania na polach pestycydów 1. klasy zagrożenia i rozwoju warrozy. W wyniku zatrucia pestycydami zmieniają się zachowania pszczół: tracą zdolność przekazywania informacji, wyrzucają matkę z ula i nie przyjmują nowej, skazując rodzinę na wyczerpanie i śmierć.

Najlepsze rasy

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego pszczół w obwodzie leningradzkim zalecana jest pszczoła środkoworuska i karpatka. Pszczoła środkoworuska, czyli europejski ciemny lub ciemny las, ma cechy odpowiednie do warunków klimatycznych i rodzaju miodowych krain regionu leningradzkiego.

Pszczoły tego gatunku tolerują zimą niskie temperatury (do -42 st. C), spożywając mało pokarmu, gdyż znajdują się w stanie głębokiego spoczynku. Hardy, co jest ważne w krótkim okresie za łapówkę. Mogą latać na duże odległości od ula. Są odporne na nosematozę. Wady - agresywność, skłonność do rojenia. Aby pracować z tą pszczołą, pszczelarz musi mieć wiedzę i doświadczenie.

Karpacka rasa pszczół znosi zimowanie nie umierając, umie zbierać nektar w każdą pogodę, łatwo przystosowuje się do jej zmian. Karpatka przetwarza wszystkie dostępne jej rośliny miododajne.Rodzina pszczół szybko nabiera sił wczesną wiosną i zaczyna latać kilka dni wcześniej niż inne gatunki pszczół. Rasa jest odporna na większość chorób, nie jest agresywna, nie roi się.

Organizacje publiczne i rządowe wsparcie pszczelarstwa w obwodzie leningradzkim

" Petersburskie Towarzystwo Pszczelarzy Amatorów" - regionalna organizacja publiczna reprezentująca interesy obywateli zajmujących się pszczelarstwem. Stowarzyszenie niepaństwowe zapewnia pomoc organizacyjną i doradczą członkom społeczności. Biuro firmy znajduje się w Petersburgu przy ul. Połozowa, 5 (na pierwszym piętrze).

Opinia eksperta

Obywatele mogą kontaktować się z organizacją telefonicznie lub osobiście. W okresie letnim (czerwiec-sierpień) recepcja odbywa się od poniedziałku do środy w godzinach od 11.00 do 19.00.

W pozostałych miesiącach konsultacje można uzyskać w poniedziałki i piątki w godzinach 11.00-19.00 i 11.00-18.00. Pszczelarze, podobnie jak rolnicy, otrzymują wsparcie państwa w ramach budżetu regionalnego. W 2020 r. na rozwój pszczelarstwa w obwodzie leningradzkim przeznaczono ponad 3 mln rubli.

Perspektywy

Perspektywy pszczelarstwa w regionie są ściśle związane z planami rozwoju hodowli mięsa i mleka. Aby wykonać to zadanie, konieczne jest stworzenie bazy paszowej, której podstawą będzie zasiew zbóż.

Duże obszary zostaną zajęte:

  • koniczyna;
  • esparceta;
  • słodka koniczyna;
  • facelia.

Aby uzyskać wysokiej jakości siano, koszenie traw odbywa się w ostatniej fazie kwitnienia, co otwiera ogromne możliwości dla zbioru miodu. Pola obsiane roślinami pastewnymi będą zobowiązane do pozyskiwania materiału siewnego, co jest niemożliwe bez zapylania przez pszczoły.

Rośliny miododajne można włączyć do płodozmianu zbóż i roślin strączkowych, co pozytywnie wpłynie na gospodarstwa i pszczelarstwo. Powierzchnia leśna to 116 tys. ha, potencjalna wydajność miodowa szacowana jest na 3 tys. ton, natomiast rzeczywista wydajność miodowa to nieco ponad 1 tys. ton miodu.

Leśne pasieki mogłyby poszerzyć asortyment produktów pszczelarskich poprzez produkcję pyłku pszczelego, pyłku. Zachętą do zwiększenia produkcji miodu i produktów pszczelich jest obecność wielomilionowego konsumenta w regionie (St. Petersburg).

Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!

Kategoria:

Pszczelarstwo