Spośród wszystkich produktów pszczelich najbardziej popularny jest miód lipowy. Nektar kwiatowy charakteryzuje się doskonałym smakiem, bardzo przyjemnym aromatem, długim okresem krystalizacji oraz właściwościami leczniczymi, które są aktywnie wykorzystywane w medycynie tradycyjnej i ludowej. Lipa jest bardzo wydajną rośliną miododajną, ale kiedy iw jakiej ilości kwitnące drzewo wytwarza cenny nektar, dowiemy się dalej.

Opis kultury

W swoim naturalnym środowisku lipy rosną w lasach liściastych i mieszanych. Roślina oczyszcza zanieczyszczone powietrze, emituje duże ilości tlenu, jest aktywnie sadzona w parkach i na skwerach dużych miast.

Oprócz cennego nektaru, kora i liście rośliny wykorzystywane są w medycynie ludowej, a drewno lipy wykorzystywane jest w różnych gałęziach przemysłu. Kultura nie jest kapryśna w stosunku do warunków wzrostu, jest powszechna w umiarkowanych, subtropikalnych szerokościach geograficznych i regionach o klimacie kontynentalnym.

Średnia długość życia rośliny waha się od 200 do 300 lat, zdarzają się okazy 500-letnie, a nawet 1000-letnie. W okresie kwitnienia drzewo wchodzi w 20. sezon aktywnego wzrostu i rozwoju. Istnieje wiele odmian kultur, różniących się wielkością drzew, kształtem blaszek liściowych i okresem kwitnienia.

W krajach sąsiednich najbardziej rozpowszechniona jest lipa drobnolistna lub pospolita.

  • Dojrzałe drzewa są wysokie, z rozłożystą koroną o owalnym lub ostrosłupowym zarysie, często dochodzącą do 40 metrów wysokości i 5 metrów szerokości.
  • Kształt blaszek liściowych zależy od odmiany rośliny, ale najczęściej spotyka się drzewa z liśćmi w kształcie serc z wieloma zębami wzdłuż krawędzi.
  • Kłącza są potężne, wnikają głęboko w glebę, co pozwala drzewu otrzymać niezbędną ilość wilgoci i składników odżywczych.
  • Pień jest prosty, u młodych drzew pokryty jest gładką korą ochronną o oliwkowym odcieniu. U dorosłych roślin kora jest gęsta, z licznymi ciemnobrązowymi pęknięciami.
  • Odmiana charakteryzuje się doskonałą odpornością na niskie i wysokie temperatury, dobrze znosi upały, suszę i mróz do -45 stopni, łatwo zapuszcza korzenie na Syberii, Uralu iw regionie Dalekiego Wschodu.
  • W okresie kwitnienia na drzewach pojawiają się kwiatostany racemose z małymi, żółtymi lub kremowymi kwiatami, z których pszczoły czerpią smaczny i zdrowy nektar.

Ważne! Po zakończeniu kwitnienia na drzewach pojawiają się owoce w postaci małych orzechów, w których znajdują się nasiona. Kultura rozmnażana jest metodą nasienną lub wegetatywną.

Cechy uprawy

Aby wyhodować zdrowe, kwitnące drzewo, użyj nasion, sadzonek, pędów korzeniowych lub sadzonek. Termin sadzenia sadzonek w otwartym terenie zależy od regionu, w którym uprawia się miód. Na południowych szerokościach geograficznych prace prowadzone są jesienią, 3-4 tygodnie przed możliwymi przymrozkami. W klimacie umiarkowanym i północnym sadzenie jest przekładane na wiosnę.

Do uprawy cennych roślin wybieraj płaskie, dobrze oświetlone tereny. Im więcej światła słonecznego otrzymuje drzewo, tym więcej nektaru wytwarzają jego kwiaty.

  • Ziemia jest dokładnie przekopywana, spulchniana, wprowadzana do gleby materia organiczna i związki mineralne.
  • Wykop doły do sadzenia na przygotowanym miejscu o głębokości co najmniej 50-60 cm i szerokości.
  • Na dnie wykopu układana jest warstwa drenażowa z drobnego kamienia i piasku, na wierzch wylewana jest żyzna ziemia i obficie nawilżana.
  • W każdym otworze umieszcza się sadzonkę, zasypuje ziemią, zagęszcza i ściółkuje materiałami organicznymi.

Aby młode przyrosty nie cierpiały z powodu przeciągów i silnych podmuchów wiatru, obok sadzonek wbijane są kołki podporowe, do których przywiązane są rośliny.

Koło pasieki sadzi się miodniki. Jeśli nie jest to możliwe, ul jest przenoszony bliżej nasadzeń na okres kwitnienia. W ekstremalnych upałach i długotrwałej suszy sadzonki wymagają dodatkowego podlewania, 1 raz w ciągu 5-7 dni. Dojrzałe drzewa samodzielnie pobierają z gleby niezbędną wilgoć i składniki odżywcze.

Ważne! Pogłówny opatrunek stosuje się w pierwszych 2-3 sezonach wzrostu i rozwoju lipy. Co więcej, roślina ich nie potrzebuje.

Produktywność miodu i nektaru

Miód naturalny lipowy uważany jest za najlepszy produkt pszczelarski. Skład nektaru obejmuje ponad 300 użytecznych i odżywczych substancji, które przyczyniają się do prawidłowego i precyzyjnego funkcjonowania organizmu człowieka.

Produktywność miodu zależy bezpośrednio od warunków pogodowych i klimatycznych regionu, od terenu, na którym rośnie drzewo.

Na produkcję nektaru negatywnie wpływają dobowe wahania temperatury, obfite opady deszczu, silne, porywiste wiatry. Długie deszcze wypłukują słodycz z kwiatów, a porywisty wiatr wysuszają je i sprawiają, że stają się niedostępne dla pracowitych owadów. Przy gwałtownym spadku temperatury powietrza kwitnąca lipa przestaje wydzielać miododajny nektar.

Umiarkowana wilgotność i temperatura od +18 do +24 stopni są uważane za komfortowe dla obfitego kwitnienia i produkcji nektaru.Z 1 ha nasadzeń lipy uzyskuje się w sezonie od 700 do 1000 kg wartościowego, leczniczego i smacznego produktu pszczelarskiego. Dorosłe drzewo produkuje do 40 kg smakołyków w okresie kwitnienia.

Opinia eksperta

Fakt! W szczególnie pomyślnych latach wydajność miodu może sięgać nawet 1500 kilogramów nektaru z tej samej liczby drzew.

Okres i długość kwitnienia

Czas i długość kwitnienia lip również zależy od warunków pogodowych panujących w regionie uprawy.

Jeśli na Kaukazie i Krymie okres aktywnego kwitnienia rośliny przypada na połowę lub koniec czerwca, to w regionach o klimacie umiarkowanym lub kontynentalnym roślina zakwita 10-15 dni później. Czas kwitnienia nasadzeń lipowych nie jest długi, trwa od 12 do 16 dni, w rzadkich przypadkach, ze względu na warunki pogodowe, może wzrosnąć do 20 dni.

Przydatne właściwości lipy

Nektar lipowy zawiera dużą ilość użytecznych cukrów, kwasów, substancji biologicznie czynnych, witamin i związków mineralnych.

Produkt pszczeli jest stosowany jako środek profilaktyczny i leczniczy:

  • na wzmocnienie odporności;
  • na przeziębienia i choroby wirusowe w celu obniżenia temperatury ciała;
  • nektar lipowy działa tonizująco, przeciwzapalnie i antyseptycznie;
  • stosowany w leczeniu chorób układu pokarmowego;
  • normalizuje ciśnienie krwi, wspomaga prawidłową pracę serca i naczyń krwionośnych;
  • wpływa korzystnie na układ nerwowy.

Również produkt pszczelarstwa wykorzystywany jest w kuchni do przygotowywania deserów, sosów, ciast i napojów. W kosmetologii miód lipowy wykorzystywany jest do sporządzania leczniczych i odmładzających maseczek oraz balsamów do skóry i włosów.

Ważne! Lipowy przysmak nie jest wskazany dla osób z wysokim poziomem cukru we krwi i skłonnością do reakcji alergicznych.

Gdzie rośnie

Lipa jest bezpretensjonalna dla warunków uprawy, dlatego jest pospolita zarówno na południowej, jak i północnej półkuli naszej planety. Największe nasadzenia roślin miododajnych występują w krajach Azji Południowo-Wschodniej, Europie i krajach sąsiednich.

Cechy ekstrakcji miodu

Czas pozyskiwania miodu różni się również w zależności od regionu, w którym rosną drzewa. Nektar jest wypompowywany z plastrów miodu zapieczętowanych przez owady, w przeciwnym razie produkt pszczelarski nie będzie dojrzały i szybko skwaśnieje. Prace prowadzone są przy suchej, słonecznej pogodzie. Na południowych szerokościach geograficznych prace nad pompowaniem nektaru wapiennego rozpoczynają się pod koniec lipca lub na początku sierpnia, w regionach o klimacie umiarkowanym - 2-3 tygodnie później.

Kategoria: